پيامک ها و اشعار تسليت وفات حضرت معصومه (س)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تو معصومه ای پاک بی انتهایی

تو عشق علی ابن موسی الرضایی

هزاران برابر ز شاهی فراتر
بود در حریم تو شغل گدایی

ملک تا به پابوست آمد چنین گفت
بنازم چه صحنی عجب بارگاهی

چو سر میگذارم به روی ضریحت
دلم میشود غرق نور الهی

گره میشود باز از کار عالم
اگر در قیامت شفاعت نمایی

شدی بهر دیدار یار از مدینه
به سمت دیار خراسان تو راهی

تو را داغ دلدار بستر نشین کرد
امان از غریبی امان از جدایی

شما همچو زینب به راه برادر
ز هستی گذشتی و گشتی فدایی

قم و مردمش اهل دین و ولایند
ولی وای بر کوفه بی وفایی

تو هرگز ندیدی لب و چوب خیزر
ندیدی شراب و غم بی حیایی

تو هرگز ندیدی سری روی نیزه
ندیدی تنی که ندارد عبایی

تو هرگز ندیدی به جسم رضایت
زند پیر مردی لگد یا عصایی

و زینب که تنهاست ما بین گودال
نه عباس و اکبر نه یک تیگاهی

دلم سوخت ای منتقم زود برگرد
که شیعه غریب است آخر کجایی؟

شاعر : محسن اوجانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

ما در کنار صحن شما تربیت شدیم
داریم افتخار که همشهری ات شدیم

ما با تو در پناه تو آرام می شویم
وقتی که با ملائکه همگام می شویم


وفات جانگدازحضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب اين دل گشته بينِ سينه گم
مهدي صاحب زمان آيد به قم

شالِ ماتم را به سر انداخته
ناله‌اش بر جان شرر انداخته

گويدش اي عمه‌ي چشم انتظار
آمدم بالين تو من بى قرار

آمدم در شهر قم يارت شوم
من در اين غربت پرستارت شوم

طاهره، مرضيه، ماهِ عالِمِه
اي كريمه، اي رضيه، فاطمه

اي كه نامت شبه نامِ مادرم
در برت با يادِ مادر مضطرم

عمه جان معصومه بين بسترى
لحظه‌ ى ناله شبيه مادرى

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

حرم امن تو کافی است هراسان شده را
مثل شه راه بده آهوی گریان شده را

شدنی نیست کرم داشته باشی ، امّا
دستگیری نکنی دست به دامان شده را


وفات جانگدازحضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رسیده ام به نفس های آخرم دیگر
که دست های خزان کرده پرپرم دیگر

میان سینه ی خود قلب پرپری دارم
نه سایه ی پدری نه برادری دارم

دو چشمِ من به در اما کسی نمی آید
برای دیدنم آیا کسی نمی آید

نشد که حرف دلم را به آشنا گویم
به روی بستر مرگم رضا رضا گویم

اگر چه داغ برادر شکست خواهر را
ولی به نیزه ندیدم سر برادر را

تمام زمزمه ام زینب است در دمِ مرگ
که دوخت سوی عزیزش نگاه آخر را

دوباره روضه به پا کرده ام در این خانه
دوباره می شنوم گریه های مادر را

سر پدر به نی و عمه در هجوم سنگ
کسی نبود بگیرد دو چشم دختر را

میان بزم شراب و کنار نامحرم
چو دید چشم ستمگر لبان پرپر را

به پیش چشم یتیمان شرر به جان می زد
بر آن لبان ترک خورده خیزران می زد

شاعر : حسن لطفی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

دلم پر از نوا شد مجلس غم به پا شد
شب عزای داغ خواهر امام رضا شد

آی عاشقا سینه زنا دلاتون و کربلا کنید
امشب در غمکده فاطمیه رو وا کنید

وفات جانگدازحضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گر چه دیدار برادر نرسیدی بانو!
بدنی زیر سم اسب ندیدی بانو!

خبرِ چند برادر تو شنیدی امّا
سرِ نی آیۀ قرآن نشنیدی بانو!

داغ مرگ همه اصحاب چشیدی آری
درد کعب نی و سیلی نچشیدی بانو!

شعلۀ هجر برادر جگرت را سوزاند
رأس او را سر بازار ندیدی بانو!

عمه ات زینب مظلومه به ویرانه اسیر
تو به قم خلوت محراب گزیدی بانو!

احترامت همه جا حفظ شد ای بنت رسول!
چون نسیمی سوی قم پاک وزیدی بانو!

مثل مولای غریبت که به غربت جان داد
به غریبانه ترین وجه، شهیدی بانو!

صبر تو زینبی و همت تو فاطمی است
با همین رتبه به اهداف رسیدی بانو!

مکتب فاطمه را خوب که احیا کردی
دل ز دنیای پر از غصّه بریدی بانو!

نهضت روح خدا را تو ببار آوردی
نهضت فاطمه را صبح سپیدی بانو!

کربلا را ز مدینه تو به قم آوردی
مُلک ری را تو به ایثار خریدی بانو!

قمِ تو بارگه نور و قیام و شرف است
هم چو خورشید از این شهر دمیدی بانو!

قطعه ای از حرم حضرت زهرا حَرمت
حرمش را تو به تصویر کشیدی بانو!

پرچم علم و عمل را تو کشیدی بر دوش
زیر این بار گران گر چه خمیدی بانو!

شاعر: محمود ژولیده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اَلسَّلامُ عَلَیْکِ یا فاطِمَةَ الْمَعْصُومة

معصومه(س) فلسفه شيدايى است و غزل ماندن و بودن،
معصومه نگين ايران است كه درقم، شهر اقامه مى درخشد .

وفات جانگدازحضرت فاطمه معصومه (س) تسلیت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام بر تو که اسطوره ی حجاب شدی
جواب های سؤالات بی جواب شدی

سلام بر تو که در آسمان علم و ادب
شعاع نور شدی مثل یک شهاب شدی

به خاک کشور ایران دو نور تابان شد
رضا چو شمس شموس و تو آفتاب شدی

برای یاری دین و امام عصر خودت
شبیه عمه ی خود پای در رکاب شدی

ز بس که دست کریمت گره گشایی کرد
برای نام کریمه تو انتخاب شدی

برای شأن تو این واژه تا ابد کافی ست
رضا حسین شد و زینبش حساب شدی

خدا کند بنویسی مرا به نوکری ات
تو دختری ولی عالم فدای مادری ات

نگاه مرحمتی کن به این گدا بی بی
بده به حق رضا حاجت مرا بی بی

میان صحن تو جارو به دست میگیرد
برای خادمی ات صاحب عصا بی بی

قسم به جان خودم جبرئیل می میرد
اگر که پر نزند دور این سرا بی بی

پی زیارت زهرا به قم سفر نکنم
بگو کجا بروم من بگو کجا بی بی

مراجع و علما حلقه دور تو بستند
برای اینکه تویی باب علم ها بی بی

غمی نمانده برای اهالی ایران
دمشق ما توئی و کربلا رضا بی بی

غمی که سوخت دلت را شرار زهر نبود
تو از دیار خود افتاده ای جدا بی بی

تو آمدی که انیس دل رضا بشوی
تو آمدی که در ایران بزرگ ما بشوی

مرا خدات نوشته برای نوکری ات
برای بال زدن در هوای زائری ات

از آن زمان که به موسی بن جعفرت دادند
رضا همیشه بنازد به مهر خواهری ات

تو آمدی که سپاه برادرت باشی
رواست اینکه بنازد به این دلاوری ات

زبس مقام تو بالاست آفریننده ت
نیافت هیچ کسی را برای همسری ات

گل همیشه بهار امام هفتم ما
دلم شکسته برای خزان پرپری ات

اگرچه درد فراق آتش است و میسوزد
ولی نسوخت تمام دل کبوتری ات

مرا ببخش ولیکن در این مسیر خطیر
نرفت دست پلیدی به سمت روسری ات

ولی امان ز دل کوثر امام حسین
ز پنجه ها و سر دختر امام حسین

شاعر : مهدی نظری