⭕️ اروپا و رویای فروپاشیده قدرت تحریم
🔹شرکت گاز پروم روسیه جمعه اعلام کرد در پی بروز نشتی در خط لوله «نورد استریم ۱»، صادرات گاز از طریق این خط به اروپا که از اصلیترین خطوط انتقال گاز است، به صورت کامل قطع شد.
🔹این اقدام روسیه در حالی صورت گرفت که نوع واکنش کشورهای غربی به این اقدام جای تامل دارد بهویژه اینکه پیش از این اروپاییها بارها ادعای آمادگی برای قطع کامل وابستگی به تامین انرژی از روسیه را اعلام کرده و با این ادعا نیز استمرار حمایت از اوکراین علیه مسکو را اعلام داشتند.
🔹کمیسیون اروپا جمعه شب در بیانیهای به قطع صادرات گاز روسیه واکنش نشان داد و مدعی شد که بهانه شرکت گاز پروم برای قطع گاز صحیح نیست.
🔹واکنش تند اروپاییها به خبر قطع ارسال گاز روسیه به اروپا این سوال را در ذهن ایجاد میکند که چرا اروپایی که تا همین اواخر ادعای پایان دادن به واردات انرژی از روسیه را سر میداد چنین موضعی گرفته و از مقام یک تحریمکننده به یک معترض به قطع گاز روسیه مبدل شده است؟
🔻اروپا در حالی سیاست تحریم و فشار را به عنوان بخش نرم قدرت خویش در کنار حمایت نظامی از اوکراین به عنوان بخش سخت افزاری آن در پیش گرفت که در محاسبات خود بر دو محور تکیه داشت:
🔸نخست؛ وعدههای آمریکا مبنی بر تامین نیازهای نفت و گاز اروپا
🔸دوم؛ توهم یافتن منابع جدید و جایگزین.
🔹دلبستگی اروپا به وعده آمریکا در حالی است که واشنگتن توان تامین همه نیازهای اروپا را ندارد. آمریکا همزمان قطع واردات و مراودات غذایی با مسکو را نیز به اروپاییها تحمیل کرد.
🔹از آن سو؛ تلاشهای مقامات اروپایی برای جایگزین کردن منابع تأمین گاز از کانادا، آفریقا، خاورمیانه و چین ناموفق بود.
🔹کشورهای اروپایی طی سالهای اخیر با استفاده ابزاری از تحریم جهت تحمیل زیادهخواهیها به سایر کشورها، علیه کشورهایی سیاست تحریمی را اعمال کردهاند که نقشی بیبدیل و تأثیرگذار در انرژی جهان دارند.
🔹جنگ اوکراین و پیامدهای آن در حوزه انرژی و غذا نشان داد که یکجانبهگرایی غرب در نهایت هزینههای سنگینی برای آنها به همراه دارد و تصور تأمین نیازهای غرب در هر زمان و مکانی توهمی بیش نبوده است.