یاس هایاداور پروانه اند...{اشعارشهادت مظلومانه حضرت فاطمه زهرا(س)}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بار الها چه کنم گوهرم از دستم رفت
همدم و مونس و غم پرورم از دستم رفت

ماه من در شب تاریک نهان شد در خاک
آخر آن مرغ شکسته پرم از دستم رفت

ناگزیرم دگر از شهر مدینه بروم
چه کنم گر نروم همسرم از دستم رفت

فاتح خیبرم و خانه نشینم کردند
کشته شد فاطمه و یاورم از دستم رفت

درگهم مقتل محبوب جوانمرگ من است
هیجده ساله حمایتگرم از دستم رفت

غسل میدادم و دیدم بدنش مجروح است
وا مصیبت گل نیلوفرم از دستم رفت

فاطمه یک تنه بر من عوض لشگر بود
موج زد فوج بلا ، لشگرم از دستم رفت

صِهر پیغمبرم و خسته ز جور امّت
ساقی کوثرم و کوثرم از دستم رفت

دگر از ناله اش اهل وطن آسوده شدند
راحتی بخش دل مضطرم از دستم رفت

آبِ رفته که شنیدست به جو برگردد
عاقبت نور دو چشم ترم از دستم رفت

کاش میبود خدیجه سر قبرش میگفت
وای بر حال علی دخترم از دستم رفت

نفسی میکشم و همنفسی میجویم
درد دل با که کنم دلبرم از دستم رفت

ترسم از آن که بُوَد زندگیم طولانی
سیرم از جان که ز جان بهترم از دستم رفت

گردد از ناله ی زینب جگرم خون شبها
گوید ای وای خدا مادرم از دستم رفت

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بعد از رسول حرمت آل عبا شکست
دست قضا ، شیشه ی شرم و حیا شکست

آتش گرفت باب نزول ملائکه
در سست شد به ضرب لگد از جفا شکست

یا ایهاالرسول بخوان واقعه که چون
مسمار در ، سینه ی خیرالنسا شکست

سنگی که حرمت رخ آیینه را نداشت
با سیلی ای که زد رخ آیینه را شکست

گوشواره ای که بود ضریح طواف حور
یا رب به ضرب سیلی ِ یک بیحیا شکست

افتاد از نفس ، پر پروانه هم که سوخت
روح غرور و غیرت شیر خدا شکست

وقتی که قلب حضرت خاتم زغم شکست
عیسی صلیب و موسی عمران عصا شکست

دست قضا قدر همه را جمع کرد بعد
این غصه را به روی سر کربلا شکست

یاایهالرسول کجایی قیامت است
سر نیزه پهلوی پسر مرتضا شکست

آه از دمی که گودی گودال خون گرفت
با نعل تازه سم ستور سینه را شکست

با سنگ و تیر و نیزه همه “زائر”ش شدند
یک پیرمرد گونه ی او با عصا شکست

رامین برومند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بر زانوی تنهایی ام دارم سرت را
با گریه می بینم غروب آخرت را


من التماس لحظه ای درد هستم
آیا نگاهی می کنی دور و برت را؟


دست مرا بستند و پشتم را شکستند
می بینی آیا حال و روز حیدرت را؟


حالا که روی پای من از حال رفتی
فهمیده ام اوضاع و احوال سرت را!


پروانه حرف عشق را هرگز نمی زد
می دید اگر یک مشت از خاکسترت را


افتاده ام پشت درِ قفل نگاهت
واکن دوباره چشمهای نوبرت را


بر زانوی تنهایی خود سر گذارم
وقتی ندارم بر سر زانو سرت را

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امشب دلم گرفته برای دلت حسن
قربان بیقراری و چشم ترت حسن

یک گوشه ای نشستی و هی آه می کشی
تصویر کوچه آمده در خاطرت حسن

هر بار وقت ضربه ی سیلی که میرسد
خود را گذاشتی عوض مادرت حسن

او پیش چشم تو به زمین خورد و ناله زد
این داغ تا ابد نشود باورت حسن

تو بهر گوش پاره ی او ناله ها زدی
او گفت زیر لب که فدای سرت حسن

امشب کمی ملاحظه کن آه کم بکش
در پیش چشم خواهر غم پرورت حسن

شاعر:حسین شادمند

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام ای غروب غریبانه دل

سلام ای طلوع سحرگاه رفتن
سلام ای غم لحظه‌های جدایی
خداحافظ ای شعر شب‌های روشن

خداحافظ ای شعر شب‌های روشن
خداحافظ ای قصه عاشقانه
خداحافظ ای آبی روشن عشق

خداحافظ ای عطر شعر شبانه
خداحافظ ای همنشین همیشه

خداحافظ ای داغ بر دل نشسته
تو تنها نمی‌مانی ای مانده بی من
تو را می‌سپارم به د‌ل‌های خسته

تو را می‌سپارم به مینای مهتاب
تو را می‌سپارم به دامان دریا
اگر شب نشینم اگر شب شکسته

تو را می‌سپارم به رویای فردا
به شب می‌سپارم تو را تا نسوزد

به دل می‌سپارم تو را تا نمیرد
اگر چشمه واژه از غم نخشکد

اگر روزگار این صدا را نگیرد
خداحافظ ای برگ و بار دل من
خداحافظ ای سایه‌سار همیشه

اگر سبز رفتی اگر زرد ماندم
خداحافظ ای نوبهار همیشه

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

بنده ای که فراتر از بنده است
دختری که چو ماهِ تابنده است

همسری مثل او نبوده و نیست
مادری که پناه فرزند است

ما همه ریزه خوار فاطمه ایم
شاهد حرف من خداوند است

فاطمه ، فاطمه ست پیش خدا
او شفیعه ست ، آبرومند است

هر که با فاطمه ست پیروز است
هر که بی فاطمه ست بازنده ست

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

بر زانوی تنهایی ام دارم سرت را
با گریه می بینم غروب آخرت را


من التماس لحظه ای درد هستم
آیا نگاهی می کنی دور و برت را؟


دست مرا بستند و پشتم را شکستند
می بینی آیا حال و روز حیدرت را؟


حالا که روی پای من از حال رفتی
فهمیده ام اوضاع و احوال سرت را!


پروانه حرف عشق را هرگز نمی زد
می دید اگر یک مشت از خاکسترت را


افتاده ام پشت درِ قفل نگاهت
واکن دوباره چشمهای نوبرت را


بر زانوی تنهایی خود سر گذارم
وقتی ندارم بر سر زانو سرت را

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دنبال من مي گشتي و اما نديدي
با درد پهلو ناگهان از جا بريدي


گرد و غبار كوچه ديدت را گرفته
اما صداي هق هق ام را مي شنيدي


چشمان سيلي خورده ات ديگر نمي ديد
شكر خدا چشمان خيسم را نديدي


دستان پاكت را به روي خاك كوچه
دنبال من يا گوشواره ؟ مي كشيدي


آن گوشواره يادگار مادرت بود
از آن براي حفظ جان من بريدي


دشمن لگد مي زد ولي اي مادر من
تو با حجاب خود حماسه آفريدي


جز من كه ديدم هيچكس، مادر نفهميد
اينكه چرا تو در جواني مو سپيدي


شب بود، مانند پرستو، پر شكسته
سوي سبك بالان عاشق پر كشيدي

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

امشب دلم گرفته برای دلت حسن
قربان بیقراری و چشم ترت حسن

یک گوشه ای نشستی و هی آه می کشی
تصویر کوچه آمده در خاطرت حسن

هر بار وقت ضربه ی سیلی که میرسد
خود را گذاشتی عوض مادرت حسن

او پیش چشم تو به زمین خورد و ناله زد
این داغ تا ابد نشود باورت حسن

تو بهر گوش پاره ی او ناله ها زدی
او گفت زیر لب که فدای سرت حسن

امشب کمی ملاحظه کن آه کم بکش
در پیش چشم خواهر غم پرورت حسن

شاعر:حسین شادمند

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

شنیده می‌شود از آسمان صدایی که...
کشیده شعر مرا باز هم به جایی که ...

نبود هیچ کسی جز خدا،خدایی که...
نوشت نام تو را، نام آشنایی که -

پس از نوشتن آن آسمان تبسم کرد
و از شنیدنش افلاک دست و پا گم کرد

نوشت فاطمه، شاعر زبانش الکن شد
نوشت فاطمه هفت آسمان مزین شد

نوشت فاطمه تکلیف نور روشن شد
دلیل خلق زمین و زمان معین شد

نوشت فاطمه یعنی خدا غزل گفته است
غزل قصیده‌ی نابی که در ازل گفته است

نوشت فاطمه تعریف دیگری دارد
ز درک خاک مقام فراتری دارد

خوشا به حال پیمبر چه مادری دارد
درون خانه بهشت معطری دارد

پدر همیشه کنارت حضور گرمی داشت
برای وصف تو از عرش واژه بر می‌داشت

چرا که روی زمین واژه‌ی وزینی نیست
و شأن وصف تو اوصاف اینچنینی نیست

و جای صحبت این شاعر زمینی نیست
و شعر گفتن ما غیر شرمگینی نیست

خدا فراتر از این واژه‌ها کشیده تو را
گمان کنم که تو را، اصلاً آفریده تو را

که گرد چادر تو آسمان طواف کند
و زیر سایه‌ی آن کعبه اعتکاف کند

ملک ببیند و آنگاه اعتراف کند
که این شکوه جهان را پر از عفاف کند

کتاب زندگی‌ات را مرور باید کرد
مرور کوثر و تطهیر و نور باید کرد

در آن زمان که دل از روزگار دلخور بود
و وصف مردمش الهاکم‌التکاثر بود

درون خانه‌ی تو نان فقر آجر بود
شبیه شعب ابی‌طالب از خدا پر بود

بهشت عالم بالا برایت آماده است
حصیر خانه‌ی مولا به پایت افتاده است

به حکم عشق بنا شد در آسمان علی
علی از آن تو باشد... تو هم از آن علی

چه عاشقانه همه عمر مهربان علی!
به نان خشک علی ساختی، به جان علی

از آسمان نگاهت ستاره می‌خواهم
اگر اجازه دهی با اشاره می‌خواهم-

به یاد آن دل از شهر خسته بنویسم
کنار شعر دو رکعت، نشسته بنویسم

شکسته آمده‌ام تا شکسته بنویسم
و پیش چشم تو با دست بسته بنویسم

به شعر از نفس افتاده جان تازه بده
و مادری کن و این بار هم اجازه بده

به افتخار بگوییم از تبار توایم
هنوز هم که هنوز است بی‌قرار توایم

اگر چه ما همه در حسرت مزار توایم
کنار حضرت معصومه[س] در کنار توایم

فضای سینه پر از عشق بی‌کرانه‌ی توست
"کرم نما و فرود آ که خانه خانه‌ی توست"

حمید رضا برقعی