نکته دیگر، توجیه شرعی و مذهبی بسیاری از اعمال است و این به دلیل تسامح و آسانی و رأفتی است که در احکام دینی وجود دارد. مثلاً هر گاه در خانه ظروف یا لباسی یا اطفالی را نجس دیدید و از منزل خارج شدید، در هنگام بازگشت به منزل تمام آنها از دیدگاه شرع، طاهر و پاک خواهند بود، زیرا احتمال می رود که در نبود شما، آن نجاست ها را تطهیر کرده باشند و در این مورد سؤال و جستجو لازم نیست.
قالَ الْمَعْصُومُ علیه السلام : «إِنَّ مِنْ أَحَبِّ دینِکمْ إِلَی اللّه الْحَنیفِیةَ السَّمْحَةَ السَّهْلَةَ»؛(190)
معصوم علیه السلام فرموده است: «همانا میل به حق، راحتی و سادگی، از محبوب ترین دین شما نزد خدا است».
در مشهد مقدس، روز بارانی، سگی در مسجدی دوید. به میرزا مهدی مجتهد رحمه الله خبر دادند.
فرمود که: پاک است، شاید که در دست ها و پاهای آن سگ، گِل سفتی بوده است که دست و پای او، به زمین نرسیده است.
عالمان بزرگوار، امر مشتبه را حمل بر طهارت می کنند و به مصداق آیه کریمه «وَ لاتَجَسَّسُّوا»(191) رسیدگی و تجسس نمی نمایند و تا می توانند برای آن امر، محمل قرار می دهند و خلاصه این که در هر مشتبهی از نجاست و طهارت، چنین رفتار درستی را پیش می گیرند تا معنای دینی «سمحه سهله» تحقق یابد. تفحص و رسیدگی به نجاست و به دست آوردن علم به نجاست واجب نیست، بلکه سنت و مباح نیز نیست.