1- 30. شهید جمشید برون که یکی از حماسه آفرینان مقاومت خرمشهر بود، در خصوص وضعیت نیروها در این محور و امکانات دفاعی آنها چنین می گوید: «شب، در آن هوای سرد پاییزی، بدن آدمی می لرزید ما، روی آسفالت طرف پلیس راه می خوابیدیم. یک گونی کثیف که بوی لجن می داد و آدم دلش نمی آمد به آن دست بزند را شبها، هنگام استراحت، می انداختیم روی خودمان. در جایی می خوابیدیم که هر لحظه امکان حمله عراقی ها به آنجا وجود داشت.» (مرکز مطالعات و تحقیقات جنگ، سند شماره 5653 / پ. ن).
دشمن، بین روزهای 14 تا 16 مهر، پس از تقویت نیرو و سازمان دهی جدید، توانست به داخل شهر نفوذ کند، ولی مسجد جامع شهر به صورت پایگاه مقاومت و سازمان دهی نیروها، همچنان در اختیار رزمندگان اسلام بود. پل خرمشهر نیز به عنوان محل اتصال بخش های غربی و شرقی شهر جهت تأمین عقبه نیروهای خودی، در تسلط مدافعین شهر قرار داشت.
پیشروی دشمن با خیزهای کوتاه، با وجود تحمل خسارت و ضایعات سنگین، ادامه داشت و مدافعین شهر علی رغم تغییر مواضع، همچنان مقاومت می کردند.
دشمن نیز به دلیل عدم موفقیت قابل توجه و چشمگیر نیروهایش در سایر محورهای تهاجم در جبهه ی جنوب، و از طرفی نیاز حاکمان بغداد به دستاوردی که بتواند بر مبنای آن، تهاجم به جمهوری اسلامی را توجیه نماید، همچنان برای تصرف خرمشهر تعجیل داشت و اصرار می ورزید.
نقل قول
