وصلت کبوتران عاشق{ویژه نامه ازدواج حضرت علی و فاطمه علیهم السلام}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اول ذی الحجه آمد، آسمان مسرور شد


شادمان جمله ملائک و زمین پرنور شد


شاد پیغمبر به عالم، فاطمه در عرش شد


چون شه و شیر خدا دامادیش منظور شد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از آب می‏گویم
که مهر تو را با خود دارد
و از علی علیه‏ السلام
صاف و زلال و روشن
چونان خورشید
که ایزد مهرورزی است!

سکوت می‏کنم تمام عمر
به احترام آن نور مقدس
که شما دو عزیز را به هم پیوند داد

سپر علی علیه ‏السلام را دوباره می‏خرم
و پیراهن عروسی‏ ات را بازپس می‏گیرم
به ده قطره اشک
که از ته دل جاری شده باشد

هر دو را به آب خواهم سپرد تا همگان بدانند
که تو و علی علیه‏ السلام
عشق را برای همه می‏خواستید نه خودتان!

عاشق می‏شوم،فقط با یک شاخه نبات
ویک جلد کلام اللّه به همین سادگی!


مثل توکه بر سر سفره خالی علی علیه‏ السلام نشستی
اما می‏خواهم بگویم که عشق ساده نیست!
باید تاوانش را پس داد

تاوان پس خواهم داد
هر چه باشد، باکی ندارم!

برای رسیدن به آن انحنای روشن دل،
راه تو را می‏پویم، ای ماه مهربانم!

یا فاطمه علیه االسلام بنت نبی صلی ‏الله ‏علیه ‏و‏آله !

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

زیور ببندید آسمان ها و زمین را
آذین کنید از یاس ها عرش برین را

از پولک براق و زیبای ستاره
برگوش حوران بهشتی گوشواره

با بهترین رخت و لباس میهمانی
امشب بیایید حوریان آسمانی

آری ملائک صف به صف مشغول شادی
غم رفته امشب کاملاً در انفرادی

شهر مدینه نور باران شد سراسر
با چل چراغ ماه و"رقص نور" اختر

پُر گشته دنیا بی نهایت از فرشته
بر روی بال تک تک آن ها نوشته

بنوشته با خط خودش حی تبارک
پیوند یاس و حضرت یاسین مبارک

عاقد خدا و شاهدش پیغمبر او
داماد حیدر گل عروسش کوثر او

در صورت زهرا چه شرم دلنشینی ست
در چهره ی مولا چه شوق بی قرینی ست

لبخند شرم و شوق زهرا را نظر کن
این رخت دامادی مولا را نظر کن

این ساقی کوثر امیر المومنین است
که ساق دوشش حضرت روح الامین است

لمس وجود فاطمه معراج حیدر
گرمای دست مرتضی جنات کوثر

او زیر چشمی شوهر خود را نظر کرد
با یک نظر قلب علی زیر و زبر کرد

این عشق اوج عشق معنای حضور است
نور علی نور است امشب غرق نور است

مجید خضرایی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پیوند یاسی از سلاله پاک محمدی و لاله ای از نسل همان باغ و همان گل...؛
زمین و زمان، به شادباش این پیوند مقدس آمده اند.

مروارید چشم هاست که بر سر و روی تازه عروس می ریزد
و فرشتگان، سبد سبد گل از باغ های بهشت، پیش پایشان می افشانند.

اگر زمین در غربت همیشگی اش چیزی برای شادباش این
دو فرشته آسمانی ندارد، ملائک از فردوس، هدیه آسمانی خدیجه علیهاالسلام را
می آورند و دعای خیر مادر را در طبقی از نور، نثار چشم های نگران فاطمه می کنند.

عروسی که پدرش خیرالبشر و شوهرش اسداللّه باشد، عروسی
که فاطمه باشد، بانوی اول و آخر جهان نیست؟!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

به نام خدایی که ظرفیت پیوند دو دریای آسمانی را به خاک عطا کرد:

چیست این حس شگفت که بر سینه زمان چنگ می زند؟
چیست این رونق بهاری که در لحظه های خلقت طنین می افکند؟

آیا کسی هست که زمزمه سبزترین پیوند آفرینش در
ملکوت را بشنود و نداند که امشب چه شبی است؟!

هیچ عابری نیست که امشب در کوچه حضور قدم بگذارد و
با کوله باری از نور و تبسم، بن بست های حرکت را درننوردد.

وقتی بدانی شرقی ترین لحظه زمین فرا رسیده، تعجب نخواهی کرد
اگر امشب را شب انعکاس آسمان، شب تفسیر خدا در زمین بخوانند.

شب رویش لبخند بر شادمانه ترین گلدسته تجلی فرا رسیده است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عرق شرم و حیا بر پیشانی علی علیه السلام نقش بسته است.
این، بارِ اولی نیست که در محضر رسول خدا صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله زانو می‏زند؛
امّا این بار حاجتی دارد که شرم حضور و حیای معصومانه‏ اش زبان سخن گفتنش را می‏بندد.

پشت چشم‏های روشنش آرزویی نشسته است.
پیامبر صلی‏ الله‏ علیه ‏و‏آله راز چشم‏های علی علیه ‏السلام را می‏خواند.
پیامبر صلی‏ الله‏ علیه‏ و‏آله می‏داند این چشم‏ها دریچه ‏ای رو به بهشت دارند.

«لَعَلَّکَ جِئْتَ لِخُطبِ فاطِمَةَ؛
شاید به خواستگاری فاطمه آمده‏ ای؟»
آری.....

ای علی پیش از تو نیز مردان دیگری به خواستگاری فاطمه علیهاالسلام آمده‏ اند؛
امّا هیچ کدام از آن‏ها شایستگی همسری فاطمه علیهاالسلام را نداشته ‏اند.

رسول خدا صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله نزد فاطمه علیهاالسلام می‏رود.
فاطمه علیهاالسلام ، علی علیه السلام را خوب می‏شناسد.

کمالات و فضایل علی علیه‏ السلام ، سابقه ‏اش در اسلام،
و نزدیکی برادرانه ‏اش با پیامبر صلی ‏الله‏ علیه‏ و‏آله بر کسی پوشیده نیست.

فاطمه علیهاالسلام سر به زیر می‏اندازد.
رسول خدا صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله منتظر پاسخ زهرا علیهاالسلام است؛
اما پاسخ او جز سکوت نیست؛ سکوتی از سر رضایت.

پیامبر فریاد برمی‏آورد: «اللّه اکبر! سُکُوْتَها اِقْرارُها»
جبرئیل بر پیامبر خدا صلی‏ الله ‏علیه ‏و‏آله نازل می‏شود.
او مأمور شده است فاطمه را به عقد علی علیه‏ السلام درآورد.

فاطمه علیهاالسلام بهترین انتخاب خداست برای علی
و علی شایسته ‏ترین مردی است که مِدال همسری زهرا علیهاالسلام را بر گردن می‏آویزد.

«لَوْ لَم یُخْلَقْ عَلِیُّ ما کانَ لِفاطِمَةَ کُفوٌ؛
اگر علی علیه ‏السلام خلق نشده بود برای فاطمه همسری نبود.»

علی علیه‏ السلام و فاطمه علیه االسلام با کوله‏ باری از کمال و فضل و افتخار،
دل به پیوندی می‏دهند که حاصل آن عصاره‏ های ناب ایمان و انسانیّت می‏شود.

پایه‏ های خانه ای را بنا می‏کنند که مسیر آمد و رفت ملکوتیان می‏شود.
علی علیه ‏السلام و فاطمه علیهاالسلام رو به راهی دارند که به آسمان ختم می‏شود.

خانه کوچک علی علیه ‏السلام و فاطمه علیهاالسلام کهکشانی می‏شود
که یازده خورشید تابناک از مدار نورانی آن سر برمی‏آورند
و عالمی را در نور عظمت خود غرق می‏کنند.

پیوند علی علیه‏ السلام و فاطمه علیهاالسلام
عرش را مَسرور می‏کند و پایه‏ های دین خدا را استوار.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رسیده اند صمیمانه مهر و ماه به هم

دو چشم عاشقشان زل زده است- آه- به هم

چه شاکرند به درگاه عشق از اینکه

رسیده اند به پیوندِ دل بخواه، به هم

به عشق می اندیشند با دو دیده تر

به راه راست، به دوریِّ از گناه، به هم

به اینکه عهد ببندند و سخت، دل بدهند

برای بودن تا انتهای راه، به هم


چه مؤمنانه خدا را به شکر می خوانند

دو تا کبوتر معصوم با نگاه به هم

شب است اما روشن تر از سپیده صبح

بدل شده است چه زیبا شب و پگاه به هم

گشوده شد در فردوس و رهسپار شدند

دو قلب پاک بهشتی به حجله گاه، به هم

سودابه مهیجی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پیوند یاسی از سلاله پاک محمدی و لاله ای از نسل همان باغ و همان گل...؛
زمین و زمان، به شادباش این پیوند مقدس آمده اند.

مروارید چشم هاست که بر سر و روی تازه عروس می ریزد
و فرشتگان، سبد سبد گل از باغ های بهشت، پیش پایشان می افشانند.

اگر زمین در غربت همیشگی اش چیزی برای شادباش این
دو فرشته آسمانی ندارد، ملائک از فردوس، هدیه آسمانی خدیجه علیهاالسلام را
می آورند و دعای خیر مادر را در طبقی از نور، نثار چشم های نگران فاطمه می کنند.

عروسی که پدرش خیرالبشر و شوهرش اسداللّه باشد، عروسی
که فاطمه باشد، بانوی اول و آخر جهان نیست؟!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شور بی پایان






ستاره های چشمک زن، ریسمان بسته اند آسمان کوچه هایی را که قرار
است از امشب، مهربانی هایتان را در آنها قدم بزنید.

کوچه هایی که هم قدم می شوند از امشب جاده های زندگی را با شما.
دیوارهای مدینه کل می کشند پیوند خجسته ابر و باران را، دریا و موج را
رود و آبشار را و عشق و پرواز را که از امشب، پرندگی
در نگاه های مهربانانه شما به اوج خواهد رسید.


صدای دست ابرها را که بر دف ماه می کوبند، نسیم در ردپایتان می ریزد
تا خاک، لبخند بزند آرامش قدم های همراه و صمیمیتان را که زندگی را بر
چشم های ناپیدای جاده های بی پایانش هم قدم شدید؛

آرام تر از صدای بال پرندگانی که بر ابرها راه می روند، شیرین تر از
رودهایی که به دریا می ریزند.

امشب، خانه ای محقر، آغوش گشوده رؤیای شیرین زندگی با ماه و خورشید
را بی صبرانه دهان گشوده هلهله شادی فرشتگان را که پایکوبی
نخلستان ها را به تماشا نشسته اند.

خانه ای که آمدنتان را اسپند دود می کند تا دفع کند هر چه چشم شور را
از این همه شور بی پایان برای آغاز؛ آغازی که پراز
بوی لبخند پیامبر صلی الله علیه و آله است.


خانه، مشتاق ایستاده تا سلام کند لبخند شکرریز پیامبر صلی الله علیه و آله
را که پیشاپیش شما قدم برمی دارد تا در بگشاید آغاز همسفریتان
را تا هم شانه هم عشق را به سرانجام برسانید.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دو گوهر هستی



بهشت از رایحه ای دلنوار، سرمست می شود.
جشنی برپاست از انبوه فرشتگان و کائنات.

بر منبری از نور و روشنایی، جبرئیل خطبه می خواند برای
علی علیه السلام و فاطمه علیهاالسلام و زندگی آغاز می شود.

طوبی، دل انگیزترین نغمه اش را شاباش می فرستد.
صدایی می شکوفاند جان ها را و شاید خداست که برای این عروس
و داماد پیام تبریک و تهنیت می فرستد.

زمین:خانه وحی، مهبط فرشتگان است.
مدینه، شادیِ این دقایق مقدس را پشت در خانه، به وجد آمده است.

از میان تمام مردان عرب، تنها مدال همسری فاطمه، گردن آویز علی می شود.

راز عشقی بزرگ.
مَرَجَ الْبَحْرَیْنَ یَلْتَقیان.

دو دریا به هم می پیوندند در قداستی بی نظیر.
دو دریای علم و حلم، علی و فاطمه، تا جهان به خنکای
وجودشان به ساحل آرامش برسد.

و آب که چه زیبا مهر فاطمه را به دل دارد و خاک که راز
بزرگی علی را به دوش می کشد.

_{و عشق که از تلاقی این دو متولد می شود؛ آب و خاک،
دین از این پس، آسوده خواهد بود در سایه سار محبت
و مهربانی این عروس و داماد.}

«وَ لَهُ الجَوارِ المُنْشَئاتُ فِی البَحْرِ کَالاَعْلام؛
و از آن دو دریا، دو گوهر هستی پدید می آید؛ حسن و حسین، سید جوانان اهل بهشت».

و حقیقت ادامه می یابد در گرو پیوند علی و فاطمه؛
زیر یک سقف، پای سفره ای ساده، از پیوند دو نور، تا یازده ستاره روشن
و تاریخ عشق، از همین جا آغاز می شود.





خدیجه پنجی