ویژه نامه عید غدیر{ روز اتمام نعمت}

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

اعمال شب و روز عيد غدير

شب هيجدهم شب عيد غدير و شب با شرافتى است
سيد در اقبال دوازده ركعت نماز به يك سلام
به كيفيتى مخصوص براى اين شب
با دعائى نقل كرده است.


روز هيجده م روز عيد غدير عظيم ترين اعياد است
و مبعوث نفرموده حق تعالى پيغمبرى
را مگر آنكه عيد كرده است اين روز را
وحرمت آن را دانسته است
و نامش ‍ در آسمان روز عهد معهود است
و نامش در زمين روزميثاق است

و روايت است كه از حضرت صادق عليه السلام پرسيدند
كه آيا مسلمانان را عيدى هست غير از جمعه و اضحى و فطر ؟
فرمود بلى عيدى هست كه ازهمه حرمتش بيشتر است
و آن عيد غدير است .

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

از غدیر چه میدانیم ؟

روز غدير.. نسيم عطرآگين نبوت و شميم روح افزاى رسالت
و دستاورد همه پيامبران و رسالت‏هاى الهى است.
روز غدير.. سرآغاز سيرت هماره جوشان و راه قرآن گويا و كامل كننده دين حنيف
و فرجام بخش نعمت‏هاى خداوندى و موهبت‏هاى قدسى است

روز غدير.. همان روزى كه پيامبر پس از بازگشت از حجة الوداع (سال 10 هجرى)
آخرين خطبه خود را در بدترين شرايط آب و هوايى و وزش بادهاى تند و سوزناك
و كارشكنى منافقان و بازيگرى بيماردلان و سخنان نااميد كننده
و شايعة پراكنى شايعه سازان و آشوبگرى اوباش خواند!

پيامبر در ميان آنان برخاست تا اعلام كند على(ع)
وصى او، جانشين او، نايب او و وزير اوست.

او داراى ولايت پيامبران و حكومت رسولان و رهبرى حق و حقيقت در ميان مردم است.
آنچه رسول خدا (ص) از آن برخوردار بوده على همان را برخوردار است
و هر كه پيامبر بر او ولايت و سرپرستى داشت، على نيز سرپرست اوست.

منزلت او بسان منزلت پيامبران است و رهبرى و ولايتش مطلق است.
هيچ قيد و شرط و مانع و بازدارنده ‏اى ندارد.
خداوند متعال اين رويداد بزرگ جهانى را چنين معرفى كرده است:

« الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا»

امروز دين شما را برايتان كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم
و اسلام را براى شما (به عنوان) دينى برگزيدم».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

از غدیر چه میدانیم ؟

روز غدير.. نسيم عطرآگين نبوت و شميم روح افزاى رسالت
و دستاورد همه پيامبران و رسالت‏هاى الهى است.
روز غدير.. سرآغاز سيرت هماره جوشان و راه قرآن گويا و كامل كننده دين حنيف
و فرجام بخش نعمت‏هاى خداوندى و موهبت‏هاى قدسى است

روز غدير.. همان روزى كه پيامبر پس از بازگشت از حجة الوداع (سال 10 هجرى)
آخرين خطبه خود را در بدترين شرايط آب و هوايى و وزش بادهاى تند و سوزناك
و كارشكنى منافقان و بازيگرى بيماردلان و سخنان نااميد كننده
و شايعة پراكنى شايعه سازان و آشوبگرى اوباش خواند!

پيامبر در ميان آنان برخاست تا اعلام كند على(ع)
وصى او، جانشين او، نايب او و وزير اوست.

او داراى ولايت پيامبران و حكومت رسولان و رهبرى حق و حقيقت در ميان مردم است.
آنچه رسول خدا (ص) از آن برخوردار بوده على همان را برخوردار است
و هر كه پيامبر بر او ولايت و سرپرستى داشت، على نيز سرپرست اوست.

منزلت او بسان منزلت پيامبران است و رهبرى و ولايتش مطلق است.
هيچ قيد و شرط و مانع و بازدارنده ‏اى ندارد.
خداوند متعال اين رويداد بزرگ جهانى را چنين معرفى كرده است:

« الْيَوْمَ أَكْمَلْتُ لَكُمْ دِينَكُمْ وَأَتْمَمْتُ عَلَيْكُمْ نِعْمَتِي وَرَضِيتُ لَكُمُ الإِسْلاَمَ دِينًا»

امروز دين شما را برايتان كامل كردم و نعمت خود را بر شما تمام نمودم
و اسلام را براى شما (به عنوان) دينى برگزيدم».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غدیر و آینه تبلیغ

استاد مطهری، در بحث «امامت در قرآن‏» به آیات مورد استدلال شیعه، توجه كرده و بعد از ذكر و شرح آیه

«انما ولیكم الله و رسوله والذین آمنوا الذین یقیمون الصلوة و یؤتون الزكوة و هم راكعون.‏» (مائده/ 55)

به تفسیر آیه تبلیغ پرداخته و مى‏نویسد:
«... از آیاتى كه در این مورد در سوره مائده وارد شده یكى این آیه است:
یا ایها الرسول بلغ ما انزل الیك من ربك و ان لم تفعل فما بلغت رسالته ( مائده/‏67)

اینجا لحن، خیلى شدید است: اى پیامبر! آنچه را كه بر تو نازل شد
تبلیغ كن و اگر تبلیغ نكنى رسالت الهى را تبلیغ نكرده‏اى.

مفاد این آیه آنچنان شدید است كه مفاد حدیث
«من مات و لم یعرف امام زمانه، مات میتة جاهلیة‏.»

اجمالا خود آیه نشان مى‏دهد كه موضوع آنچنان مهم است
كه اگر پیغمبر تبلیع نكند، اصلا رسالتش را ابلاغ نكرده است.

سوره مائده به اتفاق شیعه و سنى، آخرین سوره‏اى است
كه بر پیغمبراکرم نازل شده و این آیات، جزء آخرین آیاتى است
كه بر پیامبر نازل شده یعنى در وقتى نازل شده كه پیغمبر(ص)
تمام دستورات دیگر را در مدت سیزده سال مكه
و ده سال مدینه گفته بوده

و این، جزء آخرین دستورات بوده است. شیعه سؤال مى‏كند:
این دستورى كه جزء آخرین دستورهاست و آنقدر مهم است
كه اگر پیغمبر آن را ابلاغ نكند، همه گذشته ‏ها
كان لم یكن [هیچ و پوچ] است چیست؟

یعنى شما نمى‏توانید موضوعى نشان بدهید كه مربوط باشد
به سال هاى آخر عمر پیغمبر و اهمیتش در آن درجه باشد
كه اگر ابلاغ نشود هچ چیز ابلاغ نشده است. ولى ما مى‏گوییم
آن موضوع، مساله امامت است كه اگر نباشد،
همه چیز كان لم یكن است،

یعنى شیرازه اسلام از هم مى‏پاشد.
به علاوه شیعه از كلمات و روایات خود اهل تسنن، د
لیل مى ‏آورد كه این آیه در غدیر خم نازل شده است.» (1)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

غدیر و ظهور، ابتدا و انتهاى یك راه است.

بدون غدیر، اسلام بى ‏منطق و محتوا خواهد بود
و بدون ظهور، غدیر تجلیگاه جهانى
وآرمانى خویش را نخواهد داشت
و بدون این دو، نظام تكوین و تشریع
هیچ یك هدفمند ومعقول نخواهد بود.

غدیر یادآور عهد من و توست
عهدى كه سالهاست ما و پدران ما
با همه وجود آن را پاس داشته ‏ایم

غدیر داستان دیروز نیست،



چراغى است كه امروزمان را مى ‏افروزد
و ولایت ریسمانى الهى است
كه همیشه و همه جا ما را
به سوى خود فرا مى ‏خواند؛


آنكه به این ریسمان الهى در آویزد
از دنیا بگسلد؛

آنكه سایه پر مهر
و بى بدیل ولایت را بر سر گسترد،
سر بر آستان هیچ كس جز خدا فرو نیاورد




هر كه حق را با امام على، (ع)،
و اولاد طاهرینش، بشناسد؛



در میان قرائتهاى رنگ رنگ و پر فریب٬
سرگردان نگردد و آنكه عهدشكنان غدیر را بخوبى بشناسد،

امروز نیز دست پر نیرنگ فرزندانشان را
به یارى و بیعت در دست نگیرد.

غدیر على، هنوز هم چشمه اى لبریز از
آب حیات و دریایى موّاج از كرامتها و فضایلست.

غدیر، دریایى از باور و بصیرت،
در كویر حیرت و هامون ضلالت است

تا كام جان هااز آن سیراب شود.

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

خورشيد شكفته در غدير است علي
باران بهار در كوير است علي
برمسند عاشقي شهي بي همتاست
بر ملك محمدي امير است علي

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

چوشهر علم نبی گشت در علی بشود
بدا به حال هرآن کس که بر علی بشود


غدیر صحنه ی اوج ولایت است ببین
پیمبر آمده از هر نظر علی بشود


خدا شود به خداونداگر که یک پله
از این که هست علی بیشتر علی بشود


چه محشری شده برپا به روی بار شتر
حساب کن که نبی ضرب در علی بشود


در این معادله اصلا درست هم این است
خبر رسان که نبی شد خبر علی بشود


نه اینکه نام علی حافظ ابوالبشر است
قرار بود دعای سفر علی بشود


تبر به دست اگر بت شکن شد ابراهیم
نبی ست بت شکن اما تبر علی بشود


چه در غدیر چه در خیبر و چه در محشر
فرار هست فقط یک نفر علی بشود


به غیر فاطمه آن هم نه درتمام جهات
نمی شود که کسی این قدر علی بشود


فقط برای حسین است این فضلیت که:
پدر علی و هرآنچه پسر علی بشود


نه هر جدال که در اوج جنگ کرب و بلا
حسین تر شود عباس تر:علی بشود


چه در زمان نبی و چه در دل محراب
همیشه باعث شق القمر علی بشود

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

غدیر على، هنوز هم چشمه اى لبریز از آب حیات
و دریایى موّاج از كرامتها و فضایلست.

غدیر، دریایى از باور و بصیرت،
در كویر حیرت و هامون ضلالت است

تا كام جان هااز آن سیراب شود.



غدیر، یك كتاب مبین است، سندى
براى تداوم خط رسالت در جلوه امامت.

غدیر، براى تشنگان، چشمه زلال هدایت است،
و براى ره گم كردگان، صراطى است که
به سنّت پیامبر منتهى مى شود.

غدیر، عید ولایت است.



اگر امّت، غدیرها را پاس بدارند،
عاشورا هاى مظلومیت
و كربلاهاى خون و شهادت پیش نمى آید
و خورشید امامت، در محاق خلافت قرار نمى گیرد.

امّت بى امام، و راه بى علامت و شب بى چراغ،

كشتى بى ناخدا، دشت بى چشمه،
و . . . قنات خشكیده و بى آب! . .


رهشناس تر از «مولود كعبه» كیست؟

و قاطع تر از «ابوتراب»

و پسندیده تر از «مرتضى»

و والاتر از«على» كدام است؟


غدیر، نشان دادن خورشید به گرفتاران ظلمتهاست.

غدیر، روز تكمیل دین و اتمام نعمت است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فصل تازه ولایت





چیست این بهار خجسته؟
چیست این لحظه شگفت زیبا، زیبای شگفت؟

انگار این شگفتی تنها در آسمان نیست؛
گویی کره زمین را هاله ای از انوار سبز، احاطه کرده است!

گویی تکامل واپسین زمین، در حال شکل گیری است!
این تنها معجزه نوروز نیست. این تنها شکوه آغازین بهار نیست.

این نور، برای آسمانیان، آشناتر از زمینیان است.
امروز، روز تمام زیبایی هاست؛ روز تبلور عشق در تمام آینه هاست؛

روز زیبای «ولایت» است؛ روز تکامل مادی و معنوی آفرینش.
امروز، روز شکوفایی ولایت در قاموس خلقت است؛

یک روز «توحیدی» زیبا که ترجمان «عدل» الهی در قامت «امامت» است؛
ترجمان صداقتِ «معاد» در بلاغتِ «نبوت»، نتیجه تلاش هزاران پیام آور الهی.

صدای دلنشین حضرت جبرئیل علیه السلام است
و جان مشتاق حضرت رسول صلی الله علیه و آله .

ندای وحی، جان و تن حضرت را می آشوبد و تبسمی
دل نشین، بر لب های مبارکش می نشیند.

احساسی سبک و شعف ناک، سراسر وجودش را فرا گرفته است.
«کیست مولا، آنکه آزادت کند!»

اینک زمان، آغاز دیگری را تجربه می کرد.
فصلی تازه در حال شکفتن و تبلوری تازه در حال شکل گرفتن بود؛

آغاز فصل عشق، فصل ارادت، فصل زیبای ولایت؛
فصلی که می طلبید دست های حضرت پیامبر صلی الله علیه و آله را برای توسل؛

برای دعا: دعایی به زیبایی اجابت:
«اللهم وَالَ مَن وَالاهُ و عَادِ مَن عاداهُ، وانصُرْ مَن نَصَرَهُ، وَاخْذُلْ مَن خَذَلَهُ»







سید علی اصغر موسوی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اندک اندک جمع ها به هم پیوست.
نجواها به زمزمه های بلند بدل شد.

آن گاه، چشم ها فراتر از نگاه ها به چهره زیبا و
متبسّم پیامبر صلی الله علیه و آله دوخته شد.

سکوت... سکوتی در نهایت زیبایی، آسمان و زمین را در بر گرفت.
اینک، پیام آور خوبی ها بود و پیامی دیگر؛

پیامی که باعث شادمانی اهل دل و غمگینی نفاق پیشگان بود.
پیام پیام آور مهربانی به همه رسید.

اینک کائنات باید شاهد پیوند «امامت و نبوت» می شد؛
پیوندی که انوار آن، با گره خوردن دست ها در همدیگر، تمامی آسمان
و زمین را در برگرفت و ذره ذره هستی، شروع به تسبیح ذات اقدس باری تعالی کردند.

اینک خداوند، آرمانی ترین اندیشه را به پیامبر خویش ارزانی داشته بود؛
اندیشه ای که در جهان خاکی، تحولی عظیم و در جهان افلاکی، ذوقی سلیم،
برای عبادت حضرت پرورگار به وجود می آورد.

گویی هنگام عاشقانگی ها بود؛ هنگام به
وجد آمدن تمامی سلول ها، با ذکر «یا علی».

فرمود: هر کسی را که من مولای اویم، علی مولای اوست؛
مولایی که شما را از بند خودپرستی ها آزاد خواهد کرد؛
«کیست مولا؟ آنکه آزادت کند».

هر دو دست، نشان عظمت همدیگر بودند؛
عظمتی که خداوند، آن را در ادیان دیگر بشارت داده بود؛

بشارت امامت و حکومت صالحین بر زمین!
بشارت فصلی که عدالت الهی را در نقطه نقطه زمین مستقر کند.

بشارت ولایت مولا امیر المؤمنین، عدل مجسم خداوند در زمین.
درود خداوند بر امین وحی الهی و کشتیبان نبوت، حضرت ختمی
مرتبت محمد مصطفی صلی الله علیه و آله و روح نماز،
مولای جوان مردان، حضرت علی مرتضی باد.

آحاد ملک چو سجده بر آدم کرد
بر نام علی و شوکت خاتم کرد

در روز غدیر خم نه تنها آدم
بر قامت مرتضی فلک سر خم کرد