ویژه نامه میلاد با سعادت امام هادی علیه السلام { دهمین خورشید امامت}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دنیای گل نرگس

از فرش تا عرش، امتدادِ فرشته است و نور....
...و مدینه، چشم به راهِ طلوعِ دهمین خورشید، لحظه‌ها را می‌شمارد.

امشب، دلِ شب، چلچراغی درخشان در آسمانِ مدینه است.
امشب، حرم آسمان، چراغانی ست.

ستاره ها، فانوسهایی روشن در دستِ فرشتگان، و ماه،
روشن ترین آیینه بر طاقچه آسمان است امشب.

امشب، فرشتگان بر خانه خورشید نُهُم،
سبد سبد گلِ بهشتی می‌پاشند.
امشب، نوزادِ مبارکی به دنیا می‌آید
تا خورشیدِ هدایتِ انسان به ملکوت شود.

او می‌آید تا پرچمدار علم مکتب جعفری باشد.
او می‌آید تا با نورِ دانش، ظُلمت «متوکل عباسی» را بشکافد.

او می‌آید تا خون خدا را در شریان جهان مرده جاری کند.
او می‌آید تا آسمان را چون کوله باری سبز بر دوش گیرد
و رسالت هزاران ساله دین را به مقصد برساند.

خورشید دهم، می‌آید تا پدر خورشید یازدهم و دنیای گل نرگس باشد.
امشب، مدینه در باغی از عطر گُل محمدی جاری ست.
شانه‌های شهر، خیس باران گُل و ستاره است.
از هفت آسمان، صدای دَف می‌بارد.
و آوای تهنیت فرشتگان در ملکوت شب شنیدنی ست.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ساقى امشب بسته با پیمانه پیمانى دگر
سفره رنگین کرده بهر تازه مهمانى دگر

باغبان را گو به پا شد بذر شادى در زمین
تا ببارد ابر رحمت باز بارانى دگر

باید آدم در جنان امشب گل افشانى کند
تا به تخت گل نشیند جان جانانى دگر

شهر یثرب سینه ‏ى سینا شده کز لطف حق
زد قدم در این جهان موسى بن عمرانى دگر

بر جواد ابن الرضا حق داده از دریاى جود
گوهر ارزنده و دُرّ درخشانى دگر

خیزران باید زند گلبوسه بر روى عروس
کز شرف آورده بهر دین نگهبانى دگر

فاطمه در باغ جنت بزم شادى چیده است
چون که دیده نهمین گل را به دامانى دگر

خاتم پیغمبران تبریک گوید بر على
چون على را آمده ماه فروزانى دگر

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نماز "حضرت هادي عليه السلام"
دو ركعت است در ركعت اول سوره "حمد" و "يس"
و در ركعت دوم سوره "حمد" و "الرحمن" :

دعاي آن حضرت

يَا بَارُّ يَا وَصُولُ يَا شَاهِدَ كُلِّ غَائِبٍ

وَ يَا قَرِيبُ غَيْرَ بَعِيدٍ وَ يَا غَالِبُ غَيْرَ مَغْلُوبٍ

وَ يَا مَنْ لاَ يَعْلَمُ كَيْفَ هُوَ إِلَاّ هُوَ يَا مَنْ لاَ تُبْلَغُ قُدْرَتُهُ

أَسْأَلُكَ اَلَلّهَُمّ بِاسْمِكَ اَلْمَكْنُونِ اَلْمَخْزُونِ اَلْمَكْتُومِ عََمّنْ شِئْتَ

اَلَطّاهِرِ اَلْمُطََهّرِ اَلْمُقََدّسِ اَلنُّورِ اَلَتّامِّ اَلْحَيِّ اَلْقَيُّومِ اَلْعَظِيمِ

نُورِ اَلَسّمَاوَاتِ وَ نُورِ اَلَأْرَضِينَ عَالِمِ اَلْغَيْبِ وَ اَلَشّهَادَةِ اَلْكَبِيرِ

اَلْمُتَعَالِ اَلْعَظِيمِ صَلِّ عَلَي "مُحََمّدٍ" وَ "آلِ مُحََمّدٍ"

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خورشید دهم، افق، مدینه، نور آوای فرشتگان، دف و تنبور
امشب، دف ماه؛ در دو دست عشق امشب، هستی؛ سیاهْ مستِ عشق
امشب، هستی؛ رکوع خواهد کرد خورشید دهم طلوع خواهد کرد
جدّ گل نرگس است این مولود یاری ده مفلس است این مولود
نور ازلی‏ست این که می‏آید از نسل علی علیه‏السلام ست این که می‏آید
می‏آید تا امامِ جان باشد هادی علیه‏السلام هدایت جهان باشد
می‏آید آسمان شود دین را پرواز دهد تُرَنگِ آمین را
او در دل جهل، نور خواهد کاشت شب از دل او هراس خواهد داشت
جهلی که از آن جهان به زنجیر است در پرتو علم او زمین‏گیر است
نوری‏ست که ریشه‏کن کند ظلمت می‏آید تا کفن کند ظلمت
حیران شده خاندانِ عباسی انگشت به لب، کسانِ عباسی:
ـ کاین نورِ شگفت، از کجا آمد؟ انگار که از دلِ خدا آمد
کم مانده از او تَلَف شود ظلمت! قربانیِ نور و دف شود ظلمت!
پاییز دلِ خلیفه شد ویران! از جلوه این بهارِ بی‏پایان
این کیست که نور مُطلقش یار است؟! یاری بکنید! ظلم، بر دار است!
گفتند؛ ولی نور؛ تلاطم کرد ظلمت، سر و جانِ خویش را گم کرد
شب، باطل شد، دلِ جهان آمد خورشیدِ دهم از آسمان آمد
او آمد و جانِ خانه روشن شد چشمِ پدر و «سمانه» روشن شد.
«امشب، شبِ تهنیت، شبِ شادی» امشب، شبِ ارتقای آزادی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امام هادى آمد تبارک اللَّه

مژده ز سوى خدا بر همه آمد

وجه خدا در زمین چهره گشوده

ماه امام جواد جلوه نموده

ولادت امام هادی(علیه السلام) مبارک باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ولادت دهمیـن گلبرگ آسمـانی، آیینه ‏ی عصمت

هادی امّت، اسوه‏ ی مجد وشرافت،نیای انسانیت

نای پـرخـروش ولایت ، نـاخـدای کشتـی هـدایـت

ستاره‏ ی راهنمای بشریت، گلبرگ درخت رحمت

گنجینه‏ ی ارزشمند کـرامت ، قله‏ ی بلنـد فضیلت

برگزیده‏ ی خداوند سرمد،دهمین لاله گلزارامامت

حضـرت امام هــادی علیـه ‏الســلام بـرشیفتـگان

و شیعیان حضرتش وپیروان ولایت خجسته باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پرستوها برگشته‏ اند و ابرهای حجاز،
بارش آغاز کرده ‏اند در دهمین جشن شکوفایی زمین.

امروز، سکه دولت به نام تو می‏زنند که زبانت،
زبان «علی بن ابی‏طالب» است و امتداد رسالت آسمانی‏ات،
به خطبه ‏های غدیر ختم می‏شود.

تو از پشت سال‏ها رنج و خفقان آمده ‏ای؛
از پشت سال‏ها سکوت و تهدید،
از پشت سال‏های بی‏ پناهی شیعیان.

صدای سم اسب‏های کربلا،
در رنج‏نامه ‏های زندگی‏ ات هست
وحنجره ‏ات گواهی می‏دهد به زخم‏های هجرت.

شانه‏ هایت، پر از پشته ‏های عدالت استکه باید ببخشی
و در دست‏هایت نامه ‏های رسالت است که باید بخوانی.

تو را پیشاپیش صبح فرستاده‏ اند
تا چشم‏های خواب‏ آلود را بیدار کنی
و بشارت دهی به دولت عشق.
نوبت از آنِ توست

فصل، فصل آمایش بوستان‏هاست.
نوبت از آنِ توست که بتابی
و آفتاب‏گردان‏ ها همه به سوی تو برگردند.

نوبت از آنِ توست که بتابی با انوار دانش؛
تا سایه ‏های تردید، بگریزند،
تا تیرگی‏ های جهل فرو بمیرند،
تا یخ‏ های پندار آب شوند
و شعله‏ های یقین جان بگیرند.

فصل، فصل فرسایش اندیشه‏ هاست.
نوبت از آن توست
که توشه ‏های معرفت را به دوش بگیری
و در مزرعه عشق، بذرهای هدایت بکاری
تا خوشه ‏های حکمت بروید.

باغ دل‏ها آماده شده است برای شکوفان شدن؛
تنها تو باید بیایی و هرزه ‏های
وسوسه و آفت ‏های ضلالت را بزدایی.

قرآن، با منطق گویای تو به زبان خواهد آمد.
ایمان، در مکتب تو آموزش خواهد دید و اسلام،
حیاتی تازه خواهد گرفت در مدرسه تعلیم و تربیت تو!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

امروز، وقتى آفتاب جمال تو طلوع كند،
خورشيدِ زيارت جامعه كبيره از افقِ جانت سر خواهد زد.
هادى، نامى است كه عصاره معناى توست.

اى امام اسرار پنهان عشق!
وقتى در جاده عشق قدم مى ‏گذارى،
سرنوشتت را پل‏ هاى پشت سر معلوم خواهند كرد
كه تو، بقيه نور معصوم امامتى.

اى امام هدايت!
اى امام هدايت و روشنى!
ميلاد تو، جاده‏ها را بى‏ طاقت مى ‏كند تا با همه رگ‏هايشان
، نبض قدم‏هاى تو را انتظار بكشند.

تو سر مى ‏رسى،
تا قلب‏ها در سايه‏ سار بلند نام تو آرام گيرند.

اگر چه شهر، در پيله تاريك خود فرو رفته بود،
اما شوق آمدن تو،
كوچه‏ هاى بنى ‏هاشم را به تپش واداشت
تا در مژده ديدار صبر مجسم،
به ادامه ريسمان نجات چنگ بزنند.

گرچه يوسفِ جمالِ تو را در اسارتگاه ‏ها پنهان كنند،
وعده «اِنَّ اللّه تُعِّزُ مَنْ تشاء و تُذِّل مَنْ تشاء»،
سرود زندگى تو خواهد بود، اى نور هدايت.

طراوت امامت !اى قتيل عشق!
آن هنگام كه پا به جهان گذاشتى،
گل‏ها دسته‏ جمعى سپيدى را از روحت آموختند
و سرخى را از پايانت و زردى را از رخسار شب‏ زنده ‏دارت.

امروز، آسمان،
شعر تازه‏اى سروده است:
اى پنجره ‏هاى بسته!
با ياد ذريه زهرا روزه را باز كنيد
تا آسمان، زمين را لمس كند.

هرچند مى‏ خواهند
طراوت‏ بارانى امامتش را پنهان كنند؛
ولى اين اقيانوس را سدّ سنگ‏ريزه ‏هاى كفر،
مسدود نخواهد كرد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در سایه هادی امت

حضرت امام علی بن محمد الهادی علیه السلام در نیمه ذیحجه سال 212 هجری
در "صریا "، منطقه ای واقع در 6 کیلومتری مدینه متولد شد.

نام مبارک ایشان "علی"، کنیه اش "ابوالحسن" و القاب آن بزرگوار : نجیب، مرتضی، هادی،
نقی، عالم، فقیه، امین، مۆتمن، طیب و عسکری می باشد که مشهورتر از همه "هادی" و "نقی" است.

پدر گرامی آن حضرت، امام جواد علیه السلام و مادر ایشان
بانوی گرانقدر و با فضیلتی به نام "سمانه مغربیه" است.

محمد بن فرج می گوید:
ابوجعفر ، محمد بن علی علیه السلام مرا خواست و فرمود: کاروانی از راه می رسد
که برده فروشیدر میان آن است و کنیزانی همراه خود دارد.

سپس هفتاد دینار به من داد و امر کرد با آن کنیزی را با مشخصاتی که داد، بخرم.
من ماموریت را انجام دادم. این کنیز همان مادر امام هادی علیه السلام است.

قدر و منزلت این بانوی گرامی تا آنجا بود
که امام هادی علیه السلام درباره اش فرمود :

«مادرم عارف به حق من و اهل بهشت است. شیطان سرکش به او نزدیک نمی شود،
خداوند حافظ و نگهبان اوست و او در زمره مادران صدیق و صالحان قرار دارد.»

(دلایل الامامة، ص 216)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«خدا را پیوسته برای هدایت مردم، حجت‌ هاست.
امام هادى(ع)، هادى امت و هدایت‌یافته غیب بود.

فروغی که از خورشید وجودش می‌ تابید، روشن‌گر افکار و راهنمای مردم بیدار بود.
ظلمت حاکم، آن حق مظلوم را به زندان افکند و در حصر نهاد،
ولی آن نور زندانى، پیوسته روشنایی می‌ بخشید و بر دل‌ های محبان حکومت داشت؛
نه با سلاح، که با فلاح؛ نه با قدرت نظامى، که با فضیلت اخلاقى.

سخن‌چینان از جاذبه معنوی و برتری علمی‌ اش در آتش حسد می‌‌ سوختند و حاکمان،
او را رقیب حکومت می‌ دانستند. او را از مدینه به سامرا بردند
تا مدینه بی‌ خورشید بماند و پروانه‌ها، سرگردان و شیعه، پریشان،
ولی خلفای کوردل عباسى، کورتر از آن بودند که فروغ جهان‌تاب او را درک کنند.

آنچه او را محبوب دل‌ ها ساخته بود، پیوند با خدا، تکیه بر خالق، غنای از مخلوق،
وارستگی از دنیا، وابستگی به ابدیت و دلدادگی به عبادت بود.

سلام بر جان روشن و ضمیر فروزانش که با نیایش و نجوا با خدا مأنوس بود
و سجاده و سحر، گواه یک عمر تهجد و شب‌زنده‌ داری‌ اش بود».

سید محمد صادق میرقصری