چهارده آفتاب (چهارده آیه از قرآن در ولایت اهل بیت علیهم السلام)

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

مقدمه
الحمدلله رب العالمين والصلاة والسلام على سيد الأنبياء والمرسلين نبينا محمد وعلی ابن عمه وحافظ سره و كاشف غمه. مولانا امیر المومنين وعلى ابنته فاطمة الزهراء سيدة نساء العالمين.
وعلى اولادهما الطيبين الطاهرين المعصومين واللعن الدائم على اعدائهم من الأولين والآخرين.
حمد و سپاس مخصوص خدائیست که ما را از متمسكين به ولایت امیرالمومنین علیه السلام و اولاد پاک و معصوم ایشان قرار داد.
تمام عالم مرهون لطف بی پایان رسول خدا صلی الله علیه و آله و اهل بیت گرامی ایشان است که با رحمت و عنایات خود، دنیای ظلمانی فرزندان آدم را به نور سرمدی خود روشن و مبارک کرده اند، به نص فرمان الهی در قرآن کریم ما مامور به تبعیت و پیروی محض از رسول خدا صلی الله علیه و آله هستیم که به ما فرموده: « ما آتاكُمُ اَلرَّسُولُ فَخُذُوهُ وَ ما نَهاكُمْ عَنْهُ فَانْتَهُوا » « هر آنچه رسول برای شما آورد، از او پیروی کنید و از هر آنچه شما را نهی کرد، دوری کنید » (1).
بنابراین برای سعادت دنیا و آخرت خودمان، راهی جز تبعیت محض از ایشان نداریم و حال که در زمان حیات ظاهری ایشان حضور نداشته ایم، باید فرمایشات
ص: 9

---

1- سوره حشر، آیه 7
گرانبهای ایشان را سرلوحهی تمام دوران زندگی خود قرار دهیم، تا به لطف این درهای گرانبها، به سر منزل مقصود و رضوان الهی و جوار ایشان و اولیاء پاک ایشان برسیم.
یکی از فرمایشات گرانبهای رسول خدا صلی الله علیه و آله همان حدیث معروف و مشهور ثقلين است که اتفاقا فریقین به تواتر آن را نقل کرده اند.
در این حدیث رسول خدا صلی الله علیه و آله به صراحت، سعادت دنیا و آخرت ما را فقط در گرو یک مطلب قرار داده اند، و آن هم تمسک به کتاب خدا و اهل بیت علیهم السلام توامان است.
یکی از نکات مهم در این حدیث، عبارت انتهایی آن است که رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده اند: این دو یادگار (کتاب خدا و اهل بیت علیهم السلام) هرگز از هم جدا نخواهند شد، یعنی کتاب خدا که بیان کننده همه چیز است، همیشه و همواره، همراه اهل بیت رسول خدا صلی الله علیه و آله است و کوچکترین و کمترین لحظه ای نخواهد آمد که این دو از همدیگر جدا شده و فاصله بین آنها بیفتد. این مطلب به بیان های دیگر از آن رسول مصدق صلی الله علیه و آله صادر شده است، مانند این روایت شریف که خاصه و عامه از ایشان نقل کرده اند که فرمودند: « عَلِیٌّ مَعَ القُرآنِ وَالقُرآنُ مَعَ عَلِیٍّ ، لَن یَفتَرِقا حَتّی یَرِدا عَلَیَّ الحَوضَ » (1) (على همراه قرآن است و قرآن همراه على است و این دو هرگز از همدیگر جدا نخواهند شد، تا اینکه در کنار حوض کوثر بر من وارد شوند )، اما برخلاف این فرمایش ایشان، بعضا در جامعه ی ما چنین ترویج یافته است که، قرآن و اهل بیت علیهم السلام جدای از یکدیگر هستند و یا متأسفانه پرداختن به فضائل حضرات آل الله علیهم السلام، دوری از قرآن و غیر از قرآن است، در حالیکه دیدیم آن رئیس عقل و عقل کل، قرآن را همواره ملازم و همراه حضرت امام
علی علیه السلام دید و همراهی آن کتاب شریف با اهل بیت گرامی خود که سلام و صلوات دائمیه خدا بر ایشان باد، را بیان فرمود، نه تنها این همراهی برقرار است بلکه کتاب خدا، کتاب مدح امیرالمومنین علیه السلام و اولاد پاک ایشان
ص: 10

---

1- الجمل والنصره ص 418، امالی(طوسی) ص 460، الطرائف، ج1، ص103
است و هرجا خداوند کریم بیانی در مدح و فضیلت آورده است یا فقط مختص به این خانواده است و یا ایشان در اعلى مرتبه ی آن مدح نسبت به دیگران و سایر انبیاء الهی قرار دارند. به عنوان نمونه به این روایت شریف دقت کنید:
عن محمل بين الحنفيه، عن الحسن بن علي بن ابي طالب علیه السلام قال:
« كل ما في كتاب الله عزوجل (إن الأبرار) فوالله ما أراد به إلا علي بن ابي طالب علیه السلام وفاطمة علیهاالسلام وانا والحسين علیه السلام لأنا نحن ابرار بآبائنا وأمهاتنا وقلوبنا غلت بالطاعات والبر وتبرأت من الدنيا وحبها وأطعنا الله في جميع فرائضه وآمنا بوحدانيته وصدقنا برسوله ».(1)
امام حسن علیه السلام السلام فرمودند:
هرجا در کتاب خدا کلمه ی (ابرار) آمده است، به خدا قسم که از آن، غیر از علی بن ابی طالب علیه السلام و حضرت فاطمه علیهاالسلام و من و حسین علیه اسلام اراده نشده است. به این خاطر که ما کسانی هستیم که پدران و مادران ما تماما از نیکوکاران و خوبان بودند، و ما کسانی هستیم که قلوب ما دائما از طاعت خدا و خوبیها سیراب می شود و از دنیا و حب آن، به دور و بیزار و جداست، ما خدا را در تمام فرائض و واجباتش اطاعت کردیم و به وحدانیت و یگانگی او حقیقت ایمان آوردیم و رسول گرامی او را تصدیق کردیم.
و روایت در این زمینه بسیار فراوان وارد شده است.
بنابراین نه تنها قرآن و اهل بیت علیهم السلام از هم جدا نیستند بلکه قرآن کتاب مدح حضرات آل محمد علیهم السلام است و به قول آن شاعر خوش ذوق که اینگونه سروده است:
قرآن به جز از مدح على آیه ندارد * ایمان به جز از حب علی پایه ندارد
به همین خاطر تصمیم گرفته شده که با مدد گرفتن از خود حضرات معصومین علیهم السلام در این زمینه ادای دین بسیار ناچیزی انجام داده و لطف بی پایان این خانواده را طلب نموده، که به لطف و عنایت حضرت زهرا علیهاالسلام توفیق یافته و این نوشتار
ص: 11

---

1- مناقب (ابن شهر آشوب)، ج 4، ص 2، مجمع البحرین، ص97، بحارالانوار، ج 2، ص 3
را گردآوری کرده و در اختیار سایر محبان آل الله لا قرار می دهد.
تا بلکه قدم کوچکی در بیان فضائل بی انتهای حضرات محمد و آل محمد صلی الله علیه السلام برداشته و نام حقیر را در لیست نوکران و خدمتگزاران این خاندان عظيم الشأن علیهم السلام اضافه نمایم.
هر آنچه از خوبی و زیبایی در این نوشتار هست از لطف بی پایان حضرت زهرا علیهاالسلام است و هر آنچه کم و کاستی و سهو و نسیان است از این عبد سراپا تقصیر بی بی دو عالم است.
از تمام عزیزانی که بر بنده منت گذاشته و هرگونه یاری در به سرانجام رسیدن این اثر داشتند، على الخصوص پدر و مادرم و استاد بزرگوارم حضرت آیت الله نجفی (زید عزه) و برادران و سایر دوستان، تشکر ویژه دارم و قدردان همای بزرگواران هستم .
در آخر، این اثر را به پیشگاه مطهر و با عظمت ام الائمة النجباء النقباء، سیده نساء العالمين ام الحسن و الحسين و زوجة امیرالمومنین، حضرت فاطمه ی زهرا علیهاالسلام تقدیم می نمایم و عاجزانه خواستار قبول آن هستم.
در پایان شایسته است این قصیده ی شاعر اهل بیت علیهم السلام مرحوم حاج احمد آبشاهی را یاد کنیم:
آن که در مجموعه خلقت بود یکتا، تویی * آن که در محجوبه عصمت بود تنها، تویی
فاطمه صدیقه ای، ام ابیها وصف تو * مطمئنه، راضيه، مرضیه و عذرا تویی
هم حليمه عالمه بر عالم ما كان و يكون * هم بتول و طاهره، انسیه ی حورا تویی
آیه تطهیر هم در شأن تو باشد ز حق * معنی آیات قرآن از الف تا یاء تویی
ص: 12
هم تویی ام الائمه، هم تویی ام الکتاب * در حقیقت دین حق را حجت کبری، تویی
در حدیث قدسی لولاک، حق فرموده است * باعث ایجاد احمد با علی، زهرا تویی
دختر ختم رسل ای افتخار عقل کل * کفو شاه دین علی عالی اعلا، تویی
اسم اعظم مقصد کن عصمت الله عظيم * کنز مخفی و رموز علم الاسماء، تویی
ای پناه ماسوا، ای افتخار اولیا * همچو ذات کبریا یکتای بی همتا تویی
سوره کوثر که نازل شد ز حق بر مصطفی * معنی کوثر تویی، جنت تویی، طوبی تویی
نص آیات و روایات و حديث متقن است * باعث خلقت بر این دنیا و ما فيها، تویی
در دریای شرف بر یازده گوهر صدف * آفرینش را هدف، محبوبه یکتا، تویی
بارها فرمود بابت، بضعة منی تو را * روح و جسم احمد مرسل، ز سر تا پا، تویی
کرد استشمام احمد سینه ات یا فاطمه * چون بهشت مصطفی ای بانوی عظمی، تویی
گفت، إني تارك فيكم به امت مصطفی * از کتاب الله و عترت، مقصد و معنی تویی
ص: 13
اجر خود بخشید بر امت پیمبر لیک خواست * او مودت بهر ذي القربا، و ذي القربا تویی
ای شفیع عاصیان یا حضرت خیر النسا * دین تویی، آئین تویی، دنیا تویی، عقبی تویی
چارده قرن تمام است ای عزیز کبریا * از جفای اشقيا مقتوله اعدا، تویی
یک هزار و چارصد سال است ای نور خدا * و از فشار در شهيد قوم بی پروا، تویی
آبشاری بهره مند امروز شد از لطف تو * باز اميدش تویی، چون شافع فردا تویی
باشد که مقبول درگاه استان کبریایی مادر هستی قرار گیرد.
سید سجاد حسینی
27رمضان 1439
1397/3/22
ص: 14

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

شیوه ی کتاب
در این کتاب، چهارده آیه از قرآن کریم از میان آیاتی که در مورد ولایت اهل بیت علیم السلام وارد شده، انتخاب و بیان شده است.
ذیل هر آیه، روایاتی از کتب خاصه و بعد از آن از کتب عامه نقل شده است و بعد از آن بیان سه کتاب تفسیر معتبر شیعه به ترتیب زمان آورده شده است. که ابتدائا به بیان شیخ الطائفه شیخ طوسی اعلى الله مقامه الشريف، ذیل هر آیه پرداختیم و بعد از آن بیان مرحوم طبرسی صاحب کتاب شریف مجمع البيان اعلى الله مقامه و بعد از آن به بیان علامه طباطبایی در تفسير الميزان پرداخته ایم.
و پس از آن هم یک بیان بسیار کوتاه و اجمالی از مؤلف قرار دارد که پیرامون چگونگی استدلال به آیه و ویژگی های آن، مطلب ناچیزی بیان شده است.
نکته ي قابل توجه اینست که روایات خاصه ای که ذیل هر آیه بیان شده است، به ترتیب قدمت منبع قرار گرفته است، یعنی بنابر تحقیقات انجام شده، هر روایتی که از منبعی نزدیکتر به زمان معصومين عليهم السلام نقل شده است، زودتر در شمارش روایات ذیل آیات قرار گرفته است.
طبیعی است این بنابر تحقیقات حقیر بوده و ممکن است اشکالات و اشتباهاتی در آن وجود داشته باشد.
ان شاء الله که برای همه ی عزیزان خواننده، مفید فایده باشد و حقیر را از دعای خیر فراموش نکنند.
ص: 15
ص: 16

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

آیه ی اول: سوره احزاب، آیه 6
اشاره
« النَّبِيُّ أَوْلى بِالْمُؤمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْواجُهُ أُمَّهاتُهُمْ وَأُولُوا الأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اللّهِ مِنَ الْمُؤمِنِينَ وَالْمُهاجِرِينَ إِلاّ أَنْ تَفْعَلُوا إِلى أَوْلِيائِكُمْ مَعْرُوفاً كانَ ذلِكَ فِي اَلْكِتابِ مَسْطُوراً » .
« پیغمبر اولی و سزاوارتر به مؤمنان است از خود آنها (یعنی مؤمنان باید حکم و اراده او را مقدم بر اراده خود دارند و از جان و مال در اطاعتش مضایقه نکنند) و زنان او مادران مؤمنان هستند و خویشاوندان نسبی شخص (در حکم ارث) بعضی بر بعضی دیگر در کتاب خدا مقدمند از انصار و مهاجرین (که با هم عهد برادری بسته اند) مگر آنکه به نیکی و احسان بر دوستان خود ( از مهاجر و انصار) وصیتی کنید که این (تقدم وصیت بر ارث خویشان) هم در کتاب حق مسطور گردیده است ».

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

روايات خاصه

1- عن زيد بن علی بن ابی طالب عليه السلام (1) في قوله تعالی « وَ أُولُوا اَلْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اَللّهِ ».
قال: أرحام رسول الله صلی الله علیه و آله أولى بالملك والإمرة.
از زید فرزند امیرالمومنین علیه السلام نقل شده است که در ذیل آیدی و خویشاوندان نسبی شخص (در حکم ارث) بعضی بر بعضی دیگر در کتاب خدا مقدمند » گفت:
ص: 17

---

1- تفسیر فرات، ص 155
خانواده ی رسول خدا صلی الله علیه و آله برای ملک و امیر بودن بر همه اولویت دارند.
2- عن ابی بصير عن ابی عبدالله علیه السلام (1) قال:
لما قبض رسول الله صلی الله علیه و آله كان على علیه السلام أولى الناس بالناس لكثرة ما بلغ فيه رسول الله صلی الله علیه و آله, واقامته للناس واخذه بيده، فلما مضى على علیه السلام لم يكن يشتطيع عليه السلام ولم يكن ليفعل أن يدخل محمد بن على ولا العباس بن على ولا احدا من ولده .
إذا لقال الحسن علیه السلام والحسين علیه السلام :
إن الله تبارک وتعالی أنزل فينا کما أنزل فيك وأمر بطاعتنا كما أمر بطاعتك وبلغ فينا رسول الله صلی الله علیه و آله كما بلغ فيك وأذهب عنا الرجس كما أذهبه عنک.
فلما مضى على علیه السلام كان الحسن علیه السلام أولى بها لكبره فلما تؤفى لم يستطع أن يدخل ولده ولم يكن ليفعل ذلک.
والله عز وجل يقول:
« وَ أُولُوا اَلْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اَللّهِ » (2) فيجعلها في ولده .
إذا قال الحسين علیه السلام:
أمر الله تبارک وتعالى بطاعتي كما أمر بطاعتك وطاعه أبيك وبلغ في رسول الله صلی الله علیه و آله كما بلغ فيک وفي أبيك وأذهب الله عى الرجس کما أذهب عنک وعن أبيک فلما صارت إلى الحسين اعلیه السلام لم يكن أحد من أهل بيته يستطيع أن يدعى عليه كما كان هو يدعي على أخيه وعلى أبيه لو أرادا أن يصرفا الأمر عنه ولم يكونا ليفعلا ثم صارت حین أفضت إلى الحسين علیه السلام فجرى تأويل هذه الآيه « وَ أُولُوا اَلْأَرْحامِ بَعْضُهُمْ أَوْلى بِبَعْضٍ فِي كِتابِ اَللّهِ ».
ثم صارث من بعد الحسين علیه السلام علی بن الحسين علیهماالسلام ثم صارث من بغد على بن الحسين إلى محمد بن على عليهاالسلام.
ص: 18

---

1- اصول کافی (اسلامیه)، ج 1، ص 286
2- سوره انفال، آیه 75
وقالَ : الرِّجسُ هُوَ الشَّکُّ ، وَاللّهِ لا نَشُکُّ فی رَبِّنا أبَدا .

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

ابو بصير نقل می کند که امام صادق علیه السلام فرمودند:
زمانی که رسول خدا صلی الله علیه و آله از دنیا رفتند على علیه السلام اولی ترین مردم، به مردم و امور مردم بود به خاطر کثرت آنچه که رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد على علیه السلام ابلاغ فرموده بودند و ایشان على علیه السلام را به مردم اقامه فرموده بودند و دست علی علیه السلام را (در روز غدیر خم به عنوان جانشین) بالا برده بودند.
زمانی که اواخر امامت علی علیه السلام و زمان رفتن و شهادت ایشان فرا رسید، علی علیه السلام نه می توانست و نه اهل این بود که کسی از اولادش مثل محمد و یا عباس را داخل در این امر کند.
که اگر هم به فرض محال این کار را می کرد حسن و حسین علیهماالسلام به پدرشان عرض می کردند: خداوند در شأن ما نازل کرده همانگونه که در شأن شما نازل کرد و به اطاعت کردن از ما، امر کرده کما اینکه به اطاعت کردن از شما امر کرده و رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد ما ابلاغ کردند، کما اینکه در مورد شما ابلاغ فرمودند و از ما رجس و پلیدی دور شده همانطور که از شما دور شده است.
پس زمانی که علی علیه السلام از دنیا رفتند، حسن علیه السلام به ایشان اولی بود نسبت به حسین علیه السلام به این جهت که بزرگتر بود.

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

زمانی که وقت رفتن حسن علیه السلام از دنیا رسید اولادش را داخل در این مطلب نفرمود زیرا که خداوند تعالی فرموده « و ارث مراتب خویشاوندان در کتاب خدا بعضی بر بعض دیگر مقدم شده ».
که اگر هم بر فرض محال این کار را می کرد حسین علیه السلام به برادر عرض می کرد که خداوند همانگونه که به طاعت پدرم و طاعت شما امر کرده بود، به طاعت من هم امر فرموده و همان ابلاغی که رسول خدا صلی الله علیه و آله در مورد پدرم و شما فرمود در مورد من نیز فرمود و پلیدی و رجس از من دور شده کما اینکه از پدرم و شما دور شده بود.
پس زمانی که این امر ولایت، به حسین علیه السلام منتقل شد. هیچ کس از اهل بیت پیامبر علیهم السلام توانائی ادعای آن را نداشتند، برعکس حسین علیه اسلام که اگر چه برادر و پدرش
ص: 19
حکم خدا را تغییر نمی دادند ولی اگر می خواستند چنین کاری کنند و این امر را از او منصرف کنند، حسین علیه السلام می توانست مدعی آنها شود و ادله بر آن اقامه فرماید.
پس زمانی که امر به حسین علیه السلام منتقل شد تأویل این قسمت از آیه جاری شد که فرموده است: « و ارث مراتب خویشاوندان در کتاب خدا بعضی بر بعض دیگر مقدم شده » و پس از حسین علیه اسلام منتقل شد به فرزند ایشان علی بن الحسين علیهماالسلام و پس از ایشان فرزندشان محمد بن على علیهماالسلام.

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

و رجس یعنی شک، به خدا قسم ما هرگز در پروردگارمان شک نکرده ایم ابدا .
3- عن عبدالرحيم بن روح القصير عن ابی جعفر علیه السلام (1) في قول الله عزوجل النبی اولی... .
فیمَن نَزَلَت ؟ فَقالَ : نَزَلَت فِی الإِمَرهِ ، إنَّ هذِهِ الآیَهَ جَرَت فی وُلدِ الحُسَینِ علیه السلام مِن بَعدِهِ ، فَنَحنُ أولی بِالأَمرِ وبِرَسولِ اللّهِ صلی الله علیه و آله مِنَ المُؤمِنینَ وَالمُهاجِرینَ وَالأَنصارِ.
فقلت فلولد جعفر فيها نصيب؟
فقال: لا.
فقلت فلولد العباس فيها نصيب؟
فقال: لا.
فعددت عليه بطون بني عبدالمطلب كل ذلك يقول: لا.
قال ونسيت ولد الحسن علیه السلام، فدخلت بعد ذلك عليه فقلث له .
هل لولد الحسن علیه السلام فيها نصيب؟
فقال لا والله يا عبدالرحيم ما لمحمدي فيها نصيب غيرنا .
عبدالرحیم می گوید از امام باقر علیه السلام سؤال کردم این آیه در مورد چه کسانی نازل شد؟ حضرت فرمودند: این آیه نازل شد در ولایت، به درستی که این آیه بعد از حسین علیه السلام در اولاد حسین علیه السلام، جاری است پس ما اولائیم به ولایت و به
ص: 20

---

1- اصول کافی (اسلامیه)، ج1، ص288
رسول خدا صلی الله علیه و آله از سایر مؤمنین و مهاجرین و انصار .

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

عبدالرحیم گوید سؤال کردم پس آیا فرزندان جعفر هم از این آیه نصيب و بهره ای دارند؟
حضرت فرمودند: نه .
پرسیدم: فرزندان عباس نصیبی دارند از این آیه؟
حضرت فرمودند: نه.
پس یکی یکی نزد حضرت فرزندان بنی عبدالمطلب را نام برده و شمردم و حضرت در پاسخ همه فرمودند: نه ولی فراموش کردم فرزندان امام حسن علیه السلام را بپرسم، پس یک بار دیگر به خدمت حضرت رسیدم سؤال کردم که آیا اولاد امام حسن علیه السلام از این آیه بهره ای دارند؟
حضرت فرمودند: نه به خدا قسم ای عبدالرحیم هیچ کس از نسل پیامبر خدا صلی الله علیه و آله از این آیه نصیبی ندارد غیر از ما .
4- عن معاذ بن كثير عن ابی عبدالله السلام (1) قال: يامعاذ!
الْكَبَائِرُ سَبْعٌ فِينَا نَزَلَتْ وَ مِنَّا اسْتُحِلَّتْ فَأَكْبَرُ الْكَبَائِرِ الشِّرْكُ بِاللَّهِ وَ قَتْلُ « اَلنَّفْسَ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ » (2) وَ قَذْفُ الْمُحْصَنَةِ وَ عُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ وَ أَكْلُ مَالِ الْيَتِيمِ وَ الْفِرَارُ مِنَ الزَّحْفِ وَ إِنْكَارُ حَقِّنَا اهل البيت علیهم السلام .
فَأَمَّا الشِّرْكُ بِاللَّهِ فَقَدْ أَنْزَلَ اللَّهُ فِينَا مَا أَنْزَلَ وَ قَالَ اَلنَّبِيُّ صلی الله علیه و آله فِينَا مَا قَالَ فَكَذَّبُوا(فَقَدْ كَذَّبُوا)اللَّهَ وَ كَذَّبُوا بِرَسُولِهِ صلی الله علیه و آله وَ أَمَّا قَتْلُ النَّفْسِ الَّتِي حَرَّمَ اللّهُ فَقَدْ قَتَلُوا اَلْحُسَيْنَ علیه السلام وَ أَهْلَ بَيْتِهِ وَأَمَّا قَذْفُ الْمُحْصَنَةِ فَقَدْ قَذَفُوا فَاطِمَةَ بِنْتَ رَسُولِ اللَّهِ صلی الله علیه و آله عَلَي مَنَابِرِهِمْ وَ أَمَّا عُقُوقُ الْوَالِدَيْنِ فان الله قال في كتابه « النَّبِيُّ أَوْلَى بِالْمُؤْمِنِينَ مِنْ أَنْفُسِهِمْ وَأَزْوَاجُهُ أُمَّهَاتُهُمْ » (3) وهو أب لهم فقد عقوا رسول الله صلی لله علیه و آله في ذريته واهل بيته وأما أكل مال
ص: 21

---

1- تفسیر عیاشی، ج 1، ص 237
2- سوره انعام، آیه 151
3- سوره احزاب، آیه 6
اَلْیَتِیمِ فَقَدْ مَنَعُوا حَقَّنَا مِنْ کِتَابِ اَللَّهِ.وَ أَمَّا اَلْفِرَارُ مِنَ اَلزَّحْفِ فَقَدْ أَعْطَوْا أَمِیرَ اَلْمُؤْمِنِینَ علیه السلام بَیْعَتَهُ طَائِعِینَ غَیْرَ کَارِهِینَ ثُمَّ فَرُّوا عَنْهُ وَ خَذَلُوهُ. وَ أَمَّا إِنْکَارُ حَقِّنَا فَوَ اَللَّهِ مَا یَتَعَاجَمُ فِی هَذَا أَحَدٌ.

[رعنا ریاحی*خادمه قرآن*]

معاذ بن کثیر از امام صادق علیه السلام نقل می کند که حضرت فرمودند:
گناهان کبیره هفت مورد است که در مورد ما نازل شده است و از حقوق ما حلال شمرده شده است بزرگترین کبائر شرک ورزیدن به خدای متعال و کشتن نفس محترمی که خدا آن را حرام قرار داده است و تهمت زدن به افراد بی گناه و عاق والدین شدن و خوردن مال يتيم و فرار از جنگ و جهاد و انکار حق ما اهل بیت علیهم السلام است.
پس اما شرک به خدا، به تحقیق که خدا نازل کرده است در مورد ما آنچه را که نازل کرده و رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده، در مورد ما آنچه که فرموده پس تمام آنها را تکذیب کردند و به تحقيق خدا و رسولش را تکذیب کردند.
اما کشتن نفس محترم که خدا آن را محترم شمرده است، پس به تحقیق که حسین علیه السلام و اهل بیتش علیهم السلام را کشتند و اما تهمت زدن به بی گناه، به تحقیق که بر منابرشان به فاطمه علیهاالسلام دختر رسول خدا صلی الله علیه و آله تهمت زدند.