مگر اين عالم، و اين جهان پهناور با اين كرات عظيم و مخلوقات كوچك و بزرگ معجزه نيست؟
معجزه آن چيزي است كه بشر نتواند از پيش خود بدون تهيّه مقدمات و وسايل آن را بياورد و ظاهر سازد. بنابراين عالم معجزه است و اين آفرينش كوهها، و درخت ها و اقيانوس ها و خورشيدها و منظومهها، همه معجزه است.
نزول مائده، احضار درخت، احياي اموات، تكلّم سنگريزه و امثال و نظاير اين كارها بدون اسباب مادّي معجزه است. همچنان كه آنها معجزه هستند اينها هم معجزهاند، فرقي كه هست اين است كه اين معجزات كبيرة عالم و جبال و اقيانوس و درياها و كرات هميشه مورد ديد و نگاه ما هستند لذا از آن تعجّب نميكنيم و استبعاد نمينماييم. اما معجزات انبيا چون غالباً ابدي نبودهاند و پيوسته در منظر ما نيستند وقتي نقل شود مورد تعجّب و استبعاد ميگردد.
اين هم يكي از سنن الهيه است كه كساني كه ازطرف خدا به پيامبري برگزيده ميشوند بايد معجزه داشته باشند تا اگر كسي ادّعاي پيغمبري كند و معجزه اظهار ننمايد برخلاف سنّت الهيه باشد و دعوايش پذيرفته نشود.