| ❤ |
محرم، ماه ایثار و از جان گذشتگی است!
ماه عشق و شور و فریاد است!
ماه سرافرازی بر فراز نیزه هاست!
ماه آمیختن با خون و آمیختن عشق است.
ای ماه خون، بار دیگر از راه میرسی و با نسیم گرم کربلایی،
قصه آلاله های سرخ را به گوش جان می رسانی
دوباره سکوت تاریخ را در هم می شکنی و
بغض ناله را از تنگنای حنجره ها آزاد می کنی
بار دیگر از راه میرسی و برف سکوت را با آفتاب
عشقی که بر آسمان سینه داری، آب می نمایی
و آن را به اقیانوس خروشان فریاد می رسانی!
ای ماه خدا! قدومت گر امی.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
به محرم كه مي‌رسي، سوگوار عزيز فاطمه(س) مي‌شوي
و سينه‌زن و زنجيرزن ثارالله و اشك برگونه‌هايت پرپر مي‌شود.
به خود ببال كه خدا خيرخواه توست، كه صادق آل محمد مي‌فرمايد:
«من اراد الله به الخير فقذف في قلبه حب الحسينوحب زيارته»
«هر كس خدا برايش خير بخواهد محبت حسين
و شوق زيارت او را در دلش مي‌گذارد.»
به خود ببال كه عاشق و شيفته حسيني و عشق به حسين
خيمه هميشه افراشته در جان توست، خيمه اي به وسعت همه
هستي، خيمه‌اي به بلنداي همه آسمان‌ها و كهكشان‌ها
با خواني گسترده از عطش كه تشنگي بشريت را خاتمه خواهد داد.
هرگز مباد بي اين عشق زندگي كنيم و بي اين محبت بميريم.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
ای اشک کجایی که غم از راه رسید
اندوه عظیم و ماتم از راه رسید
یک سال گذشت و باز یک بار دگر
پلکی زدی و محرم از راه رسید
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
دیده های خندان
قال رسول الله صلی الله علیه و آله و سلم:
یا فاطمة! کل عین باکیه یوم القیامة الا عین بکت
علی مصاب الحسین فانها ضاحکة مستبشرة بنعیم الجنة.
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمود: فاطمه جان! روز قیامت هر چشمی گریان است،
مگر چشمی که در مصیبت و عزای حسین گریسته باشد، که آن چشم در قیامت خندان است
و به نعمتهای بهشتی مژده داده می شود
بحار الانوار، ج 44، ص .293
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
آنجا که اشک پای غمت پا گرفت و بعد...
بغضی میان سینه من جا گرفت و بعد...
وقتی که ذوالجناح بدون تو بازگشت
این دخترت بهانه بابا گرفت و بعد ...
ابری سیاه بر سر راهم نشسته بود
ابری که روی صورت من را گرفت و بعد
انگار صدای مادری دلخسته می رسید
آری صدای گریه ی زهرا گرفت و بعد
همراه آن صدا تمامیِّ کودکان
ذکر محمدا و خدایا گرفت و بعد
هر کس که زنده بود از اهل خیام تو
مویه کنان شد و ره صحرا گرفت و بعد
دور از نگاه علمدار لشگرت
آتش به خیمه های تو بالا گرفت و بعد
پس بر سنان کنند سری را که جبرئیل
شوید غبار گیسویش از آب سلسبیل
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
باز صدای نوحه جانان از این وادی به گوش می رسد
و ناقوس جانها به لرزه می افتد آنگاه که با بالا رفتن دستهای
حسینیان ،اشکهای زینب فرو می ریزد .
این چه سریست در کالبد هستی که با نام حسین
و ناله بر مظلومیتش، تمام گناهان بخشوده می شود ؟
پایتخت نشینان دیار شور و شعور حسینی،
در سرزمینی کوچک با دلی بزرگ به بلندای بیرق حسین
همنوا با ناله آسمان و زمین، دوشادوش هم،
نوای یالثارات الحسین سر می دهند
و یا حسین گویان دل در گرو یار دارند .
یوسف زهرا ؛بیا که حسینیان
چشم به راه دم مسیحاییت به سوگ حسین نشسته اند.
بیا و داغ زینب را
در غم از دست دادن برادر التیام بخش .
با شميم روحاني ماه خون و قيام ،تكايا و حسينيه ها
با حضور عاشقان ابا عبدالله، جلوه ای دیگر از ارادت
و اخلاص را به نمایش خواهد گذاشت
و چه شیرین است آن زمان که کودک بیمار
دیروز با پای برهنه سر بر آستانش می گذارد
تا شکر گزار شفای تنش، نذری قربانی کند
و چه شیرین تر است آن زمان که مادری به رسم شکر گزاری
از معبود و شفای فرزندش، خادم همیشگی اهل بیتش می شود.
عزاداران ابا عبدالله الحسین ظهری دیگر از غم و اندوه را
به نظاره خواهند نشست و وا اسَفا گویان در میان دسته عظیم حسینیه ،
واگویه های خود را با حسین و معبودش نجوا خواهند كرد.
آیا آزاده ای هست تا مرا یاری کند؟
کجاست آزادمرد دشت نینوا که ببیند آوای بلندش
در طنین فریاد عزادارانش به گوش میرسد؟ حسینیان ...
محرم با همه شور و نوایش آمد ...
هر که دارد هوس کربُ بلا بسم ا...
صلی الله علیک یا اباعبدالله
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
راه را باز نمایید…محرم آمد
دم بگیرید که هنگامه ی ماتم آمد
دست بر سینه نهاده…همه تعظیم کنید
مادری دست به پهلو، کمری خم آمد
نوکران، سینه زنان، موی کنان، مویه کنید
سر برهنه ز جنان حضرت خاتم آمد
امشبی را که شب درد دل با یار است
سفره ی دل بگشایید محرم آمد
پیرهن مشکی ما حوله احرام عزاست
در حسینیه ارباب خدا هم آمد
چشم ما گریه کنان وصل به چشم زهراست
زین سبب سلسله ی اشک منظم آمد
بر سیاهی عزا دیده ی ما روشن شد
بزم دلداگی یار فراهم آمد
روز محشر که همه خلق خدا حیرانند
رتبه ی زائر ارباب مقدم آمد
قدر بال مگسی اشک بشوید دل ما
قطره ایی پاک تر از چشمه ی زمزم آمد
عرضه بر دوست کنم نوکری یک ساله
که همه عشق خدا صاحب پرچم آمد
فاطمه منتظر آمدن ما بوده
لشگر گریه کنانِ شه عالم آمد
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
محرمی دیگر از راه می رسد و بهار اشک دیگری
بر عاشقان ولایت، که در آن غبار از جان های خسته خویش
زدایند و وجودشان را به عطر حسینی معطر کنند.
محرمی که با نام حسین پیوند خورده و با آمدنش فکرها و دل ها
متوجه روزی می شود که بزرگ ترین روزهای مصیبت است.
اشک ها در غم برترین انسان های عالم جاری می شوند.
وقتی که فرشتگان آسمانی بر حسین گریانند و پریان و
پرندگان در زمین و هوا بر او نوحه گرند؛
آیا نباید انسان ها با این آفریدگان هم نوایی کنند و با یادآوری
آن چه بر خاندان ولایت گذشت، گریه و نوحه ای همیشگی داشته باشند؟!
آسمان بر او گریسته است، چشم آسمان چهل روز در عزای حسین
گریان بود، آیا سزاست چشم زمینیان بر مصیبت او گریان نشود؟!
در حالی که قرن ها پیش از ولادتش، انبیای الهی چون آدم و نوح
و ابراهیم مصیبت های او را می شنوند و بر مظلومیتش اشک می ریزند.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
«حسین !
اى پرچم خونین حق بر دوش،
حسین !
اى انقلابى مرد
حسین !
اى رایت آزادگى در دست،
در آن صحراى سرخ و روز آتشگون
قیام قامتت در خون نشست، اما
پیام نهضتت برخاست
از آن طوفان «طف» در روز عاشورا،
به دشت «نینوا» ناى حقیقت از «نوا» افتاد
ولى ...
مرغ شباهنگ حقیقت ،
از نواى ناله «حق ، حق » نمىافتد».
سلام بر تو ، اى حسین !
سلام بر خط شفقگون كربلا، كه خون تو را،
اى خون خدا - همواره بر چهره افق مىپاشد
و غروب هنگام، سرخى آسمان مغرب را به شهادت مىگیرد ،
تا آن جنایت هولناك را هر چه آشكارتر بنمایاند
و چشم تاریخ را بر این صحنه همیشه خونین بدو زد
و گوش زمان را از آن فریادها تندر گونه
آن عاشوراى دوران ساز، پر كند.
اى حسین ...
اى عارف مسلّح !
كربلاى تو، عشق را معنى كر د
و انقلاب تو اسلام را زنده ساخت
و شهادت تو، حضور همیشگى
در همه زمانها و زمینها بود.
اى حسین ...
اى شراره ایمان !
اى حسین...
اى در سكوت سرخ ستم، شهر آشوب!
در بهت خاموشى و ترس،
تلخابه فریاد را در حلقوم شب ریختى
و با نامردان تبهكار ، مردانه در آویختى.
عاشوراى تو، انفجارى از نور
و تابشى از حق بود كه بر «طور» اندیشهها تجلى كرد
و «موسى خواهان» گرفتار در «تپه» ظلمت ظلم را
از سرگردانى نجات بخشید.
چه مىگویم؟ ...
تو تاریخ را به حركت آوردى
و زبان زمان را به سرودن حماسههاى زیباى
ایثار و جهاد و شهادت گشودى .
لحظه لحظه تاریخ را عاشورا ساختى
و جاى جاى سرزمینها را كربلا...
خفته بودیم و بى خبر ...
اما تو، این «مصباح هدایت»
و اى «كشتى نجات»
گام خسته ما را به تلاش كشاندى
و افسردگى یأسمان را به شور امید مبدل ساختى
و از سكوت و درنگ و وحشت ،
به فریاد و هجوم و شجاعتمان رساندى
و پاى كوفته و پر آبله ما را،
تا بام آگاهى و تا برج بیدارى فرا بردى.
«اى حسین » ...
تو كلاس فشرده تاریخى .
كربلاى تو، مصاف نیست
منظومه بزرگ هستى است ،
طواف است.
پایان سخن
پایان من است
تو انتهاى ندارى ...
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
باز صدای نوحه جانان از این وادی به گوش می رسد
و ناقوس جانها به لرزه می افتد آنگاه که با بالا رفتن دستهای حسینیان ،
اشکهای زینب فرو می ریزد .
این چه سریست در کالبد هستی که با نام حسین
و ناله بر مظلومیتش، تمام گناهان بخشوده می شود ؟
پایتخت نشینان دیار شور و شعور حسینی،
در سرزمینی کوچک با دلی بزرگ به بلندای بیرق حسین
همنوا با ناله آسمان و زمین، دوشادوش هم،
نوای یالثارات الحسین سر می دهند و یا حسین گویان دل در گرو یار دارند .
یوسف زهرا ؛بیا که حسینیان
چشم به راه دم مسیحاییت به سوگ حسین نشسته اند.
بیا و داغ زینب را
در غم از دست دادن برادر التیام بخش .
با شميم روحاني ماه خون و قيام ،تكايا و حسينيه ها
با حضور عاشقان ابا عبدالله، جلوه ای دیگر از ارادت و اخلاص را
به نمایش خواهد گذاشت و چه شیرین است آن زمان که کودک بیمار
دیروز با پای برهنه سر بر آستانش می گذارد تا شکر گزار شفای تنش،
نذری قربانی کند و چه شیرین تر است آن زمان که مادری به رسم شکر گزاری
از معبود و شفای فرزندش، خادم همیشگی اهل بیتش می شود.
عزاداران ابا عبدالله الحسین ظهری دیگر از غم و اندوه را
به نظاره خواهند نشست و وا اسَفا گویان در میان دسته عظیم حسینیه ،
واگویه های خود را با حسین و معبودش نجوا خواهند كرد.
آیا آزاده ای هست تا مرا یاری کند؟
کجاست آزادمرد دشت نینوا که ببیند آوای بلندش
در طنین فریاد عزادارانش به گوش میرسد؟ حسینیان ...
محرم با همه شور و نوایش آمد ...
هر که دارد هوس کربُ بلا بسم ا...
صلی الله علیک یا اباعبدالله
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
نقل قول
