ویژه نامه ماه محرم{ محفل سرخ عاشقان }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

|۩| ویژه نامه ماه محرم |۩|

|۩| محفل سرخ عاشقان |۩|

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز صدای نوحه جانان از این وادی به گوش می رسد
و ناقوس جانها به لرزه می افتد آنگاه که با بالا رفتن دستهای
حسینیان ،اشکهای زینب فرو می ریزد .

این چه سریست در کالبد هستی که با نام حسین
و ناله بر مظلومیتش، تمام گناهان بخشوده می شود ؟

پایتخت نشینان دیار شور و شعور حسینی،
در سرزمینی کوچک با دلی بزرگ به بلندای بیرق حسین
همنوا با ناله آسمان و زمین، دوشادوش هم،
نوای یالثارات الحسین سر می دهند
و یا حسین گویان دل در گرو یار دارند .

یوسف زهرا ؛بیا که حسینیان
چشم به راه دم مسیحاییت به سوگ حسین نشسته اند.

بیا و داغ زینب را
در غم از دست دادن برادر التیام بخش .

با شميم روحاني ماه خون و قيام ،تكايا و حسينيه ها
با حضور عاشقان ابا عبدالله، جلوه ای دیگر از ارادت
و اخلاص را به نمایش خواهد گذاشت

و چه شیرین است آن زمان که کودک بیمار
دیروز با پای برهنه سر بر آستانش می گذارد
تا شکر گزار شفای تنش، نذری قربانی کند

و چه شیرین تر است آن زمان که مادری به رسم شکر گزاری
از معبود و شفای فرزندش، خادم همیشگی اهل بیتش می شود.

عزاداران ابا عبدالله الحسین ظهری دیگر از غم و اندوه را
به نظاره خواهند نشست و وا اسَفا گویان در میان دسته عظیم حسینیه ،
واگویه های خود را با حسین و معبودش نجوا خواهند كرد.

آیا آزاده ای هست تا مرا یاری کند؟
کجاست آزادمرد دشت نینوا که ببیند آوای بلندش
در طنین فریاد عزادارانش به گوش میرسد؟ حسینیان ...

محرم با همه شور و نوایش آمد ...
هر که دارد هوس کربُ بلا بسم ا...

صلی الله علیک یا اباعبدالله

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شهر را بوی غمی آسمانی در بر گرفته و زنجیرهای تعلق انسان شکسته
و خود را به زنجیر سینه زنی برای نینواییان، دخیل بسته است.

این یعنی؛ محرّم کتاب اندوه و مرثیه اهل ولایت نیست؛
که جولانگاهی است برای شکفتن؛ برای رویش.

این یعنی به بهانه حسین علیه السلام بر سینه زدن؛
اما در حقیقت بریدن سینه از زنجیرهای وابستگی به خاک.

و این یعنی تا کربلا فاصله ای نیست و تا حسین علیه السلام،
تنها یک جرعه عطش، باقی است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

محرم می آید؛ مثل پرنده ای غریب،
از التهاب خاکستری آسمان.

ماه سرخ بلوغ؛ ماهی که در آن، عشق آفریده شد
و مردانگی و شرف در عطش معنا گرفت.

ماهی که هیچ واژه ای گنجایش اندوه بی کرانه ی آن را ندارد؛
ماهی که هر ساله، خون خدا را بر آسمان دنیا می پاشد
تا ابرهای روزمره، سرخی آفتاب را نپوشاند.

محرم، ماه فریاد، ماه بیداری و پایداری است؛
ماهی که تمام تاریخ، وام دار یک نیم روز آن است.

ماهی که خاک و خون، آتش و عطش
و مشک و تیر، رازهای سر به مهر آنند.

ماهی که هفتاد و دو آیه ی سرخ، بر صحیفه ی دل ها نازل شد
و هفتاد و دو کهکشان، در مدار هستی قرار گرفت.

ماهی که دست می افتاد و پر و بال می رویید.
ماهی که هر ساله انتظار من و تو را می کشد.

محرّم، فصل مَحرم شدن با خوبی هاست؛ فصل فشردن
دست هایی که در کنار فرات، رویید؛ فصل عاشقی کردن.

سال هاست که محرم سیاه پوش است
و سینه ها از سوگ، در جوش و خروش.

سال هاست که کربلا، روزهای سردمان را گرما می دهد
و بر شب های سیاه مان نور می پاشد.

کیست که آزاده باشد و محرم را به سوگ ننشیند؟
کیست که سوار بر راهوار اشک،
به مهمانی عاشوراییان برود و شیفته برنگردد؟

کیست که در سفینه ی نجات وارد شود
و در موج های هوس غرق گردد؟

کیست که حسین را چراغ راهش کند
و در بیراهه های پر پیچ و خم، گم شود؟

کیست که گوش جان بسپارد
و نام تو را در هیاهوی فرات نشنود؟

نمی دانم این چه رازی است
که محرم، ماه آغازین سال است،

شاید سرّ آن در این باشد که عزت،
در گرو قیام و جهاد است
و حیات، در سایه ی خون.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شهر را بوی غمی آسمانی در بر گرفته و زنجیرهای تعلق انسان شکسته
و خود را به زنجیر سینه زنی برای نینواییان، دخیل بسته است.

این یعنی؛ محرّم کتاب اندوه و مرثیه اهل ولایت نیست؛
که جولانگاهی است برای شکفتن؛ برای رویش.

این یعنی به بهانه حسین علیه السلام بر سینه زدن؛
اما در حقیقت بریدن سینه از زنجیرهای وابستگی به خاک.

و این یعنی تا کربلا فاصله ای نیست و تا حسین علیه السلام،
تنها یک جرعه عطش، باقی است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با همین سوز که دارم بنویسید حسین
هر که پرسید ز یارم بنویسید حسین

ثبت احوال من از ناحیۀ ارباب است
همۀ اهل و تبارم بنویسید حسین

خانۀ آخرتم هست قدمگاه حبیب
سر در قصر مزارم بنویسید حسین

هر که پرسید چه دارد مگر از دار جهان
همۀ دار و ندارم بنویسید حسین

من دلم را ز شکیبایی زینب دارم
همۀ صبر و قرارم بنویسید حسین

هیچ شعری ننویسید به روی کفنم
با گِلِ تربت یارم بنویسید حسین

تا نپرسند ز من هیچ سؤال آن دو مَلک
به روی سینۀ زارم بنویسید حسین

گلشن و باغ و بهشتم همه در هیئت اوست
همۀ باغ و بهارم بنویسید حسین

روی پیشانی من هرچه که بیمار شدم
با همه حال نزارم بنویسید حسین

هرکه پرسید که در چلّه نشینی چه کنم؟...
اربعین با که گذارم؟ بنویسید حسین

دست بر شاکلۀ هیئتیِ من نزنید
گفت یارم به عذارم بنویسید حسین

آری از کرب و بلایش نتوان دست کشید
حاجت قافله دارم بنویسید حسین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پاسداشت محرم حسینی در سایت ایه های انتظار

	ویژه نامه های سایت در سالهای گذشته
	بخش ادبی
	بخش نواها و کلیپ های صوتی و تصویری
	بخش نرم افزاری
	مقالات سری اول
	مقالات سری دوم
	مقالات سری سوم
	مقالات سری چهارم
	مقالات سری پنجم
	مقالات سری ششم
	مقالات سری هفتم
	مقالات سری هشتم
	مقالات سری نهم
	مقالات سری دهم
	مقالات سری یازدهم
	مقالات سری دوازدهم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مؤذنا اذانشون حي علي العزا شده
دوباره تو هيئت دل سينه زني بپا شده

بوي اسپند ، بوي عطر و بوي گلاب ، بوي سوختن دل آفتاب ،
بوي اشکاي چشم مهتاب ، برا ارباب ، پرچماي سبز و سرخ يا حسين ،
عکس بين الحرمين ، صداي دسته هاي زنجير زني ،
صداي نوحه هاي سينه زني ، تکيه هايي که تو شهر علم شدند ،
اون دلايي که يه پا حرم شدند ، باني خير غم شدند ، مي خونن مي خونن:

دوباره پاي اشک غم به ديده ي ما وا شده
دوباره تو هيئت دل سينه زني بپا شده

اونيکه راهش راه عشقه ، اونيکه ماهش ماه عشقه ،
نفسش آهش آه عشقه ، خورشيد عشق و ماه عشقه ،
پگاه عشقه ، نگاه عشقه ، همه جا سر پناه عشقه ،
توي ميدون گناهش عشقه ، سپاهش عشقه ،
بخدا که ششماهه اش خداي عشقه ، مي دونم مي دونم:

بوي محرم اومده تو آسمون غوغا شده
دوباره تو هيئت دل سينه زني بپا شده

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شهر را بوی غمی آسمانی در بر گرفته
و زنجیرهای تعلق انسان شکسته و خود را به
زنجیرسینه زنی برای نینواییان، دخیل بسته است.

این یعنی؛ محرّم کتاب اندوه و مرثیه اهل ولایت نیست؛
که جولانگاهی است برای شکفتن؛ برای رویش.

این یعنی به بهانه حسین علیه السلام بر سینه زدن؛
اما در حقیقت بریدن سینه از زنجیرهای وابستگی به خاک.

و این یعنی تا کربلا فاصله ای نیست و تا حسین علیه السلام،
تنها یک جرعه عطش، باقی است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا صاحب الزمان , مهدی جان آجرک الله

محرم، ماه ایثار و از جان گذشتگی است!
ماه عشق و شور و فریاد است!

ماه سرافرازی بر فراز نیزه هاست!
ماه آمیختن با خون و آمیختن عشق است.

سلام بر حسین (ع)

ای ماه خون، بار دیگر از راه میرسی و با نسیم گرم کربلایی،
قصه آلاله های سرخ را به گوش جان می رسانی

دوباره سکوت تاریخ را در هم می شکنی و
بغض ناله را از تنگنای حنجره ها آزاد می کنی

بار دیگر از راه میرسی و برف سکوت را با آفتاب
عشقی که بر آسمان سینه داری، آب می نمایی
و آن را به اقیانوس خروشان فریاد می رسانی!

ای ماه خدا! مقدمت گر امی