داستان یک عقب‌نشینی در مجنون
جزایر مجنون در داخل «هورالعظیم» از نقاط مهم و استراتژیک جنگ بود که با انجام عملیات «خیبر» در روزهای پایانی سال ۶۲ توسط نیروهای ایرانی فتح شد و مبنایی برای نفوذ به خاک عراق در عملیات «بدر» در سال پس از آن بود.
در عملیات پدافند جزیره مجنون، حمله نیروهای عراقی موجب اشغال مواضعی از نیروهای ایرانی در منطقه جزیره مجنون و دفاع نیروهای خودی موجب بازپس‌گیری منطقه از دست دشمن شد.حضور نیروهای ایران از سال ۱۳۶۲ با انجام عملیات خیبر در جزیره مجنون شمالی و جنوبی در داخل «هور العظیم» و در نزدیکی محور «العماره - بصره» برای نیروهای عراقی قابل قبول نبود ولی در عین حال توان آنها برای انجام عملیاتی گسترده و بازپس‌گیری این دو جزیره نیز کافی به نظر نمی‌رسید و بدین ترتیب برای مهیا کردن مقدمات این امر به انجام تک‌های محدود در این منطقه اقدام کردند.
نکته قابل توجه در دفاع نیروهای خودی از جزایر مجنون، شکل خاص پدافند در جزیره مجنون جنوبی بود که بر روی سه جاده باریک داخل آب به موازات یکدیگر به نام‌های پد غربی، پد شرقی و پد جنوبی انجام می‌شد و این مساله هرگونه فعالیت وسیع و گسترده را از دو طرف درگیری سلب کرده بود.
نیروهای عراقی با استفاده از راه‌های موجود و آتش توپخانه معدود سنگرهای اولیه مستقر بر روی جاده را هدف قرار دادند و تلاش کردند تا با تصرف این سنگرها در امتداد جاده‌های مذکور،خود را به جزیره شمالی برسانند و بدین ترتیب به هدف خود دست پیدا کنند. بر همین اساس عناصری از لشکر ۳۱ پیاده دشمن در ساعت دو بامداد بیست و یکم تیرماه ۱۳۶۵ حمله خود را با آتش سنگین به مواضع نیروهای ایران آغاز کرد.
در ساعات اولیه حمله دشمن،بخشی از مواضع نیروهای خودی شامل چند سنگر در پد شرقی توسط دشمن اشغال شد ولی در پاتک نیروهای خودی در روز بعد، مواضع تصرف شده دوباره از اشغال دشمن خارج شد و نیروهای عراقی مجبور به عقب‌نشینی شدند.
در پی این عملیات، همچنین تعدادی از نفرات دشمن کشته و زخمی و مقادیری وسایل و تجهیزات آنها منهدم شد.
نقل قول
