قيام جاودانه

[مدير محتوايي]

(19)-دفاع از حقوق محرومان

دراين باره در تعاليم اسلامى تاكيدهاى بسيار رسيده است . اساس دين اسلام بر عدل است و مبارزه با ظلم ، چه ظلم به نفس (شرك به خدا) و چه ديگر انواع ظلم .و آيا تحقق عدل جز با دفاع از حقوق مردم و محروم و فراموش شدگان امكان پذير است . يكى از علتهاى مهم حركت عاشورا نيز دفاع از محرومان بوده است . در اينجا به همين سخن مشهور پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله ) كه امام على ابن ابيطالب (عليه السلام )، اين سخن را مكرر مى گفته و ياد آورى ميكرده است بسنده مى كنيم :
((مردمى كه ضعيفان آنان نتوانند حق خود را، بى ترس و لرز، از قدرتمندان و توانگران بستانند. در نزد خداوند پشيزى ارزش ‍ ندارند)).⁽⁴⁶⁾
در اين سخن سترگ و تعليم عظيم ، پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله )، همه ارزشهاى خدا پسند يكى قوم و يك ملت و يك جامعه را در آن دانسته است كه مظلومان و محرومان بتوانند با گردن - فرازى حق خويش را از هر قدرتمندى و توانگرى باز ستانند. ارزش حكومت نيز در همين است . و در انجا سخن جانشين همين پيامبر (صلى الله عليه وآله ) به ياد مى آيد كه فرموده : الذليل عندى عزيز حتى آخذ الحق له ، و القوى عندى ضعيف حتى آخذ الحق منه فرو افتادگان در نظر من عزيز و محترمند، حق آنان را (از غاصبان ) خواهم گرفت (و به آنان خواهم رساند)؛ و صاحبان قدرت در نظر من حقير و ناتوانند، حق محرومان را از حلقوم آنان بيرون خواهم كشيد.⁽⁴⁷⁾ و نيز فرمود: ((هر حكومتى - عادل يا فاجر - بايد حق ضعيفان را از زورمندان بگيرد، تا صالحان آسايش يابند، و بدكنشان خردگردند)).⁽⁴⁸⁾

[مدير محتوايي]

(20)-نماز شب

درباره ((نماز)) تاكيد بسيار شده است . پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله ) فرموده است : ((نشستن در مسجد، در انتظار رسيدن وقت نماز عبادت است ، تا هنگامى كه عمل خود را باطل نكرده است )). پرسيدند: باطل كردن عمل به چيست ؟ فرمود، ((به غيبت كردن )).⁽⁴⁹⁾ نيز در وصاياى آن حضرت به ابوذر آمده است : ((اى ابوذر!... من از نماز خواندن سير نمى شوم ... هد مؤ منى كه به نماز مى ايستد، از همانجا كه ايستاده است تا عرش بر او رحمت و فيض الهى مى بارد، و فرشته اى در كنار او فرياد مى زند: اى فرزند آدم !اگر بدانى كه اجر نماز چيست و تو با چه خدايى راز دل مى گويى و مناجات مى كنى ، هيچگاه نمازت را تمام خواهى كرد)).⁽⁵⁰⁾ و پس از نمازهاى واجب ، درباره نماز شب تاكيد بسيار شده است ، حتى پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله ) به امير المؤ منين امام على بن ابى طالب (عليه السلام ) نيز مى فرمايد: ((يا على ! بر تو باد به نماز شب ، نماز شب بخوان ، نماز شب بخوان ...)). نماز شب را وظيفه شرافت مؤ من و قرب به خدا، و شبيه شدن به پيامبران شمرده اند. در قنوت نماز وتر استغفار مى كنند، و مصداق ((و المستغفرين بالاسحر))⁽⁵¹⁾ (كسانى كه در سحرها استغفار كنند) مى شوند، كه خداوند به آنان وعده بهشت داده است .⁽⁵²⁾
در اينجا مناسب است حديثى نقل كنيم ، از احياگر بزرگ فطرت ، و آموزگار فطرت (عليه السلام )، درباره ((نماز شب )) و اهميت اين گنج الهى و سر روحانى ، شايد موجب توفيق كسانى گردد، و سبب دعايى و آمرزشى براى اين ناتوان . اين حديث گران مايه را شيخ بزرگوار، ابو محمد حسن ديلمى ، در كتاب ((ارشاد القلوب ))⁽⁵³⁾ نقل كرده است :
امام صادق (عليه السلام )، اين حديث را از پدران خود، از حضرت پيامبر اكرم (صلى الله عليه وآله ) نقل مى كند كه آن معلم بزرگ هدايت و قرب چنين فرموده : صلاه الليل مرضاه للرب ، و حب الملائكه ، و سنه الانبياء (ع )، و نور المعرفه ، و اصل الايمان ، و راحه الابدان ، و كراهيه الشيطان ، و سلاح على الاعداء، و اجابه للدعاء، و قبول للاعمال ، و بركه فى الرزق ، و شفيع بين صاحبها و ملك الموت ، و سراج فى قبره ، و فراش من تحت جنبيه ، و جواب منكر و نكير، و مونس و زائر فى قبره ؛ فاذاكان يوم القيامه كانت الصلاه ظلا عليه ، و تاجا على راسه ، و لباسا على بدنه ، و نورا يسعى بين يديه ، و سترا بينه و بين النار، و حجه للمومن بين يدى الله تعالى ، و ثقلا فى الموازين ، و جوازا على الصراط، و مفتاحا للجنه ، لان الصلاه تكبير و تحميد، و تسبيح و تمجيد، و تقديس و تعظيم و قراءه و دعاء؛ و ان اصل الاعمال كلها، الصلاه لوقتها
- نماز شب باعث خوشنودى پروردگار است و دوستى با فرشتگان و پيروى از سنت پيامبر (عليه السلام )؛ نماز شب پرتو معرفت خداست (كه در دل مى تابد)، و ريشه ايمان است ، و مايه آسايش ابدان ⁽⁵⁴⁾ ، و سبب ناراحتى شيطان ، و سلاحى ( روحى و روانى ) در برابر دشمنان ، و سبب پذيرش دعاست (و انعكاس روحانيت آن در نفس )، و باعث قبولى اعمال ديگر است (و صعود آنها)؛ روزى را بركت مى دهد، و ميان انسان و فرشته مرگ ميانجيگرى مى كند( تا روح او را به آسانى بگيرد)، و چراغى است براى تاريكى قبر، و فرشى است براى خاك گور، و پاسخى است به فرشتگان سوال ، و همدمى است كه در تنهايى قبر به ديدار انسان مى آيد؛ و چون روز رستاخيز شود نماز شب سايبانى خواهد بود براى انسان ، و تاجى بر سر او و لباسى بر اندام او؛ و خود نورى خواهد شد كه (در تاركيهاى قيامت ) راه انسان را روشن كند، و حايلى خواهد بود ميان انسان و آتش دوزخ ؛ و حجت انسان معتقد است در نزد خداى متعال (و دليلى است بر ايمان و اطاعت و خدا دوستى او)؛ نماز شب ترازوى اعمال را پر و سنگين مى كند، و جوازى است براى عبور از پل صراط، و كليد در بهشت است (كه در دست هر كس باشد با آن وارد بهشت مى شود)؛ چون نماز- در واقع - بزرگداشت وستايش خداوند است ، و ياد كردن پاكى و بزرگوارى و قداست و عظمت او، و در آن قرآن مى خوانند و دعا مى كنند (پس همه آن نورانيت است و راهى به قرب خدا و جاودانگى ، و گسستن از غير خدا، يعنى پوچها و زائل ها)؛ و همانا اصل و شالوده همه اعمال انسان نماز به وقت خواندن است )).
در اين حديث بسيار گرانبها (كه از اسرار حقايق مرسله و حكمت محمديه است )، 25 نتيجه بزرگ و بسيار مهم براى نماز شب شمرده شده است ، كه انسان به يك يك آنها نيازمند است ، و هر يك از آنها بهره اش گردد فايز است و برنده ، و از همه بالاتر قرب به درگاه خدا؛ پس نماز شب را - به قصد قربت و خالص - بخوانند و اين نتايج را در نيت نياورند( كه آنها خود به خود حاصل مى شود)، بخوانند و روح مؤ لف ((ارشاد القلوب )) را با دعايى شاد كنند، و اين نيازمند را با طلب آمرزشى ياد...⁽⁵⁵⁾

[مدير محتوايي]

(21)-مهدى ((عج )) و ظهور آخرالزمان

درباره ، عالمان و محدثان و مفسران اهل سنت و عالمان و محدثان و مفسران شيعه ، از پيامبر اكرم صلى الله عليه ، احاديث بسيار نقل كرده اند.⁽⁵⁶⁾ در اينجا به اين نكته اشاره مى كنيم كه مسلمانان - چه شيعه و چه سنى - بايد به اين موضوع نيز- مانند عاشورا - اهميت بسيار بدهند. بايد بدانند كه سرانجام ، دين توحيد و عدل بر جهان حاكم مى شود، و عدالت در همه جاى عالم به بهترين وجه اجرا مى گردد. بايد خود را همواره براى چنين وضعيتى آماده سازند، و بعنوان ((خلقى كه در انتظار ظهور مصلح بسر مى برد، خود صالح باشند).⁽⁵⁷⁾ پيروان دين ((توحيد)) و ((عدل ))، بايد متوجه خدا باشند به عبادت ، و در خدمت خلق خدا به عدالت .و انتظار را، با اصول و مفاهيم مثبت و سازنده آن ، درك كنند.⁽⁵⁸⁾

[مدير محتوايي]

(22)-عاشورا...

پيامبر اكرم (ص ) درباره عاشورا - قبل از وقوع حادثه - سخن گفته است ، و تاثير حياتى آن را در سرنوشت اسلام يادآور شده است . دراين باره نيز عالمان سنى و شيعه احاديث متعدد نقل كرده اند، و همچنين درباره موقعيت حضرت امام حسين (عليه السلام ).⁽⁵⁹⁾
يكى از اين احاديث ، حديث معروف ((حسين منى و انا من حسين )) است ، يعنى ((حسين از من است و من از حسينم )). و اين معنى بسيار عظيم است و بسيار مهم ،⁽⁶⁰⁾ و اشاره دارد به حقيقت استثنايى ((عاشورا)) در تاريخ اسلام .

[مدير محتوايي]

توصيه

اكنون كه مضمون شماره اى از احاديث نقل شد و به آنها اشاره گشت ، خوب است نكته اى مهم را يادآورى كنيم : مشكل اصلى انسان در اين جهان طبيعت ، مشكل ظلمت است (كه از ظلم سرچشمه مى گيرد: ظلم به خود و ظلم به غير). انسانها - اغلب - در ظلمات طبيعت و افكار و عقايد نادرست و عادت و غرايز و آداب و عرفهاى نامستند به تعاليم الهى غرقند. اگر عمر انسان همينگونه سپرى گردد و از جهان در گذرد، تا جاودان در همين ظلمت هراسناك - با هر حجم از نظر اعمالى كه در اين جهان در غفلت و ظلمت انجام داده است - باقى خواهد ماند، و نورى و نجاتى و روشنايى و آرامشى نحواهد يافت . و اين خود دوزخى است بزرگ و سهمگين بجز دوزخ ‌هاى ديگر...
و تنها چيزى كه انسان را نجات مى دهد و راه رسيدن به سعادت و روشنايى جاودانى را به او مى نماياند، ((كلام نور)) است ، يعنى كلام وحى ، يعنى پيامبر اكرم (ص ) و ائمه طاهرين (عليه السلام ). اين سخنان است كه بايد در دسترس مردم قرار بگيرد،؛ انسانها همه از راه درك محتواى آنها به شناخت صحيح دست يابند، و خود و جامعه خود را و زندگى خود را بر همان شالوده نورانى بسازند. و تفكر ضرورى براى جامعه همين تفكر است ، تفكر خالص قرآنى . از اين رو لازم است اين سخنان به مردم آموخته گردد تا گامى باشد درست و استوار، در راه اصلاح عقايد، و تصحيح شناختها، و تهذيب نفوس ، و تطهير جامعه ، و احياى اخلاق دينى و تفكر قرآنى در مردم ، همه طبقات مردم .

[مدير محتوايي]

اكنون اگر امامان جماعت ، در هر روز كه به مسجد حاضر مى شوند، يك حديث - فقط يك حديث - براى مردم حاضر در مسجد بخوانند، سالى 365 حديث مى شود، بايد حديث را ابتدا انتخاب كرد (يعنى آنچه براى مردم لازم تر و مفيدتر و سازنده تر است و مناسب است كه براى عموم نقل شود و در خور فهم عموم است )، و سپس متن آن و ظبط آن و مواد و محتواى آن را به خوبى در نزد خود درست كنند، و اگر نياز به سوال از عالمتران دارد سوال كنند (و در نقل و انتخاب به ماخز معتبر رجوع داشته باشند)، آنگاه آن حديث را در يكى از نوبتهاى نماز جماعت (صبح ، ظهر، شب )بخوانند، و به خصوص از كسانى كه سواد دارند بخواهند تا دفترچه اى تهيه كنند و احاديث را - با دقت - بنويسند، و گاه گاه آنها را دوباره مرور كنند و مورد فكر و تامل قرار دهند، و به فرزندان و به خانواده و نزديكان و دوستان خود نيز بياموزند. با اين اقدام ساده و كم زحمت ، در مدتى اندك ، يگ فرهنگ الهى متعالى ، و مصونيت بخش ، و انسان ساز، و اخلاق آفرين ، و ارزش آموز، و جامعه پيرا، در نزد هر كس گرد مى آيد، و انديشه و زندگى او و نزديكانش را - در همه شئون و ارتباطات انسانى و اجتماعى - شكلى سالم و مهذب مى بخشد.
مثلا اگر كسى چند حديث درباره نكوهش و عذاب غيبت ، يا خيانت ، يا ظلم به ديگران ، يا گرانفروشى ، يا احتكار يا نظر به نامحرم ، يا رعايت نكردن حق ديگران ، يا بيرحمى به بزرگتران (پدر، مادر و معلمان و...)بداند، و گاه مرور كرده در آنها تامل كند، يا اندك اندك ، اگر اهل اين كردارها بوده است ، آنها را ترك نمى كند؟ اگر امامان جماعت در همه مساجد چنين كنند، بنگريد كه تا چه اندازه به جامعه و فضيلت و سلاح روح مردم ، و سالمسازى روابط اجتماعى و ارتباطات انسانى و اقتصادى در داد و ستد خدمت كرده اند، بجز اجرهاى اخروى كه براى همه خواهد بود:!گوينده و نويسنده و شنونده و عمل كننده .
همينگونه مدرسان ، استادان مربوط، دبيران مربوط و مطلع ... مى توانند هفته اى يك حديث - بشرحى كه اشاره شد- به شاگردان و دانشجويان و دانش آموزان بياموزند. وظيفه واعظان و منبريان فاظل كه دراين باره روشن است .دانشجويان نيز نبايد در اين راه كوتاهى كنند، و نبايد از اين منبع درياسان شناخت و تربيت خود را محروم دارند.
به طلاب جوان نيز يادآورى مى كنيم كه روزى ، و اگر نشد هفته اى ، يك حديث - از مدارك معتبر - براى خود جدانويسى كنند، يعنى در دفترى جدا بنويسند، و تحت نظم و ترتيبى از نظر محتوى قرار دهند. نخست متن حديث را بدرستى ضبط كنند، جهات صرفى و نحوى و اعرابى آن را و تلفظ كلمات را (و جهات بلاغى را كه بسيار اهميت دارد، يعنى معانى دقيق و ظريف را- كه در معنى و مراد تاثيرى بنيادين دارد-) بخوبى فراگيرند، و به هنگام نقل از مدرك دقت بسيار مبذول دارند، و سپس بكوشند تا محتوى آن را فرا گيرند. با اين كار كم زحمت ، مى توانند در ظرف 10 سال دوره سطح - تقريبا - دست كم حافظ 500 حديث شوند، و در 10 سال خارج نيز همينطور، كه جمعا 1000 حديث مى شود و در ابواب مختلف معانى و معارف و حقايق و توحيد و معاد و عدل و آداب و سلوك و تربيت روحى و خودسازى اجتماعى ... و اگر كسى هزار حديث را به خوبى بداند و در آنها تعقل و تفقه كرده باشد، تا چه اندازه مى تواند در كار ساختن خود و ساختن كيان مربوط به خود از خانواده و دوست و خويش و ديگر مردم موفق باشد. البته بايد چنانكه خود ائمه طاهرين (ع ) است با مطالب فكرى متفكران و تصورات احصاب رياضات بشرى مخلوط نگردد، تا ((كلام نور))، به نورانيت خالص خود باقى بماند، وبا ((تعقل )) خالص ادراك گردد، ((تعقل خالص قرآنى ...)).

[مدير محتوايي]

اكنون اگر امامان جماعت ، در هر روز كه به مسجد حاضر مى شوند، يك حديث - فقط يك حديث - براى مردم حاضر در مسجد بخوانند، سالى 365 حديث مى شود، بايد حديث را ابتدا انتخاب كرد (يعنى آنچه براى مردم لازم تر و مفيدتر و سازنده تر است و مناسب است كه براى عموم نقل شود و در خور فهم عموم است )، و سپس متن آن و ظبط آن و مواد و محتواى آن را به خوبى در نزد خود درست كنند، و اگر نياز به سوال از عالمتران دارد سوال كنند (و در نقل و انتخاب به ماخز معتبر رجوع داشته باشند)، آنگاه آن حديث را در يكى از نوبتهاى نماز جماعت (صبح ، ظهر، شب )بخوانند، و به خصوص از كسانى كه سواد دارند بخواهند تا دفترچه اى تهيه كنند و احاديث را - با دقت - بنويسند، و گاه گاه آنها را دوباره مرور كنند و مورد فكر و تامل قرار دهند، و به فرزندان و به خانواده و نزديكان و دوستان خود نيز بياموزند. با اين اقدام ساده و كم زحمت ، در مدتى اندك ، يگ فرهنگ الهى متعالى ، و مصونيت بخش ، و انسان ساز، و اخلاق آفرين ، و ارزش آموز، و جامعه پيرا، در نزد هر كس گرد مى آيد، و انديشه و زندگى او و نزديكانش را - در همه شئون و ارتباطات انسانى و اجتماعى - شكلى سالم و مهذب مى بخشد.
مثلا اگر كسى چند حديث درباره نكوهش و عذاب غيبت ، يا خيانت ، يا ظلم به ديگران ، يا گرانفروشى ، يا احتكار يا نظر به نامحرم ، يا رعايت نكردن حق ديگران ، يا بيرحمى به بزرگتران (پدر، مادر و معلمان و...)بداند، و گاه مرور كرده در آنها تامل كند، يا اندك اندك ، اگر اهل اين كردارها بوده است ، آنها را ترك نمى كند؟ اگر امامان جماعت در همه مساجد چنين كنند، بنگريد كه تا چه اندازه به جامعه و فضيلت و سلاح روح مردم ، و سالمسازى روابط اجتماعى و ارتباطات انسانى و اقتصادى در داد و ستد خدمت كرده اند، بجز اجرهاى اخروى كه براى همه خواهد بود:!گوينده و نويسنده و شنونده و عمل كننده .
همينگونه مدرسان ، استادان مربوط، دبيران مربوط و مطلع ... مى توانند هفته اى يك حديث - بشرحى كه اشاره شد- به شاگردان و دانشجويان و دانش آموزان بياموزند. وظيفه واعظان و منبريان فاظل كه دراين باره روشن است .دانشجويان نيز نبايد در اين راه كوتاهى كنند، و نبايد از اين منبع درياسان شناخت و تربيت خود را محروم دارند.
به طلاب جوان نيز يادآورى مى كنيم كه روزى ، و اگر نشد هفته اى ، يك حديث - از مدارك معتبر - براى خود جدانويسى كنند، يعنى در دفترى جدا بنويسند، و تحت نظم و ترتيبى از نظر محتوى قرار دهند. نخست متن حديث را بدرستى ضبط كنند، جهات صرفى و نحوى و اعرابى آن را و تلفظ كلمات را (و جهات بلاغى را كه بسيار اهميت دارد، يعنى معانى دقيق و ظريف را- كه در معنى و مراد تاثيرى بنيادين دارد-) بخوبى فراگيرند، و به هنگام نقل از مدرك دقت بسيار مبذول دارند، و سپس بكوشند تا محتوى آن را فرا گيرند. با اين كار كم زحمت ، مى توانند در ظرف 10 سال دوره سطح - تقريبا - دست كم حافظ 500 حديث شوند، و در 10 سال خارج نيز همينطور، كه جمعا 1000 حديث مى شود و در ابواب مختلف معانى و معارف و حقايق و توحيد و معاد و عدل و آداب و سلوك و تربيت روحى و خودسازى اجتماعى ... و اگر كسى هزار حديث را به خوبى بداند و در آنها تعقل و تفقه كرده باشد، تا چه اندازه مى تواند در كار ساختن خود و ساختن كيان مربوط به خود از خانواده و دوست و خويش و ديگر مردم موفق باشد. البته بايد چنانكه خود ائمه طاهرين (ع ) است با مطالب فكرى متفكران و تصورات احصاب رياضات بشرى مخلوط نگردد، تا ((كلام نور))، به نورانيت خالص خود باقى بماند، وبا ((تعقل )) خالص ادراك گردد، ((تعقل خالص قرآنى ...)).

[مدير محتوايي]

اكنون اگر امامان جماعت ، در هر روز كه به مسجد حاضر مى شوند، يك حديث - فقط يك حديث - براى مردم حاضر در مسجد بخوانند، سالى 365 حديث مى شود، بايد حديث را ابتدا انتخاب كرد (يعنى آنچه براى مردم لازم تر و مفيدتر و سازنده تر است و مناسب است كه براى عموم نقل شود و در خور فهم عموم است )، و سپس متن آن و ظبط آن و مواد و محتواى آن را به خوبى در نزد خود درست كنند، و اگر نياز به سوال از عالمتران دارد سوال كنند (و در نقل و انتخاب به ماخز معتبر رجوع داشته باشند)، آنگاه آن حديث را در يكى از نوبتهاى نماز جماعت (صبح ، ظهر، شب )بخوانند، و به خصوص از كسانى كه سواد دارند بخواهند تا دفترچه اى تهيه كنند و احاديث را - با دقت - بنويسند، و گاه گاه آنها را دوباره مرور كنند و مورد فكر و تامل قرار دهند، و به فرزندان و به خانواده و نزديكان و دوستان خود نيز بياموزند. با اين اقدام ساده و كم زحمت ، در مدتى اندك ، يگ فرهنگ الهى متعالى ، و مصونيت بخش ، و انسان ساز، و اخلاق آفرين ، و ارزش آموز، و جامعه پيرا، در نزد هر كس گرد مى آيد، و انديشه و زندگى او و نزديكانش را - در همه شئون و ارتباطات انسانى و اجتماعى - شكلى سالم و مهذب مى بخشد.
مثلا اگر كسى چند حديث درباره نكوهش و عذاب غيبت ، يا خيانت ، يا ظلم به ديگران ، يا گرانفروشى ، يا احتكار يا نظر به نامحرم ، يا رعايت نكردن حق ديگران ، يا بيرحمى به بزرگتران (پدر، مادر و معلمان و...)بداند، و گاه مرور كرده در آنها تامل كند، يا اندك اندك ، اگر اهل اين كردارها بوده است ، آنها را ترك نمى كند؟ اگر امامان جماعت در همه مساجد چنين كنند، بنگريد كه تا چه اندازه به جامعه و فضيلت و سلاح روح مردم ، و سالمسازى روابط اجتماعى و ارتباطات انسانى و اقتصادى در داد و ستد خدمت كرده اند، بجز اجرهاى اخروى كه براى همه خواهد بود:!گوينده و نويسنده و شنونده و عمل كننده .
همينگونه مدرسان ، استادان مربوط، دبيران مربوط و مطلع ... مى توانند هفته اى يك حديث - بشرحى كه اشاره شد- به شاگردان و دانشجويان و دانش آموزان بياموزند. وظيفه واعظان و منبريان فاظل كه دراين باره روشن است .دانشجويان نيز نبايد در اين راه كوتاهى كنند، و نبايد از اين منبع درياسان شناخت و تربيت خود را محروم دارند.
به طلاب جوان نيز يادآورى مى كنيم كه روزى ، و اگر نشد هفته اى ، يك حديث - از مدارك معتبر - براى خود جدانويسى كنند، يعنى در دفترى جدا بنويسند، و تحت نظم و ترتيبى از نظر محتوى قرار دهند. نخست متن حديث را بدرستى ضبط كنند، جهات صرفى و نحوى و اعرابى آن را و تلفظ كلمات را (و جهات بلاغى را كه بسيار اهميت دارد، يعنى معانى دقيق و ظريف را- كه در معنى و مراد تاثيرى بنيادين دارد-) بخوبى فراگيرند، و به هنگام نقل از مدرك دقت بسيار مبذول دارند، و سپس بكوشند تا محتوى آن را فرا گيرند. با اين كار كم زحمت ، مى توانند در ظرف 10 سال دوره سطح - تقريبا - دست كم حافظ 500 حديث شوند، و در 10 سال خارج نيز همينطور، كه جمعا 1000 حديث مى شود و در ابواب مختلف معانى و معارف و حقايق و توحيد و معاد و عدل و آداب و سلوك و تربيت روحى و خودسازى اجتماعى ... و اگر كسى هزار حديث را به خوبى بداند و در آنها تعقل و تفقه كرده باشد، تا چه اندازه مى تواند در كار ساختن خود و ساختن كيان مربوط به خود از خانواده و دوست و خويش و ديگر مردم موفق باشد. البته بايد چنانكه خود ائمه طاهرين (ع ) است با مطالب فكرى متفكران و تصورات احصاب رياضات بشرى مخلوط نگردد، تا ((كلام نور))، به نورانيت خالص خود باقى بماند، وبا ((تعقل )) خالص ادراك گردد، ((تعقل خالص قرآنى ...)).

[مدير محتوايي]

و با تامل در حقايق معارف حديثى ، كه تقرير ديگرى از حقايق قرآنى است ، و دريچه اى است براى اتصال به علوم ((راسخان در علم ))، و متصلان حقيقى به ((قطب القرآن ))، خواهند دانست كه ((علم صحيح )) كجاست ؟ و معرفت راستين چيست ؟ و مفاهيم و اصطلاحات سرگرم كننده كدام است و تعقل خالص كدام ؟ و بهره ورى ژرف و سرشار از نور خداداد عقل چگونه است ؟ عقل حقيقت والايى است كه فقط معصوم (ع ) مى تواند آن را - چنانكه سزاوار اين نور الهى است - به كار اندازد و به حد نصاب آن برساند، و انسان را يارى كند تا از آخرين مرحله ظرفيت عقل بهره گيرد، كه تازه اين خود يك آغاز است ... كجا غير معصوم را چنين توانى است ؟ و شگفتا كه پنداشته شود كه ((تعقل )) در فلسفه يونانى است و در حكمت قرآنى نيست ؟...

[مدير محتوايي]

4- شهادت ، نفى است و اثبات (نه و آرى )

حكمت حديث مذكور (حسين منى ...)، نيز بسيار روشن است ، زيرا كه شهادت امام حسين ع ، با آن چگونگى ، دو معنى داشت :
1- نفى آنچه به نام اسلام مطرح بود.
2-اثبات آنچه از اسلام فراموش گشته و انكار شده بود.⁽⁶¹⁾
و اين هر دو با هم ، يعنى احياى اسلام . در حكومت كسى چون يزيد بن معاويه اسلام محو گشته بود، و ضد اسلام به نام اسلام مطرح بود. دين توحيد و عدل به نظامى طاغوتى و اشرافى منش ( مانند دوران ابو سوفيان و بنى اميه در عهد جاهليت )، بدل گشته بود، بجاى توحيد و عدل انكار وحى بود و نشر ظلم ...⁽⁶²⁾ و اين بود كه عاشورا دنباله ((جنگ بدر)) بود، يعنى جهاد با جاهليت از تو زنده گشته ، جاهليت سلطنت اموى به خلافت اسلامى .
و از اينجاست كه در زيارت سردار رشيد عاشورا و پرچمدار سپاه قرآن ، يعنى حضرت ابولفظل العباس (ع ) آمده است :
اشهد الله : انك مضيت على ما مضى به البدريون
- من خدا را گواه مى گيرم كه تو - اى شهيد بزرگوار - همان راهى را رفتى كه شهيدان جنگ ((بدر)) (در ركاب پيامبر خدا) رفتند.
آرى ، جنايات بنى اميه و پس از آنان بنى عباس در تارخ اسلام معروف است . اگر تاريخ بر همان منوال مى گذشت و عاشورايى پديد نمى آمد، و سپس مجاهدات و جانفشانيهايى كه ديگر امامان و فرزندانشان (سادات حسنى و سادات حسينى ) كردند نمى بود، امروز چه بسا اسمى از اسلام و قرآن و نماز و قبله و حج و جهاد نبود. پس عاشورا به گردن همه مسلمانان - چه سنى و چه شيعه- حقى بزرگ دارد، حقى به عظمت بقاى اسلام و قرآن ، و برقرارى قبله و نماز، و ادامه حج و جهاد...
اين است كه اين يك تكليف سترگ و ژرف اسلامى كه مسلمانان بدانند كه خاندان پيامبر(ص ) آنهمه مصائب سنگين را كه در طول زمانى دو قرن و نيم ، و سپس فرزندانشان . در طول قرنها و سده ها تحمل كرده براى چه بود. آنهمه مصائب كه تحمل كردند، و خود و فرزندان و خاندان و حتى كودكان شير خوار خود را در راه اسلام دادند، و در يك دوره طولانى 250 ساله ، نسل اندر نسلشان در مبارزه و شهادت و رنج و اسارت و زندان و شكنجه و تبعيد و محروميت به سر بردند، و پس از واقعه بزرگ كربلا، واقعه شهادت على بن محمد (فرزند امام محمد باقر (ع ) و يارانش در ((مشهد اردهال ))، و شهادت زيد بن على بن الحسين (ع ) و يارانش در ((كوفه ))، و شهادت حسين بن على حسنى و يارانش در ((فخ )) (نزديك مكه ) و سپس واقعه ها و شهادت هاى ديگر، و زندان ها و شكنجه هاى ديگر كه پيش آمد... اينها همه براى اين بود كه دين خدا باقى بماند و مشعل جاويد هدايت فرو نيفتد، و به دست آيندگان برسد، و انسانها در هر عصر و نسل بتوانند از فروغ هدايت بهره گيرند، و كتاب خدا را در دسترس داشته باشند، و به آيين محمدى بگروند، و ارزشهاى الهى و معيارهاى سعادت و نجات را بشناسند. و هم اكنون همين اندازه از ميراث دين كه به ما و نسلها رسيده است از بركت مجاهدات و مبارزات خاندان پيامبر اكرم (ص ) است و مصيبت هاى بزرگى كه ديدند و رنجهاى توانفرسايى كه پذيرا شدند. و اگر جز اين بود امروز دين نبود؛ از امثال يزيدبن معاويه و متوكل عباسى دينى بر جاى نمى ماند.
بدين گونه ياد آن مصيبتها و مجاهدت ها از نظر حق شناسى ضرورى ، و از نظر ساختن انسان متعهد و جامعه با رسالت وظيفه است .
به خوبى روشن است كه مقصود اصلى ، حفظ دين خدا، و بيدارى مردم ، و مبارزه با ظلم و ستم و استوارى معالم قرآن است .⁽⁶³⁾ و زنده كردن آن مصيبتها و تجسم بخشيدن به آن حماسه ، همواره بايد در همين جهت قرار داشته باشد، يعنى در جهت هوشيارى مردم و بيدارى افكار، نه در جهت تخدير اذهان و تسليم نفوس در برابر طاغوطان و طاغوتيان سياسى و اقتصادى .