ویژه نامه آغاز زعامت و امامت حضرت ولی عصرعجل الله تعالی فرجه شریف{حضرت قرص قمر}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سپید باد کتابی که شیفتگی اش ادامه دارد
؛ کتابی که یازدهمین فصل آن، بی هیچ وقفه ای،
از بهاری دیگر می گوید و دل ها با آن می رویند.

اینک فرشتگان با دسته هایی از گل، به اقلیم دیگری از
شادی پا نهاده اند و آمده اند تا پیرامون عبایی روشن بگویند:
«چقدر صدای نفس های خورشید گرم است!»

در دل های آنان، غم هجران اختر یازدهم ـ بی درنگ ـ
با لحظه های شریف شادی، پر شده است.

سروده های تمجید هم از راه می رسند تا نقل پاش
ادامه مجلس آنان باشند.

مهدی(عج) آمده است

امروز هیچ تابندگی به راهْ نمایی حجت آخر خدا نمی رسد.
امروز، انسان شادان و تشنه، جرعه نوش فضیلت
است و از شوقی که در جان آدمیان گام برداشته،
سبزترین عید برپا شده است.

این محفل هم دست کمی از مجلس سرور فرشتگان ندارد.
امروز برای پرنده ها نیز سرشار از رهایی پیش روست.

کودکی مصمم آمده است تا هرچه واقعه های بزرگ
را تفسیر کند. آمده است تا نسل ها،
از شمایلِ حقیقت پرتو بگیرند.

موسم تردید نیست که نقشه های کذاب بگیرد.
امروز از این نور، دست های سیاه دروغینی که
در جست وجوی جاه و مترصد کسب مقام بوده اند،
در کنجی خزیده اند.

مهدی(عج) آمده است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نهم ربیع الاول
سالروز آغـاز ولایت و امامت و زعامت

آخـریــن سحـاب رحمت ، نــاجــی امـت

و یگانه ذریـه ذخیـره دودمـان آل طاها

صاحب العصر وزمان،مولای منتظـران

اباصالح المهـدی عجل الله تعالی فرجه

برمحبان ، منتظران و چشـم انتظــاران

ظـهـــورش تبـــریـک و تهنیـت بـــــاد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کرامتی که ز کف رفته باز باز آرد
لوای حمد علی را به احتزاز آرد

سلام گرم همه اولیا به جان و تن اش
که اوست شمع و دل انبیاست انجمن اش

شفای روح هزاران مسیح در سخن اش
شکوه احمدی و ذوالفقار بوالحسن اش

صلای عدل الهی به تازیانه ی اوست
لوای دولت مستضعفین به شانه ی اوست

نه ربیع نخستین، نکوترین عید است
غدیر دوم پویندگان توحید است

بزرگ عید امامت بدون تردید است
ندای نصر من الله مهر تایید است

ترانه ی جرس از کاروان نور آید
ز جبرئیل امین مژده ی ظهور آید

الا قیام قیامت به قامتت مهدی
حیات عدل محیط زعامتت مهدی

گرفته ملک جهان را کرامتت مهدی
خجسته باد مقام امامتت مهدی

الا ندیده، دل و دیده محو دیدارت
هزار یوسف مصری اسیر بازارت

امامت تو نوید نخست قرآن است
امامت تو کلید نجات انسان است

امامت تو امید همه امامان است
امامت تو کمال کمال ایمان است

امامت تو امید موالیان خداست
هماره آرزوی قلب سیدالشهداست

هزار موسی عمران مقیم طور تو اند
مقیم طور تو پروانه های نور تو اند

تمام خلق خداوند در حضور تو اند
هماره منتظر لحظه ی ظهور تو اند

به جمع منتظران چون علی امامت کن
قیام تو است قیامت بیا قیامت کن

تو آفتاب خدایی خدا نگهدارت
همیشه در دل مایی خدا نگهدارت

مدینه کرب و بلایی؟ خدا نگهدارت
کنار قبر رضایی؟ خدانگهدارت

«تنت به ناز طبیبان نیازمند مباد»
«وجود نازکت آزرده از گزند مباد»

به تیغ عدل تو کاخ ستم خراب شود
تمام عالم، یک باره انقلاب شود

عدو در آتش بیداد خویش آب شود
دعای فاطمه یک روز مستجاب شود

چه می شود که شود از دعای مادر تو
دو چشم میثم تو جای پای لشگر تو

استاد حاج غلامرضا سازگار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مهدیا!

جانها، شورانگیز از یاد دلربای توست. شقایق های شادی بشر،

در شبستان شیدایی تو می كاود و شایسته ترین بندگان خدا، شب ها و روزها،

شرط تداوم حیات خویش را در آویختن به شاخه طوبای محبت تو می دانند.

یا صاحب الزمان ا!

دلها به یاد تو می تپد و روشنی نگاه منتظران به افق خورشید ظهور توست

ای برترین افق برای پرواز پرندگان آرزو، ای تجلی آبی ترین آسمان امید،

ای منتهای برترین خیال هستی، ای آرمان همه چشم انتظاران،

دنیا نیازمند ظهور توست، و قلب انسانها به شوق زیارت روی دلربای تو می تپد.

ای قلب عالم امكان، بیا و گـَرد گامهایت را توتیای چشمانمان قرار ده.

بیا كه نوای دل انگیز توحیدت را با گوش جان شنواییم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مولای آخرین!

راست گفته بودی که از حال هیچ کدام ما غافل نیستی.
راست گفته بودی که می آیی و از میان آن همه جاده های
متقاطع، دستان ما را می گیری و خط مستقیم را نشانمان می دهی.

ما تازه حالا می فهمیم همه ایامی که فکر می کردیم شادیم
و سرحالیم، فقط خیال بوده است. خوشی و شادی حقیقی
را تا امروز حس نکرده بودیم و نچشیده بودیم.

اینک تو آمده ای؛ با پرچم سبز ولایت... و ما وضو می گیریم
تا نماز عشق را با تو اقامه کنیم

«وَ نَحْنُ نَقُولُ الْحَمْدُللّه ِ رَبِّ الْعالَمِینَ...».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مولای مهربانم ! یابن الحسن !
ای عدل منتظر و ای حاضر ناظر!
چشم‌ها به تو دوخته شده و منتظران حقیقت
همچون شمعی تا صبح ظهور در غم هجرانت می‌سوزند.

چه سخت و گران است بر من
اینکه ببینم همه خلق را، و تو را نبینم.
«عزیز علیّ أن أری الخلق و لا تری.»

هر آدینه که می‌رسد، دل بهانه تو را می‌گیرد
و ما لب‌ها را با «ندبه» و «کمیل» متبرک کرده
و رو به دریای انتظار، به انتظار طلوع آفتاب می‌نشینیم.


ای ساقی فرج!
چشم‌ها آنقدر در فراق تو اشک ریخته و انتظار کشیده،
دست‌ها آنقدر طلب نور کرده و خالی مانده،
دوش‌ها آنقدر تازیانه سنگین اهانت را
بر پیکره باورهای دینی تحمل کرده
که دگر توان از کف داده.

مولای من!
کجا هستی که دوستانت را عزت بخشی
و دشمنانت را ذلیل و خوار کنی:
«این معز الاولیاء و مذل الاعداء.»

ای سایبان دل‌های سوخته!
و ای انتظار اشک‌های به هم دوخته!
عاشقانت هر جمعه دیدگان خود را با اشک می‌آرایند
و دلشان را نذر تو می‌کنند.

هر صبح با مولایشان تجدید میثاق می‌کنند.
کاروان دل را به غروب می‌برند،
زبان را به ذکر فرج مشغول می‌دارند
و بر سجاده انتظار نشسته و انتظار بر دوش می‌کشند،
تا شاید دعایشان مستجاب شود
و معشوق گوشه چشمی به آنها کند.

ای تجدید کننده احکام تعطیل شده!
و ای طلب کننده خون شهید کربلا! کجا هستی؟

بیا و دیدگان را با ظهورت مزین کن
و دریای محبت را بر دل مشتاقان جاری کن.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آقا ردای سبز امامت مبارکت
پوشیدن لباس خلافت مبارکت

ای آخرین ذخیره ی زهرای بی حسین
آغاز روزگار زعامت امت مبارکت

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بارها دست دل را گرفتم و او را
به هر کوي و برزني که نشاني از تو داده اند، کشاندم.
به هر سو نظر افکندم و پرنده دلم را
به هواي تو پرواز دادم.

گفته اند مي آيي.
نکند آمدنت فراتر از پيمانه عمرم باشد.
از سال ها پيش مي شناختمت.
تو در خون رگ هاي شيعه جاري هستي.

در تار و پودشان،
در ذرّه ذرّه وجودشان،
در پشت قلب هاي شکسته مؤمنان،
در صداي لرزان «الغوث الغوث»شان
که مظلوميّت از آن مي بارد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چشم هایم را می بندم.....

صدای دقیقه ها را خوب می شنوم. ....

زمان اگرچه تند حرکت می کند اما انگار، ایستاده است.

ثانیه ها با دقیقه ها رقابت می کنند اما هیچ کدام به مقصد نمی رسند!

هی دور می زنند و هی می دوند تا شاید به جمعه موعود برسند،

جمعه ای که از پس آن تمام دلهره های رسیدن، تمام می شود؛

جمعه ای که وعده داده شده روزی از میان این همه روزهای سخت،

انتظار را به پایان می رساند.....

چه قدر خسته ام؛ چقدر منتظر!.........

چه قدر چشم به راه!.......

هر جمعه، آخر هفته که می شود، ........

اطلسی ها را آب می دهم؛.......

کوچه را از عطر یاس پر می کنم و دسته گل نرگسم را در دست می گیرم تا

شایـــــــــد...........

اندوه این جاده های منتظر را چگونه طی کنم؟

که راه بس ناهموار طولانی است......

ای کاش پنجره ها باز شوند و فریادم را تا سرزمین های دور برسانند!

من کبوتر غمگینی را سراغ دارم که هر غروب جمعه،

آواز غربت را در رویای وصل خویش زمزمه می کند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای مسافر غریب،.......

ای غریبه آشنا! ...........

در کدامین باغ!؟؟؟؟؟؟

کدامین بستان!؟؟؟؟؟؟

کدامین بیابان تو را جست وجو کنم!؟؟؟؟؟

بعضی وقت ها که روزگار قصد می کند،

نیمه جانی را که در بدن دارم، از من باز ستاند،

یاد تو و رویای شیرین وصل توست که آرامم می سازد.

من دلم پیرتر از آن است که بیش از این سال های جدایی را دوام بیاورد.

ای کاش زودتر می آمدی

ای کاش زودتر می آمدم،

ای کاش فاصله ها کوتاه تر می شد!

در ابتدای هر هفته می ایستم و عطشناک،

سراب جمعه ها را درمی نوردم.

اگر قصه انتظار، نوشتنی بود،

شاید می توانستم قصه اشک های مذاب را تا لحظه رسیدنت بنویسم.

من در ابتدای هر هفته جمعه را انتظار می کشم تا با چشمه وصلش عطش مرا خاموش کند.

.........ای امام زمان .........

.........گل نرگسم.........

.........موعودا.........

.........نفسا.........

دقیقــــــــه ها،
ثانیــــــه ها،

زودتر ظهور کن!