ویژه نامه ولادت فرخنده امام جعفرصادق علیه السلام {طلوع فجر صادق}

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مقالات و سایر مطالب مرتبط :

	شمّه اى ازاخلاق،صفات وكرامات امام جعفربن محمّد الصادق(عليه السّلام)
	دستور العمل اخلاقی امام صادق علیه السلام به " عنوان بصری"
	چهل حديث گهربار منتخب از امام جعفر صادق علیه السلام
	شکوفایی بحث‏های کلامی در عصر امام صادق علیه السلام
	با امام صادق(ع) در سايه قرآن ( اهل بيت ترجمان قرآن)
	آشنایی با پیشوای ششم شیعیان، امام جعفر صادق (ع)
	امام صادق علیه السلام از منظر دانشوران اهل تسنن
	بیانات امام صادق علیه السلام پیرامون نور ستارگان
	دانش پزشكى امام صادق علیه السلام و طبیب هندی
	معروف ترین شاگرد ایرانی امام صادق که بود؟
	سفارش امام صادق (ع) درباره محيط زيست
	مجموعه مناظرات امام صادق (علیه السلام)
	مناظرات شاگردان امام صادق(علیه السلام)
	داستان هایی از امام صادق علیه السلام
	رهنمودهاى امام صادق عليه السلام

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سلام اي گل خاتم المرسلين
مصفا شده از تو عرش برين

بهشت خدا جلوه ي روي تو
شب عارفان چله ي موي تو

شكفته ز چشمت گل رازقي
ولاي تو سرلوحه ي عاشقي

شبستان قلب تو خلد برين
رواق نگاه تو حشر آفرين

مسيحاي صدها مسيحا تويي
چراغ شب تار موسي تويي

به گرد سرت اي مه دلنشين
پرد روز و شب روح روح الامين

شكافد به اعجاز تو رود نيل
دهد آب پاي تو صد سلسبيل

چه شعري؟ چه مدحي بخوانم؟ بگو
كه با آن نريزد مرا آبرو

نوشتم كه چون جزر و مد همچو موج
بگويم ز اوصاف تو فوج فوج

تو بر كشتي علم ها لنگري
ز هر راستگو در دو عالم سري

تو ممدوح باراني از جنس نور
زلالي چنان چشمه اي در بلور

تو ترتيل احساسي از لحن عشق
تو ديباچه ي ياسي از صحن عشق

چنان شمعم از نور تو ناطقم
قبولم کنی عاشقی صادقم

كبوتر شدم تا زنم بال و پر
شبي كه شدم با دلم همسفر

شكفتم ز آهت كه دركم كني
كمي مرز احساس را كم كني

تو تصوير دردي به قاب سكوت
كه از داغ تو رفته تاب سكوت

الا اي گل گلشن عالمين
تو را مي شناسم به عشق حسين

شنيدم كه در شور و شين بوده اي
عزادار جدت حسين بوده اي

تو گفتي به عشاق خود تا خداست
كه قبر حسيني قلوب شماست

من از نسل خونم دوايم تويي
بقيعم تويي ، كربلايم تويي

دل از دست دادم كه مستت شوم
گدازاده اي پيش دستت شوم

گدايم، گدايم، گداي توام
سگ ريزه خوار عطاي توام

مرا حكم شب سوزيم مي دهند
در خانه ات روزيم مي دهند

چه خوبست من را هلاكم كنند
حوالي كوي تو خاكم كنند

بقيع تو از كعبه پر شورتر
حريمت كمي از جنان دورتر


شاعر : رضا دین پرور

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای صادق آل پیامبر!
با بیانی بلیغ و کلامی فصیح، زبان رسای اسلام بودی.

با سخنانی حکیمانه، منطقی استوار و علمی سرشار
برگزیده روزگار بودی و بنده شایسته پروردگار!

تجسّم صبر و اخلاص بودی؛ چشمه جود و سخاوت
کوه حلم و بردباری، نام آور فراست و
شجاعت و جلوه هیبت و جلالت.

چهره فروزان اهل بیت بودی، و وارث علوم رسالت.
از سلاله پیامبران بودی؛ عطر و بوی پیامبر را
می دادی و مهابت و شکوه او را داشتی!

ای خورشید مدینه دانش! کدام معلمی را می توان نام برد
که به اندازه تو، تربیت یافته مکتب عترت داشته باشد؟

کدام حوزه است که شاگردیِ تو، بر سر درِ آن نقش نبسته است؟
کدام فقیه است که خوشه چین خرمن حدیث تو نیست؟

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دلا امشب سبو را پر ز می کن
حریم منزل و میخانه طی کن

به حق امشب که حق من را ندا داد
تو را نرخی فزون‌تر از طلا داد

خم از ابرویمان یکباره وا کرد
میان میکده ما را رها کرد

به جان تشنه‌ام آب سبو داد
مرا با ساقی و میخانه خو داد

درون سینه‌ام مِهری نهان کرد
که وصف حال او کی می‌توان کرد

بگفتا آید از این در نگاری
که دارد عاشقان بی‌شماری

کنون ساقی و من بر یک قراریم
خمارِ مقدمِ سبزِ نگاریم

درون میکده هر کس به دستی
قدح را پر نموده بهرِ مستی

ولی ناگه تمام هستی آمد
کمالِ لحظه‌های مستی آمد

پیاله دست من، دستش سبویی
نسیمِ عاشقی آمد چه بویی

خدایا آن که گفتی رخ عیان کرد
تمام غصه‌هایم را نهان کرد

خدایا آن که گفتی برده هوشم
فقط از دست او باده بنوشم

چرا که پیر میخانه فقط اوست
شراب عشق و پیمانه فقط اوست

قلندرگونه باید رو به او کرد
برای دیدنش صدها وضو کرد

همه، عالم شده دیوانه‌ی او
منم مستِ میِ میخانه‌‌ی او

دگر می از کفِ ساقی نگیرم
سراغی از میِ باقی نگیرم

چرا؟ چون نوش کردم با حقایق
تمامِ عمر از صهبای صادق

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ششمین کوکب درخشان آسمان امامت و ولایت
حضرت امام جعفر صادق علیه السلام در روز جمعه
هفدهم ربیع الاول سال 83 ق، پا به جهان گذاشت
و با قدوم مبارکش جهانی را نورافشانی کرد.

در شرافت حسب و نسب وی همین بس که پدرش
پنجمین پیشوا از اهل بیت عصمت و طهارت،
حضرت امام محمد باقر علیه السلام و مادر
گرامی اش فاطمه دختر قاسم بن محمد بن ابی بکر
معروف به امّ مروه می باشد.

او در بین زنان مدینه حرمت اجتماعی بالایی داشت
و به آموزش و هدایت زنان و حل بی دریغ مشکلات دینی آنان می پرداخت.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بشارت باد تو را، ای پاک ترین شهر خدا!
بشارت باد تو را، ای خانه سرشار از مهر!

بشارت باد تو را، ای روز آکنده از طراوت!
بشارت باد تمام لحظه های سبزِ سبزت را!

حیرتی زد جوش، زان نقش قدم، در طبع خاک
تا نظر وا کرد، بر فرق اش گلستان ریختند

نام او بردند، اسمای قدم، آمد به حرف
از لب او، دم زدند، آیات قرآن ریختند

آسمان، طرحی نو درانداخته
و انتظار مردی را می کشید

که نبوغ علوی اش، چراغ مصطفوی
صلی الله علیه و آله وسلم را روشن نگهدارد.

تمام آسمان، همچون حریر رها در باد،
با بال فرشتگان می رقصید

و چراغ های بلورین عرش،
آکنده از صداقت سبز بود.

خورشید و ماه، این پیشکاران آستان امامت،
با خیل ستارگان، به پرتوافشانی خویش مباهات می کردند!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صبح صادق




در حوالی صبح، قطره های لطیف باران، صورت خاک گرفته
مدینه را شست و با آهنگی منظّم و رقصی موزون،
دست های التماس زمین را نوازش کرد.

بارانی که با وزش ملایم نسیم همراه بود،
طراوتی به کوچه های مدینه بخشید.

آسمان مدینه، زیباترین لباس خود را بر تن کرده بود
و انعکاس آبی آسمان، در چشم هر عابری، امام محمد باقر علیه السلام
را به اعماق دریای بی کران اعجاز و کرامت خداوند بُرد.

ناگهان، لب هایش به هم خورد:«اَلْحَمْدُ لِلّه رَبِّ الْعالَمینَ».
قدسیان، فوج فوج، بر خانه امام محمد باقر علیه السلام فرود آمدند؛
با طبق طبق احسان و برکت که برای خاکیان، از افلاک به ارمغان آورده بودند.

انتظار به پایان رسید و جهان، به جمال ششمین ستاره امامت روشن شد.
صدای صلوات و شادی، تمام خانه را پر کرد و با بوی یاس
و یاسمن در هم آمیخت.

تا کودک پلک گشود و در آغوش گرم امامت جای گرفت،
بوی سیب، تا ملکوت پیچید و آسمان، از قدومش متبرّک شد.

آمد، تا همه دنیا، با آمدنش صبحی راستین را به تماشا بنشیند
و تمام مکتب های تشنه هان، از علوم غیبی اش سیراب شوند.

آمد، تا از واژه واژه کلام آسمانی اش، تمام مذاهب رونق بگیرند.
خوشحالی از دیدگان ملائک می بارد.

زمین یکپارچه غرق شادی است.
روز میلاد صادق آل محمد صلی الله علیه و آله وسلم است.

ابراهیم قبله آرباطان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

او صادق آل محمد بود و بنیانگذار نهضتی بزرگ؛
او چشمه سار فضل و دانش‌اش محلّ فیض چهار هزار درخت طوبی بود
و آبشار عظیم عطوفتش، بنیان کن هر چه سنگِ خاراست.

او گستراننده نور پدر بود در تاریکنای جهای
و روشنای دیده و دل باقرالعلوم
علیه السلام، شکافنده دانشها.


اینک، فرشتگان، دسته دسته می‌آیند
و به تماشای ابنُ المکّرمه می‌نشینند.

اینک، زمزمه تسبیح و تهلیل،
از چار سوی مدینه، به گوش می‌رسد.

اینک، شمیم و عطر گل محمدی،
سر تا سر زمین را پر کرده است
و مشام جانهای خسته شیعیان را می‌نوازد.

اینک، هزار هزار قافله دل، به دیدار آن امام می‌آید
تا طلوع هشتمین ستاره عصمت از آسمان ولایت را جَشن بگیرد
و مرهم عشق، بر زخم کهنه شیعه بگذارد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سپیده صبح صادق، دمیده از سمت اشراق مدینه!

لعل لب فرشتگان، مترنم از نوای خوش بشارت است؛

بشارت آمدن کودکی از تبار صالحان و هادیان!

فرشتگان، سر از حجره ‏های آسمان برآورده ‏اند

تا رد روشن شهاب جعفر صادق علیه السلام را

تا کهکشان دامان پاک و پرستاره «ام فروه»، بدرقه کنند.

دشتی از اقاقیا و داوودی،

تا پای خانه پرنور باقرالعلوم صف کشیده‏ اند

و چشم دوخته‏اند بر جمال بی‏ مثال گل تازه دمیده‏اش.

شور و شوق، به سماع آمده است

در دیدگان خیس شیعیان علی. امشب،

نور سینایی صادق، بر قلب طور مدینه تابیده است

و عاشقان ولایت، مدهوش جلوه پرفروغ و ربانی اویند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

قدومش گلباران!

هفده ربیع، بهاری ترین فصل اهل زمین است.

در نیلوفرانه قدوم ختم رسل، برای روشنی دیدگان
جد عزیزش، نور در دیدگان منتظر آینه هاپراکنده اند؛

نور عالم گیر صادق آل احمد را!
مولای عطوفی آمده است که در تاریکی شبانه کوچه های
مدینه، به رسم علی علیه السلام ، انبان نان فقیران بنی ساعده را بر دوش می گرفت.

زبانش از ذکر خدا لبریز بود و بیش تر روزهایش به روزه سپری شد.
پینه دستانش، آشنای دیرینه بستان های مدینه بود.

آری! صادق آل محمد صلی الله علیه و آله ؛ آمده است؛
صابر راه حق و رئیس مذهب عشق، آمده است.

قدومش گلباران!