علی علیه السلام فرمود:شیعیان ما در قیامت، در حالیکه صورتهای نورانی وبدنی پوشیده بوده واز هر ترسی ایمن می باشند.، از قبرها بیرون می آیندوسختی ها ومواقف قیامت،برای آنان آسان است.مردم درهراسند ولی آنان نمی ترسند. مردم ناراحتند ولی آنها اندوهی ندارند.برای آنان ناقه هایی سفید که دارای بالهایی باشند،می آورندوآنان سوار شده ودرسایه عرش الهی فرود آمده وبر منبرهایی از نورمی نشینند وتا پایان قیامت وحساب مردم،به خوردن غذاهایی که مقابلشان است،مشغول می باشند. «بحارج ٦٨»
مائده ٣٦:
(اِن َّ الذین َ کَفَروا لَوْ اَن َّ لَهُم ْ مافِی الاّرْض ِ جَمیعاً وَمِثْلَه ُ مَعَه ُلِیَفْتَدوا بِه ِ مِن ْ عَذاب ِ یَوْم ِ الْقِیامه ِ ماتُقُبِّل َ مِنْهُم ْوَلَهُم عَذاب ٌ اَلیم ٌ)
یعنی:اگرکافران آنچه در کُره زمین است مال آنها باشد وبخواهند آنرابدهند تا از عذاب قیامت،خلاصی یابند،ازآنها قبول نمی شود وبرای آنها عذابی دردناک است.
خدا به او نظر نکند!