رمضان؛ یعنی مرحم دل های توبه کنندگان؛ دل هایی که سوخته از گناه
و گداخته از بی معرفتی هاست؛ ماهی که در آن، فریادگرایی
عاشقان اوج می گیرد و کاسه های تهی دستان، رو به میزبان آن بلند است.
رمضان، ماهی است که در سحرهایش، چشمان دل سوختگان،
قطره قطره از فراق یار، گریان و پریشان می بارند.
رمضان، ماهی است که بندگان خدا، در شب های قدرش فریاد می زنند
رسوایی و اندوه پریشانی شان را و سرشار از اندوه گناه، با بندبند جوشن کبیر،
رنگ خدا می گیرند. رمضان، ماهی است که قدر پرقدرش را در خود جای داده است.
قانون بی مانند آفرینش، بر قاموس قلب محمد، در قدر پرقدر رمضان حک می شود.
ماهی آمده است که شکسته دلان، انتظار آمدنش را می کشیدند تا با بال توبه پرواز کنند.
الهی! من آمده ام تا سرود دل نشین محبوبیت و بندگی را هم نوا
با شب زنده داران سر دهم. الها! من آمده ام
تا تسبیح توبه و پشیمانی را دانه دانه بشمارم.
نقل قول
