باز شدن درهاي آسمان و رفع تمام موانع ارتباط ربّ و عبد
روايت از پيغمبر اکرم(ص) است؛
«إِنَّ أَبْوَابَ السَّمَاءِ تُفَتَّحُ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ
رَمَضَانَ وَ لَا تُغْلَقُ إِلَى آخِرِ لَيْلَةٍ مِنْهُ».
حضرت فرمودند:
درهاي آسمان در اولين شب از شب هاي ماه مبارک رمضان
باز مي شود و تا آخرين شب از شب هاي اين ماه هم بسته نمي شود.
اين يعني چه؟
منظور از «سماء» در اينجا آسمان نيست!
اشتباه نکنيد.
«سماء» اشاره به آن جهت عِلوي از عوالم وجودي و آن نشئه
برتر عالم وجود است. ما در اين «دنيا» در عالم ناسوت هستيم.
اين عالم دنيا پست ترينِ عوالم وجود است.
اينکه در روايت فرمود که خدا شب اوّل ماه مبارک رمضان
درهاي آسمان را باز مي کند، يعني چه؟
يعني مي خواهد بگويد از ناحيه آن عوالم برتر وجودي
هيچ مانع و حاجبي در کار نيست.
پس هر چه حجاب و مانع هست، از طرف من است.
او دارد راز مي گويد، اما گوش من نمي شنود.
حالا من چه کار کنم تا اين حجاب ها را رفع کنم؟
در مقامات معنويه مقامي هست که آن را بايد به دست بياوريم؛