ویژه نامه روز ششم ماه مبارک رمضان {ضیافتی در عرش }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

❀*ღ*❀ ضیافتی در عرش ❀*ღ*❀

ღ ویژه نامه روز ششم ماه مبارک رمضان ღ

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تلاوت ترتیل جزء ششم قرآن مجید









برای شنیدن تلاوت قرآن اینجا کلیک کنید

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حدیث رمضان

قال رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم :

طوبى لمن ظما او جاع لله اولئك الذين يشبعون يوم القيامة

پیامبر اکرم که سلام و درود خدا براو و خاندانش باد فرمودند:
خوشا بحال كسانى كه براى خدا گرسنه و تشنه شده ‏اند
اينان در روز قيامت ‏سير مى‏شوند.

وسائل الشيعه، ج 7 ص 299، ح‏2.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اگرچه در سحرگاهی شنیدی ناخوش احوالم
ولیکن در شب احیا فرستادی به دنبالم

"رئوف بالعباد" من بیا دستم بگیر امشب
که دیگر من نخواهم زد لگد بر بخت و اقبالم

تو دادی آب و نانم را شدم جلد یکی دیگر
زمین خوردم نفهمیدم ببین زخم پر و بالم

به مهرت آشنا هستم یقینا می شناسی ام
مرا از در مران مولا که من مهمان هر سال ام

بدا بر حال زار من ندارم چشم گریانی
نظر کن بر دلم یاحق و رحمی کن بر این حالم

ندارم راه پیش و پس مردد مانده ام حالا
به داد من برس یا رب که شیطان کرده اغفالم

شدم شرمنده ات وقتی خلوص نیتم گم شد
مرا از چشمت اندازد ریا در بطن اعمالم

میان ندبه و "جوشن" هوای جبهه ها کردم
چه شد آخر که جا ماندم ز یاران سبکبالم

حسین جانم حسین جانم نمی افتد ز لب هایم
که من خود مرثیه خوان ذبیح بین گودالم

به قدری نوحه سر دادم که مویم شد سپید آخر
قتیل روضه ی چنگ و النگوها وخلخالم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نماز شب ششم :

چهار رکعت ، در هر رکعت بعد از حمد سوره تبارک .

ثواب :

حضرت علی(ع) :
کسی که این نماز را بخواند مثل آن است
که مصادف با شب قدر شده باشد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روز ششم: گناه

بسم الله الرحمن الرحیم

خدایا وا مگذار مرا در این روز در پى نافرمانیت روم

و مزن مرا با تازیانه كیفر و دور

و بركنارم بدار از موجبات خشمت

بحق احسان و نعمتهاى بى‌شمار تو

اى حد نهایى علاقه و اشتیاق مشتاقان

بعضی از گناهان

1 - ترک واجبات:

امام صادق علیه السلام: «بنده‏ای که یکی از واجبات را ترک کند،
خداوند به او نظر رحمت نمی‏کند و او را پاک نمی‏کند.» (1)

2 - حرام‏ خواری:

رسول خدا صلی الله علیه و آله: « هرگاه لقمه حرامی در شکم بنده
قرار گیرد، ملائک آسمان و زمین او را لعنت می‏کنند.» (2)

3 - کمک به ستمگران:

امام صادق علیه السلام: «کمک به ستمگران و علاقه به آن‏ها از گناهان کبیره است.» (3)

کسی که نمی‏تواند ترک گناه کند چه کند؟
شخصی خدمت امام حسین علیه السلام رسید و گفت:
من مرد گناهکاری هستم که صبر از گناه ندارم، مرا موعظه کن.
حضرت فرمود: با پنج ‏شرط هرچه می‏خواهی گناه بکن:

1 - روزی خدا را نخور، هر چه می‏خواهی گناه کن.
2 - جایی پیدا کن که خدا تو را نبیند و هر چه می‏خواهی گناه کن.

3 - از ولایت‏ خدا خارج شو و هر چه می‏خواهی گناه کن.
4 - جان به عزرائیل نده و هر چه خواهی گناه کن.
5 - به جهنم نرو و هر چه می‏خواهی گناه کن. (4)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گویی در این ماه می توان بر روی ابرها ایستاد و بر تمام شاخه های آسمان،
نام های مقدس تو را آویخت و پیوسته در صبح و شب، تو را تسبیح گفت.

می توان به تمام افق ها چشم دوخت و تمام گناهان روح را پاک کرد!
می توان عطر ماه رمضان را از تمام هستی حس کرد.

می توان به ریسمان مهربانی خدا چنگ زد
و فرصتی برای بازگشت دوباره به خود داد.

می توان قصیده ای محکم ساخت
در ستایش بخشش های بی شمار خدا.

می توان شب ها را غرق در لحظه های عارفانه
راز و نیاز شد و عاشقانه تا سپیده از تو خواند.

می توان شکوفه های دعا را در لحظات افطار
بر لب ها نشانید و قنوتی به رنگ استجابت گرفت.

می توان با ربناها عروج گرفت،
و عطر بهشت را استشمام کرد.

می توان در جاده های گذشته، غبار روزگاران را به جا گذاشت
و با بارانی از اشک، به عفو و بخشش پروردگار، امید و چشم دوخت.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بازهم - صحبت فرداست قرارِ ما ها
بازهم - خیر ندیدیم از این فردا ها

چقدر پای همین وعده ی تو پیرشدند
جگر "مادر ها " موی سر "بابا ها "

سیزده قرنِ گذشته همه اش فردا بود
پس چه شد آمدنِ آن نفر ِ فردا ها

سیزده قرن، نفسهایِ زمین پرشده از ...
"پسر فاطمه"ها ای "پسر زهرا "ها

سیزده قرن، تو آنجایی و ما اینجائیم
چه کنم راه به آنجا ببرند اینجاها

خُب بگوئید بمیرید اگر قسمت نیست
دیدن یک نفر از ... یک نفر از آقاها

باز کُرسی زمستانی ما گرم نشد
بازهم سرد گذشتند ، شب یلداها


علی اکبر لطیفیان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای خدا ای خالق طبع و مزاج
اندر این مه درد ما را كن علاج

سعی ما را اندر او مشكور دار
مزد ما را كن عطا با ابتهاج

هم بیامرز اندر او عصیان ما
قبر ما روشن بفرما بی سراج

جمله اعمال ما را كن قبول
ناقص و كامل بشرط الامتزاج

از تفضل، كل آن مقبول دار
هر چه باشد ضد اموال حراج

گر چه حكم عدل باشد مقتضی
بهر رد آنچه دارد اعوجاج

هم در این مه عیب ما پوشیده دار
تا به قلب كس نیاید اختلاج

از غبار لطف مقداری فرست
تا بپوشد عیب ها چون لیل داج

كرده ما را نقص ذاتی مضطرب
گشته باعث بهر هم و انزعاج

ای تو شنوا تر ز كل سامعین
كن ز ما یا رب تو رفع احتیاج

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تشنه ام، باران ها!
تشنه اجابتم، ای رودها!
تشنه رسیدنم، ای دریاها!
اینک منم؛ گردباد آمده در سایبان گوشه نشینان؛
تشنه چشیدن نور.
تشنه حلاوت تسبیح.
بی توشه و برهنه پا آمده ام؛
دور از مزارع گندمزار اجابت؛ دور از دریا...
دور از تبسم لایزال خداوند.

اینک منم!
دامن دامن خوشه های گناه
دامن دامن دلتنگی
دامن دامن اندوه

پای بسته در تعلقات زمینی
دل بسته در تعلقات فرومایه

بریده از آسمان
بریده از ریسمان خداوند

دور از سرزمین فرشتگان

اینک منم که آمده ام بخوانمت ای نور!
به آن نام عزیز که خوبانت، هر آن می خوانند.
به آن نام عزیز که دوستانت در این سحرگاه می خوانند.

کوبه درت را می زنم، ای میزبان همیشگی اجابت!
«سبحان من یعلم جوارح القلوب».

ای منزهی که می دانی در قلب من چه گذشته و می گذرد!
ای منزهی که می دانی قلب من برای که تپیده است و می تپد!

ای منزهی که سیطره داری بر تمام قلب های ناآرام...
بر تمام قلب های شکسته!

ای منزهی که سیطره داری بر تمام قلب های بیمار،
بر تمام قلب های مطمئنه، بر تمام قلب های عاشق!

«سبحانَ من یُحصی عَدَدَ الذّنوب».
ای منزهی که بر تعداد گناهان کوچک و بزرگم احاطه داری!

ای منزهی که هیچ گناهی از تو مخفی نمی ماند!
ای منزهی که لحظه به لحظه گناهانم را ثبت کرده ای!

«سبحان من لایَخفی علیه خافِیَةٌ فی السّموات وَالاَرَضین»
تو را می خوانم ای منزهی که هیچ رازی در آسمان و زمین
از تو پوشیده نمی ماند و هیچ حرکتی، هیچ اراده ای، هیچ تکاپویی از موجودات،
از منظرگاه تو پنهان نخواهد شد!

«سبحان الرَّبِّ الوَدود».
تو را می خوانم ای منزهی که پروردگار منی در هر آن!
تو را می خوانم؛ آن گونه که تو را پاک خوانده اند و بزرگ.
سبحان الفَرد الوِتر
ای بی همتای یکتا!
ای کسی که تنهاترینی!

ای منزهی که به یکتایی تو ایمان آورده ایم
و به بی همتایی ات!

«سبحان العظیم الأعظم».
تو را می خوانم، به آن نام بزرگی
که کلید تمام قفل های بسته است.

تورا زمزمه می کنم در این سحرگاه روشن بخشایش؛
به نام عزیزت که تمام درهای بسته را به آنی می گشاید.

«سبحان مَن لایَعتَدی علی اهل مَملَکَتِه».
ای منزه مهربان که جهان،
به اندازه تمام لحظه هایش نیازمند توست
و در پیشگاه تو موجودی نیست که بی نیاز به تو باشد!

تو را زمزمه می کنم.
با آن نام شکوهمندت که مانع عذاب بندگانت می شود.

«سبحان مَن لایؤاخِذُ أهلَ الارضِ بِألوانِ العذاب».
تو را با همین بضاعت کمی که دارم،

در این سحرگاه روشن نور، می خوانمت.
سبحانَ الحنّانِ المنّان
سبحان الرّءوفِ الرّحیم
سبحانَ الجبّار الجواد
سبحان الکریم الحلیم
سبحان البصیر العلیم
سبحان البصیر الواسع

تو را ستایش می کنم؛
هنگامی که آسمان به تیرگی می رود
و روز، شب می شود
و هنگامی که شب در پرده روز پنهان می شود...!

سبحانکَ... سبحانَک... سبحانکَ
من بنده مهرپرورده توام