ویژه نامه روز هفتم ماه مبارک رمضان {ضیافتی در عرش }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ماه خدا

رسول الله‏ مكرم اسلام صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏آله:

شعبان، ماه من است و ماه رمضان، ماه خداست .
شعبانِ پاك ‏كننده و رمضانِ پوشاننده
(جبران كننده) گناهان است

ونيز فرمود :
رمضان، ماه خداست. اين ماه، بهار فقيران است .

حضرت عليّ عليه‏ السلام :
رمضان، ماه خداست؛ شعبان، ماه پيامبر خداست
و رجب، ماه من است.

پيامبر اكرم صلى ‏الله ‏عليه‏ و‏آله در توصيف ماه رمضان فرمود:
آن، ماهى است كه در آن به ميهمانى خدا دعوت شده‏ ايد

و در آن، از اهل كرامت خدا قرار داده شده ‏ايد.
نفَس‏هايتان در آن، تسبيح است؛
خوابتان در آن، عبادت است؛

عمل(خيرِ) شما در آن، پذيرفته است؛
و دعاى شما در آن، مستجاب است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

يارا !
پرستش و ستايش تو، آن‌گاه ميسر شود
که مدد تو مرا ياور شود

و روزه‌داری و شب‌بيداری، آن هنگام بر من آسان آيد
که عنايت‌های بی‌منّت تو بر من پنهان نايد

دست ياری تو است که مرا بر صيام توانا سازد
و کمک‌های بی‌دريغ تو که بيداری را بر من گوارا

دستگيرا !
تا پرتو تابِ تو بر من تابيدن دارد، از لغزش برکنارم
و تا شعله‌ای از عشق تو در من انگيختن دارد، از گناه بيزارم
تو اما اگر عنايتِ خويش از من برگيری

به تاريکای هراسناکی باز می‌گردم که ديگر يارای گام زدنم نباشد
و اگر پرستش‌های مرا نپذيری
به سيه‌درّه‌ای درمی‌غلتم که توان رهايی‌ام نمانَد

نجات‌بخشا !
ياری‌‌ام دِه، تا از لغزش در امان مانم
و بر من منّت نِه، تا در پناه تو از گناه گريزان

زمزمه‌ی نام تو جانم صفا دهد
و آهنگِ دل‌انگيز پيام تو بر روانَم مرهم نهد
تا نسيم جان‌فزای ذکر تو بر جانم وَزان است

نفْسم از گنه گريزان است
و تا ياد تو در رگ‌رگ وجودم می‌دود
ابليس پرنيرنگ از من می‌رمد

جان پرورا !
ياد خوشِ خويش در همه‌ی هستی من پيوسته بِدار
و مرا از حلقه‌ی دوستان خود گسسته مَدار
ای که گمرَهان را با مشعل فروزان هدايت خويش ره نُمايی

و گمگشتان را با عنايت‌های خود هدايت فرمايی
توفيق ناپيداکرانه‌ات را از من نيز دريغ مدار
و هم مرا با رهروان رهيافته، همراه و همرَو شمار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کتاب رمضان، دستاورد نقره‏ای روح انسان است.
در پرتو تلاش و مجاهدت‏های نفس، سپیده‏باران می‏شویم
از سحرهای «ابوحمزه» از شب‏های «افتتاح».

رمضان، یعنی دریایی در کنار ما،
تا دل‏های غبارآلود را در آن شست‏وشو دهیم.

رمضان، یعنی باغستانی از عطرهای خدا.

با حلول رمضان، شیرینی سحرهای مناجات، رنگ می‏گیرد
و محبت و قرب، در دل‏های خشکیده بشر جوانه می‏زند.
باید برای دقیقه‏های سبز این ماه، نوروزی‏ترین تبریک‏ها را فرستاد.

در سرزمین اردیبهشتی رمضان، هر چه هست،
خرمی و نشاط است؛ اگر حکمت‏ها را دریابیم.
اگر بهره‏های معنوی امساک را بدانیم،
چشم‏های ما تا رمضان دیگر، زیبا می‏بینند
و دهان‏های ما، کلمات خشک دنیا را به کار نمی‏برند.

رمضان یعنی گشوده شدن درب‏های رو به قرآن،
تشنگی برای دریافت حقایق آسمانی.
گمنام‏ترین لذت‏ها در متن این کشف عرفانی جا دارند.

رمضان که می‏آید، دل‏ها چون بلبلانِ مست،
شیفته گلزار انس می‏شوند.
رمضان که می‏آید، خلوتکده ‏های آبی شب،
دریاترین غزل‏ها را می‏سرایند.

دست‏ها بوی خوش مفاتیح می‏دهند و تسبیح.
آسمان، چقدر بر این یاس‏های نیایش غبطه می‏خورد.
رمضان، فرصتی است تا دل با گل صمیمی ‏تر باشد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گویی در این ماه می توان بر روی ابرها ایستاد و بر تمام شاخه های آسمان،
نام های مقدس تو را آویخت و پیوسته در صبح و شب، تو را تسبیح گفت.

می توان به تمام افق ها چشم دوخت و تمام گناهان روح را پاک کرد!
می توان عطر ماه رمضان را از تمام هستی حس کرد.

می توان به ریسمان مهربانی خدا چنگ زد
و فرصتی برای بازگشت دوباره به خود داد.

می توان قصیده ای محکم ساخت
در ستایش بخشش های بی شمار خدا.

می توان شب ها را غرق در لحظه های عارفانه
راز و نیاز شد و عاشقانه تا سپیده از تو خواند.

می توان شکوفه های دعا را در لحظات افطار
بر لب ها نشانید و قنوتی به رنگ استجابت گرفت.

می توان با ربناها عروج گرفت،
و عطر بهشت را استشمام کرد.

می توان در جاده های گذشته، غبار روزگاران را به جا گذاشت
و با بارانی از اشک، به عفو و بخشش پروردگار، امید و چشم دوخت.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دعای روز اول ماه رمضان


ای معین بندگان، ای دل نواز
و ای خداوند عزیز چاره ساز

كن مدد ما را در این ماه صیام
بهر صومش با كمال اهتزاز

هم برای شغل و بیداری شب
وز برای ذكر و قرآن و نماز

تا كه با صد شوق و با وجد و طرب
رو سویت آریم از بهر نیاز

همچنین از جرم و عصیان و خطا
دور فرما بندگان اهل راز

از گناهان دور و بر طاعت قریب
ای خدا با مشت نادانان بساز

روزی ما كن در این ماه كریم
ذكر خود را بلكه در عمر دراز

كن موفق تا به یادت متصل
بوده باشیم از حقیقت نی مجاز

حق توفیقت كه باشد هر دمی
هادی گم گشتگان اندر مفاز

ای خدا این مسئلت مقبول دار
در دعا كردی تو خود ما را مجاز

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

توفیق در توبه

(برداشتی از دعای ابوحمزه ثمالی)








خدایا، مرا چه شده که همّتم در طاعت فروشکسته، حالِ مناجات و راز
و نیاز ازمن گرفته شده و توفیق توبه از من سلب گردیده است.

مولای من، شاید که مرا از درگاه لطفت رانده ای و از
خدمت بندگی ات محرومم ساخته ای.

اید که من حق بندگی ات را سبک شمرده ام و از تو روی گردانده ام
یا مرا با دروغگویان یافته ای و شکر نعمت از من نشنیده ای.

شاید از مجلس اهل علم دورم دیده ای و در میان اهل غفلتم
یافته ای.شاید به الفتم با اهل باطل با من غضب کرده ای
یا به جرم و گناهم به مکافات گرفته ای.

خدایا، با این همه، تو شایسته عفوی و سزاوار لطف؛ پس مرا نه به
خاطرعملم که به فضل و احسانت ببخش و بیامرز
[و توفیق توبه ای راستین نصیبم فرما].

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خود را به خواب مي زني اي بنده تا به كي !؟
هي توبه پشت ِ توبه، سرافكنده تا به كی !؟

دنيا وفا نكرده ، وفا هم نمي كند
با زرق و برقش از غم دل، كم نمي كند

از حوض ِ نور،كي به رخت آب مي زني !؟
كي دست رد به سينه ي اين خواب مي زني !؟

اي بنده جزء براي خدا بنده گي نكن
!کج می روی،لجاجت و یک دنده گی نکن

بنده در اوج ِ فاجعه زانو نمی زند
غير از خداي ِ خود به كسي رو نمي زند

عقلت مگر به شايد و بايد نمي رسد !؟
بارِ كجت به منزل و مقصد نمي رسد

تيشه نزن به ريشه ي خود بنده ي خدا
بیراهه می روی، نشو شرمنده ی خدا

جاي غم ِ بهشت، غم ِ پول مي خوري !؟
بيچاره اي كه مثل پدر گول مي خوري

بيهوده هي براي دلت كيسه دوختي
باغ بهشت را به جو ِ ري فروختي !؟

ای ورشکسته،بیش ترازاین ضرر نده
لحظه به لحظه عمر خودت را هدر نده

شبهاي قدر فرصت خوبيست؛ گريه كن
آيا زمان توبه ي تو نيست!؟ گریه کن

شبهاي قدر فرصت خوبيست؛ توبه كن
غيراز تو و خدا كه كسي نيست!توبه کن

شبهاي قدر ناله بزن بي معطلي
دستم به دامنت، مددي مرتضي علي

شبهاي قدر اشك تو را كوثري كند
زهرا براي شيعه ي خود مادري كند

جا مانده اي ز قافله، هيهات، گریه کن
امشب براي عمه ي سادات گريه كن

شايد خدا به حال ِ خرابت نظاره كرد
پرونده ي سياه تو را پاره پاره كرد

مانند سوزِ صبح ِ مه آلود مي رسد
وقتي نمانده است، اجل زود مي رسد

باید بری ! به فكرِ حساب و كتاب باش
فكر فشارِ قبر و سئوال وجواب باش

شبهاي قبر، تيره تر از كرده هاي توست
مهتاب روشنش سفر كربلاي توست

بي نور عشق، قبر تو دلگير مي شود
امشب بگير تذكره را ، دير مي شود

ای تشنه لب ، ز دست سبو آب را بگير
امشب به گريه دامن ارباب را بگير

وحيد قاسمي

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تا طلوع صبح بیداریم

خداوندا! خواب نمانده ام و چِکه چِکه آب وضویم
در سحرگاهان رمضان، جانی تازه به کالبد خسته ام می بخشد.

این ماه پر از فیض و رحمت، حلول می کند و من مسرورم؛
چرا که بشارتم داده اند، به سوزاندن ناپاکی هایم، عبادت
شمردن خواب هایم و رَد نشدن دعاهایم در این ماه.

دیگر باید برخیزم و در عطر حضور
خدا رها شوم و بالا و بالاتر روم.

دیری است که از گل دسته های آسمان
«اَلّلهُمَّ لَکَ صُمْنا...» را سر داده اند.