ویژه نامه روز دوازذهم ماه مبارک رمضان {ضیافتی در عرش }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رمضان برای منِ بنده ماه خودسازی است
و برای توِ آفريننده ماه بنده‌نوازی
رمضان برای من ماه خوردن‌ها و آشاميدن‌های اندک
و رازها و نيازهای بسيار است
و برای تو
ماه بخشش‌ها و دهش‌های پرشمار

پروردگارا !
امروز از تو می‌خواهم که زيوری از پوشش به من دهی
و افسری از پاکدامنی بر سرَم نهی

افزون‌خواهی کشنده است
و چونان گرگان گرسنه، دونده و درنده
و بسندگی و کم‌اندوزی
به سان همه‌ی سيرت‌های نيک، پايا و ماننده

پوشنده خداوندا !
جامه‌ای از درويشی و کم‌اندوزی بر پيکرم انداز
و مرا به کم‌ترين نيازهای زندگی خرسند ساز

امروز، هم آن روزی است که نَشايد از نيايش بکاهم
و بر من است که همه‌ی نيکی‌ها از تو خواهم

دادمندی اگر پيشه‌ی من شود
و دادپيشگی اگر انديشه‌ی من
انتظار من برای دادورزی ديگران بِهوده باشد

دادگسترا !
تو خود مرا به داد راه بنُما
و شهد داد در کامم ريز

آسمان مرا ابرهايی هراسناک پوشانده
و بر اندام من غباری از وحشت افشانده
هول و هراس من بی‌پايان
و ترس من آشکار و نمايان
نگرانی مرا سر آور
و جان مرا در پناه خويشت در آور

هر که ترسيد به تو گرويد
و هر که زاريد ندای محبت از تو شنيد
پرده‌ی هراس‌زدايت را بر من افکن
و بساط نابسامانی انديشه‌ام را بر هم زن

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ماهِ مخصوصِ ارتباطِ دو طرفه خدا و بنده اش




اهل معرفت گفته اند که يک «قرآن نازل» داريم و يک «قرآن صاعد»؛

آن هم کلام است، اين هم کلام است؛
آن کلام ربّ است با عبد، اين کلام عبد است با ربّ؛

هر دو هم قرآن است.
بنابراين اصلاً اين ماه اختصاص به اين ردّ و بدل شدن
سخنان بين «ربّ و عبد» و «عبد و ربّ» دارد.

از آن طرف، قرآن نازل شده است و از اين طرف هم قرآن
صاعد (بالا رونده) را داريم که عبارت است از آن راز و
نيازهايي که بندگان صالح خداوند و اولياي خاصّ حق،
به اذن ربّ، با او داشته و سخن گفته اند.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خداوندا! ای خالق رمضان که قرآن را در این ماه نازل کرده ای و روزه گرفتن
را بر بندگانت واجب ساخته ای! بر محمد و آل محمد(ص) درود فرست
و به حرمت قرآن، گناهان مرا ببخش.

خدایا! رمضان ماهی است که تو او را بزرگ داشته ای و تقدیس کرده ای
و اگر نبود این همه تکریم تو، هرگز آن چنان که شایسته است، او را نمی شناختیم.

ای که با آفریدن رمضان و با نزول قرآن، بر سر ما منّت نهاده ای، دیگربار منّتی
بیشتر بر ما بگذار و از سر تقصیراتمان بگذر و آتش جهنم را بر ما حرام کن.
پروردگار من! چه نیکو نام نهاده ای این ماه را... رَمَضان یعنی سوزان و گدازان...؛

در رمضان، دل ها از آتش اشتیاق تو می سوزد و لب ها از گرسنگی و تشنگی
در آتشند و روح مؤمنان را شعله های آرزوی قرب تو می گدازد.

پس این همه سوزندگی را با وصل خویش و با عنایت و اجابت خویش
مرهم گذار و سوزندگی جهنم را به یمن این اشتیاق، نابود کن.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کتاب رمضان، دستاورد نقره‏ای روح انسان است.
در پرتو تلاش و مجاهدت‏های نفس، سپیده‏باران می‏شویم
از سحرهای «ابوحمزه» از شب‏های «افتتاح».

رمضان، یعنی دریایی در کنار ما،
تا دل‏های غبارآلود را در آن شست‏وشو دهیم.

رمضان، یعنی باغستانی از عطرهای خدا.
با حلول رمضان، شیرینی سحرهای مناجات، رنگ می‏گیرد
و محبت و قرب، در دل‏های خشکیده بشر جوانه می‏زند.
باید برای دقیقه‏های سبز این ماه، نوروزی‏ترین تبریک‏ها را فرستاد.

در سرزمین اردیبهشتی رمضان، هر چه هست،
خرمی و نشاط است؛ اگر حکمت‏ها را دریابیم.
اگر بهره‏های معنوی امساک را بدانیم،
چشم‏های ما تا رمضان دیگر، زیبا می‏بینند
و دهان‏های ما، کلمات خشک دنیا را به کار نمی‏برند.

رمضان یعنی گشوده شدن درب‏های رو به قرآن،
تشنگی برای دریافت حقایق آسمانی.
گمنام‏ترین لذت‏ها در متن این کشف عرفانی جا دارند.

رمضان که می ‏آید، دل‏ها چون بلبلانِ مست،
شیفته گلزار انس می‏شوند.
رمضان که می‏آید، خلوتکده ‏های آبی شب،
دریاترین غزل‏ها را می‏سرایند.

دست‏ها بوی خوش مفاتیح می‏دهند و تسبیح.
آسمان، چقدر بر این یاس‏های نیایش غبطه می‏خورد.
رمضان، فرصتی است تا دل با گل صمیمی ‏تر باشد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

رمضان برای منِ بنده ماه خودسازی است
و برای توِ آفريننده ماه بنده‌نوازی
رمضان برای من ماه خوردن‌ها و آشاميدن‌های اندک
و رازها و نيازهای بسيار است
و برای تو
ماه بخشش‌ها و دهش‌های پرشمار

پروردگارا !
امروز از تو می‌خواهم که زيوری از پوشش به من دهی
و افسری از پاکدامنی بر سرَم نهی

افزون‌خواهی کشنده است
و چونان گرگان گرسنه، دونده و درنده
و بسندگی و کم‌اندوزی
به سان همه‌ی سيرت‌های نيک، پايا و ماننده

پوشنده خداوندا !
جامه‌ای از درويشی و کم‌اندوزی بر پيکرم انداز
و مرا به کم‌ترين نيازهای زندگی خرسند ساز

امروز، هم آن روزی است که نَشايد از نيايش بکاهم
و بر من است که همه‌ی نيکی‌ها از تو خواهم

دادمندی اگر پيشه‌ی من شود
و دادپيشگی اگر انديشه‌ی من
انتظار من برای دادورزی ديگران بِهوده باشد

دادگسترا !
تو خود مرا به داد راه بنُما
و شهد داد در کامم ريز

آسمان مرا ابرهايی هراسناک پوشانده
و بر اندام من غباری از وحشت افشانده
هول و هراس من بی‌پايان
و ترس من آشکار و نمايان
نگرانی مرا سر آور
و جان مرا در پناه خويشت در آور

هر که ترسيد به تو گرويد
و هر که زاريد ندای محبت از تو شنيد
پرده‌ی هراس‌زدايت را بر من افکن
و بساط نابسامانی انديشه‌ام را بر هم زن

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

صبح دلدادگی‌ام را با آهنگ دل نواز
"الّلهم اِنی اَسئَلُک مِن بَهائِک

4مأمن من تو هستی ای خدای دیدگانم و من،
زیر چتر پروردگاریت، از باران غم، که در این زندان،
بر سر و رویم می‌بارد ایمن شوم . من، روزه‌دار عاشقی‌ام.
تشنه‌ی دیدار توأم. نگاهم کن تا سیراب شوم. نگاهم را پذیرا باش
که هر چه سفیر تو، قرآن را می‌نگرم سیر نمی‌شوم.


عطر آش نذری همسایه و صدای ربّنای استاد،
تمنای دلم را آشکارتر ساخته است
تا من عاشقانه‌تر به ختم شمیم عاشقی‌ام بپردازم
و آل عمراندلم را در عدد سی فریاد کنم.
"ربّنا لا تُزِغ قُلوبَنا بَعدَ اِذ هَدَیتَنا
و هَب لَنا مِن لَدُنکَ رَحمَة اِنَّکَ انتَ الوهّاب5


ای خدای آسمانیِ دلِ خاکی‌ام
"رُدَّ کُلَّ غَریب
منی که دَم عاشقی‌ات،
گِل وجودم را بیدار ساخت، با نسیم نوازشت دوباره بیدارم ساز؛

ای کسی که
"عَلی کُلِّ شَیءٍ قَدیر"ی .
بار الها، ببخشا که من ِ خاکی، آلوده‌ی دنیا گشته‌ام.
ای خدای شَهر ِ رمضان که
"اَنزَلتَ فیه" کتاب جاویدان را،
"اِغفرلی تِلکَ الُذنوب العِظام"
کسی جز معبود دلم نمی‌بخشاید
"یا علّام" .

فرشتگان بارگاهت در این قدر آسمانی،
زمین را به قدر آورده‌اند تا قدر دلتنگی‌ام را
به مهدی‌ات بگویند و مهدی بداند که من، من ِ منتظِر،
از انتظار خسته نمی‌شوم تا بیاید ...

العَجَل العَجَل العَجَلَ7
و من ضجّه می‌زنم "یا مُفیَّ العَهد8
من ِ بارانی با آمدنش عافیت می‌یابم، بگو بیاید.
"اِنّا اَنزَلناه ُ فی لَیلَة القدر"
قرآن در حضور ستارگان آسمانی می‌درخشد و من،

دلم برای حضور مهدی می‌تپد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دعای روز دوازدهم

ای خدا یا نزد من محبوب دار
فیض و احسان را الی یوم القرار

حالتی ده تا كه با میل فواد
من كنم خوبی، برم احسان به كار

شوق احسان در دلم پیدا شود
متصل خوبی كنم در هر دیار

نی به مخصوصین و با خویشان خود
بلكه بر مردم صغار و هم كبار

ای خدا مبغوض كن در نزد من
فسق و عصیان را كز او سازم فرار

آن چنان بی میل گردم از گناه
كو فزون آید ز تعداد و شمار

كن حرام این دم بر این عبد ذلیل
سخط و قهر و دوزخ و زنجیر و نار

نیست ما را طاقت ذوق عذاب
از كرم ما را به راحت وا گذار

حق عون و یاری و لطفت قسم
بر تمام خلق در لیل و نهار

یا غیاث المستغیثین الغیاث
یا مجیر المستجیرین زینهار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ماه مبارک رمضان،
بهترین ماه هاست ، ماه میهمانی خداست

ماه خوبی ها،ماه شب های قدر،
ماه دعا ونیایش ، ماه عبوديت و بندگي
ماه رحمت و آمرزش و ماه خیر و برکت است.

حلول ماه مبارک رمضان،به راستی که
خبر از گشایش درهای بهشت به روی آدمیان دارد.

ماه رمضان ماه تزکیه،ماه خودسازی،
ماه از خویش تا خدا رفتن است

ماه پرواز با دوبال قنوت از زمین تا ملکوت
و شکوفایی غنچه های معنویت

در سکوت سبز روزه داران
و در حيرت ارغوانی سالکان کوی دوست .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

یا اله الخلق رب الممكنات
یا بدیع المنشئات الحادثات

كن تو نزدیكم به خشنودی خود
تا شوم در این مه از اهل نجات

ای‌ خدا خشنودیت در نزد من
هست بهتر از بهشت و محسنات

عارف كامل بداند این سخن
كاین صفت الحق بود خیرالصفات

دور كن یا رب در این ماه عزیز
ما و كل بندگان از مبغضات

از خطایا و معاصی باز دار
و از جمیع موبقات و مهلكات

هم موفق كن به روز و شب مدام
خواندن قرآن و آی شامخات

تا بیفزاید به نور قلب من
ذكر آیات و بیان بینات

صوت قرآن خوش ملیح و دلكش است
من فدای او ز اسماء و ادات

این ‌دعا را كن الهی مستجاب
یا رحیماً بالنفوس الناقصات

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روزهای با تو بودن خوب است؛
خوب تر از روزهای سبز بهشت.

چقدر عطر آمدنت را دوست دارم!
در آستانه تو که می ایستم، خداوند را حس می کنم.

با تو می شود همه سرنوشت ها را عوض کرد.
من یقین دارم که شب های قدر تو، شب های رقم خوردن سرنوشتند.

وقتی که عطر تو را حس می کنم، دوست دارم زودتر برسی،
تا دوباره چشم انتظار افطارهایت بنشینم و نیمه های شب، به شوق سحر بیدار شوم.

چقدر صدای اذان، دل نشین تر می شود، وقتی که تو آمده باشی!
صدای ربنا را که می شنوم، بوی بهشت را احساس می کنم.

هر روز موقع افطار که می شود، گمان می کنم که در آستانه بهشت
ایستاده ام و دارم به کاینات فخر می فروشم.

عباس محمدی