ویژه نامه ولادت فرخنده امام حسن مجتبی علیه السلام * کریم آل طاها *

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای شعله خدا
هم‌‌خانه با حسین
هم‌شانه با علی
چون چلچراغ علم
بر دل خوش آمدی!


امام غربت
ای امام غربت!
آن‌که از آبروی تو وساطت می‌طلبد،

تشنه باران هدایت توست و آن‌که حاجت را بهانه کرده،
تشنه رفاقت با تو.

به حق شادی میلادت،
قفل بسته چشمان ما را با عنایت و کرمت بگشای
تا طعم سفره مهربانی تو را بچشیم؛

که هیچ زخمی از بارش کرامت بارانی‌ات بی‌مرهم نمی‌ماند؛
یا کریم اهل هدایت!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روییدن گل زیبای مجتبوی در بوستان حُسن نبوی، سبط اکبر،
الگوی کامل و آیینه جمال که میلادش در نیمه رمضان، رویش
گلی در بوستان ماه خدا بود، بر همه مسلمانان جهان مبارکباد.

سلام بر مجتبای آل محمد، فرزند برومند علی و زهرا
که گوهر دریای فضیلت بود.

سلام بر آن آیینه حسن ازلی که تولد فرخنده اش
درآستانه شب های قدر، برکتی مضاعف بر سفره
افطار و سحر روزه داران است.

سلام بر او که دل های شیعیان، با نسیم روح نواز نام زیبایش
صفا می گیرد و یاد او همچون عطر بهشتی مشام
جان ها را می نوازد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

میلاد اسوه احسان

حسن علیه ‏السلام گل حسنِ یوسف باغ پیامبر است.
عکس این گلِ حسن یوسف در آینه را بانوان بهشت، تا ابد آه می‏کشند.

حُسن حسن، نیمه سیبی است که پیامبر
صلی ‏الله‏ علیه ‏و‏آله ‏وسلم به فاطمه علیهاالسلام هدیه داد.

نگاه فاطمه به هر طرف رو کند، آفتاب به آن سور رو می‏کند؛
فاطمه علیهاالسلام ملکه آفتابگردان‏های دنیاست
و حسن علیه‏ السلام ، گلی که در سایه‏اش قد کشیده است.

امشب ستاره‏ها جشن ساده علی علیه‏ السلام
و فاطمه علیهاالسلام را چراغانی می‏کنند.

امشب گلدان آغوش فاطمه،
سرشار از عطر این گلِ آسمانی خواهد شد.

امشب بوی سیب، مدینه را بیهوش می‏کند؛
سیبی که عطرش، روزها و سال‏ها و قرن‏ها را در می‏نوردد،
سیبی که عرشی است.

این‏جا خانه فاطمه است.
این‏جا ملکوت عطر سیب است.

امشب کائنات در هوای سیب شناورند،
حالا هر کس یک جرعه از این عطر آسمانی می‏خواهد؛

هرکس می‏خواهد کفش‏های نسیم را بپوشد
یک سبد سلام و صلوات با خودش بیاورد.

امشب شبِ نزول عطر سیب و بالِ فرشته است.
همه می‏دانند، قدر امشب کم از شب قدر نیست.

امشب در خانه فاطمه علیهاالسلام کودکی به دنیا می‏آید؛
کودکی که آمدنش، آسمان را به زمین می‏آورد.

میلاد کریم اهل بیت امام حسن مجتبی علیه السلام
بر مسلمین و مومنین مبارک باد

محمد سعیدی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

السلام‌علیک یا ابا‌محمّد الحسن بن علی

رایحه‌ی دل‌نواز میلاد سبط پیامبر
تمام هستی را مملو از شعف ساخته است.

بلبلان خوش آهنگ آمدنش را مژده می‌دهند.
حسن، یادگار فاطمه، ابن علی،
یکی از دو سرور اهل فردوس،
جهان را با قدومش دلشاد ساخته است.

مصطفی عاشق مجتبی بود كه فرمود
«اللّهُم اِنّی اُحِبُّهُ فَاَحبِبهُ وَ اَحِبّ مَن یُحبُّهُ»
خداوندا من او را دوست دارم، تو نیز دوستار او
و هر آن كه او را دوست بدارد باش.

قناریان در موسم رمضان
آهنگ شکوفایی غنچه‌ی ریحانه‌ی نبی را، نواخته‌اند
و در گلستان گیتی به یُمن آمدنش نغمه‌ی شادی سر داده‌اند.

و من خاکی با چشمانی شوق آگین در جنت دلم،
به طواف خانه‌ی این غنچه‌ی باغ نبی پرداخته‌ام
و زمزمه می‌کنم:
« یا وجیهاً عندالله، اشفع لنا عندالله»
ای آن كه نزد پروردگار آبرومندی
ما را نیز در پیشگاه او یاد آر.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

می‌آیی از آبی‌ترین کرانه‌های نور؛
تا سخاوت دریایی تو عرصه‌ای باشد برای طلوع
دومین خورشید امامت در تیرگی زمین.

کریم اهل بیت، ‌ای باغبان نور!
با خنده‌های غنچه به مهمانی آمدی،
ما جشن آفتابی آیینه تو را
در چهره علی به تماشا نشسته‌‌ایم
امروز، گل به خانه زهرا رسیده است
یعنی خدا جمال تو را آفریده است.

ای کمال سخاوت!
زمین آغوش خود را گشوده است تا با تو بپیوندد
و دل بی‌قرار خود را به دریای تو بزند.

یا کریم اهل بیت!
تو آن آیه‌ای که از سوره کوثر نازل می‌شوی تا منجی روز محشر باشی.
تو آمدی و پرده‌های شب را کنار زدی تا در زلالی سینه‌ات،
پرنده ‌ایمان، دوباره اوج بگیرد.

درآ که در دل خسته توان درآید باز
بیا که در تن مرده روان درآید باز
چشمه سخاوت
امشب، هر ستاره‌ای را که رصد می‌کنم،

نام تو را می‌بینم که به وسعت یک آسمان شکیبایی،
می‌درخشد و شوق پرواز را در دل عاشقانت به تپش وامی‌دارد.

دست‌های نیازمان را از چشمه سخاوتت کوتاه مکن؛
بگذار با وضو در نور امامتت، شیرینی کرامتت را چشیده باشیم!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

این خانواده آینه های خدائی اند
در انتهای جاده ی بي انتهائي اند

خیل ملک مقابلشان سجده می کنند
اینها خدا نی اند ولیکن خدائی اند

هر کس که می رسد سر اطعام می برند
فرقی نمی کند که فقیران کجائی اند

یک "السلام" و یک "و علیک السلام "سبز
اینها همان مقدمه ی آشنائی اند

صدها هزار مثل سلیمان در این حرم
مشغول لحظه های شریف گدائی اند

سوگند ميخوريم كه پروانه زاده ايم
همسايه ي قديمي اين خانواده ايم

تو آسمان جودي ما يا كريم تو
پرواز ميكند دل ما تا حريم تو

احساس ميكنم به تو نزديك ميشوم
وقتي كه مي وزد سر راهم نسيم تو

وقت كرامت است كه از راه آمده است
آن آشناي كوچه نشين قديم تو

قرآن بي بديل ، حروف مقطّعه
كي ميرسم به فهم الف لام ميم تو

سوگند ميدهيم خدا را در اين سحر
بر پينه هاي رحمت دست كريم تو

ما را هميشه سائل دست شما كند
ما را به زير پاي شما خاك پا كند

دست مرا بگير كه عاشق ترم كني
سلمان خانواده ي پيغمبرم كني

من در قنوت نيمه شبت دور ميزنم
شايد مرا بگيري و انگشترم كني

آن شاخه ي گلم كه به دست تو داده اند
تا هركجا كه خواست دلت پرپرم كني

من آمدم كه بين سحرهاي اشتياق
بال مرا بگيري و خرج حرم كني

بال و پر شكسته به دردم نميخورد
انگار بهتر است كه خاكسترم كني

روزي آب و سفره ي نان مني حسن
ماهِ مباركِ رمضان مني حسن

اي در هواي پاك نگاهت سلام ها
نامت نداشت سابقه اي بين نامها

اي سبزي بهار خدا سير ميشوند
از عطر سفره هاي حضورت مشام ها

بيرون بيا و چشم مرا هم قدم بزن
هم سفره ي فروتن جمع غلام ها

در كوچه ات كسي به كسي جا نميدهد
مكثي نما به شوق چنين ازحام ها

سائل شدن كنار نگاه تو واجب است
وقتي گدا به چشم تو دارد مقام ها

تو سفره دار شهر خدا ما گداي تو
مثل كبوتريم و اسير هواي تو

آنكس كه پيش پاي شما خم نميشود
در خانه ي فرشته هم آدم نميشود

آقاي من بدون توسل به نام تو
حالي براي توبه فراهم نميشود

دست مرا بگير و به سمت خدا ببر
چيزي كه از بزرگيتان كم نميشود

آرامش تو باعث طوفان كربلاست
بي صلح تو قيام مُحَرم نميشود

هركس كه بر نجابتِ صلح و سكوت تو
مؤمن نميشود ، به جهنّم نميشود

تا كربلا رسيد صداي سكوت تو
اين قيل و قال ها به فداي سكوت تو

اي از هزار حاتم طائي كريم تر
لطف تو از تمام كريمان قديم تر

مي آوري به وجد تو پروردگار را
اي از زبان حضرت موسي كليم تر

تو ابتداي نسل طهوراي كوثري
هركس حسودتر به تو باشد عقيم تر

در اين مسير رو به خدايي نديده ايم
از رد پاي گيوه ي تو مستقيم تر

در كربلا به آينه ات سنگ ميزنند
هركس شبيه تر به تو جرمش عظيم تر

آقا تو در كلام خلاصه نميشوي
در حضرت و امام خلاصه نميشوي

اي ياكريم خسته چه كردند با پرت
اين زهر ِ پر شراره چه آورده بر سرت

از لحظه اي كه رنگ نگاهت كبود شد
رنگي دگر نرفته مناجات خواهرت

با اينكه اي غريب ، تو بودي امام شهر
اما كسي نخواند نمازي به پيكرت

تابوت را نشانه گرفتند به تيرها
آن هم كجا به پيش دو چشم برادرت

دلهاي ما به ياد تو اي بي حرمترين
پر ميزند به سمت بقيع مطهرت

تا كِي لبم به خاك بقيعت نميرسد
بر آستان پاكِ رفيعت نميرسد


شاعر: علي اكبر لطيفيان

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کرم از کجا تا کجا

ابن كثير از علماى اهل تسنن در البداية والنهاية روايت كرده كه
امام حسن (علیه السلام)غلام سياهى را ديد كه گرده نانى پيش روي خود
نهاده و خودش لقمه‏ اى از آن مى ‏خورد و لقمه ديگرى را
به سگى كه آنجا بود مى ‏دهد.

امام (علیه السلام) كه آن منظره را ديد به او فرمود:
انگيزه تو در اين كار چيست؟
پاسخ داد: «انى استحيى منه ان آكل ولا اطعمه.»؛
من از او شرم دارم كه خود بخورم و به او نخورانم!

امام حسن (علیه السلام) به او فرمودند:
از جاى خود برنخيز تا من بيايم!
سپس به نزد مولاى آن غلام رفت و او را با آن باغى كه در آن زندگى مى ‏كرد
از وى خريدارى كرد، آنگاه آن غلام را آزاد كرده و آن باغ را نيز به او بخشيد!


منبع: البداية والنهاية، (چاپ مصر)، ج 8، ص 38

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

پانزده روز ریاضت را در این ماه طاعت، یک نفس دویده ‏ایم تا در بشارت ولادت او،

مژده عشق بشنویم و مژدگانی مهر بگیریم.

او که از اشراق مهربانی ‏ها طلوع کرده و در بستر بخشندگی، دامن گسترده است.

چقدر این دستان زخم‏خورده، به دستگیری کریم اهل‏بیت محتاج است!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با آمدنت، بوی علی در کوچه ‏های غم‏زده کوفه جاری شد
و صدای گریه‏های کودکانه ‏ات، در صدای بال فرشتگان پیچید
تا شب‏ها، با لالایی آرام تو، کائنات به خواب بروند.

چشم‏هایت، دورترین افق‏ها را روشن کرده است.
سینه‏ات، اقیانوسی است که همه اندوه ‏های عالم را پذیرا خواهد شد.

با تو، دنیای پدرانه علی علیه‏السلام ، رنگین‏تر و تنهایی ‏اش با رنگ
مهربانی تو پر خواهد شد. تو که آمدی، آبشارها همه قد کشیدند تا در
تن تو، خودشان را تطهیر کنند و رودخانه‏ها به دنبال کوچه خانه
پدری ‏ات دویدند تا بوی قدم‏هایت را به دریاها سوغات ببرند.

از نام تو، تنهایی می‏تراود و پرنده‏ها با آسمان آشتی می‏کنند.
چشمه‏ها در تشنگی کویر، جاری‏اند تا عطش تنهایی
تو را تا کربلای غریب برادرت ببرند

تو آمده ‏ای تا منادی عشق و مهربانی
در دلتنگی دورترین کوچه ‏های شب‏ زده باشی.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

«ماه دل‏آرا»







پانزده روز ریاضت را در این ماه طاعت، یک نفس دویده ‏ایم تا در
بشارت ولادت او، مژده عشق بشنویم و مژدگانی مهر بگیریم.


او که از اشراق مهربانی‏ها طلوع کرده و در بستر بخشندگی
دامن گسترده است.

او که در اولین تصویر زمینی‏ اش
تبسمی شیرین به آینه نگاه پدر و مادر هدیه داده است.

او که اولین نواده نبوت است و نخستین زاده امامت.
از نسل نور است و زاده خورشید،
از تبار هدایت است و قافله‏سالار مهر و امید.

ماه دل‏آرای نیمه رمضان را، پانزده روز است
به انتظار نشسته‏ ایم و به کرامت و مهربانی‏اش محتاجیم!
چقدر این دستان زخم ‏خورده، به دستگیری کریم اهل‏بیت محتاج است!

اگر تمام زندگی‏اش را چندین بار به نیازمندان بخشید
و سفره‏ های همدردی و کرامتش همواره گشوده بود، حالا که رمضان
به نیمه رسیده و عطر سیب سرخ بهشتی، همه جا را فرا گرفته

حالاکه از عطر میلاد کریم اهل بیت علیهم‏السلام سرشاریم
دست‏های نیازمان را دراز می‏کنیم تا از شجره طیبه کرامت
امام مجتبی علیه‏السلام ، میوه اجابت بچینیم.