ویژه نامه روز هفدهم ماه مبارک رمضان {ضیافتی در عرش }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای خدا ای رب رحمن و رحیم
ای خدا ای خالق عرش عظیم

رهنمائی كن تو ما را این زمان
سوی شغل خوب و راه مستقیم

صالح اعمال را آرم به جای
كارهای نیك را باشم ندیم

هم بر آور اندر این ماه صیام
حاجت و آمالم ای حی قدیم

آرزوهایم تو می دانی و بس
جز تو كس نبود به حاجت ها علیم

بر در لطفت مقیم و معتكف
همچو باب غار و اصحاب رقیم

تا بر آید حاجتم از فضل تو
یا غنی و یا وفی و یا حكیم

نیستی محتاج تفسیر و سوال
عالمی بر حال اشخاص فهیم

ای تو دانا بر جمیع آنچه هست
در میان سینه ها مطلب مقیم

حاجت این عبد محتاج ذلیل
باغ فردوس است و انواع نعیم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فصل رمضان جز به خدا کار ندارم
غیر رطب اشک به افطار ندارم

افسوس که ایام خدا رفت زدستم
زین غصه به جز چشم گهر بار ندارم

گفتم رخ دلدار در این ماه ببینم
چشمی که شود لایق دیدار ندارم

از بغض شکسته دل خونم چه بگویم
در بی کسی ام غیر تو غمخوار ندارم

من خسته شدم از خود و این نفس پرستی
یا رب مددی , جز دل بیمار ندارم

هر وقت که مشغول مناجات تو گشتم
آن دم به جهان غصه ی بسیار ندارم

صد قافله رفت و من بیچاره بماندم
زین درد به جز آه گهر بار ندارم

بر سیب دلم آفت عصیان چو ضرر زد
آن میوه ی کالم که خریدار ندارم

گر آمده ام بر سر بازار مناجات
جز عشق حسین درهم و دینار ندارم

گر ساىلم ، صاحب خانه تو کریمی
من دست گدایی سوی اغیار ندارم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

الهـي
باز آمديم با دو دست تهي چه باشد
اگر مرحمي بر خستگان نهي

الهـي
گرفتار آن دردم كه تو دواي آني
و در آرزوي آن سوزم كه تو سرانجام آني

الهـي
هر دلشده اي با ياري و غمگساري
و من بي يار و غريبم

الهـي
چراغ دل مريداني و انس جان غريباني، كريما
آسايش سينه محباني و نهايت همت قاصداني

الهـي
جرم من زير حلم تو پنهان است
و تو پرده عفو خود بر من گستران

الهـي
اين چيست كه با دوستان خود را كردي
كه هر كه ايشان را جست ترا يافت
و تا ترا نديد ايشان را نشناخت

الهـي
عاجز و سرگردانم ، نه آنچه دانمدارم
و نه آنچه دارم دانم

الهـي
بر تارك ما خاك خجالت نثار مكن
و ما را به بلاي خود گرفتار مكن

الهـي
چون به تو بنگريم شاهيم و تاج بر سر
وچون بخود تگريم خاكيم و از خاك كمتر

الهـي
هر كس تو را شناخت
هرچه غير تو بود بينداخت

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

اذان آمد

صدای بانگ موذن در کوچه پیچید

صدای شرشر آب در حوض خانه

سرود وضوی اهل خانه!

مادرسفره را جمع می کرد

پدرقرآنش را باز می کرد

دخترک چادر نمازش را بر سر می کرد

وپسر که دیرتر از همه جنبیده بود وضومی گرفت!

چه صبح دل انگیزی است صبح امروز!

همه در کنار هم هستیم!

قرآن وسجاده همراهمان!

دل های پاک میهمانمان !

دخترک می گوید کاش این سحر به پایان نرسد!

مادرش می خندد و بادلی شاد فریاد زند:

این سحرتایک ماه به پایان نرسد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خدایا! لب های تشنه ام را، دهان فرو بسته
به روی لقمه ام را، چشم و گوش از وسوسه گریخته ام را دریاب!

مرا از شراب مهر خود جرعه بنوشان،
مرا از مائده غفران خویش روزی ببخش

و چشم و گوشم را به تماشا و شنیدن جلوه ها و نغمه های وصل خود خرسند کن!
خدایا!‍ درهای فراوان نعمت را بیش از همیشه، به رویم باز کن!

راه های گسترده هدایت را نزدیک تر از گذشته، پیش پایم بگذار!
صدایم را دگرگونه تر بشنو! دعایم را کریمانه تر اجابت کن

و آرزوها و امیدهایم را رستگارتر رقم بزن!
خدایا! مرا از نو بساز! مرا ویران کن و دوباره پدید آور‍!

تا در این آغاز و تولد زیبا، معصومانه تر و عاشق تر،
تو را دریابم و پاک دامن تر، بندگی تو را از سر بگیرم!

در این شب ها و روزهای رو به راه عشق، در این لحظه های سر به آسمان،
در این ماه سجاده و بوسه شکر بر آستان تو،
مبادا نفس کم بیاورم، درد دل ها و حکایت دل گفتن ها را!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

کردار نيک، ايمای ايمان است و آيت مسلمانی
مؤمن را با ترازوی عملش بايد سنجيد
و بهره‌ی او از دين را در آيينه‌ی رفتارش بايد ديد
آن که کارنامه‌اش را از خوبی‌ها سرشار کرد
ره به سلامت بُرد
و آن که به رفتار ناپسندش ديگران را از خود بيزار کرد
نيم‌جرعه‌ای از سعادت هم نخورد

هدايتگرا !
امروز مرا با شيوه‌های درست زندگی آشنا کن
و زندگی‌ام را با صفا
ندای پاسخ‌گويی‌ات را نيوشيده‌ام
و دستانم را با هزار نياز و آرزو به سويت گشوده‌ام
سحرگاهان که روزنه‌های آسمانت باز است
من بی‌کس را با توِ تنها راز و نياز است
امروز نگاهی از سر لطف به اين بنده‌ی زار و نالان انداز
و تاريک‌خانه‌ی جانم را با اجابت دعايم چراغان کن
من سراسر احتياجم و نياز
و تو ذات بی‌انباز
من سراسر خواسته‌ام و پرسش
و تو شايسته‌ی پرستش
من هماره در بندِ توضيح و تعبيرم
و تو منزّه از هر تفسير
آن چه در ذهن ما جاری است
آن چه در انديشه‌ی ما می‌خلد
آن چه سينه‌ی ما را می‌آکند
تنها تو بدان آگاهی

ای کردگار آگاه !
درودی بر محمد (ص) نثار کن
و تبار پاکش را از سلام و صلوات خويش سرشار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شب ها که گرم اشک و مناجات می شویم
قدری شبیه مادر سادات می شویم

از نور فاطمه به سحر فیض می بریم
تا معتکف به کنج خرابات می شویم

ما آمدیم تا که گرفتارمان کنی
زلفی نشان دهی همه اثبات می شویم

لب وا نکرده برگه ی عفو تو می رسد
از این همه گذشتن تو مات می شویم

این نفس ، دست از سر ما که نمی کشد
در عمر خویش خرج مکافات می شویم

ذکر "علی علی" است که آزادمان کند
وقتی اسیر دام بلیات می شویم

حق من است تا بزنی ام ، نمی زنی
با چشم رحمت تو مراعات می شویم

با روضه ی حسین ز بس گریه می کنیم
غافل ز عرض کردن حاجات می شویم

هر چه صلاح ماست به کشکول مان بریز
ورنه گدا به شیوه ی عادات می شویم

در پیش روزی است که انگشت بر دهان
حسرت نصیب از این همه اوقات می شویم

باور نمی کنیم که با بودن حسین
در آتش عذاب مجازات می شویم

تا مرگ ما رسد ، علی از راه می رسد
آماده پس برای ملاقات می شویم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بارالها !
چشم بسته و تن خسته‏ام
راه بسیار میروم و مسافتى نمى ‏پیمایم
واى من اگر دستم نگیرى و رهاییم ندهى.


خداوندا!
خودت آگاهى كه دریاى دلم را جزر و مد است
‏یا باسط بسطم ده و یا قابض قبضم كن.
الهى ! دست‏با ادب دراز است و پاى بى ادب،
"یا باسِطَ الْیَدَینِ بِالرَّحمَةِ خُذْ بِیَدى".


پروردگارا !
بسیار كسانى دعوى بندگى كرده‏ اند
و دم از ترك دنیا زده ‏اند،
تا دنیا بدیشان روى آورد
جز وى همه را پشت پا زده ‏اند
این بنده در معرض امتحان درنیامده
شرمسار است‏ بحق خودت
" ثَبّتْ قَلبى عَلى دینِك".


مهربانا !
ناتوانم و در راهم
و گردنه‏هاى سخت در پیش است
و رهزنهاى بسیار در كمین و بار گران بر دوش
" یا هادى اِهدِنَا الصِّراطَ الْمُسْتَقیم
صِراطَ الَّذینَ اَنْعَمتَ عَلَیهِم
غَیرِ الْمَغضُوبِ عَلَیهم وَ لَا الضّالّین".


کریماا!
از روى آفتاب و ماه و ستارگان شرمنده‏ام
از انس و جان شرمنده‏ام
حتى از روى شیطان شرمنده‏ام
كه همه در كار خود استوارند
و این سست عهد ناپایدار.

غفورا !
رجب بگذشت و ما از خود نگذشتیم ‘
وحال دراین ماه امیدمان به فضل توست
به کرمت از ما بگذر.

آمین یا اله العالمین

**الهى ‏نامه استاد حسن ‏زاده آملى با کمی تخلیص**

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دعای روز هفهم

ای خدا ای رب رحمن و رحیم
ای خدا ای خالق عرش عظیم

رهنمائی كن تو ما را این زمان
سوی شغل خوب و راه مستقیم

صالح اعمال را آرم به جای
كارهای نیك را باشم ندیم

هم بر آور اندر این ماه صیام
حاجت و آمالم ای حی قدیم

آرزوهایم تو می دانی و بس
جز تو كس نبود به حاجت ها علیم

بر در لطفت مقیم و معتكف
همچو باب غار و اصحاب رقیم

تا بر آید حاجتم از فضل تو
یا غنی و یا وفی و یا حكیم

نیستی محتاج تفسیر و سوال
عالمی بر حال اشخاص فهیم

ای تو دانا بر جمیع آنچه هست
در میان سینه ها مطلب مقیم

حاجت این عبد محتاج ذلیل
باغ فردوس است و انواع نعیم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

گرسنگی و تشنگی، هیچ کدام مأموریت انسان در رمضان نیست؛
ماه رمضان، ماه جهاد است؛ جهاد اکبر
که در آن باید با شمشیر صبر به میدان رفت.

ماه رمضان، بهار آشنایی است؛ بهار دوستی که سر زده است دوباره؛
فرصتی که می شود همه استعدادهای عرفانی را کشف کرد؛
بهاری که می شود در آن، زندگی را دوباره از سر گرفت

و زندگی را نه از کرختی بیدار شدن پس از طلوع آفتاب زندگی را
نه با قرآن های روی تاقچه یا کنار اسفند برای بدرقه یا استقبال،
بلکه زندگی را با قرآن هایی در دل، قرآن هایی زیر لب، قرآن هایی
که در ثانیه هامان تزریق می شوند، از سر بگیریم!

سفره های افطار و نان کنجدی، کاسه دلت را بردار و بیا،
سمت قبله خدا نور پخش می کنند.

در صفِ تازه شدن نمی ایستی، در صف زندگی با شروعی دوباره،
با بوی نان تازه؟!

دیر می شود، باید هر روز پیش از اذان بلند شد
وگرنه تا غروب، دلت هوایی سر خوشی های تکرارناپذیر می شود.

اولش سخت است، درست، ولی وقتی به این بهار عادت کنی،
می خواهی تمام سالت بهار رمضان شود.

این بهار با همه بهارها فرق می کند.
نمی خواهی بر کوه برفی دلت بتابی تا آب شود؟

نمی خواهی راهی برای دریاچه اشک،
روی صورت خشکت باز کنی؟

نمی خواهی دعا توی دست هایت، جوانه بزند؛
جوانه هایی که تا آسمان قد خواهند کشید؟!

نمی خواهی زمزمه قرآن از
شاخه های عرفانی لبانت جاری شود؟

این یک شروع تازه است؛ فرصتی شبیه صبح که خداوند به انسان می بخشد؛
فرصتی به نام رمضان؛ بهاری که با همه بهارها فرق می کند.

طعم شیرین گرسنگی!
زبانه بکش ای صبر از دل تشنگی!

در آغوش بگیر لب های خشکیده را،
بدن های تفتیده را، نگاه های غریب را.

مهمان نوازی کن ای صبر! غذا و ذکر بیاور،
آب بیاور و مرا جرعه ای نیایش بنوشان!