ماه رمضان در اسارت به روایت یک آزاده
یک آزاده دفاع مقدس می‌گوید: ماه رمضان هم فرصت خوبی بود که حجم کلاس‌ها کمتر می‌شد. عراقی‌ها هم زیاد سخت‌گیری نمی‌کردند. اکثر بچه‌ها تا سحر بیدار بودند.
کوروش اسکندری از آزادگان جنگ تحمیلی پیرامون ماه رمضان در اسارت نیروهای بعثی روایت می‌کند: سربازان عراقی در ماه رمضان از نظر تغذیه هیچ فرقی با ماه‌های دیگر برای ما قائل نبودند. در ابتدای اسارت که به ما اجازه روزه نمی‌دادند و سحرها هم چیزی نمی‌دادند. همان بعدازظهر غذایی که به ما می‌دادند خودمان آن را طوری گرم نگه می‌داشتیم اما از نظر روحیه مقاومت بچه‌ها بسیار بالا بود.
دعاهای مختلف، جمع‌های معنوی مختلف داشتیم. شما حساب کنید تمام ۲۴ ساعت ۱۴۰ نفر با اخلاقیات متفاوت در یک اتاق زندگی می‌کردیم، اما برای تمام ساعت‌هایمان برنامه‌ریزی داشتیم.
می‌توان گفت، برنامه ریزی‌هایمان از امروز دقیق‌تر بود. از ۸ صبح تا ۱۱ شب که خاموشی می‌زدند برای دقیقه‌های زندگیمان هم برنامه‌ریزی داشتیم. هرکسی بسته به نوع استعدادش. یکی مثل من که آدم عملیاتی بودم بیشتر دنبال کار بودم. ارشد باشم، تئاتر برم، یکی دنبال کتاب خواندن، یکی دنبال کلاس رفتن، یکی دنبال حفظ قرآن، ورزش و حتی ورزش های ممنوعه مثل ورزش رزمی یا ورزش هایی که از نظر عراقی ها مشکلی نداشت مثل فوتبال و والیبال. یعنی یک جامعه کاملا هدفمند با تشکیلات منسجم داشتیم.
ماه رمضان هم فرصت خوبی بود که حجم کلاس‌ها کمتر می‌شد. عراقی‌ها هم زیاد سخت‌گیری نمی‌کردند. اکثر بچه‌ها تا سحر بیدار بودند. خواندن نمازشب برای بچه‌ها مانند نماز یومیه شده بود. حفظ ادعیه، حفظ قرآن وکلاس‌های اعتقادی ادامه داشت تا نماز صبح؛ بعداز نمازصبح بچه ها استراحت می‌کردند.
نقل قول
