ویژه نامه روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان {ضیافتی در عرش }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

❀*ღ*❀ ضیافتی در عرش ❀*ღ*❀

ღ ویژه نامه روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان ღ

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

تلاوت ترتیل جزء بیست و یکم قرآن مجید








برای شنیدن تلاوت قرآن کریم اینجا کلیک کنید

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حدیث رمضان
قال رسول الله صلی الله علیه و آله وسلم :

شَهرُ رَمَضانَ شَهرُ اللّه عَزَّوَجَلَّ وَ هُوَ شَهرٌ یُضاعِفُ اللّه‏ُ
فیهِ الحَسَناتِ وَ یَمحو فیهِ السَّیِّئاتِ وَ هُوَ شَهرُ البَرَكَةِ؛

پیامبر اکرم که سلام و درود خدا براو و خاندانش باد فرمودند:

ماه رمضان، ماه خداست و آن ماهى است
كه خداوند در آن حسنات را مى‏افزاید و گناهان
را پاك مى‏كند و آن ماه بركت است.

(بحارالأنوار، ج 96، ص 340، ح 5)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روز بیست و یکم

پروردگارا! راه، پر پیچ وخم است و درندگان شیطان صفت
در آن به کمین نشسته اند.

عبور از این جاده چگونه بدون راهنمایی های تو به
سوی تو برایم میسر می شود، گرچه آن که به سوی
تو شتابد، به زودی به مقصد نائل آید

اما تو راه بر نفوذ شیاطین انس و جن ببند تا به سلامت
در بهشت رضوانت که منزل آرامش و آسایش است
قرار گیرم و حاجتی را که از تو می طلبم، برآورده ساز

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

خون دلهای علی گل کرد برفرق سرش
می برد این دستۀ گل را برای همسرش

آنکه عمری کرد دلجوئی زپاافتاده را
حال می ریزد گل از خون درمیان بسترش

مسجدو محراب ومنبر درفروغی ازخلوص
محشری دیدند درحال نماز آخرش

بعد زهرا با همان عشق ومحبت بارها
دید زهرا را ولیکن درنگاه دخترش

کم کم ازپا می فتاد این شمع واز غم زینبش
بال وپرمیزد چنان پروانه در دور وبرش

گفت عباسم علمدار حسین من تو باش
این وصیت نامه رابنوشت با چشم ترش

گفت با پروانه های خویشتن پنهان کنند
همچو زهرا نیمه شب درخاک غم خاکسترش

پرشداز شهد شهادت تا که جامش عشق گفت
ساقی کوثر رود امشب بسوی کوثرش

ازسخن گفتن «وفائی» گرکه کم کم شد خموش
قطره قطره اشک می افتاد روی دفترش



شاعر : استاد سید هاشم وفایی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

نماز شب بیست و یکم مثل شب بیستم است

هشت رکعت ،‌در هر رکعتی بعد از حمد هر سوره ای
که بخواهی بخوانی یک مرتبه.

ثواب :

علی (ع)‌ فرمود :
گشوده می شود از برای او درهای آسمان.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

معارف جزء بیست و یکم


مرز اطاعت از پدر و مادر
هدایتی که نصیب هر کس نمی شود

وَ الَّذِینَ جَاهَدُواْ فِینَا لَنهَْدِیَنهَُّمْ سُبُلَنَا وَ إِنَّ اللَّهَ لَمَعَ الْمُحْسِنِینَ(69- عنکبوت)


كسانى كه در راه ما جهاد كنند ما آنها را به طرق خویش هدایت مى‏كنیم، و خداوند با نیكوكاران است‏.
«مجاهدة» یعنى به كار بردن آخرین حد وسع و قدرت در دفع دشمن که بر سه قسم است: جهاد با دشمن ظاهرى، جهاد با شیطان و جهاد با نفس.(1) «جاهَدُوا فِینا؛ جهادشان همواره در راه ماست‏» کنایه از این است كه جهادشان چه در راه عقیده و چه در راه عمل در امورى است كه متعلق به خداوند متعال است.



« سُبُلَنَا؛ راه‏هاى خدا» عبارت است از راه ‏هایى كه آدمى را به سوى او هدایت و به او نزدیك مى‏كند؛ چون به عنوان مثال وقتى مى‏گویند این راهِ سعادت است، معنایش این است كه: این راه به سعادت ختم مى‏شود.(2)



نکته قابل توجه اینکه هدایتی که در آیه آمده است از جنس هدایت ابتدایی که همه انسانها از آن برخوردارند نیست. هدایت ابتدایی همان نشان دادن راه در ابتدای کار است که این هدایت ابتدایی با فرستادن پیامبران و بیان احکام الهی در مورد تمام انسانها محقق می شود. از این مرحله به بعد کسانی که طبق آن برنامه های عمل کردند و قدری در مسیر خدا حرکت کردند هدایت ویژه الهی شامل حال آنها می شود که این می شود هدایت مضاعف(3). مؤید این تفسیر اشاره به معیت یا همان همراهی اختصاصی(4) است که در جمله بعد آمده است.

عاقبت گنهکاری که توبه نکند


ثُمَّ كاَنَ عَاقِبَةَ الَّذِینَ أَسَُواْ السُّوأَى أَن كَذَّبُواْ بَِایَاتِ اللَّهِ وَ كاَنُواْ بهَِا یَسْتَهْزِءُونَ(10- روم)


سرانجام كسانى كه اعمال بد انجام دادند بجایى رسید كه آیات خدا را تكذیب كردند، و از آن بدتر به استهزاء و مسخره كردن آن برخاستند.
این آیه هشداری است به کسانی که بعد از لغزش و گناه به مسیر حق بر نگشته و توبه نمی کنند. کسانی که با توبه بعد از گناه، جانشان را شستشو نمی دهند در اثر تراکم گناه بر جانشان کم کم به مرحله ای می رسند که امیدی به بازگشتشان نیست و آن زمانی است که کارشان از کذب به تکذیب برسد. اینان کسانی اند که تا دیروز برخلاف دستور دین عمل می کردند و امروز منکر اصل دین اند.

حقیقت این است که گناه بی توبه رفته رفته سر از کفر درمی آورد. برای نمونه اگر سالهای قبل روزه نمی گرفت و گناهکار بود چون توبه نکرد و این گناهان در او انباشته شد حرف امسال او این است که: «ای بابا چه دینی چه روزه ای دلت پاک باشه!» بی تردید اگر کسی این سخن را بگوید و به آن باور داشته باشد کافر است؛ کفری که محصول تجمع گناهانی به ظاهر ساده است.


آرى گناه مانند جذام به مرور روح ایمان را مى‏خورد و آن را از بین مى‏برد تا كار به جایى مى‏رسد كه سر از تكذیب آیات الهى در مى‏آورد؛ از آن هم فراتر رفته و او را به تمسخر پیامبران و آیات الهى وامى‏دارد. به این مرحله که رسید دیگر هیچ اندرز و انذارى در او مؤثر نیست و جز تازیانه عذاب الهى، راهى باقى نمى‏ماند.(5)


سیل و زلزله ای که ما می سازیم

ظَهَرَ الْفَسَادُ فىِ الْبرَِّ وَ الْبَحْرِ بِمَا كَسَبَتْ أَیْدِى النَّاسِ لِیُذِیقَهُم بَعْضَ الَّذِى عَمِلُواْ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ(41- روم)
به سبب اعمال زشتى كه مردم به دست خود مرتكب شدند، فساد و تباهى در خشكى و دریا نمودار شد تا خداوند كیفر برخى از آنچه را که انجام داده‏اند به آنان بچشاند؛ شاید از گناه و طغیان‏ برگردند.
مراد از فساد در زمین، مصایب و بلاهایى عمومى است كه منطقه ای را فرا گرفته و مردم را نابود مى‏كند؛ مانند زلزله، قحطى، بیماریهای واگیردار، جنگها و غارتها؛ خلاصه هر بلایى كه نظام آراسته و صالح جارى در عالم را بر هم ‏زند و زندگی خوش انسانها را از بین ببرد. آیه شریفه می فرماید: این فساد ظاهر در زمین، بر اثر اعمال مردم است؛ یعنى به خاطر شركى است كه مى‏ورزند، و گناهانى است كه مى‏كنند.(6)

چند نکته:

1. این آیه مخصوص به یك زمان و یا به یك مكان و یا به یك واقعه خاص نیست(7) در نتیجه مراد از « الْبرَِّ وَ الْبَحْرِ » همان معناى معروف است كه همه روى زمین را در بر می گیرد.
2. این آیه ناظر به پیامد دنیوى گناهان و چشاندن اثر بعضى از آنها (نه همه آنها) در دنیاست و نسبت به عذاب و پیامدهای اخروى گناهان ساكت است.


3. اینكه فرمود: « بَعْضَ الَّذِى عَمِلُواْ؛ بعض اعمالشان را» به این جهت است که خداوند متعال از بیشتر گناهان آنها صرف نظر كرد و فرمود: «وَ ما أَصابَكُمْ مِنْ مُصِیبَةٍ فَبِما كَسَبَتْ أَیْدِیكُمْ وَ یَعْفُوا عَنْ كَثِیرٍ».(8)
4. هر كار نادرست چه در مقیاس محدود و چه گسترده، عكس العمل نامطلوبى دارد مانند اینکه دروغ، سلب اعتماد مى‏كند و خیانت در امانت، روابط اجتماعى را بر هم مى‏زند و این همان رابطه گناه و فساد است که این آیه به آن اشاره دارد.(9)
5. از روایات اسلامى استفاده مى‏شود كه آثار شوم بسیارى از گناهان، حداقل از نظر طبیعى شناخته شده نیست؛ مثلا در روایات آمده است: قطع رحم، عمر را كوتاه و خوردن مال حرام، قلب را تاریك و زنا سبب کوتاهی عمر و کمی روزى می شود.(10)

عده ای که امیدی به هدایتشان نیست


وَ مَا أَنتَ بِهَدِ الْعُمْىِ عَن ضَلَالَتِهِمْ إِن تُسْمِعُ إِلَّا مَن یُؤْمِنُ بَِایَاتِنَا فَهُم مُّسْلِمُونَ(53- روم)


و تو نمى‏ توانى كوردلان را از گمراهى‏شان نجات دهی. فقط كسانى سخن تو را مى‏شنوند كه ایمان به آیات ما آورده و در برابر حق تسلیم‏ اند.



قرآن کریم غیر از حیات و مرگ بدنی و همچنین شنوایى و بینایى ظاهرى، نوع دیگرى از حیات و مرگ، دید و شنود را مطرح می کند که هم فراتر از نوع مادی و ظاهری آن است و هم سعادت یا بدبختى انسان به آن بستگی دارد.
در فرهنگ قرآن، سعادت انسان در گرو ایمان و عمل صالحی است که انسان بر اساس دستورات وحی و فطرت انجام می دهد.(11) دریافت آموزه های وحیانی از فرستادگان الهی هم تنها در صورتی ممکن است که دریافت کننده صاحب گوش درونی شنوا و روح ایمانی زنده باشد و اگر کسی در اثر گناه و پلیدی گوش باطنش کر شد و روح ایمانش مُرد(12)؛ دیگر امیدی به هدایت او توسط فرستادگان حق نخواهد بود؛ هر چند هدایتگری مانند رسول خدا صلی الله علیه و آله بخواهد او را هدایت کند؛ چون او ابزار لازم برای سعادت را به سوء اختیار خود از دست داده است؛ بنابراین امکان هدایت او دیگر وجود ندارد.

در مقابل کسانی که روح تسلیم و ایمان در آنها زنده است و گوش و چشم دل به گناه کر و کور نکرده اند در برابر ندای وحی و فطرت تسلیم اند و همین امر سبب سعادت و خیری عاقبت آنها می شود. بر این اساس خدا به پیامبرش توصیه می کند که این قدر مشغول این گونه افراد سست عنصر نشو و غم بى ایمانیشان را مخور؛ اینها به آیات ما ایمان نمى‏آورند و در آنها تعقل نمى‏كنند؛ چون اینان مردگانى كر و كورند و تو نمى‏توانى چیزى به ایشان بفهمانی و هدایتشان كنى؛ تو تنها كسانى را مى‏ توانی هدایت ‏كنى كه به آیات ما ایمان داشته باشند؛ یعنى در این جهت‏ها تعقل كنند و تصدیق نمایند.(13)


احترام همیشه؛ اما اطاعت تا مرز حرام


وَ إِن جَاهَدَاكَ عَلىَ أَن تُشْرِكَ بىِ مَا لَیْسَ لَكَ بِهِ عِلْمٌ فَلَا تُطِعْهُمَا وَ صَاحِبْهُمَا فىِ الدُّنْیَا مَعْرُوفًا (15- لقمان)


و اگر پدر و مادر تلاش كردند تو چیزى را شریك من قرار دهى كه از آن آگاهى ندارى، از آنان اطاعت مكن‏ ولی در دنیا رفتار شایسته ای با آنها داشته باش.
از این آیه دو دستور مهم درباره رفتار با والدین دیده می شود:
1. اطاعت از پدر و مادر تا جایی رواست که نافرمانی خدا نشود. پس اگر پدر یا مادری انسان را امر به ترک واجب یا انجام معصیتی کردند انسان حق ندارد و نباید به حرف آنها گوش دهد.
2. احترام به پدر و مادر زمان و مکان نمی شناسد. بر همه لازم و واجب است که در همه حال آنها را تکریم کند و احترام بگذارد حتی در آن لحظه ای که آنها او را به ترک واجب یا انجام معصیتی امر کرده اند و سر باز می زند هم نباید کم ترین بی احترامی نسبت به آنها کند.(14)

یکی از دلایل عذاب در دنیا

وَ لَنُذِیقَنَّهُم مِّنَ الْعَذَابِ الْأَدْنىَ‏ دُونَ الْعَذَابِ الْأَكْبرَِ لَعَلَّهُمْ یَرْجِعُونَ(21- سجده)


و بى‏تردید آنان را از عذاب نزدیك‏تر [در دنیا] که غیر از عذاب بزرگ‏تر [در قیامت‏] است مى‏چشانیم، باشد كه [از فسق و فجور دست برداشته و به سوی خدا] برگردند.
از این آیه به دست می آید که خداوند بندگان نافرمانش را قبل از وقوع قیامت به سختی و فشاری از قبیل قحطى و مرض و جنگ و خونریزى و امثال آن مبتلا می کند تا شاید به خود آیند و از شرك و لجبازیشان توبه نمایند و به سوى او برگردند.(15)
البته باید به این نكته توجه داشت كه در این دنیا عذابهایى وجود دارد كه به هنگام نزول آن، درهاى توبه بسته مى‏شود که به آن عذاب استیصال گفته می شود؛ یعنى مجازاتهایى كه براى نابودى اقوام سركش به هنگامى كه هیچ وسیله بیدارى در آنها مؤثر نگردد نازل مى‏شود که این نوع عذابها از بحث این آیه خارج است.(16)

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

شرح دعای روز بیستم توسط آیت الله مجتهدی


دعای روز بيستم ماه رمضان


«اللهمّ افْتَحْ لی فيهِ أبوابَ الجِنانِ، واغْلِقْ عَنّی فيهِ أبوابَ النّيرانِ ،وَوَفّقْنی فيهِ لِتِلاوَةِ القرآنِ، يا مُنَزّلِ السّكينةِ فی قُلوبِ المؤمِنين؛ خدايا در اين روز برايم درهاى بهشت را بگشا و برايم درهاى آتش دوزخ را ببند و به من توفيق تلاوت قرآن عطا كم اى نازل‌كننده آرامش در دل‌هاى مؤمنان».

آيت‌الله مجتهدی تهرانی، استاد برجسته اخلاق، همه‌روزه در روزهای ماه مبارك رمضان در بين نماز ظهر و عصر در مدرسه علميه خود به شرح دعای مختصر آن روز می‌پرداختند كه شرح دعای روز بيستم ماه مبارك رمضان در بيان ايشان به قرار ذيل است:

«اللهمّ افْتَحْ لی فيهِ أبوابَ الجِنانِ»: در اينجا منظور از اينكه می‌گوييم خدايا درهای بهشت را بر روی من بگشای اين است كه خداوند ما را از گناهانی كه در طول عمر خويش انجام داده‌ايم، پاك سازد و حسنات و كارهای نيك ما را افزون سازد، چرا كه تا انسان گنهكار باشد و از خيرات و حسنات به دور باشد، بهشت بر او حرام خواهد بود و تنها هنگامی درب‌های بهشت روی او گشوده می‌گردد كه هيچ گناهی بر او نباشد و اينكه می‌گوييم درهای بهشت را بر روی ما بگشای به اين خاطر است كه خداوند به ما عنايت فرمايد تا طوری دردنيا زندگی كنيم كه بتوانيم در آخرت از هر دری كه خواستيم وارد بهشت شويم.

«واغْلِقْ عَنّی فيهِ أبوابَ النّيرانِ»: برای آنكه بفهميم منظور ا ز«اغلق عنی فيه ابواب النيران» و «در اين روز درهای آتش دوزخ را بر من ببند»‌ چه می‌باشد؟ اشاره می‌نماييم به فرموده خداوند عزوجل در قرآن كريم: «أَلَمْ یَعْلَمُواْ أَنَّهُ مَن یُحَادِدِ اللّهَ وَرَسُولَهُ فَأَنَّ لَهُ نَارَ جَهَنَّمَ خَالِدًا فِيهَا...»(توبه/64)؛

آيا نمی‌دانند كه هركس با خداوند و رسولش دشمنی نمايد آتش جهنم برای اوست كه در آن جاودان خواهد ماند و با توجه به اين آيه شريفه در می‌يابيم ما در اين روز در اصل با اين دعا از خداوند می‌خواهيم ما را جزء كسانی قرار دهد كه از دستورات ذات اقدسش و رسول گرامی‌اش پيروی می‌كنيم چرا كه پيروی از خداوند و رسولش برابر با رستگاری در دنيا و آخرت و دوری از آتش دوزخ است.

«وَفّقْنی فيهِ لِتِلاوَةِ القرآنِ يا مُنَزّلِ السّكينةِ فی قُلوبِ المؤمِنين»: پيامبر اكرم (ص) فرمودند: «نَوّروا بيوتكم بتلاوه القرآن اولا تتخذوها قبورا كما فعلت اليهود و النصاری، صلوا فی لكنائس و البيع و عطلوا بيوتهم فان البيت اذا كثر فيه تلاوه القرآن كثر خيره و انسع اهله و اضاء لاهل السماء كما تصنئی نجوم السماء لاهل الدنيا؛ خانه‌های خود را به تلاوت قرآن روشن كنيد و آنها را گورستان نكنيد چنان‌چه يهود و نصارا كردند، در كليساها و عبادتگاه‌های خود نماز كنند، ولی خانه‌های خويش ار معطل گذارده‌اند (و در آنها عبادتی انجام ندهند) زيرا كه هرگاه در خانه بسيار تلاوت قرآن شود خير و بركتش زياد گردد و اهل آن به وسعت رسند و آن خانه برای اهل آسمان درخشندگی دارد، چنان‌چه ستارگان آسمان برای اهل زمين می‌درخشند»(اصول كافی، جلد 4).

ما نيز می‌دانيم كه هر چيزی بهاری دارد و بهار قرآن ماه مبارك رمضان است؛ چنانچه امام باقر(ع) فرمودند: «لكل شی ربيع و ربيع القرآن شهر رمضان؛ هر چيزی بهاری دارد و بهار قرآن ما، ماه مبارك رمضان است».‌ پس با اين حال ما نيز از خداوند در اين روز می‌خواهيم كه به ما توفيق عنايت فرمايد تا بتوانيم كلام نورانيش را تلاوت كرده و به آن جامه عمل بپوشانيم.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مناجات با امام زمان در شب قدر

ای عزیز خدا، امام زمان
صاحب روضه ها، امام زمان

شب تودیع حیدر است امشب
جان زهرابیا ، امام زمان

بر سر و سینه می زنی ای وای!
فرق او شد دو تا امام زمان

بین ما هستی و چه تنهایی!
می زنی ضجّه هاامام زمان

از سر شب به یادتان هستم
می کنی یاد ما؟ امام زمان

کم ما و کرامتت مولا
نظری بر گداامام زمان

پرده های گناه باعث شد
از تو هستم جدا امام زمان

می شوم لایق زیارت تو
گر نمایی دعا امام زمان

کاش احیا کنیم یک شب قدر
در کنار شما امام زمان

تو جوادی و من بخیل آقا
جود بی انتها ، امام زمان

امشبی را بیا و بد گذران
سحری با گدا امام زمان

شب قدر است روزیم گردان
عرفه،کربلا،امام زمان

شاعر:محمّدمهدی عبدالهی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

به رسم سنتی که آموخته‌ام، خود را
هم‌دوش بندگان پاکت پنداشتم
و دوش را تا سحر زنده داشتم
و قرآن بر سر گذاشتم
در عزای بزرگ‌رهنمايی که خويش و خويشان در راه تو داد
دوش را تا سپيده به سوگ نشستم
و با او برای پيمودن راهش پيمان بستم
. . . و امروز سالياد شهادت آن دام‌دَرِ دنيای دنی است
همو که از کعبه‌ای رستم‌زاد شد که
همگان بر آن قِبله، قُبله نهند
و در محرابی بانگ رستگاری سر داد که
جان را نه باخت، که بُرد
يگانه خانه‌زاد تو بود و از همان سرا سوی تو شتافت
جای‌نشين پيامبر ماست
و بهين راهبر ما
اگر امروز از تو بخواهم
برای نيل به خرسندی‌ات کسی را به من نشان دهی
آيا کسی جز او هست که در پيش روی من نهی؟
گيرم راه علی بپيمايم
گيرم سر بر آستان او سايم
گيرم منش او را برگزينم
گيرم در کشتی نجات‌بخش او بنشينم
دگر، ابليس و يارانش مرا وارهانند
و در اين دشواررَه بايد از تو مدد خواهم
و دست سوی تو فراز آرم
تا همه‌ی راه‌هابر شيطان بسته آيد
و ديگر نه من از او، که او از من برَمد

ای که نياز همه‌ی خواهندگان روا کنی
و درد همه‌ی دردمندان دوا

ای که پرسش‌های دستان نيازمند را پاسخی درخور دهی
و حاجت‌های ايشان را در دستشان نهی
من بهشت را منزل و آرامش‌گاه خود خواهم
چه زيان تو را که من هم برسم به آرزويی؟!