| ❤ |
باقی و راضی و هادی،وافی و شافی تویی
داعی و قاضی و عالی ، صانع و کافی تویی
خیرَ مسئولین تویی و خیرَ مشکورین تویی
خیرَ مطلوبین تویی و خیرَ محبوبین تویی
غافر و ساتر تویی و قادر و فاطر تویی
قاهر و ذاکر تویی وناظر و جابر تویی
یَکشِفُ البَلوی تویی و یَسمَعُ النّجوی تویی
یُنجی الهَلکی تویی و یَشفیَ المَرضی تویی
یا طبیب و یا حبیب و یا قریب و یا رقیب
یا حسیب و یل مَهیب و یا مُثیب و یا مُجیب
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
شر‌مندۀ لطف بی‌کر‌ا‌نت هستم
شر‌مند‌ه ترین بندگانت هستم
«یا رب اَنا سَائِل ا‌لَّذِ‌ی اَعطَیتَه»
عمر‌یست د‌خیل آستانت هستم
از بس که ر‌ئو‌ف و مهربانی یا رب
تو ملجأ هر پیر و جوانی یا رب
هرگز نشنیده ام گنه کاری را
از خانه رحمتت برانی یارب
هستیم همیشه از حضورت غافل
اما شده الطاف تو ما را شامل
«یا غافِر! شَرّنا اِلیکَ صاعِد
یا راحم! خَیرُکَ اِلَینا نازِل»
دنیا و تعلقات دنیا فانی ست
لذات همه گذ‌شتنی و آنی ست
جز لذت سجده و سحرگاهی که
در چشم تر‌ت هو‌ا‌ی اشک ا‌فشانی ست
از شوق اجابتت چنان لبریز‌م
چون اشک به خاک در‌گهت می‌‌ریز‌م
«اِن اَنتَ قَطَعتَ حَبلَکَ عَن عَبد‌ِک»
درگاه امید کیست دست آویز‌م
لبریز معاصی‌ام پر از آ‌سیبم
سرگرم گناه، غافل از تهذیبم
ای ر‌حمتِ لایزا‌ل! ای ر‌أفتِ محض!
یارب به عقوبتت مکن تأدیبم
با این دل مر‌ده و کویر‌ی چه کنم
با این همه جر‌م و سر به زیری چه کنم
«مِن اَینَ لِیَ ا‌لنَّجا‌ت یا رب یا رب»
تو دست مرا اگر نگیر‌ی چه کنم؟
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
خدای من!
چه دلهای سرگشته که شیفته تو گشت و چه قلبها که بی تاب و دیوانه تو شد
و چه عقلها که معرفت تو را گرد هم آمد و راه به جایی نبرد.
خدای من!
دلها کجا بی یاد تو آرام می شود
و قلبها کجا بی گرمای نفس تو مطمئن؟
خدای من!
این جانهای بی قرار جز لحظه دیدار
آرام و قرار نمی گیرند.
خدایا!
تو منزه هر مکانی و عبود هر زمانی
و موجود در هر لحظه و آنی،
تو منادی هر زبانی و معظم هر دل و جانی!
وَ اَسْتَغْفِرُكَ مِنْ كُلِّ لَذَّةٍ بِغَیْرِ ذِكْرِكَ وَ مِنْ كُلِّ راحَةٍ بِغَیْرِ
اُنْسِكَ وَ مِنْ كُلِّ سُرُورٍ بِغَیْرِ قُرْبِكَ وَ مِنْ كُلِّ شُغْلٍ بِغَیْرِ طاعَتِكَ…
پناه بر تو اگر لذتی بی یاد تو نام لذت بگیرد.
و راحتی بی انس تو نام راحت پذیرد.
پناه بر تو که جان جز در جوار قرب تو
روی مسرت ببیند و شغلی از طاعتت مایه نگیرد.
اِلهى اَنْتَ قُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ یااَیُّهَا الَّذینَ امَنُوا اذْكُرُوا اللّهَ ذِكْراً كَثیراً
وَ سَبِّحُوهُ بُكْرَةً وَ اَصیلاًوَ قُلْتَ وَ قَوْلُكَ الْحَقُّ فَاذْكُرُونى اَذْكُرْكُمْ فَاَمَرْتَنا بِذِكْرِكَ
وَ وَعَدْ تَناعَلَیْهِ اَنْتَذْكُرَنا تَشْریفاً لَنا وَ تَفْخیماً وَ اِعْظاماً وَ ها نَحْنُ ذاكِرُوكَ
كَما اَمَرْتَنا فَاَنْجِزْ لَنا ما وَعَدْتَنا یا ذاكِرَ الذّاكِرینَ وَ یا اَرْحَمَ الرّاحِمینَ.
خدای من!
تو گفتی به حق و چه صادقانه و صمیمانه که:
« ای ایمان آورندگان! یاد خدا کنید، زیاد
و همیشه و هر آن و هر لحظه و تسبیح و تنزیه او کنید هر صبح و شام ».
گفتنی به حق و چه بزرگانه و دلسوزانه که:
« یادم کنید تا از یادتان نبرم، بخوانیدم تا دست گیرم،
رو سوی من کنید تا به سویتان بیایم».
پس تو فرمان یاد خویش دادی
و تو نیز وعده وفا فرمودی.
هم یاد کردن ما تو را، لطف
توست و هم یاد کردن تو، ما را.
فرمودی که حضورت را در دلمان
مستدام کنیم تا تو نیز از یادمان نبری.
آمین یا اله العالمین
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
سحر هنگامه راز و نياز است
سحر ميخانه دلدار باز است
سحر جود و كرم بسيار دارد
سحر بوي خوش دلدار دارد
سحر مهماني خاص الهي است
سحر وقت گذار از روسياهي است
سحر آمد دلم فرياد دارد
كريمي كو كه ما را ياد آرد
كريمي كو كه دست ما بگيرد
گدا را با همه جرمش پذيرد
كريمي كو كه گردد ميزبانم
كه من مرغ شب بي آشيانم
كريمي غير تو يا رب نباشد
به جز نام توأم بر لب نباشد
بزرگي كن كرم بنما به حالم
ببين افسرده و بشكسته بالم
بيا جاني بده بر قلب خسته
بنه مرهم بر اين بال شكسته
مرا آماده پرواز بنما
مرا با دلبرم همراز بنما
كرم بر مضطري كن يا الهي
بيا و دلبري كن يا الهي
پناهي بر گدا جز اين حرم نيست
تو كه رسمت به جز لطف و كرم نيست
مرا امشب دگر كن ميهمانت
مرا ساكن نما در آستانت
مرا ديگر زغير خود جدا كن
خدايا دير شد ما را صدا كن
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
گویی در این ماه می توان بر روی ابرها ایستاد و بر تمام شاخه های آسمان،
نام های مقدس تو را آویخت و پیوسته در صبح و شب، تو را تسبیح گفت.
می توان به تمام افق ها چشم دوخت و تمام گناهان روح را پاک کرد!
می توان عطر ماه رمضان را از تمام هستی حس کرد.
می توان به ریسمان مهربانی خدا چنگ زد
و فرصتی برای بازگشت دوباره به خود داد.
می توان قصیده ای محکم ساخت
در ستایش بخشش های بی شمار خدا.
می توان شب ها را غرق در لحظه های عارفانه
راز و نیاز شد و عاشقانه تا سپیده از تو خواند.
می توان شکوفه های دعا را در لحظات افطار
بر لب ها نشانید و قنوتی به رنگ استجابت گرفت.
می توان با ربناها عروج گرفت،
و عطر بهشت را استشمام کرد.
می توان در جاده های گذشته، غبار روزگاران را به جا گذاشت
و با بارانی از اشک، به عفو و بخشش پروردگار، امید و چشم دوخت.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
الهی ، امشب آمده‌ام تا به چهارده نور پاک،
تورا قسم دهم و
والاترین کتاب را بر سر بگیرم و بالاتر روم ،
مرا به خویش وامگذار
و در این شب با بهترین دوستانت هم‌نشین کن
و از خویش مران، که بی‌تو حیرانم و سرگردان...
ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍﯼ من!
ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ
ﻭﻟﯽ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﺪﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺳﺖ!
ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿﺸﻮﺩ،
ﻣﺎ ﺑﯽﺳﻠﯿﻘﻪﺍﯾﻢ و ﻃﻠﺐ ﻧﺎﻥ می‌کﻨﯿﻢ!
ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﺧﺰﺍﻧﻪﺩﺍﺭ بخشش‌ها،
ﺑﻬﺘﺮﯾﻦﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ در این شب عزیز ﻣﻘﺪﺭ کن!
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
دوش بر زمين فرشته باريده بود
و صدای بال ملائک همه جا پيچيده
زمزمه‌ی مردمان شيفته با همهمه‌ی
فرشتگان در هم آميخته بود
و زلال آبی که بر مؤمنانت نثار می‌کردی،
همه جا ريخته
... من در ميان گروهی دل‌شکسته
و گَرد گناه بر پيکر نشسته
ايستاده بودم
و خود را در خنکای آبشار رحمتت نهاده
بدان اميد که بر من منت نهی
و گناهم شست‌وشو دهی
گنه‌پوشا !
کرده‌های ناپسندِ بسيارم بگذار
و اندک مناجات‌های مرا بدار
امروز خود را چنان می‌بينم که پاييز از من رخت بربسته
و برگ‌های خزانی من فرو ريخته
و عيب‌هايم را با برف سفيد رحمت تو شسته‌ام
و به نهالی می‌مانم که در بهاری تازه، از نو رُسته‌ام
اين نونهال نورَسته را پاک و پاکيزه بدار
تا دوباره گرد گناهی بر اندامش منشيند
و جز ذات پاک تو را پسنديده نبيند
امروز اگر جانم را به آزمون کشی
و دلم را با سنجه‌ی تقوی بيازمايی
خواهم گفت: حکم آن چه تو فرمايی!
پالايشی را که به برکت شب قَدرت بهره‌ام کردی از من مزدای
و دلم را همواره به راه پاکان درگاهت رهنمايی فرمای
اگر از انسان‌ها گناهی سر زند
تويی که لغزش‌هاشان می‌پوشانی
و باز هم با فراخوانیِ مهرورزانه‌ی خود
آنان را به آستان خويش می‌کشانی
ویرایش توسط فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)* : 05-04-2024 در ساعت 16:50
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
گویی در این ماه می توان بر روی ابرها ایستاد و بر تمام شاخه های آسمان،
نام های مقدس تو را آویخت و پیوسته در صبح و شب، تو را تسبیح گفت.
می توان به تمام افق ها چشم دوخت و تمام گناهان روح را پاک کرد!
می توان عطر ماه رمضان را از تمام هستی حس کرد.
می توان به ریسمان مهربانی خدا چنگ زد
و فرصتی برای بازگشت دوباره به خود داد.
می توان قصیده ای محکم ساخت
در ستایش بخشش های بی شمار خدا.
می توان شب ها را غرق در لحظه های عارفانه
راز و نیاز شد و عاشقانه تا سپیده از تو خواند.
می توان شکوفه های دعا را در لحظات افطار
بر لب ها نشانید و قنوتی به رنگ استجابت گرفت.
می توان با ربناها عروج گرفت،
و عطر بهشت را استشمام کرد.
می توان در جاده های گذشته، غبار روزگاران را به جا گذاشت
و با بارانی از اشک، به عفو و بخشش پروردگار، امید و چشم دوخت.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
دعای روز بیست و سوم
ای خدا یا نزد من محبوب دار
فیض و احسان را الی یوم القرار
حالتی ده تا كه با میل فواد
من كنم خوبی، برم احسان به كار
شوق احسان در دلم پیدا شود
متصل خوبی كنم در هر دیار
نی به مخصوصین و با خویشان خود
بلكه بر مردم صغار و هم كبار
ای خدا مبغوض كن در نزد من
فسق و عصیان را كز او سازم فرار
آن چنان بی میل گردم از گناه
كو فزون آید ز تعداد و شمار
كن حرام این دم بر این عبد ذلیل
سخط و قهر و دوزخ و زنجیر و نار
نیست ما را طاقت ذوق عذاب
از كرم ما را به راحت وا گذار
حق عون و یاری و لطفت قسم
بر تمام خلق در لیل و نهار
یا غیاث المستغیثین الغیاث
یا مجیر المستجیرین زینهار
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
| ❤ |
رمضان؛ یعنی بی کرانگی روح. رمضان؛ یعنی بالاتر از جبرئیل رفتن
و در ضیافت و در خانه دوست، بی پرده و بی حضور نامحرم قدم نهادن.
رمضان؛ یعنی غرق شدن در زلال لاهوت. رمضان امسال چه حال و هوایی دارد!
ماه نو که به دنبالش می گردیم، چه سرمست و از خود رهیده داس نو اش را از چشم ها پنهان می دارد.
با این حال، ستارگان امشب با شادی، در هرم بیابان ها سوسو می زنند
و چشمک زنان، نوید آغاز ماهی نو را می دهند.
امشب فرشتگان ازدحام کرده اند و بر در و دیار عالم گلاب می پاشند.
امشب شادی فرشتگان در وصف نمی گنجد و طراوت شکفتن این ماه نو
و شهر رحمت، از فهم خورشید نیز بالاتر است.
شب نیاز است و شب عروج، شب فرود رحمت و شب فراز و به معراج رسیدن،
شب آرامش و یک رنگی با فرشتگان. شبی که می توان دریای طوفانی را
به ساحل نجات بخش خداوند رساند و در حرم امن الهی مهمان شد.
شبی که هزار هزار فرشته، بال گشوده اند تا قطر ه های بارانِ بخشش و مغفرت را
بر روی زمینیان ببارانند. آری، فرشتگان رمضان، از هفت آسمان عشق به
سوی زمین می آیند، به پای بوس ماه نویی که می آید.
رمضان؛ یعنی مرحم دل های توبه کنندگان؛ دل هایی که سوخته از گناه
و گداخته از بی معرفتی هاست؛ ماهی که در آن، فریادگرایی
عاشقان اوج می گیرد و کاسه های تهی دستان، رو به میزبان آن بلند است.
رمضان، ماهی است که در سحرهایش، چشمان دل سوختگان،
قطره قطره از فراق یار، گریان و پریشان می بارند.
رمضان، ماهی است که بندگان خدا، در شب های قدرش فریاد می زنند
رسوایی و اندوه پریشانی شان را و سرشار از اندوه گناه، با بندبند جوشن کبیر،
رنگ خدا می گیرند. رمضان، ماهی است که قدر پرقدرش را در خود جای داده است.
قانون بی مانند آفرینش، بر قاموس قلب محمد، در قدر پرقدر رمضان حک می شود.
ماهی آمده است که شکسته دلان، انتظار آمدنش را می کشیدند تا با بال توبه پرواز کنند.
الهی! من آمده ام تا سرود دل نشین محبوبیت و بندگی را هم نوا
با شب زنده داران سر دهم. الها! من آمده ام
تا تسبیح توبه و پشیمانی را دانه دانه بشمارم.
پناه من! در این ماه نو آمده ام تا از وجود تو عطر اجابت بگیرم.
آمده ام ای کریم ترین! تا در شب غریبی خویش،
از سفره های گسترده آسمانی، طعام معنویت برگیرم.
آمده ام تا در دروازه های گشوده اجابت، استغاثه ام را دوچندان کنم.
*******************************
سکوت خطرناک تر از حرفهای نیشداراست
کسی که سکوت می کند روزی حرفهایش را
سرنوشت به تلخی به شما خواهد گفت
*******************************
و قسم به حقارتِ واژه و شکوه سکوت،
که گاهی شرح حال آدمی ممکن نیست...
*******************************
در حال حاضر 1 کاربر در حال مشاهده این موضوع است. (0 کاربران و 1 مهمان ها)
مجوز های ارسال و ویرایش
نقل قول
