ویژه نامه روز بیست و سوم ماه مبارک رمضان {ضیافتی در عرش }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

آنچه امید دهد توبه من را این است

پای العفو من از رحمت حق تضمین است



من اگر بر سر این سفره طمعکار شدم

علت این بود که مهمانیتان رنگین است



میزبان، سفره برای دل مهمان چیده

میهمان گر ننشیند سر آن توهین است



تا که بیمار به لب آه کشد قبل همه

این طبیب است که آماده سر بالین است



به من درد کشیده مده دارو آخر

بیشتر، ناز طبیبانه مرا تزکین است



در سحر فیض عجیبی است که از برکت آن

چشم از خانه گریزان، سحر حق بین است



هر که گوید سخنی لحظه افطار ولی

دم افطار فقط ذکر حسین شیرین است



رمضان ماه حسین است خدا می داند

ربناهای مرا ذکر حسین آمین است



حاجت هر که در این ماه بُود حج اما

دل ما را طلب کرب و بلا تسکین است

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

چه بگویم جز، الهی العفو...؟
الهی تو پاک آفریده ای ما آلوده کرده ایم
با درودی بر آستان تو، ای پروردگار من!

خدایا !
اجازه فرما که همه احساس من از قلبم بیرون تراود
و بر پای تو با این جهان تماس حاصل کند.
چونان ابر باران زای تابستان
که با بار سنگین رگبارهای ناافشانده اش
در سطح پایین آویخته باشد،

بار الها !
اجازه فرما همه هستی من بر در سرای تو،
برای ابراز درودی بر آستان تو، سر تعظیم فرود آورد.

معبودا !
اجازه فرما همه ترانه های من در مسیرهای گوناگون
به جریانی واحد مبدل گردد و به سوی دریای سکوت،
به امید دوری بر آستان تو روان شود.

مهربانا !
اجازه فرما همچون انبوهی از دُرنای دور از خانمان
که روزان و شبان به سوی آشیانه های کوهستانی خویش باز می گردند،

رئوفا !
اجازه فرما همه جان من، به نشانه درودی بر آستان تو،
سفر خود را به سرای جاودانی آغاز کند.

رحیما !
به رحمانیت سوگند که برمن رحم کنی
ای رحم کننده ترین رحم کنندگان

آمین یا رب العالمین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بر بام های این همه فراوان، هلال نو رسیده، سوسو می زند
و صدای آسمان، در دل ها فراگیر می شود:

ای اهل زمین! ماه خدا فرا رسید.
همه برمی خیزند و پیراهن ها را از سکوت یک ساله می تکانند.

سجاده ها را از سر می گیرند...
قرآن ها، از نو متولد می شوند.
سفره ها رنگ دیگر می گیرند؛

رنگ بزم خداوندی؛ رنگ تبرک بی دریغ، رنگ مائده های آسمانی.
دل های وضو گرفته، نفس زنان، به درگاه رحمت می آیند:

خداوندا! تمام معبرها را در انتظار رسیدن رمضانِ تو،
آب و جارو کرده ایم.

شاهد باش که با آغوش شوق، در به رویش می گشاییم؛
پس سفره های دست هایمان را خالی نگذار