ویژه نامه روز بیست و چهارم ماه مبارک رمضان {ضیافتی در عرش }

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در ماه شعبان آمدم، محزون و گریان آمدم
زار و پشیمان آمدم، یا ربنا اغفرلنا

من رو سیاهم یا اله، نامه تباهم یا اله
پر اشتباهم یا اله، یا ربنا اغفرلنا

من عبد بی ایمان شدم، دور از تو و قرآن شدم
من بنده ی شیطان شدم، یا ربنا اغفرلنا

شیطان هم آغوشم شده، ذکر دل و هوشم شده
مردن فراموشم شده، یا ربنا اغفرلنا

از نفس اماره ببین، خوردم خدا من بر زمین
گویم به حالی دل غمین، یا ربنا اغفرلنا

حاجیِّ احرام توام، ممنونِ اکرام توام
من تشنۀ نام توام، یا ربنا اغفرلنا

هستی تو کاشف الکروب، هستی تو غفار الذنوب
هستی تو ستار العیوب، یا ربنا اغفرلنا

دیدی که در خلوت چه شد، آن لحظۀ لذت چه شد
پس لطف و غفرانت چه شد، یا ربنا اغفرلنا

من شیعه زاد حیدرم، من نوکر پیغمبرم
مستِ حسینِ بی سرم، یا ربنا اغفرلنا

یا رب به حق مصطفی، حق علی مرتضی
بگذر ز کوه جرم ما، یا ربنا اغفرلنا

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بیا که ترک فلک خوان روزه غارت کرد
هلال عید به دور قدح اشارت کرد

ثواب روزه و حج قبول آن کس برد
که خاک میکده عشق را زیارت کرد

مقام اصلى ما گوشه خرابات است
خداش خیر دهاد آن که این عمارت کرد

بهاى باده چون لعل چیست جوهر عقل
بیا که سود کسى برد کاین تجارت کرد

نماز در خم آن ابروان محرابى
کسى کند که به خون جگر طهارت کرد

فغان که نرگس جماش شیخ شهر امروز
نظر به دردکشان از سر حقارت کرد

به روى یار نظر کن ز دیده منت دار
که کار دیده نظر از سر بصارت کرد

حدیث عشق ز حافظ شنو نه از واعظ
اگر چه صنعت بسیار در عبارت کرد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باز شدن درهاي آسمان و رفع تمام موانع ارتباط ربّ و عبد




روايت از پيغمبر اکرم(ص) است؛
«إِنَّ أَبْوَابَ السَّمَاءِ تُفَتَّحُ فِي أَوَّلِ لَيْلَةٍ مِنْ شَهْرِ
رَمَضَانَ وَ لَا تُغْلَقُ إِلَى آخِرِ لَيْلَةٍ مِنْهُ».

حضرت فرمودند:
درهاي آسمان در اولين شب از شب هاي ماه مبارک رمضان
باز مي شود و تا آخرين شب از شب هاي اين ماه هم بسته نمي شود.

اين يعني چه؟
منظور از «سماء» در اينجا آسمان نيست!
اشتباه نکنيد.

«سماء» اشاره به آن جهت عِلوي از عوالم وجودي و آن نشئه
برتر عالم وجود است. ما در اين «دنيا» در عالم ناسوت هستيم.
اين عالم دنيا پست ترينِ عوالم وجود است.

اينکه در روايت فرمود که خدا شب اوّل ماه مبارک رمضان
درهاي آسمان را باز مي کند، يعني چه؟

يعني مي خواهد بگويد از ناحيه آن عوالم برتر وجودي
هيچ مانع و حاجبي در کار نيست.

پس هر چه حجاب و مانع هست، از طرف من است.
او دارد راز مي گويد، اما گوش من نمي شنود.

حالا من چه کار کنم تا اين حجاب ها را رفع کنم؟
در مقامات معنويه مقامي هست که آن را بايد به دست بياوريم؛

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

الهی! بر هر که داغ محبت خود نهادی، خرمن
وجودش را به باد نیستی در دادی.

الهی! همه آتش ها بی محبت تو سرد است
و همه نعمتها بی لطف تو درد است.

الهی! مخلصان به محبت تو می نازند و عاشقا
ن به سوی تو می تازند.

کار ایشان توبسازکه دیگران نسازند، ایشان
را تو نواز که دیگران ننوازند.

الهی! محبت تو گلی است محنت و بلا خار آن،
آن کدام دل است که نیست گرفتار آن.

الهی! از هر دو جهان محبت تو گزیدم و جامه
بلا بریدم و پرده عافیت دریدم.

الهی! چون در تو نگرم از جمله تاجدارانم و تاج بر سر
و چون در خودم نگرم از جمله خاکسارانم و خاک بر سر.

الهی! مرا دل بهر تو در کار است وگرنه با دل چکار است
آخر چراغ مرده را چه مقداراست؟

الهی! تا به تو آشنا شدم از خلق جدا شدم
در دو جهان شیدا شدم، نهان بودم و پیداشدم.

الهی نه ازتو عمرجاودان و نه عیش و تنعم جهان
نه کام دل و راحت جان می خواهم ،

الهی من ازتو هرآنچه رضای توست می خواهم
مرا آن ده که آن به

آمین یا سمیع الدعاء الخائفین

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

الهی ، امشب آمده‌ام تا به چهارده نور پاک،

تورا قسم دهم و

والاترین کتاب را بر سر بگیرم و بالاتر روم ،

مرا به خویش وامگذار

و در این شب با بهترین دوستانت هم‌نشین کن

و از خویش مران، که بی‌تو حیرانم و سرگردان...

ﻣﻬﺮﺑﺎﻥ ﺧﺪﺍﯼ من!

ﻣﯿﺪﺍﻧﻢ ﮐﻪ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻥ ﺭﺍﻫﯽ ﻧﯿﺴﺖ

ﻭﻟﯽ ﺗﺎ ﺁﺳﻤﺎﻧﯽ ﺷﺪﻥ ﺭﺍﻩ ﺑﺴﯿﺎﺭ ﺍﺳﺖ!

ﺍﯾﻦ ﺩﺳﺖ‌ﻫﺎﯼ ﺧﺎﻟﯽ ﺑﻪ ﺳﻮﯼ ﺗﻮ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯿ‌‌ﺸﻮﺩ،

ﻣﺎ ﺑﯽ‌ﺳﻠﯿﻘﻪ‌ﺍﯾﻢ و ﻃﻠﺐ ﻧﺎﻥ می‌کﻨﯿﻢ!

ﺗﻮ ﺧﻮﺩ ﺍﯼ ﺧﺰﺍﻧﻪ‌‌ﺩﺍﺭ بخشش‌ها،

ﺑﻬﺘﺮﯾﻦ‌ﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯾﻤﺎﻥ در این شب عزیز ﻣﻘﺪﺭ کن!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بازآی که مهمان خدائی...

ای آنکه نگه دوخته بر بزم خدایی
خوش باش بر این شیوه که نور دل مایی

پیداست از این حال که دلداده اویی
زیباست چه بسیار که از خویش رهایی

نشنیده ای آیاکه زند جارچی عرش
گلبانگ, که بازآی, که مهمان خدایی

ماه رمضان آمده و مائده بر پاست
دعوت همگا نیست چرا زود نیایی

آن به که زهر خوان دگر چشم بپوشی
زیباست بر افطاز خدا لب بگشایی

غافل منشینید که در عرش خبر هاست
چتری به سر آرید که فری است همایی

خوان کرمش مائده هردو جهانست
آن به که بر این سفره گسترده در آیی

گاهیست به پدرام چرا قدر ندانی
ماهیست همه بدر چرا ماه نپایی

یک شب که بمقدار به عمریست برابر
آنرا زچه هر سال به عمرت نفزایی؟

خیل ملک آید به سلام تو در این شب
حیف است که بر خاک تو رخسار نسایی

آرند و د مانند به هر روح روانی
آیند و رسانند به هر گوش ندایی

تا صبحد مان پیش تو مانند به تکریم
هر لحظه به سازی و نوازی و نوایی

تنها نه فقط قدر تو تقدیر نمایند
بر درد دلت میرسد از غیب دوایی

گیرند به تکلیف تو ازحور کنیزی
بخشند به تشریف تو از نور قبایی

جویند به رضوان تو در قرب مقامی
سازند به تمکین تو در خلد سرایی

بر ره سپران مژده همین بس که به فرجام
با روزه برد راه سپر راه به جایی

دعوت که به مهمانی قرب است عزیزان
آن کس بپذیرد که بر او نیست ریایی

ناظم نه طمعکار سراید غزل اما
هر گفته برد اجری و هر کرده جزایی

شاعر:ناظم

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

بزرگی تو آن‌سان است
که به کم‌ترين کرده‌ها، سوی کسب خرسندی‌ات توان شتافت

و اميدواری ما به تو چندان که
نه از يک راه و دو راه
که از فراوان راه‌ها خشنودی تو را توان يافت

بنده‌نوازی‌ات آن گونه است که
خود، راه خشنودی خويش را به بنده‌ات می‌نمايانی

و او را به مقام امن خود می‌کشانی
اگر از تو بخواهم که امروز
بسترهای رضامندی خود را برای من بگسترانی

آيا ناروا خواسته‌ام؟
می‌دانم که چنين نيست!
گو اين که بر کبريا و عظمت تو گردی نمی‌نشيند
و بلندای تو را ناپسندی نمی‌آلايد

اما اگر من دست به ناشايستی زنم
و کرده‌ی ناخوشايندی را روا دارم
اين خود من هستم که آسيب می‌بينم

. . . و تو همين را نمی‌پسندی
و ناخوش می‌داری

پس بايد به ذات تو پناه آورد و در سايه‌سار تو نشست
تا بتوان از گناه رَست و به آستان تو پيوست

فرمان‌برداری تو توفيقی است که آن را نه به هر کس دهی
و پرهيز از سرکشی در برابر دستورت

نشانی که آن را نه بر هر کس نهی
امروز از تو می‌خواهم که مرا زيبنده‌ی اين بهره‌مندی بشناسی
و زيور فرمان‌بری و بندگی را بر گردن من اندازی

هر که از تو پرسيد
به هدف رسيد
و هر که از تو زيور خواست
جان خويش بياراست

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ماه رمضان و طلب نعمت

اسلام، هم دنیای انسان را تأمین می کند و هم سعادت اخروی او را.
دعاهای ماه مبارک رمضان، هم گویای جامعیت اسلام است.

از جمله خواسته های مطرح شده در ادعیه ماه مبارک،
بی نیازی فقیران، سیری گرسنگان، پوشش بی جامگان،
ادای قرض بدهکاران، گشایشِ گرفتاران، بازگشت غریبان،
آزادی اسیران، اصلاح امور و شفای بیماران است.

در دعای شب بیست و سوم این ماه پر از رحمت و مغفرت،
در کنار حج و زیارت، طول عمر و وسعت رزق خواسته شده است؛
چرا که طول عمر همراه با طاعت الهی و وسعت رزقِ حلال،
همواره از خواسته های بندگان بوده و از نظر اسلام نیز پسندیده است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دعای روز بیست و چهارم

حالتی ده تا كه با میل فواد
من كنم خوبی، برم احسان به كار

شوق احسان در دلم پیدا شود
متصل خوبی كنم در هر دیار

نی به مخصوصین و با خویشان خود
بلكه بر مردم صغار و هم كبار

ای خدا مبغوض كن در نزد من
فسق و عصیان را كز او سازم فرار

آن چنان بی میل گردم از گناه
كو فزون آید ز تعداد و شمار

كن حرام این دم بر این عبد ذلیل
سخط و قهر و دوزخ و زنجیر و نار

نیست ما را طاقت ذوق عذاب
از كرم ما را به راحت وا گذار

حق عون و یاری و لطفت قسم
بر تمام خلق در لیل و نهار

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

با تو، خویشتن را از هر گناهی تطهیر می کنم.
با تو می توانم تا آسمان هفتم، بی درنگ پرواز کنم.

وقتی که می آیی، مرا به مهمانی خداوند می بری.
چه شوقی دارد مهمان خدا بودن!
چه شوقی دارد از پرنده ها سبکبال تر شدن!

تو، عطر باغ های بهشت را می دهی؛
عطر سفره های صمیمانه اهل بیت علیهم السلام را.

وقتی که می آیی، صدای مناجات علی علیه السلام را هم با خودت می آوری.
هر شب، نجوای غریبانه اش را می شنوم. بوی رفتنش را حس می کنم.

شب بیست و یکم، همه آبشارها، نامش را در اشک زمزمه خواهند کرد.
حس عجیبی دارم. دعا می کنم کاش این بار، دستان ابن ملجم بلرزند!
کاش این بار نتواند!

اما فرشته ها آمده اند تا برکت زمین را بر روی بوسه هایشان تشییع کنند.
این بار هم من و تو سیاه پوش می شویم.