ویژه نامه ولادت با سعادت امام موسی کاظم علیه السلام{ طلوع خورشید امامت }

[مدینه* خادمه یاس فاطمی *]

«آیت کوثر»

پيك شادى به ترنُّم خبرى آوردست
خبر از خسروِ فرخنده فرى آوردست

بلبل گلشن رحمت دهد اين مژده ز شوق
گلبُن صادق عترت ثمرى آوردست

نخل ايمان محبان ولايت زشعف
شدشكوفا و برآن برگ و بَرى آوردست

ازطراوت چمن حُسن و مَلاحت نازد
برجِنان زانكه گل بارورى آوردست

طور عصمت به تجلّى شد و سرشار سرور
كه زنور رخ موسى قمرى آورد است

مِهر و مَه واله وشيداى جمالش زيرا
آيت كوثرسرمد پسرى آورداست

كاظم آل نبى موسىِ طور علوى
باخود از لطف خدا خوش سيَرى آوردست

هفتم ماه صفرآمدو ازلطف خدا
تاكند هديه به صادق گُهرى آوردست

نه فقط روى زمين بلكه بُود هر دوجهان
مستِ آن باغ كه باخود شجرى آوردست

هفتمين حجت حق باب حوائج موسى
شيعه رابَهرشفاعت خبرى‏ آوردست

تاكندسِير جمالش همه دَم روح «امين»
بَهر پرواز بر اوبال و پرى آوردست

شاعر : حاج رضا فلاح (امین)

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

امشب، زيباترين گل

از گلستان مهربانى و عطوفت شكوفا مى‏ شود.

گل بى‏ خار كه رايحه دل‏انگيز مهربانى

با خلق را به مشام جان مى‏ رساند.

گلى كه هيچ‏گاه رخ در نقاب خشم نكشيد

و شميم روح‏فزاى عفو و گذشت را در فضاى دل‏ها پراكند.

دل را به دسته گل‏هاى انتظار آذين مى ‏بنديم

وچشم به راه مولود فضيلت‏ها

و سرمشق دفتر عارفان و سالكان،

امام موسى كاظم عليه‏السلام مى‏ نشينيم

و ندا سر مى‏ دهيم:

اى سرمشق مقاومت و صبورى!

ى اسطوره پرشكوه و هارون‏شكن!

اى مهربان! خوش آمدى.

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

هلهله کنید و فرشتگان سپیدبال را به شادی بخوانید
که امشب، زمین و آسمان،
نورباران قدوم مولودی بزرگ است؛

آمدن هفتمین بهار زمین،
بر دل‏های علوی مبارک باد!

چشم‏ها، ستاره‏ریز لحظه‏هایی مبارک است
و آسمان، زمین را به پاس هفتمین حجت خداوند،
شهاب‏باران کرده است.

سلام بر هفتمین دلیل هستی؛
او که بردباری را برای جان‏های بی‏قرارمان به هدیه آورد!

اى فروخورنده خشم، به تو تمسك مى‏جوييم
تا آن‏سان كه خداوند در روح انسان دميد،
به مدد عنايت خويش،
بر نفوس مشتاقانت صبر و تقوا را بِدَمى
تا پيروىِ تو، شايسته ما باشد.

امام كاظم عليه‏السلام مظهر تهذيب نفس،
تقوا و علم الهى است كه با ميلادش،
هفتمين صبح امامت را عطرآگين كرد.

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

داده خداوند جلى

حمیده را دسته گلى

آمد موسى طور انّما

روشن چشم رسول مصطفى

صادق آل مرتضى چشم تو روشن

ولى حق نور هدى چشم تو روشن

مولود این هفتم ولى

بادا مبارک بر على

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

تو را باب الحوائج ناميدند؛

كه هيچ خواهشى در آستانه كرامتت بى ‏پاسخ نبود.
در شگفتم از آن صبرِ بالا بلند كه در تو سر بر اوج مى ‏زد
و ظلم و كفر و زمانه را انگشت به دهان كرده بود.

زنجير بر دست و پاى آفتاب،
چه قصه تلخى است!
ديدن خورشيد در زنجير چه ناگوار است!
تقواى به ارث رسيده از عصمت نبوى را نمى ‏توان
با هيچ زليخاى فتنه ‏گرى، به وسوسه واداشت
و استقامت فاطمى را با هيچ آزارى
به زانو نمى ‏توان در آورد.

تنها ورد نمازهاى شبت،

«أَسْئَلُكَ الرَّاحَةَ عِنْدَ الْمَوْتِ» بود؛

همچون مادر معصومه‏اى كه در آغاز جوانى،

«عَجِّلْ وَفاتى» مى‏ گفت.

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

در هفتم ماه صفر شد جلوگر ماهی منور
تابیده نور از طلعت موسی بن جعفر

عالم شده نورانی از ماه جمالش
گشته فضا خوشبو ز عطر بی مثالش

دل گشته محو جلوه ی زیبای این سیمینه پیکر
شهر مدینه شد زنور نورانی امشب

موسی بن جعفر آمده مهمانی امشب
بیت امام ششمین از این گهر بگرفته زیور

خندد چو غنچه هر دم از شب تا سپیده
بر دامن مام کرام خود حمیده

لبخند شادی می‏ زند مادر براین یاس معطر
باب الحوائج هفتمین گنج امامت

بردوستان خویشتن دارد عنایت
ما را بود در رنج و غم این مهربان همراه و یاور

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

چه بسا تاريكي سياه‌چاله‌اي،
روشن‌تر از چراغاني قصري رؤيايي باشد!

چه بسا تنهايي خلوتي، پرازدحام‌تر از تردد
چاپلوسانه مترسك‌هاي دربار حكومتي باشد!

چه‌بسا حاكمي بي‌هيچ دربان و منشي و داروغه و سربازي،
بر دل‌ها حكومت كند؛ كنجي بنشيند به اشراق و فرمان‌براند

بر نفس‌هاي پاكيزه و دل‌هاي صيقل‌خورده؛
با دست‌هاي بسته، باز كند گره‌هاي پولادين و دشوار را

و با گام‌هاي هم‌آغوش با غل وزنجير، طي كند مسافت‌هاي صعب و ناهموار را
براي هدايت ديگران به سوي روشنايي.

مي‌شود كسي صاحب اختيار زمين باشد
و دچار چارديواري زندان!

مي‌شود كسي حاكم دنيا باشد،‌
اما محكوم به صبر و كتمان و كظم.

چه بسا رهبري براي راهبري، همنشين رنج و درد و حبس باشد
و همدوش فراق و تهمت و اهانت.

مي‌شود ساعت‌ها پيشاني بر خاك بندگي بسايد
و رويش را آفتاب و مهتاب نبيند.

مي‌شود سال‌ها با شكم گرسنه، شاكر لحظه‌هاي صيام باشد
و زبانش از حمد و سپاس خداوند باز نايستد.

خورشيد وقتي خورشيد باشد،
براي نورافشاني احتياجي به آزادي ندارد.

خورشيد وقتي خورشيد باشد،
كسي را ياراي مقابله با انوار روشني‌بخشش نيست.

خورشيد وقتي خورشيد است،
خورشيد است و مي‌تابد.

میلاد هفتمین خورشید هدایت بر عاشقان مبارک

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در هفتم ماه صفر شد جلوگر ماهی منور
تابیده نور از طلعت موسی بن جعفر

عالم شده نورانی از ماه جمالش
گشته فضا خوشبو ز عطر بی مثالش

دل گشته محو جلوه ی زیبای این سیمینه پیکر
شهر مدینه شد زنور نورانی امشب

موسی بن جعفر آمده مهمانی امشب
بیت امام ششمین از این گهر بگرفته زیور

خندد چو غنچه هر دم از شب تا سپیده
بر دامن مام کرام خود حمیده

لبخند شادی می‏ زند مادر براین یاس معطر
باب الحوائج هفتمین گنج امامت

بردوستان خویشتن دارد عنایت
ما را بود در رنج و غم این مهربان همراه و یاور

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

دل را به دسته گل‏هاى انتظار آذين مى ‏بنديم

وچشم به راه مولود فضيلت‏ها

و سرمشق دفتر عارفان و سالكان،

امام موسى كاظم عليه‏السلام مى‏ نشينيم

و ندا سر مى‏ دهيم:

اى سرمشق مقاومت و صبورى!

ى اسطوره پرشكوه و هارون‏شكن!

اى مهربان! خوش آمدى.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

در چشم‌هایت، امواج مهربانی در رفت و آمد بود.
عبادت، شادی جانت و آرامش، مونس همیشگی لحظه‌هایت بود.

هیچ زمستان خشمی، دروازه قلبت را شکستن نمی‌توانست.
بزرگواری‌ات، کوچه‌های مدینه را به تواضع می‌خواند.

کلامت، آگاهی دل‌های بی‌خبر بود.
سکوت پرمعنایت، اصالت آفتاب را فریاد می‌کرد
و نفس‌های متبرکت، پیراهن شوق کوهستان را می‌درید.

آمدی و قمریان زمین، شکوهت را به غلغله آمدند.
آمدی و شاعران جهان، گام‌های شاعرانه‌ات را به شعر نشستند.
آمدی و آسمان مدینه، بر شانه‌های فاخرانه ستاره پاشید.

میلاد هفتمین فخر عالم امکان باب الحوئج موسی بن جعفر مبارک باد