خشونت در اسلام

[رایکا]

در ابتدا بیان این مطلب بایسته است كه ادیان الهی در مسائل مهمی مانند صلح و جنگ، تفاوت ندارد، بدین معنا كه دین مسیحیت مردم را به صلح و صفا فرا خوانده باشد و اسلام به خشونت؛ تفاوت هایی كه در ادیان الهی وجود دارد، ریشه در شرایط زمان و میزان رشد فكری انسانها دارد، همان گونه كه در سیره معصومان (ع) شرایط زمان و مكان تاثیر گذار میباشد، پیامبر (ص) در یك مقطع زمانی با دشمنان صلح میكند و در مقطع زمانی دیگر به دفاع و جهاد میپردازد. برخی از امامان ما قیام و برخی دیگر صلح میكنند.

بر این اساس معرفی اسلام به عنوان دین شمشیر و خشونت غالباً جنبه تبلیغاتی داشته و اتهامی است نسبت به آن روا داشته شده است.

به نظر میرسد عوامل زیر در متهم نمودن اسلام به خشونت مؤثر بوده اند:

1 - سیاست اسلام ستیزی دشمنان
یكی از علل عمده معرفی شدن اسلام به عنوان دین خشونت، سیاست های استكبار جهانی علیه اسلام و مسلمانان است، استعمار ستیزی دین اسلام و روحیه استقلال طلبی مسلمانان و الهام گرفتن از آیات جهاد در قرآن، منافع استعمار را به خطر انداخته و همین موجب شد كه آنها در صدد مقابله با آن بر آیند، بهترین راه را در مبارزه با ریشه این احساس و انگیزه در مسلمانان دیده اند و آن هدف گرفتن آیات جهاد و سیره پیامبر(ص) بوده است، به همین خاطر آنها اسلام را خشونت گرا معرفی مینمایند.

این در حالی است كه جنگ افروزان غرب ركورد دار خشونت در جهان هستند، در جنگ جهانی اوّل و دوم حدود 63 میلیون انسان كشته شدند، این كشتار را آنانی به وجود آوردند كه اسلام و مسلمانان را به خشونت معرفی كرده و از طرفداران دین مسیح هستند. جالب آن كه در هر دو جبهه فقط خود شان بوده اند یا میدان اصلی جنگ میان خود آنها بوده، آیا قتل عام صد هزار انسان در كوبا، ویتنام و افغانستان از سوی همانها به وجود نیامده است كه امروزه ناقوس صلح جویی تساهل صدا در میآورند در گذشته تاریخ وضع آنان فاجعه بارتر بوده است، آنان بودند كه جنگهای صلیبی را به وجود آورده و تا توانستند مسلمانان را كشتند.

"گوستاولوبون مسیحی "از قول "روبرت راهب" كه خود در جنگ حضور داشت گزارش میدهد: "لشكر ما (صلیبیها) در گذرگاهها، میدانها و پشت بامها، در حركت بودند و مثل شیر مادهای كه بچهاش را ربوده باشد، از قتل عام لذت میبردند، اطفال را پاره پاره میكردند و جوانان و پیرها را در یك ردیف از دم شمشیر میگذراندند و چندین نفر را در یك ریسمان به دار میآویختند".(1)
گوستاولوبون در خصوص رفتار مسلمانان با مسیحیان مینویسد: "صلاح الدین سردار فاتح مسلمانان به عیسویان بیت المقدس عفو عمومی داد و برای فلیپ، و "ریشار" در ایام بیماری از انواع اغذیه و ادویه مقوی میفرستاد".(2)

بعد از جنگهای صلیبی در اسپانیا مسلمانان را قتل عام كردند و باقی مانده را به دریا ریختند كه این یكی از مظاهر نسل كشی است در زمان حاضر می بینیم كه به نسل كشی مسلمانان در بالكان رو آوردند و دهها هزار مسلمان بی گناه بوسنی را كشتند. نیز همانها امروزه مدام فلسطینیان مظلوم را به خاك و خون میكشانند.

بنابراین كاملاً روشن و آشكار است كه جنایتها و كشتار مسلمانان توسط مسیحیان و یا حتی كشتار خودشان بسیار بسیار زیاد بوده است، اما متأسفانه با ابزار تبلیغاتی گستردهای كه دارند، این امر را وارونه جلوه میدهند.

[رایکا]

2 - جنگها در حوزه تاریخ اسلام
یكی از عوامل مهم كه زمینه اتهام خشونت گرایی اسلام را فراهم نمود، جنگ هایی بود كه در حوزه تاریخ اسلام شكل گرفتند آن جنگهایی كه در زمان پیامبر(ص) به وجود آمده بود، جنبه دفاعی داشت و از هدف متعالی حمایت از مستضعفان بهره مند بود و حال اگر در دوره برخی از سلسله های ستمگر با نام اسلام، جنگهای ظالمانه را بر راه انداختند، این كار منحصر به آنان نیست، در همه كشورها در طول تاریخ كم و بیش چنین اتفاقی وجود دارد میان پیروان دیگر ادیان بسیار اتفاق افتاده است كه بر خلاف آموزههای دینی خود، به خونریزی رو آوردهاند، بنابر این اگر پادشاهی با انگیزه مادی و با نام اسلام به خشونت رو آورده باشد و نباید این كار را به نام اسلام تمام كرد، همان گونه كه تاریخ یهود و مسیحیت شاهد جنگها و خشونتها بوده است اما این خشونتها به گونه ای تفسیر و توجیه شده است كه گویا اصلاً اتفاقی نیافتاده است: افكار عمومی نیز به آنها توجه ندارد و آن را نادیده میگیرد.


3- عدم معرفی ابعاد اسلام
یكی از عوامل بسیار مؤثر در متهم ساختن اسلام به عنوان دین خشونت، عدم معرفی ابعاد و جامعیت اسلام است،
اسلام همان گونه كه آیات جهاد، دفاع و جنگ دارد، آیات صلح و زندگی مسالمت آمیز نیز دارد، اگر آیات صلح قرآن بیشتر از آیات جهاد آن نباشد كمتر نخواهد بود، متأسفانه آن چه كه بدان پرداخته شده، بُعد جهاد و جنگ اسلام بوده، معرفی بُعد صلح اسلام بسیار كم رنگ میباشد و عامل گسترش اسلام را جنگها میدانند!
در حالی كه این تفكر به وسیله حتی برخی از متفكران با انصاف غربی رد شده است.
"گوستاولوبون" مینویسد:" زور شمشیر موجب پیشرفت قرآن نشده، زیرا رسم اعراب (مسلمانان) این بود كه هر كجا را فتح میكردند، مردم آن جا را در دین خود آزاد میگذاردند، این كه مردم مسیحی از دین خود دست بر میداشتند و به دین اسلام میگرویدند و زبان عرب را به جای زبان مادری خود بر میگزیدند، بدان علت بود كه عدل و دادی كه از عربهای فاتح میدیدند، از زمامداران پیشین خود ندیده بودند."(3)
در قرآن از پیامبر اسلام (ص) به عنوان پیامبر صلح و صفا یاد شده است.(4)
در برخی از روایات از اسلام به عنوان دین سهله (آسان گیر) تعبیر شده است.(5)

در مقابل همه این برخوردهای منفی در مورد اسلام، در دین مسیحیت بر عكس دین اسلام تبلیغ میشود، بدین معنا كه دستورها و آموزههای صلح آن بسیار پر رنگ جلوه داده شده است حتی به شعار رو آوردند كه دین مسیح، پیام آور صلح و صفا است، مسیحیان در معرفی دین مسیح به عنوان "دین صلح گرا" موفق بوده اند از سوی دیگر" دین تحریف شده مسیحیت با منافع استكبار تضاد نداشت و این امر موجب شد كه استكبار علیه دین مسیح تبلیغات انجام نداده و گاهی از آن دفاع نماید،" حال آن كه دین مسیح همان گونه كه آموزه ها و برنامه های صلح آمیز دارد، برنامه های جهاد و ستم ستیزی نیز دارد. اصولاً دینی كه برنامه دفاع و مقابله با دشمنان نداشته باشد و در رفع ستم از جهانیان سخنی نداشته باشد، دین ناقصی است.


4 -قیامها
قیام هایی كه آزادی خواهان و مصلحان انجام دادند، نیز در اتهام اسلام به خشونت مؤثر بوده اند قیامهای كه شیعیان در طول تاریخ علیه حاكمان ستمگر انجام دادند و قیامهای كه امروزه مسلمانان به منظور دفاع از جان، مال و سرزمین خویش انجام میدهند.
این دسته از قیامها زمینه تبلیغ دشمن را فراهم نموده و دشمن مسلمانان به ویژه شیعیان را خشونت گرا معرفی نموده، حال آن كه در تاریخ مسیحیت نهضت های اصلاحی و انقلابهای آزادی بخش شكل نگرفته اند و یا خیلی كم رنگ است.


5 - عملكرد برخی از مسلمانان تندرو
متأسفانه عملكرد برخی از مسلمانان موجب شده است برخی اسلام را به عنوان دین خشونت بشناسند، کمک کردن سلطه گران و دشمنان اسلام به گروه هایی مانند طالبان و یا برخی از مسلمانان تندرو، فضای جامعه امروزه را آلوده كرده است، همان گونه كه در طول تاریخ گروهها و افراد افراطی بودند كه از برنامه های اسلام، برداشتهای غیر منطقی نموده و باور داشتند كه تنها راه گسترش دین و آموزه های آن، بهره گیری از اهرم فشار و جنگ است. البته در همین جا نیز میتوان دستهای پنهان را برای به وجود آوردن این گروهها در داخل اسلام و ایجاد فرقه های مذهبی مانند وهابیت و بهائیت نادیده گرفت.


پی نوشت ها:
1 - تاریخ تمدن، ج 4، ص 408.
2 - همان، ص 415.
3 - تاریخ ویل دورانت، ج 4، ص 1368
4 - آل عمران، (3) آیه 159، تفسیر نمونه، ج 3، ص 140 - 142.
5 - بحار الانوار، ج 22، ص 263