ویژه نامه عاشورای حسینی { شهید مسلخ عشق }

[طهورا*کنیز فاطمه زهرا(س)*]

عرش مي لرزيد وقتي خاک مي شد بسترت
آسمان واکرد چتري از محبت بر سرت

حنجر جبريل هم با نام تو تطهير شد
تا رسيد آن تيغ بي شرم و حيا بر حنجرت

نخلهاي تشنه از تنهايي ات خم مي شدند
تا شنيدند از لبانت ربناي آخرت

اي همه مظلوميت ، سيمرغ قاف عاشقي!
رنگ غربت داشت از روز ازل بال و پرت

در دل رود فرات از ماهيان بايد شنيد
مرثيه بر آن گلوي تشنه ي از خون ترت

اي خداي زخمهاي آشنا و ناگزير
وحي تو شد "هل من ..." و يک قافله پيغمبرت

کوفه کوفه شرمساري مانده در تاريخ و باز
کربلا در کربلا ماييم و زخم پيکرت!

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

مهدی (عج)، ادامه حسین علیه السلام است
و «انتظار» ادامه عاشورا و برآمده از آن .

مهدی (عج)، فرزند حسین علیه السلام است
و فرهنگ «انتظار» برآمده از فرهنگ «عاشورا»
و انتظار حسین دیگری را کشیدن .

این دو پیوندی دیرین و مستحکم با یکدیگر دارند .
یکی پشتوانه فرهنگی و زمینه ساز، برای دیگری است;

یکی رمز «حیات شیعه » است و دیگری رمز «بقای آن » ;
یکی رمز «قیام و به پا خاستن شیعه » است و دیگری
عامل «حفظ و استمرار آن » ;

«مهدی » علیه السلام وارث عاشورا است;
همچنان که «حسین » علیه السلام وارث پیامبران است;

عاشورا، دریچه ای به «انتظار» است
و انتظار، تجلی آرزوها و آمال کربلا;

فرهنگ عاشورا، دستمایه اساسی و مایه شکوفایی
و بالندگی منتظران مهدی (عج) در عصر انتظار است .

پیوند «عاشورا و انتظار» و «حسین و مهدی »
پیوند «والد» و «ماولد» و «نور علی نور» است .

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عاشورا، درس ها و پیام هایی دارد.
عاشورا درس می دهد که باید برای حفظ دین فداکاری کرد.

در راه قرآن باید از همه چیز گذشت.
درس می دهد که در میدان حق و باطلْ کوچک و بزرگ
زن و مرد، پیر و جوان، امام و رعیت همه با هم در یک صف قرار می گیرند
و جبهه دشمن با همه توانایی های ظاهری، بسیار آسیب پذیر است؛

هم چنان که جبهه بنی امیه به وسلیه کاروان اسیران عاشورا
در کوفه آسیب دید، در شام و مدینه آسیب دید، بالاخره
هم به فضای جبهه سفیانی منتهی شد.

درس می دهد که در ماجرای دفاع از دین، بیش تر از همه
چیز برای انسان، بصیرت لازم است.

بی بصیرت ها فریب می خورند و درجبهه باطل قرار می گیرند....

این ها درس های عاشورا است و همین درس ها کافی است
که یک ملت را از ذلّت به عزّت برساند.

این ها درس های زندگی سازی است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

باغبان آمد سری بر باغ زد
شوربختی را نمک بر داغ زد

از جَنان تا رو به سوی باغ کرد
دشت را چون لاله ها پر داغ کرد

مادرش آمد برای دیدنش
دیدنش، بوییدنش، بوسیدنش

آمد اما طاقت دیدن نداشت
رفت و باغ خود به بلبل واگذاشت

بلبلی دلسوخته جان سوخته
آشیانش همچو بستان سوخته

کرد با شمعِ دل خود جستجو
خاک را با یاد گل می کرد بو

تاب دیگر در دل بلبل نبود
بوی گل می آمد اما گل نبود

ناگهان از زیر شاخ و برگ ها
آمد این آوا که این سویم بیا

آمد و زد شاخه ها را برکنار
تا که شد گمگشته ی او آشکار

یافت آن گل را ولی پرپر شده
پاره پاره پیکری بی سر شده

گل ولی از بس به خون آغشته بود
یاس بر لاله مبدل گشته بود

گفت آیا یوسف زهرا تویی؟
آنکه من می جویمش آیا تویی؟

ماند از یوسف به جا پیرهنی
از تو نه پیراهن است و نه تنی

ای همه گل ها به نزدت کم زخار
زخم تو چون داغ زینب بی شمار

پای تا سر غرق در خونی چرا؟
آفتاب من شفق گونی چرا؟

جای سالم از چه در این جسم نیست ؟
باقی از این جسم غیر از اسم نیست

گر چه سر تا پای تو بوسیدنی است
بهر من جایی برای بوسه نیست

ای که نامت جان به عیسی می دهد
قتلگاهت بوی زهرا می دهد

گریم و پرسی اگر از سرگذشت
در غمت ای تشنه آب از سر گذشت

آنچنان شد دیده ی من اشک ریز
کز غمم شد چشم دشمن اشک ریز

عاشقان را بعد از این آوازه نیست
در کتاب عاشقی شیرازه نیست

انسانی

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

سخن امام حسین علیه السلام هنگام عزیمت به کربلا

«انَّ هذهِ الدُّنیا قَد تَغَیّرَت و تَنَکَّرت واَدبَرَ مَعرُوفُها فَلم یَبقَ مِنها

اِلا صُبابَةَ کَصُبابَةُ الاِناءِ و خَسیسُ عَیشٍ کَالمَرعَی الوَبیل...» (1)

با این دیدگاه، شوق آخرت پیدا می‌کند و زندگی دنیا را زیر سلطه جباران
و ستمگران مایه دلتنگی و شومی شمرده، آن را «بَرَم» می‌داند

«وَ الحَیاةَ مَعَ الظالِمینَ اِلاّ بَرَماً»

همان زندگی تلخ و ناگوار و منحطی که کوردلان و دنیا پرستان،
آن را شیرین می‌یابند و برای ادامه‌اش تن به هر خفت و خواری و زبونی می‌دهند.

اما زندگی در نظر اولیاء خدا که در عاشورا هم جلوه اعظم آن رخ نمود،
جهاد در راه عقیده و مرگ در راه عزت و شرف و شهادت در راه خدا است.
اینان به لحاظ درک والاتری از حیات، زندگی ذلیلانه را بَرَم و مایه شکنجه
و عذاب و غیر قابل تحمل می‌دانند.


پی‌نوشت‌ها:
1- تحف العقول، ص 245.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

حماسه عاشورا و درس عدالت

یکی از درس های عاشورا، عدالت خواهی است.
همین عدالت خواهی و آزادگی است که رهبر قیام عاشورا
را تا قیامت زنده نگه می دارد و آموزه های حیات
بخش او را جاودانه می سازد.

امام حسین علیه السلام در زمانی که نزدیک بود عدالت
و آزادی زیرپای ستمگران نابود شود، نهضت پرنور
عاشورا را آغاز کرد.

ایشان با قامتی افراشته، در برابر ظلم ایستاد و شهادت
در راه خدا را برخواری و ذلتِ زندگی با ستمکاران ترجیح داد.

آن حضرت با رفتار خود نشان داد که آزاد مردان و
عدالت خواهان هرگز تن به خواری نخواهند سپرد.

امام در نامه ای به مردم کوفه چنین فرمود:
«به جان خودم سوگند که امام و پیشوا، تنها کسی است
که مطابق کتاب خدا داوری کند و دادگر و عدالت پیشه، و متدین
به دین حق باشد و خویشتن را برای خدا به دین و عدالت مقید سازد».

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

ای زینت جوانان، ای زیباترین جوان...
چه خوش است از تو سرودن،
چه شیرین است نشستن و از تو گفتن و از تو شنودن.

در کربلا شراب عمرت را به جام حماسه ای ریختن
که با خون نگاشته شده و از آن پس کتاب ها از تو نوشتند.

در گرما گرم شیهه اسبان، نیزه انداختی و نیزه انداختند.

در چکاچک برنده و تیز شمشیرها، تیغ کشیدی و تیغ کشیدند

از هیبت تو صحرا سراسیمه فریاد برآورد،
چنان که گویی طوفانیدر صحرا وزیدن گرفته است.

اما فرو افتادی و افول کردی
و هیچ ستاره ای در افق نماند جز آنکه بر تو گریست
و همچنان اشکش سرازیر است.

تو به ظاهر به خط پایان نرسیدی اما
تا ابد همه سواران در پی نشانه مقصد، چشم به الگوی تو دارند.

سر تو به تیغ از تن جدا شد و سرهای یارانت را بریدند،
که دل کینه به ستم چیره است.

دریغا، آن سرهای بریده و خون چکان بر نیزه ها
نخل هایی سبز را می مانست که خرمای سرخ برآورده اند.

و دخترکان سوگوار که آه نفس هایشان شعله ور بود
و چنان می گریستند که اشک، گونه هایشان را می خراشید.

دل جاده ها بر حالشان می سوخت و چشم بیابان برایشان می گریست
و صلیب دیرهای صحرا به احترامشان خم می شد.

تا اینکه به دربار بیداد رسیدند و پرده ها فرو افتادند
و گمراهی غاصب جنایتکار هویدا شد.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

عاشــــــورا و کربلا

«عاشورا‍» نه حادثه ای در گوشه ای از زمان
و «کربلا» نه مکانی است در گوشه ای از زمین

چنان که در زیارت عاشورا خطاب لعن الهی تنها
شامل قاتلین کاروان محسوب نمی شود، که بانیان خط انحراف
و تابعین و پیروان باطل در طول تاریخ را دربر می گیرد.

عاشورا روز یادآوری عهد آدمیان با حضرت حق است
همان عهد ازلی و فطری، روزی که شاهدی شد
بر ملائکه پرسشگر از چرایی خلقت آدم،

و روز رمزگشایی از آن رازی که خدا در هنگامه آفرینش آدم
و در پاسخ فرشتگان فرمود: «انی اعلم ما لاتعلمون».

در کربلا «حضرت عشق» آشکار شد تا چهره حقیقت نمایان شود
و صف نوریان و ناریان متمایز گردد و حجت بر فرزندان آدم تمام.

این است که محبت «حسین (ع)» اختصاصی به شیعیان و مسلمانان ندارد
چرا که عشق به حقیقت در نهاد آدمی جاری است
و هرکس چراغ فطرتش هنوز خاموش نگشته

و رشته قلبش با حقیقت نگسسته است ،حسین برایش دوست داشتنی
است و حریم حسین و یارانش برایش محترم.

در کربلا صفی از نور بود با امامت آفتاب عشق، پرچم داری
ماه بنی هاشم و پروانگی ستارگان آسمان ولایت.

و اینها چنان ذوب در حق شده بودند که گویی یکی بیش نبودند؛
یک حقیقت واحد، یک حسین!

آری آن جا که خورشید در میانه آسمان نورافشانی می کن
د ماه و ستارگان جملگی محو و فانی در او می شوند؛
«ارواح التی حلت بفنائک»

کربلا شگفت‌ترین؛ ژرف ترین و رازناک ترین حادثه عالم است
که تاریخ تاکنون به چشم خود دیده است .

کربلا دیدنی‌ترین منظره هستی است با جلوه‌ها و شگفتی‌های
نو که با هر نگاهی، رازی از رازهای‌آن گشوده می‌شود؛

ولی با این وجود هرگز اسرار آن ، تمام شدنی نیست
و عاشورا خواندنی‌ ترین کتاب آفرینش است.

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

فرا رسیدن سالروز شهادت عاشقانه

آقا ابا عبدالله الحسین عليه السلام

وبخون طپیدن هفت و دو شقایق گلگون

کفن عزیزان ، اصحاب و یاران وفادارش

و آغاز دوران تلخ و جانکاه اسارت آل الله

بر امام عصر(عج) وبر عزاداران

و سوگواران اهل بیت عصمت و طهارت

علیهم السلام و جهان تشيع تسليت باد

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

همیشه عاشوراست

برای فطرت های سربه دار که زادگاهشان کربلاست
و زادروزشان عاشورا، همیشه عاشوراست.

گذار از واقعیّت عاشورا برای رسیدن به حقیقت عاشوراست.
هدفِ معمار عاشورا، حضرت حسین بن علی علیه السلام

این است که انسان را با عبور دادن از واقعیّت عاشورا
به حقیقت عاشورا برساند.

عاشورا لفظ نیست؛ معناست!
حقیقت عاشورا، معنا و معنویت عاشوراست.
حقیقت را باید زیست، امّا واقعیت را تنها باید دانست.

قبله حقیقتی زمین کربلاست و قابلیّت حقیقی زمان، عاشورا!
هیچ نقطه ای در هویّت هستی نیست که از حرکت
و شعر و شعور عاشورایی، خالی باشد.

عاشورا روح زندگی است و زندگی در نبود تقدیر
و تفکر عاشورایی جنازه ای بیش نیست.

ابوالقاسم حسینجانی