تنبلي از ديدگاه قرآن
قرآن نسبت به تنبلي افراد در مواردي چون جهاد و نماز و برخي از اعمال عبادي ديگر توجه داشته است. به نظر قرآن ريشه تنبلي در اموري چون جهاد و اعمال و تكاليف سخت و دشوار را ميبايست در شك و ترديدي ديد كه آنان نسبت به خدا و دين دارند. فقدان ايمان كامل موجب ميشود تا شخص نسبت به تكاليف سخت و دشوار واكنش مثبتي نشان ندهد و با برخورد سرد خود آن را به كناري نهد؛ زيرا كساني كه به خدا و آخرت ايمان دارند ميكوشند تا به آموزههاي دستوري خدا و قرآن و پيامبران عمل كنند.
شك و ترديد در خدا و يا آخرت موجب ميشود شخص، كاهلي و تسامح و تنبلي را پيشه خود كند و با جان و مال به دفاع از دين خدا و آموزههاي آن اقدام نورزد. (توبه آيه 45 و 46) قرآن عامل ديگر تنبلي در افراد را در ثروت و رفاه زياد ايشان ميداند. برخورداري از ثروت و امكانات مادي موجب ميشود كه شخص از كارهاي سخت و دشوار بگريزد به ويژه آن كه كار ارتباط تنگاتنگي با جان و مال او داشته باشد و او رادر سختي جانكاهي قرار دهد. (توبه آيه 86) از ديگر علل و عوامل تنبلي نسبت به آموزههاي ديني، دنياطلبي و دل خوش داشتن به زندگي دنياست؛ از اين رو شخص، حاضر نيست تا كارهاي سختي را در پيش گيرد و از جان و مال خود مايه بگذارد. (توبه آيه 38 و 85).
در تحليل قرآن كساني كه به دين اسلام، ايمان كاملي ندارند و يا منافق هستند گرفتار تنبلي ميشوند و اين گونه است كه در نماز گزاردن (نساء آيه 142)، جهاد در راه خدا (آل عمران آيه 167 و 168) و امور ديگري كه سخت و دشوار است و تنبلي ميكنند.
قرآن به مومنان و منافقان و ديگراني كه در حوزه دين تنبلي و تكاهل ميكنند هشدار ميدهد كه اين گونه رفتار موجب حسرت و ندامت دير يا زود ميشود كه راه گريزي از آن نخواهند داشت. ندامت زود هنگام آن اين خواهد بود كه دشمنان برايشان چيره شوند و يا از بهرههاي مادي و معنوي آموزهها و عمل به آموزههاي قرآني بيبهره بمانند و در آخرت نيز دچار خشم و عذاب الهي گردند. (نساء آيه 72 و 73) با نگاهي به آيات قرآني ميتوان دريافت كه ريشه تنبلي عدم درك درست از شرايط و وضعيت و موقعيت فرد است. اين مساله اختصاص به حوزه دين ندارد و هر كسي كه درباره مساله و يا موضوعي دچار تنبلي ميشود و اقدام به كار و عملي نميكند و در گوشهاي ميخزد، در حقيقت شرايط و وضعيت خود را درك نكرده است. دانشآموزي كه فايده درسي را درك نكرده است نسبت به آن واكنش درستي نشان نميدهد و حاضر نيست تا آن را بياموزد و اين گونه نسبت به آن و يا همه دروس تنبلي ميكند. بنابراين ايجاد انگيزه و تغيير در نگرش دانشآموز ميتواند وي را نسبت به موقعيت خود و موضوع آگاه سازد.