۞★۞★۞ ويژه نامه عيد مبعث حضرت ختمي مرتبت محمد مصطفي (ص)۞★۞★۞

[شكوه انتظار]

پایداری در رسالت؛ رمز پیروزی تو


مبعث، پایان ماجرای دختران زنده به گور و آغاز تساوی سیاه و سپید،
در قاموس محمد صلی الله علیه و آله بود؛
او که قطره قطره،
برخلاف جریان آب های زمانه حرکت می کرد.
آن روز، آغاز معرفی گل محمدی و ثبت نام وسعت او،
در واپسین شناسنامه عشق بود.
وقتی محمد صلی الله علیه و آله باشی،
دیگر فرقی ندارد که سنگ و خاکستر، بر کوچه های عبورت سرریز کنند یا نکنند.
تو جاری می شوی، تا باران خود را بر همه بباری؛ گرچه خشم درهای بسته، راه را بر تو ببندد.
از آن روز، تو، مراد و مقصود تمام غزل های عاشقانه قرآن شدی، سَر و سِّر خدا با تو را در الف - لام - میم و یا ـ سین خواندم و بوئیدمت که می گفتی:
دل به دل راه ندارند در این شهر؛ چرا؟
کیست بر هم زند این شیوه معماری را؟

[شكوه انتظار]

درود بر تو ای بزرگمرد تاریخ؛
ای آن که سیاهی زمان و زمینی که در آن می زیستی،
به قدر خردلی، دل دریایی ات را آلوده نساخت و تباهی و جهالت و نکبت عالم،
جرئت نزدیکی به حریم قدس انسانیت و شرافت تو نیافت.
چهل سال، گوهر ناب وجود خویش را از دستبرد شیاطین حفظ کردی و با صیقل عشق و شیدایی حق، جلا بخشیدی تا نگینی شود بر خاتم زیبای رسالت حق؛
گوارا باد بر تو این جایگاه رفیع!
اکنون که آهسته و باوقار، ولی تسلیم خواست الهی، از غار حرا فرو می آیی،
درود همه ذرات عالم را پذیرا باش و به آواز
«السلام علیک یا رسول اللّه »
ما، گوش بسپار!

ـ عید مبعث، سالروز آغاز برترین و آخرین دین الهی، بر امت پیغمبر خاتم گرامی باد!

[شكوه انتظار]

تو و خلوت غار و خدا


روزهای بهاریِ ایمان، در خزانِ خرافات و غفلت، دست و پا می زد و نغمه بندگی فرزندان اسماعیل، در قهقهه شوم شیاطین، می پژمرد.
سال ها می گذشت و چشم انتظاریِ کعبه، برای حج عارفانه ابراهیم خلیل، در حضورِ سردِ بتان سنگی، غریب می ماند.
چه دختران بی گناه که در گورِ جهل پدران خود خفتند و چه بردگان و پابرهنگانی که زیر تازیانه ستم سلاطین، آهسته و بی صدا پوسیدند!
همه آن چهل سال، تنها نیایش ها و دل گویه های تو بود که در پوستِ نازک شب رشد می کرد و بر تمام خشت هایِ مکه، طراوت حضورِ خدا را می رویاند. مهتاب فیروزه ای زمزمه های تو بود که از کنج خلوتِ غار حرا بیرون می تراوید و تا آسمان تنها و بی پناه مکه، قد می کشید.

[شكوه انتظار]

برانگیخته شد، تا...

رسولِ عشق آمده است، تا نیکی و محبت به والدین را به سجاده سبز عبادت و بندگی خداوند، سنجاق کند. پیامبری با رسالت بیداری، برانگیخته شده است تا آفتاب عدالتِ اسلام، از اندامِ گداخته اهل حجاز تا پشت خمیده از ستمِ ایران و روم را با درخشش بی بدیلِ انسان دوستی و هدایت، سرشار کند.

حبیب خدا، با قلبی لبریز از نور آمده است تا آیه های شفابخش قرآن را بر بالین انسان های بیمار زمزمه کند، تا حکمت و حلاوتِ سخن خالق، جان تازه در کالبد خفته مخلوق بدمد.

[شكوه انتظار]

بشارت مبعث




به اهل مکه خبر دهید که از ارتفاع کوه،
آبشاری جریان یافته است که نقطه تلاقیِ خدا با زمین خواهد شد.
مردی از عرب برمی خیزد تا ردای سبز رسالت را از دوش خود،
بر شهر یخ زده بت ها بکشد تا در پناه آیه ها و سوره های نگاهش،
روح منتظر بشر را به اشارتی، آسمانی کند.
به اهل مکه خبر دهید،
مردی از بالا می آید تا قطره قطره،
دریا را به جان قلب های سنگی بچشاند و خبر دهد از روزی که خواب از سر دیوارها خواهد پرید و پرندگان ایمان،
در تمام زمین، نامه رسانِ رسالت او خواهند شد.
ای اهل زمین!
بگشایید انحنای بازوانِ خود را تا صراط مستقیم او را در آغوش گیرید!

[شكوه انتظار]

محمد صلی الله علیه و آله ؛ بزرگ ترین امانت دار الهی




دهلیزهای سیاه جهل،
از امشب در آفتاب عالم تاب محمدی، راهی به سپیده دمان باز خواهد کرد و خدیجه و علی و محمد، در اولین نماز جماعتِ دنیا،
سر تعظیم به خدای کعبه فرود خواهند آورد، تا به یگانگی خالق عشق،
اقرار کنند. دیری نخواهد پایید که صفوف موحدان، حلقه های لبیک را به دور خانه دوست، بیارایند. بارِ امانتی که آسمان، توانِ کشیدن آن را نداشت، بر دوش نازنینِ احمد از صفین به اُحد و از تبوک به جمل و خیبر کشیده خواهد شد.
آوای بخوان بخوانِ او می ریزد
از غار، صدای گفت وگو می ریزد

می گفت فرشته: اقرأ باسم ربک

عشق است کز آسمان فرو می ریزد