۩★♪★♪★۩ شعبان ماه رحمت، برکات و فيوضات الهي .۩★♪★♪★۩

[شكوه انتظار]

... و سلام بر تو. آن دم که از مشرق لایزال طالع می‏شوی تا سِرِّ خلقت آسمان و زمین باشی!
سلام بر تو که روز تجلی را بشارت دهنده‏ای و صبح خدا را، مژده!
سلام بر تو که اشراق‏ها را درنوردیده‏ای و جهان را در خلسه حضور خود،
معلق گذارده‏ای؛
هر چند لحظه‏ای، نگاه ولایتت را بر این گستره محتاج، دریغ نخواهی داشت!

می‏آید، تا آمدنِ روح در کالبد زمان را به نمایش گذاشته باشد. می‏آید، تا ورود نفس در رگ درختان را اذن داده باشد.
می‏آید، تا مسیر رفتن را هموار کند. می‏آید، تا آمدنی‏ها را به تصویر باور خاک بکشاند.
سلام بر این آمدن سبز که تا ابدیت رونق خواهد داشت!

مهدی جان شعبان در راه است...
وچشم های ما منتظر...

[شكوه انتظار]

تیــــــک تــــــــاک شعبان در راه است
تیک و تاک ساعت ها غوغایی به پا کرده اند که نمی توان دیگر آن ها را خاموش و آرام کرد و به سکوت وا داشت و ما با این تیک تاک های بی قراری چه کنیم،
ما با این قلب هایی که نا منظم می زنند و از غم هجران تو به این روز افتاده اند،
چه کنیم؟
ما با این خاطرات تلخ که نوشتنش رنج آور است و ننوشتنش، عذاب آور، چه کنیم؟
ما با تاریخ چه کنیم؟
تاریخی که ما را غمگین می کند، تاریخی که ما را از فردای ما می ترساند، ما با این رنگ های هول ناکی که در تاریخ ثبت شده است، چه کنیم؟
ما چه کنیم با خود تنهای مان که در میان انبوه ای از انسان های تنها آرامیده ایم، ولی آرام نگرفته ایم؟
ما چه کنیم و تنها تو می توانی بگویی که ما چه کنیم و به کدام دریچه، دل مان را بیاویزیم و از کدام سو، به استقبال بهار برویم
و تنها تو می توانی بگویی که عادلانه زیستن چگونه است و چه لذتی دارد بدون تبعیض زندگی کردن و چگونه می توان بهای جان آدمی زاد را ارتقا داد و ارزان نفروشیم جان مان را در این سرایی که جان آدمیزاد روز به روز ارزان می شود.
بگو که ما سراپا گوشم و جز شنیدن راهی نداریم و تو باید بگویی تا ما بشنویم که دیگر نمی خواهیم از زبان دیگران بشنویم عدالت چیست و عادلانه زیستن چگونه ممکن است.
می خواهیم از زبان تو بشنویم که کی به مقصد می رسیم و کی می توانیم خودمان را آزاد ساریم از این بندهایی که هر روز نو می شود و همه جان مان را پوشانده اند.

آی تقویم ها که ورق ورق تان، پر از انتظارهای کوچ و بزرگ است، میدانیم شعبان در راه است
ای زمان که می گذری، ولی به چشم نمی آید گذشتنت، آری ماه رجب همه تمام شد...شعبان در انتظار است ماه تو ...
ای لحظه ها که نرم و آهسته می آید و نرم و آهسته می روید، ولی بر روی دوش انسان منتظر، بار سنگین انتظار را می افزاید.
ای انسان که روزها را می بینی که چگونه می گذرد و گرد پیری را می بینی که چگونه بر قامتت می نشیند و پنجره ها را می بینی که چگونه اسیر دست توفان است و راه ها را می بینی که در سیطره غبارها هستند و دشت ها را می بینی که سبزی شان را قرض گرفته اند و بیایان ها را می بینی که از خست،
بذری را در دل خود راه نمی دهند،
مرگ را می بینی که داس به دست،
همواره بیدار است و جان ها را می بینی که روز به روز ارزان می شود،
ای انسان که نمی دانی در دفتر خاطرات کدام خاطره شیرین و شاد را بنویسی و نمی دانی باید برای رسیدن از کدام راه بروی و نمی دانی که همراه و هم پا نمونه یافت نمی شود و همه بازیگرانی بیش نیستند در صحنه زندگی،
ای انسانی که تنهایی و تنهایت را می بینی و به رو نمی آوری و خودت را به راهی می زنی که از یاد ببری تنهایت را، ای انسانی که... .
آی چه قدر در این روزگار سخت و طاقت فرسا،
انسان بودن دشوار است و اهریمنی زیستن، آسان
مهربانم! قدم‏هایت، جاده‏های شب را می‏شکند
. نامت، ذکر مقدسی است که از دهان فرشتگان می‏تراود. مولایم!
آفتاب‏گردان‏ها از دست‏های روشن تو،
التماس دعا
دارند و کوه‏ها، با تمام استواری‏شان به شمشیر عدالت تو پشت گرم‏اند و زائران تو، نه تنها در سامرای سبز که تو را در تمام خاک جست‏وجو می‏کنند.

مهدی جان امید ما به شعبان است...


تو می‏آیی؛
روزی برای پایان اندوه و ختمی بر پاره کتابِ تنهایی.
تو می‏آیی؛
انتهای صبوری تمامی جمعه‏ها.

مقدم تو، اشک‏باران!

[شكوه انتظار]

اعمال مشترکه ماه شعبان آن چند امر است:

اول : هر روز هفتاد مرتبه بگويد
اَسْتَغْفِرُاللّهَ وَ اَسْئَلُهُ التَّوْبَةَ
دوم : هر روز هفتاد مرتبه بگويد
اَسْتَغْفِرُاللّهَ الَّذى لا اِلهَ اِلاّ هُوَ الرَّحْمنُ الرَّحيمُ الْحَىُّ الْقَيّوُمُ وَ اَتُوبُ اِلَيْهِ
و در بعضى روايات الْحَىُّ الْقَيُّومُ پيش از الرَّحْمنُ الرَّحيمُ است و عمل به هر دو خوبست و از روايات مستفاد مى شود که بهترين دعاها و ذکرها در اين ماه استغفار است و هرکه هر روز از اين ماه استغفار کند هفتاد مرتبه مثل آنست که هفتاد هزار در ماههاى ديگر استغفار کند.
سوم : تصدق کند در اين ماه اگرچه به نصف دانه خرمايى باشد تا حق تعالى بدن او را بر آتش جهنم حرام گرداند از حضرت صادق (ع) منقول است که از آن جناب سوال کردند از فضيلت روزه رجب فرمود چرا غافليد از روزه شعبان راوى عرض کرد يابن رَسول الله چه ثواب دارد کسى که يک روز از شعبان را روزه بدارد فرمود به خدا قسم بهشت ثواب اوست عرض کرد يابن رسول الله بهترين اعمال در اين ماه چيست فرمود تصدق و استغفار هر که تصدق کند در ماه شعبان حق تعالى آن را تربيت کند همچنانکه يکى از شما شتر بچه اش را تربيت مى کند تا آنکه در روز قيامت برسد به صاحبش در حالتى که بقدر کوه احد شده باشد.
چهارم : در تمام اين ماه هزار بار بگويد
لا اِلهَ اِلا اللّهُ وَلانَعْبُدُ اِلاّ اِيّاهُ مُخْلِصينَ لَهُ الدّينَ وَ لَوُ کَرِهَ الْمُشْرِکُونَ
که پاداش بسيار دارد از جمله آنکه عبادت هزار ساله در نامه عملش بنويسند.
پنجم : در هر پنجشنبه اين ماه دو رکعت نماز کند در هر رکعت بعد از حمد صد مرتبه توحيد و بعد از سلام صد بار صلوات بفرستد تا حق تعالى برآورد هر حاجتى که دارد از امر دين و دنياى خود و روزه اش نيز فضيلت دارد و روايت شده که در هر روز پنجشنبه ماه شعبان زينت مى کنند آسمانها را پس ملائکه عرض مى کنند خداوندا بيامرز روزه داران اين روز را و دعاى ايشان را مستجاب گردان و در خبر نبوى است که هر که روز دوشنبه و پنجشنبه شعبان را روزه دارد حق تعالى بيست حاجت از حوائج دنيا و بيست حاجت از حاجت هاى آخرت او را برآورد.
ششم : در اين ماه صلوات بسيار فرستد.
هفتم: در هر روز از شعبان در وقت زوال و در شب نيمه آن صلوات مَرْويّه از حضرت امام زين العابدين (ع) را بخواند.
هشتم : بخواند مناجات مرويه از ابن خالويه را که نقل کرده و گفته اين مناجات حضرت اميرالمؤمنين و امامان از فرزندان او است که در ماه شعبان مى خواندند.

علاقه مندان مي توانند براي استفاده از متن کامل اين صلوات به مفاتيح الجنان مراجعه کنند.

در اين شب و روزهاي مبارک به هنگام راز و نياز با معبود اگر دلهايتان ابري شد و باران گرفت دعايي به حال بيابان کنيد، باشد تا همگي (چه گناهکار و چه رو سفيد) به واسطه عاشقان واقعي از درياي رحمت الهي بهره مند شويم.

[شكوه انتظار]

ماه شعبان در کلام امام خمینی (ره)

ماه شعبان ، ماه امامت


این عید سعید بر همه مسلمین جهان و مستضعفان مبارک باد .
ماه شعبان ،ماه امامت . ماه رمضان ، لیلة القدر دارد وماه شعبان ، شب نیمه شعبان دارد که تالی لیلة القدر است . ماه رمضان مبارک است برای اين كه لیلةالقدر [دارد ] و ماه شعبان مبارک است برای اين كه نیمه شعبان دارد . ماه رمضان مبارک است برای اين كه نزول وحی در او شده است یا به عبارت دیگر ، معنویت رسول خدا وحی را نازل کرده است و ماه شعبان معظم است برای اين كه ماه ادامه همان معنویات ماه رمضان است . این ماه مبارک رمضان جلوه لیلةالقدر است که تمام حقایق ومعانی در او جمع است . ماه شعبان ، ماه امامان است که ادامه همان است .
در ماه مبارک رمضان ، مقام رسول اکرم ( صلی الله علیه و آله ) به ولایت کلی الهی بالاصاله تمام برکات را در این جهان بسط داده است و ماه شعبان ، که ماه امامان است ، به برکت ولایت مطلقه ،
به تبع رسول الله همان معانی را ادامه می دهد ...
ماه شعبان ، ماه ولایت است و همه این معانی را ادامه می دهد .ماه رمضان مبارک است که قرآن بر او وارد شده است ،و ماه شعبان مبارک است که ادعیه ائمه ( علیهم السلام ) در او وارد شده است .

[خادمه زینب کبری(س)]

ماه شعبان، ماه هشتم از ماههای قمری، ماهی بسیار شریف و منسوب به رسول خدا صلی الله علیه و آله و سلم است.
پیامبر فرمود:«شعبان ماه من است و ماه رمضان ماه خدا. هر کس یک روز از ماه من را روزه بگیرد، من در قیامت شفیع او خواهم بود.»
پیامبر ماه شعبان را روزه می‌داشت و آن را به ماه رمضان وصل می‌کرد.

هنگامی که ماه شعبان فرا می رسید امام سجاد علیه السلام اصحاب خود را فرا می‌خواند و درباره فضیلت این ماه سخن گفت. آنگاه می‌فرمود:«هر کس برای محبت پیامبر و تقرب به خداوند، ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند او را در روز قیامت مشمول کرامت خود می‌گرداند و بهشت را برای او لازم می شمارد.»

بر هر حال علاوه بر روزه که فضیلت بسیاری دارد، اعمال دیگری همچون نماز و اذکار و دعاها و استغفار نیز در این ماه وارد شده است که در کتاب شریف مفاتیح الجنان در فصل اعمال ماه شعبان ذکر شده است.
حوادث و وقایع تاریخی فراوانی نیز در ماه شعبان روی داده که مهمترین آن ولادت امام حسین و امام علی بن الحسین و امام مهدی و حضرت ابوالفضل علیهم السلام است.

منابع:
هدایة الانام الی وقایع الایام، محدث قمی، ص 108؛ مفاتیح الجنان، ص 279

[خادمه زینب کبری(س)]

«نیایش‏» ، نیاز روح است و «دعا» ، غذای جان .
در این‏که چه باید خواست و چگونه باید خواست، نیازمند رهنمود و تعلیم سالکان واصل و عارفان کاملیم، یعنی امام معصوم و اولیای الهی .
«مناجات شعبانیه‏» ، رهاوردی از آموزش‏های سالکانه آن حجت‏های الهی به رهروان راه معنی است .
مفاهیم بلند و عارفانه و عاشقانه آن، ریشه در دریای «دل امام‏» دارد و روح زیبای علی (ع) با این نیایش، خدای جمیل و جلیل را دیده و چشیده و لطف او را به تصویر کشیده است .
امامان دیگر نیز، پیوسته از این چشمه نوشیده‏اند و با واژه‏های سبز و تعبیرات نغز و جملات شیدایی آن، شوریده حالی خود را در پیشگاه خدا سروده‏اند و همه اهل این مناجات بوده‏اند .
امام امت «قدس سره‏» که گام جای گام آن اولیای قدوسی نهاده بود، پیوسته باشور و نشاطی خاص از آن یاد می‏کرد و فرازهایی از آن را با حالت وجد و جذبه تکرار می‏فرمود و سر در پای این دریای حکمت و عرفان می‏سود . از سخنان آن عارف پیر است که: «مناجات شعبانیه از مناجات‏هایی است که اگر یک نفر انسان دلسوخته، یک عارف دلسوخته . . . بخواهد آن را شرح کند و شرح کند از برای دیگران، بسیار ارزشمند است و محتاج به شرح است .»

[خادمه زینب کبری(س)]

«مناجات شعبانیه‏» ، زمزمه مناجات است و شور دعا و سوز تضرع و روزنه امید.

گفتگو با خدایی است که راز درون و نیاز انسان و فرجام امور را می‏داند و پیش از آن که لب به سخن گشاییم، دفتر دلمان و کتاب نفسمان را می‏خواند و قلم تقدیرش به همه چیز و همه کس جاری است و سود و زیان‏ها و افزایش و کاستی‏ها به دست اوست .
الهی . . . ان حرمتنی فمن ذالذی یرزقنی و ان خذلتنی فمن ذا الذی ینصرنی . . .
خدایا! اگر محرومم سازی، کیست که روزیم دهد؟ و اگر خوارم کنی کیست که یاریم کند؟ از خشم تو به خودت پناه می‏برم . اگر من شایسته رحمتت نیستم، تو سزاوار جود و بخششی .
در «مناجات شعبانیه‏» ، نیایشگر صاحبدل، خود را در برابر خدایی می‏بیند، بخشنده و رحمت گستر، رؤوف و خطاپوش، رحیم و پوزش‏پذیر، که نه می‏تواند دل از عطای او برکند و نه از عفو او بر خطاها نومید شود . زبان عذر خواهی او از خدا بلند است و دامن حسناتش کوتاه .

[خادمه زینب کبری(س)]

ماه رجب خداحافظ ، و سلام ماه شعبان ، سلام بر مواليد بي نظير تو ، سلام بر مهدي ، سلام بر حسين ،سلام بر زينت عبادت کنندگان و سلام بر عباس .

سرآغاز تو ابالفضل است ، باب ورود به حريم حسين ، و نهضتي که به دست فرزندش ادامه يافت ، تا به دست مهدي رسيد !!

سلام بر اسرار تو که سر الاسرار عالم است .

کليد غفران ماه رمضان تويي ، و پله کان عروج در مهماني الهي .

مناجات امير مؤمنان را در شبهاي تو شنيده ام ، از راز و نياز علي در شبهايت بزرگي تو را فهميدم ، علي خدا را به تو قسم ميداد ، کسي که همه عالم در شب قدر خدا را به او قسم ميدهند . الهي بعليٍ !!

بالهاي مهربانيت را براي من بگشا ، بگذار زير پرو بال تو آرام بگيرم ، ماه شعبان ! اينجا سرد است ، تاريک است ، و من از تارکي مي ترسم ، ماه شعبان ، بتاب ، بتاب بر يخهاي زمستانيمان ، ماه شعبان ! اينجا کوير است ، تشنه ايم ، تشنه خدا ، پس ببار ، ببار به زمينهاي خشک ساليمان ، ما را براي شب قدري بهتر ، مهماني زيباتر ، آماده تر کن !

چه زيباست مهماني الهي ، بعضي از اول رجب مهمانند ، برخي با تو آغاز کرده اند ، و برخي با رمضان ، خوشا به حال آناني که سه ماه مهمان خدايند .

عيد فطر براي رمضانيان زيباست ، براي شعبانيان زيباتر و براي رجبيون وصف ناشدني !

رجب که از دستمان رفت ،تو برايمان نور افشاني کن ، خوش آمدي ، سلام ماه شعبان .

[خادمه زینب کبری(س)]

زبان «مناجات شعبانیه‏» ، زبان عشق و شیدایی است:

«خدایا! اگر می‏خواستی خوارم کنی، هدایتم نمی‏کردی، اگر می‏خواستی رسوایم کنی از عقوبت دنیا معافم نمی‏کردی . . .
خدایا! اگر مرا به جرمم بگیری، دست ‏به دامان عفوت می‏زنم،
اگر مرا به گناهانم مؤاخذه کنی، تو را به بخشایشت‏باز خواست می‏کنم .
اگر در دوزخم افکنی، به دوزخیان اعلام خواهم کرد که دوستت دارم . . .
هر چند در کنار طاعتت، عملم کوچک است، اما امیدم بسی بزرگ است، پس چگونه می‏توانم از آستانت تهی‏دست و محروم برگردم؟ . . .»
اوج فرازهای بلند این دعا آنجاست که امام از خدایش «کمال انقطاع‏» می‏طلبد، از همه بریدن و به او پیوستن، جز فروغ او را ندیدن، چشم دل به نور کبریایی روشن ساختن، حجاب‏های نور را گسستن و به معدن عظمت رسیدن و جان را معلق درگاه ربوبی ساختن و به درگاه عزت و قدس او آویختن و در خلوت خدا، همدم او شدن و مدهوش جلال الهی گشتن . . .
الهی! هب لی کمال الانقطاع الیک و انر ابصار قلوبنا بضیاء نظرها الیک . . .

[خادمه زینب کبری(س)]

«مناجات شعبانیه‏» شکوه از جدایی‏ها و دور افتادن‏ها و غفلت‏ها و به خواب رفتن‏هاست . و انسان، تردیدی میان

کیفر الهی، دوزخ را در چشم انداز قرار می‏دهد و پاداش خدا، به بهشت فرا می‏خواند .
تا یار، کرا خواهد و میلش به که باشد!
و پایان دعا، خواسته‏ای چنین است:
«خدایا! مرا به فروغ نشاط‏انگیز عزت خویش بپیوند، تا تنها شناسای تو باشم و از غیر تو روی برتابم و تنها از تو ترسم و بیم تو داشته باشم .»
این است که همه امامان، بی‏استثنا، زبانی مترنم و دلی مشعوف به این دعا داشته‏اند و مناجات شعبانیه، با این حقایق ناب عرفانی و لحن و زبانی شیدایانه، «سرود شوریدگی‏» آن پیشوایان بوده است .
این است، رمز تغزل ائمه با این نشید آسمانی و سرود عرفانی!