۩♥*♥۩ ثواب روزه ماه شعبان ۩♥*♥۩

[خادمه زینب کبری(س)]

۩♥*♥۩ ثواب روزه ماه شعبان ۩♥*♥۩

1- «عن أبی حمزة الثمالی عن أبی جعفر ع قال من صام شعبان کان له طهورا من کل زلة و وصمة و بادرة فقال أبو حمزة فقلت لأبی جعفر ع ما الوصمة قال الیمین فی المعصیة و النذر فی المعصیة قلت فما البادرة قال الیمین عند الغضب و التوبة منها و الندم علیها؛

ابو حمزه ثمالى، از امام محمد باقر علیه السلام روایت کرده است که: هر کس در ماه شعبان روزه بگیرد، مایه پاکى او از هر لغزش و وصمه و بادره خواهد شد، راوى مى گوید: از حضرت پرسیدم: وصمه چیست؟ حضرت فرمود: سوگند و نذر در معصیت، عرض کردم: بادره چیست؟ حضرت فرمود: به هنگام خشم سوگند خوردن، و توبه از آن همان پشیمانى بر آن است».

2- «عن إسماعیل بن عبد الخالق قال جرى ذکر شعبان عند أبی عبد الله ع و صومه قال فقال إن فیه من الفضل کذا و کذا و فیه کذا و کذا حتى إن الرجل لیدخل فی الدم الحرام فیصوم شعبان فینفعه ذلک و یغفر له؛

اسماعیل بن عبد الخالق روایت کرده است که در محضر امام صادق علیه السلام از ماه شعبان و روزه گرفتن در آن سخن به میان آمد، آن حضرت فرمود: روزه گرفتن در آن ماه فضیلتش چنان و چنین است، حتى اگر شخصى مرتکب قتل حرامى شود و ماه شعبان را روزه بگیرد، این روزه گرفتن به حال او مفید است و آمرزیده خواهد شد».

3- «عن المفضل بن عمر عن أبی عبد الله ع قال صوم شعبان و شهر رمضان شهرین متتابعین توبة و الله من الله؛

مفضل بن عمر از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که: به خدا سوگند که روزه ماه شعبان و ماه رمضان- دو ماه متوالى- همان توبه اى است که خداوند متعال پذیرفته باشد».

4- «عن عبد الله بن مرحوم الأزدی قال سمعت أبا عبد الله ع یقول من صام أول یوم من شعبان وجبت له الجنة و من صام یومین نظر الله إلیه فی کل یوم و لیلة فی دار الدنیا و دام نظره إلیه فی الجنة و من صام ثلاثة أیام زار الله فی عرشه من جنته کل یوم؛

عبد الله بن مرحوم ازدى نقل کرده است که از امام صادق علیه السلام شنیدم که مى فرمود: هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد، حتما بهشت بر او واجب مى شود؛ و هر کس دو روز (از ماه شعبان) را روزه بگیرد خداوند متعال در عالم دنیا در هر روز و هر شب به او نظر مى کند و نظر خداوند به او تا در بهشت نیز ادامه مى یابد؛ و هر کس سه روز روزه بگیرد هر روز از بهشت خدا را در عرشش زیارت مى کند».

5- «عن إسماعیل بن أبی زیاد عن أبی عبد الله ع قال قال رسول الله ص شعبان شهری و رمضان شهر الله و هو ربیع الفقراء و إنما جعل الأضحى لشبع مساکینکم من اللحم فأطعموهم؛

اسماعیل بن ابى زیاد از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: شعبان ماه من، و رمضان ماه خداوند و بمنزله بهار مستمندان است، و خداوند متعال عید قربان را فقط براى سیر کردن نیازمندان شما از گوشت قرار داد، پس آنها را اطعام کنید».

[خادمه زینب کبری(س)]

6- «عن أبی الصباح قال سمعت أبا عبد الله ع یقول صوم شعبان و رمضان و الله توبة من الله؛

ابو الصباح از امام صادق علیه السلام روایت کرده است: به خدا سوگند که روزه ماه شعبان و ماه رمضان بمنزله قبول توبه از طرف خداوند است».

7- «عن المفضل بن عمر عن أبی عبد الله ع قال کان أبی ع یفصل ما بین شعبان و شهر رمضان بیوم و کان علی بن الحسین ع یصل ما بینهما و یقول صوم شهرین متتابعین توبة من الله؛

مفضل بن عمر از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که فرمود: پدرم علیه السلام بین (روزه) ماه شعبان و ماه رمضان یک روز فاصله مى انداخت، و حضرت امام زین العابدین علیه السلام آن دو ماه را به هم وصل مى کرد و مى فرمود: روزه دو ماه متوالى، به منزله توبه اى است که از طرف خداوند مورد قبول قرار گرفته است».

8- «عن عمر بن خالد عن أبی جعفر ع قال کان رسول الله ص یصوم شعبان و شهر رمضان و ینهى الناس أن یصلوهما و کان یقول هما شهرا الله و هما کفارة لما قبلهما و ما بعدهما من الذنوب؛

مرو بن خالد، از امام باقر علیه السلام روایت کرده است: رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در ماه شعبان و ماه رمضان روزه مى گرفت و روزه این دو ماه را به یک دیگر وصل مى کرد و مردم را از اتصال روزه ماه شعبان به ماه رمضان نهى کرده مى فرمود: این دو ماه، دو ماه خدا است و کفاره گناهان گذشته و آینده است».

9- «عن حفص بن البختری عن أبی عبد الله ع قال کن نساء النبی ص إذا کان علیهن صیام أخرن ذلک إلى شعبان کراهیة أن یمنعن رسول الله ص حاجته و إذا کان شعبان صمن و صام معهن قال و کان رسول الله ص یقول شعبان شهری؛

حفص بن بخترى از امام صادق علیه السلام روایت کرده است که: زنان پیغمبر هر گاه روزه اى بر عهده داشتند، (اداى) آن را تا ماه شعبان به تأخیر مى انداختند، تا رعایت حال رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم را کرده باشند؛ و چون ماه شعبان فرا مى رسید، روزه مى گرفتند و حضرت نیز همراه با آنان روزه مى گرفت. حضرت در ادامه سخنان خود فرمودند: رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم مى فرمود: شعبان، ماه من است».

10- «عن سماعة بن مهران قال قلت لأبی عبد الله ع هل صام أحد من آبائک شعبان فقال خیر آبائی رسول الله ص صامه؛

سماعة بن مهران نقل مى کند که به امام صادق علیه السلام عرض کردم: آیا کسى از پدران شما ماه شعبان را روزه مى گرفت؟ فرمود: رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم که بهترین پدران من است، در ماه شعبان روزه مى گرفت».

11- «عن یونس بن یعقوب قال سألت أبا عبد الله ع عن صوم شعبان- هل کان أحد من آبائک یصومه فقال خیر آبائی رسول الله ص و أکثر صیامه فی شعبان؛

یونس بن یعقوب روایت کرده است که از امام صادق علیه السلام پرسیدم: آیا کسى از پدران شما در ماه شعبان روزه مى گرفت؟ حضرت فرمود: بهترین پدرانم که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم بود روزه هاى خود را بیشتر در ماه شعبان قرار مى داد».

12- «عن زید بن أسلم قال سئل رسول الله ص عن صوم رجب فقال أین أنتم عن شعبان؛

زید بن اسلم روایت کرده است که از پیامبر خدا صلى الله علیه و آله و سلم در مورد روزه ماه رجب پرسیدند، حضرت فرمود: چرا از (روزه) ماه شعبان غافلید؟!».

[خادمه زینب کبری(س)]

13- «أسامة بن زید قال کان رسول الله ص یصوم الأیام حتى یقال لا یفطر و یفطر حتى یقال لا یصوم قلت رأیته یصوم من شهر ما لا یصوم من شی ء من الشهور قال نعم قلت أی الشهور قال شعبان هو شهر یغفل الناس عنه بین رجب و رمضان و هو شهر ترفع فیه الأعمال إلى رب العالمین فأحب أن یرفع عملی و أنا صائم؛

اسامة بن زید روایت کرده است که: رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم آنقدر پى در پى روزه مى گرفت تا جایى که گفته مى شد: رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم افطار نخواهد کرد، و آنقدر افطار مى کرد تا جایى که گفته مى شد: رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم روزه نخواهد گرفت. راوى مى گوید: از اسامة بن زید سؤال کردم: آیا متوجه شدى که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در چه ماهى از ماههاى سال بیشتر روزه مى گرفت؟ گفت: آرى، گفتم: کدام ماه؟ گفت: شعبان، ماهى که در بین رجب و رمضان قرار دارد، و مردم از (فضیلت) آن غافلند، و آن ماهى است که اعمال در آن ماه بسوى پروردگار جهانیان بالا مى رود، و من دوست دارم در حالى که روزه هستم، عمل من به (عالم) بالا برود».


14- «عن أنس قال سئل رسول الله ص أی الصیام أفضل قال شعبان تعظیما لرمضان؛

از انس بن مالک روایت شده است که از رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم پرسیدند: کدام یک از روزه ها بهتر است؟ فرمود: ماه شعبان به نیت بزرگداشت ماه رمضان».

15- «عن أم سلمة عن أبی سلمة أن النبی ص لم یکن یصوم من السنة شهرا تاما إلا شعبان یصل به رمضان؛

ام سلمه روایت کرده است که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در هیچ ماهى تا پایان ماه روزه نمى گرفت مگر ماه شعبان که آن را به ماه رمضان متصل مى کرد».

16- «ابن عباس روایت کرده است که رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم در حالى که یارانش از فضیلت ماه شعبان سخن مى گفتند فرمود: ماه شریفى است، و آن ماه من است، و فرشتگانى که حامل عرشند آن را بزرگ مى دارند و حقش را مى شناسند، و آن ماهى است که در آن روزیهاى مؤمنان به خاطر ماه رمضان افزون مى شوند، و بهشت، زینت و آراسته مى گردد، و به این جهت نامش را شعبان گذاشتند که روزیهاى مؤمنان در آن تقسیم مى شود، و آن، ماه عمل است، و در آن هر حسنه اى هفتاد برابر مى شود، و سیئه (از نامه اعمال) پاک و گناهان آمرزیده مى گردد، و عمل نیک، مورد قبول قرار مى گیرد. پروردگار با عظمت در آن ماه به بندگانش مباهات مى کند و از عرش خویش به روزه داران و عبادت کنندگان خود نظرى مى افکند، و در برابر حاملان عرش خود به آنها مباهات مى کند. در این هنگام، حضرت على بن ابى طالب علیه السلام از جا برخاست و عرض کرد: پدر و مادرم بفدایت اى رسول خدا! فضایل این ماه را بیشتر بیان کنید، تا میل به روزه گرفتن و عبادت کردن در این ماه، در ما افزون شود، و به تهجد و شب زنده دارى بپردازیم. رسول خدا صلى الله علیه و آله و سلم فرمود: هر کس روز اول ماه شعبان را روزه بگیرد خداوند براى او هفتاد حسنه مى نویسد، و هر حسنه اى برابر با (ثواب) یک سال عبادت است. و هر کس دو روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، گناهانى که باعث نابودى اویند، آمرزیده مى شوند. و هر کس سه روز در ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد درجه در بهشت از در و یاقوت براى او بالا برده خواهد شد. و هر کس چهار روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، در روزى او گشایش حاصل مى شود.

[خادمه زینب کبری(س)]

و هر کس پنج روز از ماه شعبان را روزه بدارد، خداوند محبت او را در دلهاى مردم قرار مى دهد. و هر کس شش روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند هفتاد نوع بلا را از او دور مى سازد. و هر کس هفت روز از ماه شعبان را روزه بدارد، از ابلیس و دستیارانش و وسوسه ها و اشارات وسوسه انگیز وى در امان مى ماند. و هر کس هشت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد از دنیا رحلت نمى کند مگر آنکه از آب حوضهاى قدس سیراب شود. و هر کس نه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد منکر و نکیر به هنگام سؤال، با وى مهربان و با عطوفت خواهند بود. و هر کس ده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند قبر او را هفتاد ذراع در هفتاد ذراع وسعت مى دهد. و هر کس یازده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، یازده مناره از نور بر فراز قبرش نصب مى شود. و هر کس دوازده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار فرشته هر روز او را در قبرش زیارت مى کنند تا زمانى که در صور بدمند. و هر کس سیزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، فرشتگان هفت آسمان براى او طلب آمرزش مى کنند. و هر کس چهارده روز از ماه شعبان را روزه بدارد به چهار پایان و درندگان حتى ماهیان دریاها الهام مى شود که براى او طلب آمرزش کنند. و هر کس پانزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، پروردگار عزیز و مقتدر او را مورد خطاب قرار مى دهد که: به عزتم قسم که تو را در آتش نمى سوزانم. و هر کس شانزده روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد دریاى آتش براى او خاموش مى شود. و هر کس هفده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، تمام درهاى آتش به روى او بسته خواهد شد. و هر کس هجده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، (در آخرت) تمام درهاى بهشت به روى او باز مى گردد. و هر کس نوزده روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار قصر از در و یاقوت در بهشت به وى عطا مى شود.

و هر کس بیست روز از ماه شعبان را روزه بدارد، هفتاد هزار از حوریان بهشتى را به همسرى او درآورند. و هر کس بیست و یک روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، فرشتگان به وى خوش آمد مى گویند و بالهاى خویش را بر بدن او مى سایند. و هر کس بیست و دو روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، هفتاد هزار جامه از سندس و استبرق بر او مى پوشانند. و هر کس بیست و سه روز از ماه شعبان را روزه بدارد، به هنگام بیرون آمدن از قبر، مرکبى از نور براى او آماده مى کنند، و او بر آن مرکب نور سوار مى شود و بسوى بهشت به پرواز در مى آید. و هر کس بیست و چهار روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، اختیار شفاعت هفتاد هزار نفر از اهل توحید به او کرامت مى شود. و هر کس بیست و پنج روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، امان بیزارى از نفاق به او داده مى شود. و هر کس بیست و شش روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند جواز عبور از صراط را به او عنایت مى فرماید. و هر کس بیست و هفت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، خداوند برات رهائى او را از آتش جهنم صادر مى کند. و هر کس بیست و هشت روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، چهره اى نورانى و شاد پیدا مى کند. و هر کس بیست و نه روز از ماه شعبان را روزه بگیرد، (مقام و منزلت ناشى از) خشنودى پروردگار بزرگ را که بزرگترین پاداشهاست به دست مى آورد. و هر کس سى روز از ماه شعبان را روزه بدارد، جبرئیل او را از پیشگاه عرش مورد خطاب قرار مى دهد که: اى مرد! عمل خود را از سر گیر، و از نو شروع به کار کن، زیرا گناهان گذشته تو همه آمرزیده شد، و این گفته پروردگار عالمیان است که: اگر گناهان تو به شماره ستارگان آسمان و قطره هاى باران و برگهاى درختان و به تعداد شنهاى بیابان و به شماره روزهاى دنیا باشد، من همه آنها را آمرزیدم، و انجام این کار در ازاى روزه دارى تو در ماه شعبان از براى خداوند گران نیست. ابن عباس مى گوید که: این ثواب روزه دارى در ماه شعبان است».