۞*•*♥*•*۞ ويژه نامه ميلاد ماه بني هاشم حضرت عباس (ع)۞*•*♥*•*۞

[خادمه زینب کبری(س)]

اباالفضل

کسی از نام اباالفضل اگر دم بزند
عشق پیدا شود و خیمه به عالم بزند
دل، همان بس که به باغ تو شکوفا شود و
چشم بگذار که در وصف تو شبنم بزند
دست، هنگامه نقّاشی تو آه کشد
عشق، بگذار قرار همه بر هم بزند
دیده از نام اباالفضل چراغان شود و
تکیه بر کوچه آیین محرّم بزند
یک توسل به تو کافی است دری باز شود
عشق پیدا شود و خیمه به عالم بزند
رزیتا نعمتی

[شكوه انتظار]

این مشک خالی نیست دریای وفای توست
زمزم درون مشک باران مبتلای توست
حالا که آتش شد نگاه مشک در چشمت
تنها نجات بچه‏ها دست دعای توست
پای تو جرعه جرعه تابی‏انتها رفته است
در دست تو تصویر زیبای خدای توست
دارد زمین آرام می‏گیرد و می‏خوابد
وقتی که در این خانه اندوه، جای توست
یک چشم بر هم خورد و دنیا خواب شد آری
آرامش دنیا فقط از ماجرای توست
سرگیجه می‏گیرد دو چشمت در هبوط آب
سیل بزرگ حادثه در چشم‏های توست
تا لحظه آخر برایت سبز می‏بارد
اشک زمین ـ دریاچه‏های غم ـ برای توست

[نرگس منتظر]

خجل از روی ماه
پنداری دروغ نیست که بگوییم او مادری دلاور و پاک‌سرشت به پاکی فرشته‌ها داشت.

لافی گزاف نیست که بگوییم پدرش علی نام داشت و بردن این نام کافی است تا بدانیم از نسل کیست؟

جنت و رضوان و حور و کوثر، همگی آیت و نشانه‌ای از خوی وی است.

او آبشاری است که از کوهی استوار چون على، در طبیعتی چون ام‌البنین جاری شد و در سرشاری از عطش سوخت.

قهرمان نهر علقمه که شمس و قمر از نور جمالش خجل می‌شوند، افسانه و اساطیر نبود؛ مردی بود که مثل یک عَلَم هیچ وقت بر زمین نماند.

لقب «اَسَدُ الله الْغالِبْ» را چون علی بر او نهادند تا دوباره حمله‌های حیدری در میدان‌ها تکرار شوند

و هنوز بعد از این همه سال، زیر نور مهتاب، چهره‌اش در زلالی آب می‌لرزد؛
گویی تنها بعد از خدا از آب می‌ترسد.
مردی که افسانه نیست.

فاطمه بهبهانى

[خادمه زینب کبری(س)]

صفا آوردی


مثل گل خوش آمدی، آقا صفا آورده­ای!
خود، گلی؛ گل با خودت دیگر چرا آورده­ای؟
ماجرای دست­هایت ماجرایی آشناست
باز هم ما را به یاد کربلا آورده­ای
تا علی گردد علی، یک رکعت از او مانده بود
لطف کردی آمدی آن را به جا آورده­ای
قطره اشک علی بودی که در چاهی چکید
هان! وگرنه مشک خالی از کجا آورده­ای؟
ای تمام عشق بین چشم تا پیشانی­ات!
آمدی، خوش آمدی، آقا وفا آورده­ای!


رزیتا نعمتی

[شكوه انتظار]

مثل گل خوش آمدی، آقا صفا آورده ای!

خود، گلی؛ گل با خودت دیگر چرا آورده ای؟

ماجرای دست هایت ماجرایی آشناست

باز هم ما را به یاد کربلا آورده ای

تا علی گردد علی، یک رکعت از او مانده بود

لطف کردی آمدی آن را به جا آورده ای

قطره اشک علی بودی که در چاهی چکید

هان! وگرنه مشک خالی از کجا آورده ای؟

ای تمام عشق بین چشم تا پیشانی ات!

آمدی، خوش آمدی، آقا وفا آورده ای!

[شكوه انتظار]

با هر غریبه آشنا، محبوب عالمینه

براش همین‏قدر بسه برادر حسینه

حاجت از اون می‏گیره هر دلی که شکسته‏س

قوت قلبه اسمش برای هر چی خسته‏س

دلش یه دریا عشقه مهربونه نگاهش

ستاره‏ها می‏زنن بوسه به روی ماهش

لباش یه باغ خنده، نگاش آبی دریاس

وقتی میاد می‏پیچه توی هوا عطر یاس

ستون آسمونه دست علم‏گیر اون

آینه خشم و مهر تیغه شمشیر اون

اون داداش خورشیده سرور آسموناس

حسین همیشه می‏گه داداش یعنی عباس

[شكوه انتظار]

عالم سراپا ناز شد



ای عاشقان ای عاشقان عالم سراپا ناز شد
سیمرغ قاف عشق را هنگامه پرواز شد
ز اسرار خلقت بهر ما افشا هزاران راز شد
کلک جهان آرای حق آماده اعجاز شد
از فرط شادی و شعف عفو گنه آغاز شد
باب الحوائج آمد و درهای رحمت باز شد
ساقی بیاور جام می چون اشجع الناس آمده
عاشوریان را مژده ده بر گو که عباس آمده
از دامن ام البنین ماهی به یثرب سر زده
کز حسن رویش طعنه‎ها بر خسرو خاور زده
پهلو به پهلوی علی مانند شیر نر زده
گلبوسه‎ها بر دست او داماد پیغمبر زده
از بهر یاری حسین تکبیر از دل بر زده
پرچم علیه دشمنان بر قله باور زده
ساقی بیاور جام می چون اشجع الناس آمده
عاشوریان را مژده ده بر گو که عباس آمده
سرچشمه آب بقا جوشد ز چشم مست او
گردد فدائی حسین از چشم مستی هست او
عفو گناه ما کند خالق به ناز شصت او
دل بر حسینش بسته او نازم به بند و بست او
هستی دهد در راه حق هستی شود پا بست او
تا دین نیفتد از بها افتد ز پیکر دست او
ساقی بیاور جام می چون اشجع الناس آمده
عاشوریان را مژده ده بر گو که عباس آمده
او آمده تا خویش را سر مست شیدایی کند
کز مستی و شیدایی‎اش بر خلق آقایی کند
در کربلای پر بلا جنگی تماشایی کند
در خدمت پیر عطش لب تشنه سقایی کند
صدها هزاران درد را درمان ایمائی کند
ز انفاس گرم خویشتن کار مسیحائی کند
ساقی بیاور جام می چون اشجع الناس آمده
عاشوریان را مژده ده بر گو که عباس آمده
از روز اول مایه عز و وقار زینب است
در کربلای پر بلا او پاسدار زینب است
در موقع اندوه و غم او غمگسار زینب است
اهل حرم را محرم و آئینه‎دار زینب است
پشت و پناه و همدم و همکار و یار زینب است
هر جا که نام زینب است او در کنار زینب است
ساقی بیاور جام می چون اشجع الناس آمده
عاشوریان را مژده ده بر گو که عباس آمده
پرچم فراز دین حق پرورده مولاست او
چون در شجاعت رهبری بی باک و بی پرواست او
همسنگر آزادگی با یوسف زهراست او
باب الحوائج در جهان بر خلق ما فیهاست او
غیرت بسان قطره و در مرتبت دریاست او
ناموس حق را حامی و غارتگر دلهاست او
ساقی بیاور جام می چون اشجع الناس آمده
عاشوریان را مژده ده بر گو که عباس آمده
باشد حسین فاطمه چون شمع و او پروانه‎اش
جان می‎کند ایثار او چون او بود جانانه‎اش
کرب و بلا میخانه و او ساقی میخانه‎اش
حق از می قالوا بلی پر می‎کند پیمانه‎اش
آب فرات آمد به جوش از نعره مستانه‎اش
آزادمردی زنده شد از همت مردانه‎اش
ساقی بیاور جام می چون اشجع الناس آمده
عاشوریان را مژده ده بر گو که عباس آمده
شاعر : ژولیده نیشابوری

[فاطمی*خادمه یوسف زهرا(س)*]

روز میلاد اباالفضل رشید آمده است
یاکه بر خلق زمین، لطف مزید آمده است

بعد میلاد حسین بن علی شمس ضحی
قمری از پی خورشید پدید آمده است

دست پر قدرت اوصف شکن کرببلاست
یاور دین خدا، خصم یزید آمده است

صاحب طلعت زیبا و قدی چون شمشاد
دست پرورده خلاّق مجید آمده است

مادر دهر نزایید و نزاید به جهان
همچو عباس دل آور که وحید آمده است

بر حسین بن علی از کرم حضرت حق
با چنین یار وفادار نوید آمده است

یک جهان شوکت و جاه است به دربار حسین
گرچه در ساحت قدسش چو عبید آمده است

کربلا بیشه شیران شجاعت گردید
لیک عباس در این بیشه، فرید آمده است

گرچه از قطره آبی شده نومید ولی
بر همه خلق جهان، باب امید آمده است

غرق دریای گنه گشته یگانه لیکن
ریزه خوار کرم شاه شهید آمده است
.

[شكوه انتظار]

وقتي خدا قدم به دل و جان ما گذاشت
عباس را به جان و دل شيعه جا گذاشت
عطر ادب ز خيمه ي عشاق شد بلند
وقتي حسين پرچم عباس را گذاشت
اي همت بلند تو خلوتگه امان
بيچاره آنکه حق تو را زير پا گذاشت
نور تو را مقام تو را عصمت تو را
جز در وجود پاک تو خالق کجا گذاشت؟
فاني في الحسين شدن از مرام توست
در مکتبي که دست تو آن را بنا گذاشت
سلطان عشق گفت:فداي تو جان من
بعد از خودش امام تو سنت بجا گذاشت
با انتقال رتبه باب الحوائجي
ارباب ما نهايت منت به ما گذاشت
انگار علاقه به تو ارث فاطمي است
در دل عزيز فاطمه عشق تو را گذاشت
تقوا و زهد علم وعمل غيرت و وقار
اينها مظاهري است که در تو خدا گذاشت
روزي که از وجاهت تو پرده بر کشند
پيغمبران ز وجه خدا جرعه سر کشند
آنکه تو را ز زمره ي جانانه ها نوشت
نام ترا به سر در ميخانه ها نوشت
ساقي شدي که ساغر ايمان دهي به ما
قدر تو را قدير به پيمانه ها نوشت
قصه نويس مبتکر قصه هاي عشق
قد تو را رشيد چو افسانه ها نوشت
اي سايه ات پناه امام زمان، خدا
کهف تو را امن ترين خانه ها نوشت
خشم خدا به ابروي پيوسته ات سزاست
چشم تو را مراقب بيگانه ها نوشت
جانت فداي طاعت و جسمت فناي يار
وصف تو را شبيه به پروانه ها نوشت
گلبوسه ها به دست تو دارد پيام ها
دست تو را محافظ گلخانه ها نوشت
رزمت عجيب شبيه به جنگيدن علي است
شمشير تو خطوط سر شانه ها نوشت
حيدر،حسن،حسين اساتيد جنگي ات
درس تو را زمکتب شاهانه ها نوشت
وقتي سخن ز ساقي و ساغر شود رواست
نام تو را به سر در خمخانه ها نوشت
عشقت جلال ماست، تبارکت يا هلال
رويت جمال هوست، تعاليت يا جلال
از بس نوشته اند جمالت منور است
رويت سزاي گفتن الله اکبر است
اي حمزه ي رسول گرامي کربلا
محو تو سيد الشهداي پيمبر است
اي نافذ البصيره کجا سير مي کني
چشمت شبيه هيبت چشمان حيدر است
از آن زمان که تو پسر فاطمه شدي
دستت شفيع امت زهراي اطهر است
سرو قدت اگر چه به ام البنين بَرد
کي هيبتت به هيبت زينب برابر است
آنانکه نام ماه بني هاشمت دهند
رخسارشان منور صد ماه و اختر است
فضل وکمال را به تو تفويض کرده اند
آنانکه فضلشان همه از فضل داور است
روز جزا به مرتبه ات غبطه مي خورند
آنانکه از شهادتشان فيض محشر است
دل را شراب صحبت تو مست مي کند
ما را خمار بوسه بر آن دست مي کند
روز ازل که روز علمداري تو بود
آب حيات تشنه لب ياري تو بود
روزي که جام عشق عطشناک مرد بود
آن روز روز سيد وسالاري تو بود
کافي نبود سر بکشد جام عشق را
تنها کسي که شاهد ميخواري تو بود
روزي که هيچ صحبت دلداگي نبود
صحن الست صحنه ي دلداري تو بود
دل دادي وشد آتش دلبر به کام تو
لب تشنگي متاع خريداري تو بود
چشم و سر و دو دست تو دادُ الست داد
شرم شريعه از عرق جاري تو بود
وقتي تنت نشست ز مستي ميان نور
عرشي عظيم گرم عزاداري تو بود
بر خلق نوري تو خدا افتخار کرد
فخر خدا براي گرفتاري تو بود
آن روز هم در عالم ذر مثل کربلا
زهرا کنار علقمه در ياري تو بود
آن ساقي آفرين که تو را آفريده است
مشک تو را و اشک تو يکجا خريده است
*** محمود ژوليده ***