قصيده محمد علي خان سروش
اين قصيد را ميرزا محمد علي خان شمس الشعراء ، متخلص به«سروش» ، در وصف قم و بارگاه حضرت معصومه 3 سروده است: آن كه فرش بارگاهش عرش را افسر بود/
كيست او؟ داني كه بنت موسي جعفر بود/
آفتاب خاندان معصومه عذرا كه او/
با رضا سلطان دين هم پشت و هم گوهر بود/
شاه خاتونان فردوس است و ماه بانوان/
لاجرم چونين برادر را چنين خواهر بود/
منقبت او راست صد چندان كه در درياست دُرّ/
بلكه صد چندان كه اندر آسمان اختر بود/
پرورنده گوهرش هم موسي است و هم رضا/
دست پرورد دو سلطان بانوي با فر بود/
عطر حورالعين همين باشد غبار روضه ات/
تربتت جبرئيل را پيرايه شهپر بود/
تربت پاك و نسيم روضه ات از ديرباز/
داروي بيمار باشد و نيروي پيكر بود/
تا كه وصف عفتت رضوان كند با حور عين/
صد هزاران جاي در خلد برين كمتر بود/
مي نباشد قيمت لختي غبار درگهت/
هر چه اندر گنجور و اندر جهان گوهر بود/
بارگاهت سجده گاه هر امير و هر فقير/
پيشگاهت بوسه گاه مهتر و كهتر بود/
كعبه باشد قبله امت چنان چون در عرب/
بقعه تو در عجم خود قبله ديگر بود/