๑۩۩๑۩۩ رباعبات خیام ๑۩۩๑۩۩

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

مـن هیچ ندانم که مرا آن که سرشت

از اهل بهشت کرد یا دوزخ زشت

جامی و بتی و بربطی بر لب کشت

اين هر سه مرا نقد و ترا نسیه بهشت

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

چون ابر به نوروز رخ لاله بشست

برخیز و به جام باده کن عزم درست

کاين سبزه که امروز تماشاگــــه تست

فردا همه از خاک تو بر خواه د رست

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

هر سبزه که بر کنار جویی رسته است

گويی ز لب فرشته خويي رسته است

پا بر سر هر سبزه به خــواری ننهی

کان سبزه ز خاک لاله رويی رسته است

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

گویند که دوزخی بود عاشق و مست

قولی است خلاف دل در آن نتوان بست

گر عاشق و مست دوزخی خواهد بود

فردا باشد بهشـت همچون کف دست

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

اين کوزه چو من عاشق زاری بوده است

در بند ســر زلف نــگاری بــوده است

ايــن دسته کــه بر گردن او می بـینی

دستی است که بر گردن ياری بوده است

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

دارنده چو ترکيب طبايع آراست

از بهر چه او فکندش اندر کم و کاست

گر نيک آمد شکستن از بهر چه بود

ور نيک نیامد اين صور ، عیب کراست

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

اين بحر وجود آمده بيرون ز نهفت

کس نيست که اين گوهر تحقيق بسفت

هر کس سخنی از سر سودا گفته است

زان روی که هست کس نمی داند گفت

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

دل سر حیات اگر کماهی دانست

در مرگ هم اسرار الهی دانست

امروز که با خودی ندانستی هیچ

فردا که ز خود روی چه خواهی دانست

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

گردون نگری ز قد فرسوده ماست

جیحون اثری ز اشک آلوده ماست

دوزخ شرری ز رنج بیهوده ماست

فردوس دمی ز وقت آسوده ماست

[مریم منتظر*خادمه مولای منتظران*]

فصل گل و طرف جویبار و لب کشت

بــا يـک دو سـه دلبـری حــور سـرشت

پيش آر قــدح که بـاده نــوشان صــبوح

آسوده ز مسجدند و فــارغ ز بـهشت