آیا ائمه همانند ما نماز می خواندند؟

[رایکا]

کیفت اقامه نماز از کجا به دست ما رسیده ؟ آیا منبع خاصی دارد ؟ آیا ائمه همانند ما نماز می خواندند؟

نمازى كه ما ـ براساس آنچه فقها و مراجع تقلید به‌دست آورده‌اند ـ مى‌خوانیم، تمام اجزا، شرایط، مسائل و احكام آن از آیات قرآن و روایات پیامبر(صلى الله علیه وآله) و امامان(علیهم السلام) گرفته شده است.

براى نمونه، سه جلد از كتاب وسائل الشیعه (یكى از كتاب‌هاى روایى فقه شیعه است كه مشتمل بر 35868 روایت مى‌باشد و محدث بزرگ شیخ حر عاملى آن را تألیف نموده‌اند ) در مورد نماز و احكام و مسائل آن است.

بنابراین نمازى كه ما مى‌خوانیم همان نماز پیامبر(صلى الله علیه وآله) و امامان(علیهم السلام) است. براى نمونه یك روایت درباره كیفیت نماز بیان مى‌شود:

حماد بن عیسى(بعد از این كه در حضور امام صادق(علیه السلام) دو ركعت نماز مى‌خواند و حضرت نمازش را نمى‌پسندد) گوید: امام صادق(علیه السلام) برخاست و رو به قبله ایستاد، دو دستش را روى پاهایش قرار داد و انگشتان دستش را بست، فاصله بین پاهایش را نزدیك كرد تا مقدار سه انگشت باز، با خشوع تكبیرة الاحرام گفت، سپس حمد را با ترتیل قرائت فرمود و سوره توحید را بعد از آن خواند، سپس به مقدار یك نفس كشیدن درنگ كرد، در حالى كه ایستاده بود، سپس در همین حال «اللّه‌اكبر» گفت، بعد به ركوع رفت و كف دست‌هایش را در حالى كه انگشتان دستش باز بود، بر روى زانوهایش قرار داد. زانوهایش را به پشت رد نمود و پشت خود را مستوى نمود؛ به گونه‌اى كه اگر قطره آبى بر آن مى‌ریخت، ثابت مى‌ماند. گردنش كشیده و چشمانش را فرو خوابانیده بود. در این حال سه بار با ترتیل تسبیح (سبحان ربى العظیم و بحمده) گفت، سپس سر از ركوع برداشت وایستاد، پس از آرامش «سمع اللّه لمن حمده» و «اللّه اكبر» را گفت و دست‌هایش را تا مقابل صورتش بالا آورد. بعد از آن به سجده رفت. هنگام سجده رفتن، ابتدا دست‌هایش را به زمین نهاد، سپس زانوهایش را. در سجده تنها هشت عضو بدنش را بر زمین نهاد: پیشانى، دو كف دست، دو زانو، سر دو انگشت شست پا و بینى ـ قرار دادن بینى بر زمین مستحب است ـ و در سجده سه بار فرمود: «سبحان ربى الاعلى و بحمده». سپس سر از سجده برداشت و به طور كامل نشست؛ آنگاه «اللّه اكبر» گفت و نیز «استغفر اللّه ربى و اتوب الیه» گفت. دوباره «اللّه اكبر» گفت، سپس به سجده دوم رفت و سجده دوم را همانند سجده اول به جا آورد و ركعت دوم را همانند ركعت اول انجام داد. بعد از نماز به حمّاد فرمود: اى حمّاد! این گونه نماز بخوان، در حال نماز به جایى نگاه نكن، با انگشتان خود بازى نكن. (شیخ حر عاملى، وسائل الشیعه، ج 4، ص 673)