حرف حسابی برای بچه آدم

[خادمه زینب کبری(س)]

حرف حسابی برای بچه آدم

خداوند سبحان خطاب به آدمى مى فرماید:
یَابْن َآدَمَ!
1. أكْثِرْ مِنَ الزّادِ، فَإِنَّ الطَّریقَ بَعیدٌ بَعیدٌ.
2. وَجَدِّدِ السَّفیْنَةَ، فَإِنَّ الْبَحْرَ عَمیقٌ عمیقٌ.
3. وَخَفِّفِ الْحَمْلَ، فَإِنَّ الصِّراطَ دَقیقٌ دَقیقٌ.
4. وَأخْلِصِ الْعَمَلَ، فَإِنَّ النّاقِدَ بَصیرٌ بَصیرٌ.
5. وَأخِّرْ نَوْمَكَ إِلَى الْقَبْرِ.
6. وَفَخْرَكَ إِلَى الْمیْزانِ.
7. وَشَهْوَتَكَ إِلَى الْجَنَّةِ.
8. وَراحَتَكَ إِلَى الاَّْخِرَةِ.
9. وَلَذَّتَكَ إِلَى الْحُورِ العینِ.
10. وَكُنْ لى ، أكُنْ لَكَ.
11. وَتَقَرَّبْ إِلَىَّ بِاسْتِهانَةِ الدُّنْیا.
12. وَتَبَعَّدْ عَنِ النّارِ لِبُغْضِ الْفُجّارِ وَحُبِّ الاَْبْرارِ.
13. فَإِنَّ اللّهَ لایُضیعُ أجْرَ الْمُحْسِنینَ.1

اى فرزندآدم !
1. «توشه » را افزون كن ، كه «راهِ » [آخرت و رسیدن به سعادت ]، دور است دور!
2. و «كشتى » را تعمیر كن ، كه «دریا» عمیق است عمیق!
3. و «بار»[هاى اضافى كه در این سفر به كارت نمى آیند] را فرو گذار و سبك گردان ، كه راه باریک است باریک!
4. و «عمل »[و كردار و گفتارت ] را خالص گردان ، كه «حسابرس »بیناست بینا!
5. و خفتن خویش را به تاخیر بینداز و آن را براى درون قبر بگذار!
6. و فخر كردنت را براى هنگامه برپایى «میزان » [در قیامت ] بگذار.
7. و میل [و برآوردن خواهشهاى دل ]ات را براى بهشت واگذار.
8. و راحتى و آسایشت را براى جهان آخرت بگذار.
9. و لذتجویى ات را براى [زیستن در كنار] همسران بهشتى واگذار.
10. و براى من باش تا من نیز براى تو باشم.
11. و با سبك شمردن دنیا، به من نزدیك شو و تقرّب بجوى.
12. و با دشمن داشتن فاجران و بدكاران ، و نیز دوستى با ابرار و نیكان ، خویشتن رااز آتش ، دور بدار.
13. پس [بدان كه ] خداوند، پاداش نیكوكاران را تباه نمى سازد.


هوشمندى و فرزانگى چنین اقتضا مى كند كه آدمى ، هنگام سفر، زاد و راحله خویش رابررسى كند؛ مسافت راه و وسیله سفر و توشه راه را ارزیابى نماید و نیز مدّتْ زمان سفر و ایّام ماندن در مقصد را محاسبه كند و خود را مهیّا سازد. و اگر قصد تجارت و یااهداى هدیه به عزیزى را نیز در سر دارد، كالایى در خور و تحفه اى مناسب فراهم آورد.
آدمیان ، مهاجرانى هستند كه «بانگ رحیل » هر دم آنان را به كوچ و سفر به سوى مقصدنهایى فرا مى خواند.
و با دشمن داشتن فاجران و بدكاران ، و نیز دوستى با ابرار و نیكان ، خویشتن را از آتش ، دور بدار. پس [بدان كه ] خداوند، پاداش نیكوكاران را تباه نمى سازد



آید آنروز كه من هجرت از این خانه كنم

از جـهــان پـر زده ، در شاخ عــدم لانه كنم

رسد آن حـال كـه در شمــع وجود دلدار

بال و پر سوخته ، كار شب پروانه كنم [...]

امیر مؤ منان علیه السلام بارها و بارها، با صدایى حزین كه از سویداى دل بیدارش برمى آمد و جانهاى خفته و غافل را به هشیارى فرا مى خواند، ندا مى داد:
«تَجَهَّزُوا رَحِمَكُمُ اللّهُ فَقَدْ نُودیَ فیكُمْ بِالرَّحیلِ :2
مجهّز و آماده شوید خدایتان رحمت كند كه بانگ رحیل و نداى كوچ در میانتان سرداده شد»!
مرا در منزل جانان چه امن و عیش ، چون هر دم
جَرَس فریاد مى دارد كه بربندید محملها3
براى وصول به اهداف عالىِ حیات برین و رسیدن به خواسته هاى برتر، باید از خواهشهاى حقیر، درگذشت و با فدا كردن امور كوچك و ناچیز، در راه آرمانهاى بلند و ستُرگ ، به سعادت جاوید نائل آمد.

گــر از پـى شهـوت و هوى خواهى رفت

از مـن خبــرت ، كــه بـى نـوا خـواهــى رفت

بـنــگــر كـــه كـئـــى و از كـجـا آمـده اى

مى دان كه چه مى كنى ، كجا خواهى رفت

اى مرغ چمن ! از این قفس ، بیرون شو

فـردوس ، تــو را مى طـلـبــد، مـفــتــون ش

طــاووسى و از دیـــار یــــار آمـــــده اى

یــاد آورِ روى دوســت شــو، مـجـنـون شو 4


شکوری_گروه دین و اندیشه تبیان

1- الجواهر السّنیّة / ص 67 و نیز: كلمة اللّه / ص 471.
2- نهج البلاغه (صبحى صالح ) / خطبه 204.
3- دیوان حافظ / غزل اوّل .
4- امام خمینى / دیوان امام / ص 237.