سؤال:چگونه حضرت ابراهيم(عليه السلام) خوابش را حجت دانست؟
جواب: در پاسخ اين سؤال، گاه، گفته مى شود: خواب هاى انبياء هرگز خواب شيطانى، يا مولود فعاليت قوه واهمه نيست، بلكه گوشه اى از برنامه نبوت و وحى آنها است.
و به تعبير ديگر، ارتباط انبياء با مصدر وحى، گاهى به صورت القاء به قلب است.
گاه، از طريق ديدن فرشته وحى.
گاه، از راه شنيدن امواج صوتى كه به فرمان خدا ايجاد شده.
و گاه، از طريق خواب است.
و به اين ترتيب، در خواب هاى آنها هيچ گونه خطا و اشتباهى رخ نمى دهد، و آنچه در خواب مى بينند، درست همانند چيزى است كه در بيدارى مى بينند.
و گاه گفته مى شود: ابراهيم(عليه السلام) در حال بيدارى از طريق وحى آگاهى يافت كه بايد به خوابى كه در زمينه «ذبح» مى بيند عمل كند.
و گاه گفته مى شود: قرائن مختلفى كه در اين خواب بود، و از جمله اين كه در سه شب متوالى عيناً تكرار شد، براى او علم و يقين ايجاد كرد كه اين يك مأموريت الهى است و نه غير آن.
به هر حال، همه اين تفسيرها ممكن است صحيح باشد و منافاتى با هم ندارد و مخالف ظواهر آيات نيز نمى باشد.(1)
1. تفسیر نمونه، جلد 19، صفحه 138.