در عصر درخشان امام مهدي عليه السلام حيات فرهنگي به گونه اي شکوفا و بارور مي گردد که در سراسر تاريخ، نمونه اي نخواهد داشت
و دانش و فرهنگ و معنويت،
بويژه علوم ديني و احکام و مقررات و معارف انسانساز اسلام در سراسر گيتي بسط و گسترش مي يابد.
و
چرخهاي فرهنگ و آگاهي و شناخت با سرعت وصف ناپذيري به حرکت مي افتد.
و
روشن است که تغيير و دگرگوني ژرف و شکوهمندي در اين
بعد از زندگي بشريت، حاصل مي شود.
خدا مي داند که اين تحول مطلوب و مترقي چگونه خواهد بود اما بنظر مي رسد بسياري از کتابهاي فقه و حديث،
نوسازي گردد و
نقش بسياري از موضوعات کتابهاي اصولي به پايان برسد،
چرا که امام مهدي عليه السلام قواعد عمومي براي دريافت مسايل شرعي و
مقررات ديني را بيان مي کند و در پرتو همانها دانشمندان از بسياري از بحثهاي اصولي و قواعد آن بي نياز مي گردند.
کتابهاي مربوط به شرح حال راويان احاديث که به کتابهاي رجالي مشهورند و نيز شرح حال و بيوگرافي آنان و تقسيم بندي
روايات به صحيح و ضعيف و اصطلاحاتي از اينگونه، همه و همه نقششان به پايان مي رسد؛ چرا که اين بحثها بيشتر به حدس و ظن تکيه
دارد و در عصر غيبت و بخاطر نرسيدن دست مردم به امام معصوم عليه السلام مورد استفاده قرار مي گيرد. اما در عصر ظهور، مردم به
مقررات و احکام قطعي دست مي يابند و از اينها بي نياز مي گردند.