مژده ای به گناهکاران
خداوند متعال در قرآن کریم مکررا به گناه کاران هشدار میدهد که دست از گناه بردارید که عاقبت سختی خواهد داشت و از عذاب های هولناک دوزخ میگوید و بنده را از آن بر حذر میدارد که بسیار بد چیزیست دوزخ و عذابش. و این در حالی است که ما در جای جای قرآن میخوانیم که خداوند متعال بخشنده و مهربان است او بندگانش را دوست دارد آیا این عذاب های هولناک با آن همه مهر و محبت سازگار است؟ خوب او هشدار میدهد که بنده آلوده نشود شأنش را حفظ کند که او اشرف مخلوقات است و مایه فخر خدا و سزاوار نیست که اینگونه پست ودنی باشد .
خداوند مهربانترین، راه بازگشت را توأ م با امیدوارى به روى همه گنه کاران مى گشاید زیرا هدف اصلى از همه این امور تربیت و هدایت است نه انتقامجوئى و خشونت ، با لحنى آکنده از نهایت لطف و محبت آغوش رحمتش را به روى همگان باز کرده و فرمان عفو آنها را صادر نموده مى فرماید: «قُلْ یَا عِبَادِیَ الَّذِینَ أَسْرَفُوا عَلَى أَنفُسِهِمْ لَا تَقْنَطُوا مِن رَّحْمَةِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ یَغْفِرُ الذُّنُوبَ جَمِیعًا إِنَّهُ هُوَ الْغَفُورُ الرَّحِیمُ »1 ؛ به آنها بگو اى بندگان من که بر خودتان اسراف و ستم کرده اید از رحمت خداوند نومید نشوید که خدا همه گناهان را مى بخشدکه او بخشنده و مهربان است.
دقت در تعبیرات این آیه نشان مى دهد که از امیدبخش ترین آیات قرآن مجید نسبت به همه گنه کاران است ، شمول و گستردگى آن به حدى است که طبق روایتى امیر مؤ منان على (علیه السلام ) فرمود: در تمام قرآن آیه اى وسیعتر از این آیه نیست.
دلیل آن نیز روشن است زیرا:
1 - تعبیر به (یا عبادى) "اى بندگان من !" آغازگر لطفى است از ناحیه پروردگار.
2 - تعبیر به (اسراف ) به جاى ظلم و گناه و جنایت نیز لطف دیگرى است .
3 - تعبیر به (على انفسهم ) که نشان مى دهد گناهان آدمى همه به خود او باز مى گردد نشانه دیگرى از محبت پروردگار است همانگونه که یک پدر دلسوز به فرزند خویش مى گوید این همه بر خود ستم مکن !
4 - تعبیر به (لا تقنطوا) (مایوس نشوید) با توجه به اینکه (قنوط) در اصل به معنى مایوس شدن از خیر است به تنهائى دلیل بر این است که گنهکاران نباید از (لطف الهى ) نومید گردند.
5 - تعبیر من (رحمة الله ) بعد از جمله (لا تقنطوا) بیشترى بر این خیر و محبت مى باشد.
6 - هنگامى که به جمله (ان الله یغفر الذنوب ) مى رسیم که با حرف تاءکید آغاز شده و کلمه (الذنوب) و.... .
آرى آیه فوق گسترده ترین آیات قرآن است که شمول آن هر گونه گناه را در بر مى گیرد، و نیز به همین دلیل از امیدبخشترین آیات قرآن مجید محسوب مى شود. و به راستى از کسى که دریاى لطفش بیکران و شعاع فیضش نامحدود است جز این انتظارى نمى توان داشت .
درهاى غفران و رحمت به روى همه بندگان بدون استثنا گشوده است مشروط بر اینکه بعد از ارتکاب گناه به خود آیند، و تغییر مسیر دهند، رو به سوى درگاه خدا آورند، در برابر فرمانش تسلیم باشند و با عمل ، صداقت خود را در این توبه و انابه نشان دهند.
از کسى که (رحمتش بر غضبش پیشى گرفته ) و بندگان را براى رحمت آفریده ، نه براى خشم و عذاب ، غیر از این چشمداشتى نیست . چه خداوند رحیم و مهربانى و چه پروردگار پر مهر و محبتى !!