احادیث زیادی از معصومانعلیهماالسلام داریم مبنی بر این که خیلی از روزهداران از روزه جز
گرسنگی و تشنگی، چیزی دیگری عائدشان نمیشود.
در نهج البلاغه، حضرت علی(ع) میفرماید: “کم من صائم لیس له من صیامه الا الجوع و الظّما و کم من قائم لیس له من قیامه الا السهر و العناء، حبّذا نوم الاکیاس و افطارهم ؛
بسا روزهداری که بهرهای جز گرسنگی و تشنگی از روزهداری ندارد و بسا شب زنده داری که از شب زنده داری چیزی جز رنج و بی خوابی به دست نیاورد! خوشا خواب زیرکان و افطارشان!”. به عبارتی اینها جزء عبادتهای بی حاصل است..(۱)
در روایت دیگری پیامبر گرامیصلی الله وعلیه وآله وسلم میفرماید: “خمس یفطرن الصائم: الکذب و الغیبة و النمیمة و الیمینی الکاذبة و النظر بشهوة ؛پنج خصلت روزه روزهدار را باطل میسازد: دروغ و غیبت و سخن چینی و قسم دروغ و نگاه شهوتآمیز “. (۲)
از این روایات معلوم میشود چه بسار انسان در ماه مبارک رمضان روزه میگیرد، ولی در حال روزه، غیبت میکند یا دروغ میگوید و یا سخن چینی میکند و یا قسم دروغ میخورد.
گاهی ممکن است به زنهای نامحرم نگاه شهوتآمیز داشته باشد. در این صورت این شخص از روزهاش، جز گرسنگی و تشنگی، چیز دیگری عایدش نمیشود، چرا که با این کارها، روزهاش را باطل نموده است.
در روایتی امام صادق(ع) به محمد بن مسلم که یکی از اصحاب آن بزرگوار هست میفرماید: “یا محمد اذا صمت فلیصم سمعک و بصرک و لسانک و لحمک و دمک و جلدک و شعرک و بشرک و لا یکون یوم صومک کیوم فطرک ؛
ی محمد! چون روزه گرفتی، باید گوش و چشم و زبان و گوشت و خون و پوست و موی بدنت روزه دار باشد. نباید روزه روزهداری تو همانند روزهای دیگر باشد”. (۳)روایتهای دیگری به همین مضمون، سفارش به حفظ اعظا و جوارح در هنگام روزه داری، از کارهای حرام و ممنوع مینماید.
پی نوشت ها:
۱٫ نهج البلاغه، کلمات قصار، حکمت ۱۴۵٫
۲٫ محجّة البیضاء، ج ۲ ص ۱۳۲،
۳٫جامع احادیث شیعه، ج ۹ ص ۲۴۳،