محبت عبدالمطلب و ابو طالب به پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم )
عبدالمطلب يگانه پرستان دلنواز پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) بود و با احترام خاصى به او نگاه مى كرد و او را از همگان مقدم مى داشت .
عبدالمطلب حدود صد سال عمر كرده بود فرزندان او در سايه كعبه فرشى را مى گسترانيدند عبدالمطلب كنار كعبه مى آمد و روى آن فرش مى نشست پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) كه كم تر از هشت سال داشت نزد او مى آمد و در كنار او مى نشستند
بعضى از آنها مى خواستند محمد (صلى الله عليه و آله و سلم ) را از كنار پدر دور كنند عبدالمطلب جلو آنها را مى گرفت و مى گفت به پسرم كارى نداشته باشيد سوگند به خدا او داراى مقام بسيار ارجمندى است سپس او را در كنار خود مى نشانيد دست بر پشتش مى كشيد و او را شاد مى كرد.
((سيره ابن هشام ، ج 1، ص 178)).
عبدالمطلب در حالى كه از عمرش 82 سال يا بيش تر گذشته بود و در روايت ديگر 120 سال گذشته بود در بستر وفات قرار گرفته و در مورد محمد (صلى الله عليه و آله و سلم ) بسيار نگران بود
تا اينكه در ميان فرزندان خود ابوطالب را برگزيد و وصى خود قرار داد و در مورد نگهبانى و سرپرستى از پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) سفارش بسيار به او كرد
ابو طالب گفت خدا را گواه مى گيرم كه با تمام وجود به وصيت تو عمل كنم در اين هنگام محمد هشت سال داشت عبدالمطلب با قلبى آرام از مرگ استقبال كرد و گفت اكنون مرگ برايم گوارا است از آن پس ابو طالب آخرين توان خود شب و روز از پيامبر (صلى الله عليه و آله و سلم ) نگهبانى و طرفدارى نمود.
((اعيان الشيعه ، ج 5، ص 114؛ بحار الانوار، ج 15، ص 406 و 409)).