پیامبر اكرم -كه درود و سلام خدا برو و خاندانش باد- فرمودند:
«حسین جانم! تو جان عالم هستی».
آری، حسینعلیه السلام فرزند علی و فاطمه، عصارهی هستی و جان عالم آفرینش میباشد و پروردگار منان با آفریدن او كه تمام مظاهر و آثار شگفتیها و شایستگیها و بایستگیهای عالی و متعالی انسان كامل است،
همه ارزشها و برجستگیها را است متجلی ساخت.
حسین جان! ای چراغ هدایت و ای كشتی نجاتِ خلقت، ای خورشید درخشان وآفتاب تابان عالم وجود، چگونه و چطور با قلم ناتوان و زبان الكن خود، تو را وصف نمایم وچگونه با ظرفیت و پیمانه مختصر و ناچیز عقلی و فكری خود و با همهی توان و نیرو از ایناقیانوس پهناور و بیكران تو توشه و اندوخته برگیرم، جز اینكه با حسرت در ساحل این بحر بیكران به نظاره بنشینم كه فقط سنگ ریزههای این كرانهها موجب بهت و حیرت به اینهمه عظمت، شكوه، وقار و زیبایی برای تمام آدمیان در همه ادوار تاریخ تا قیامتخواهد بود.
ای حسین جان! چه شكوهمندی كه در عالم ذرات در محضر پروردگار، عرصهكربلا و روز عاشورایت را پذیرفتی، به طوریكه عقل اشیا و اولیا و اوصیا را مات و مبهوت ساختی و توانستی از این امتحان بزرگ الهی و منحصر به فرد در طول عالم خلقت موفق و پیروز و سربلند بیرون آیی كه بس لحظات جانگداز و طاقت فرسایت در آخرین ساعات و دقایق روز عاشورا كه همه افلاكیان گریان و مغموم ساختی و در برابر اجرای عهد و میثاقت در برابر پروردگار جز پروردگار به هیچ چیز توجه نداشتی و جانبازی در این مسیر شهادت تو و یارانت و اسارت اهل بیتِ پاك و مقدّست، طومار یزید و یزیدیان و كاخ ظلم بنی امیه و بنی امیه صفتان را در هم پیچیدی و پردههای تاریكی كه افق تابناك رسالت انبیا و اولیاء و رسولان را گرفته بود پارهكردی و چشمهای بشریت و همه ارزشهای انسانی را به این افق درخشان منور ساختی.
حسین جان! كدامین انقلاب و سیر كمالات است كه نام مقدس و مكتب الهی و شكوهمند تو را نشناخته باشد؟! كدامین قانونگزار حریّت، آزادی، استقلال، عدالت،انصاف، شجاعت و جوانمردیای است كه سر بر آستان مقدس تو فرود نیاورد وگردنبندی از این بارگاه بهعنوان مدال افتخار ـ كه الگویش تو هستی ـ به گردن خود نینداخته باشد.
ای خورشید آسمان و زمین نور مشرقین ای پرورده كنار رسول خدا، حسین
ای چراغ فروزان و نگین انگشتر كسای رسول، ای آیههای رحمت و عزت وحقانیت و معجزه رسول در روز مباهله.
ای بزرگی كه خداوند تو و پدر و مادر و برادر و ذریه تو ـ كه همان امامهای معصوماند - را از هرگونه پلیدی و زشتی پاك و منزهگردانید.
حسین جان! دوستی و علاقه به تو بهترین نمودار و شاخص دوستی خدا و رسولخداست. تو جان پیامبری «حسینُ مِنِّی وَ اَنَا مِن حُسین».
رسول اكرم فرموده: خدایا دوست بدار هركه حسین را دوست بدارد و دشمن بدار هركه با حسین دشمنیكند.
حسین جان! آن روز كه تمام اشیا از وحشت به خود میلرزند و پیامبراكرم(ص) برای شفاعت مردم و امّتش در برابر پروردگار، تو را به یاری میطلبد؛ در آنروز كه كسی جرأت گفتن كلامی ندارد، چه روز خوفناك و بزرگیاست.
ای شفیع و ای نجات بخش، ای حسین جان! كه در همه لحظات و حوادث، منجی هستی؛ چه برای افلاكیان و عرشیان و چه برای فرشیان و خاكیان. از آدم تا خاتم و تاقیامت؛ حتی در روز جزا.
هنگام پرشكوه تولدت كه فرشتگان نظارهگر كره خاكی ما بودند، و نوریكه از قدوم مباركت به آسمانها و افلاك پر میكشید.
حسین جان! تربت پاك و مقدّست همچنان شفا بخش بیماران میباشد. ایمظهر محبت و مهر و مهربانی و ای اسطورهی آزادی و آزادگی، امواج اقیانوست از عالم ذرات وجود تا عالم خاكی تا روز واپسینِ حساب و عقاب همینطور با فیض و رحمت واسعه ـ كه از عنایات پروردگارت به تو است ـ بر عالم و ممكنات جاریاست. چه آنكه پیامبران الهیهریك به نوبت در زندگانی خود به وجود شریف و نور تو توسل جسته و استغاثه مینمودند.
تو را وسیله قرب و نزدیكی به پروردگار یكتا قرار میدادند. نمونههایی از آن را در ذیلمیآوریم: