علاقه ات را حتما ابراز کن!!
اگر کسى را دوست دارید، چه از دوستان و برادران ایمانى، یا نسبت به فرزندان و همسر و ... این محبت را بر زبان آورید و آن را ابراز کنید، تا محبت ها افزوده شود و دوستی ها تداوم و استمرار یابد.
انسان علاقه دارد که مورد علاقه و محبت دیگران باشد. اگر آندوستداران، محبتخود را آشکار کنند، محبوب هم به محبان علاقهمند مىشود و این محبت دو جانبه، زندگی ها را از صفا و صمیمیت بیشترى برخوردار مىسازد. ما اگر بدانیم که خدا دوستمان دارد، ما همخدا را بیشتر دوست خواهیم داشت. اگر بدانیم و بفهمیم که رسولخدا(ص) و اهل بیت(ع) به ما شیعیان عنایت و محبت دارند و اینعلاقه را بارها نشان داده و اظهار کردهاند، محبت عترت در دل ما بیشترخواهد شد.
اینکه خداوند بارها در قرآن کریم، محبتخویش را ابراز کرده و در آیاتى که «ان الله یحب الذین ...» دارد، مىفرماید که دوستدار پاکان، توبهکنندگان، پاکىجویان، نیکوکاران، متقین، متوکلین، صابران، اهلقسط و عدل است. و در جایى از کسانى یاد مىکند که هم خدا آنان رادوست دارد و هم آنان به خدا علاقه دارند (یحبهم و یحبونه) 1 توجه بهاین نکته، «حب خدا» را در دل ها شعلهور مىسازد. وقتى ائمه معصومین(ع) محبت هاى خویش را نسبتبه هوادارانشان ابراز مىکنند،متقابلا این اظهار عشق، عشق مىآفریند.
از حضرت على(ع) مىپرسند: یا على! چگونهاید؟ مىفرماید: دوستدار دوستانمان و دشمن دشمنانمان هستم: «اصبحت محبا لمحبنا ومبغضا لمن یبغضنا». 2 آیا اگر بدانیم که مولاى متقیان به دوستانش علاقهدارد، نخواهیم کوشید که گوهر عشق او را در سینه داشته باشیم؟!
آنچه روابط دوستانه را نیرومندتر مىسازد، ابراز علاقه است.ممکن استشما به کسى علاقه و ارادت داشته باشید، ولى به دلیل تنبلىو بىحالى، یا خجالت و شرم یا به هر علت دیگر هرگز بر زبان نیاورید و به او نگویید که دوستش دارید، او از کجا پى به علاقهمندى شما ببرد وبه شما علاقه پیدا کند؟ کلید جلب محبت او، ابراز علاقه خودتان است.این نکته در دستورالعمل هاى اخلاقى آمده و حتى بابى براى آن گشودهشده است. 3
امام صادق(ع) فرمود: «اذا احببت رجلا فاخبره» 4 اگر به کسى علاقه و محبت داشتى، او را آگاه کن.
در روایت است که مردى از مسجد گذر کرد، در حالى که امامباقر(ع) و امام صادق(ع) نیز در مسجد نشسته بودند. یکى از اصحابامام باقر(ع) گفت: به خدا قسم من این شخص را دوست مىدارم.امام فرمود: پس به او خبر بده، چرا که این خبردادن، هم مودت ودوستى را پایدارتر مىکند، هم در ایجاد الفت، خوب است«الا فاعلمهفانه ابقى للمودة و خیر فى الالفة». 5
از پیامبر خدا(ص) نیز روایت است که فرمود: «اذا احب احدکم صاحبه او اخاه فلیعلمه» 6 ؛ هر یک از شما دوست یا برادر دینىاش را دوست بدارد، پس به او اعلام کند.
در حدیث دیگرى همین مضمون آمده، با این اضافه که «فانه اصلحلذات البین» 7 ؛ این اعلام دوستى، براى اصلاح و آشتى میان افراد،شایستهتر و مفیدتر است.
آنچه روابط دوستانه را نیرومندتر مىسازد، ابراز علاقه است.ممکن استشما به کسى علاقه و ارادت داشته باشید، ولى به دلیل تنبلىو بىحالى، یا خجالت و شرم یا به هر علت دیگر هرگز بر زبان نیاورید و به او نگویید که دوستش دارید، او از کجا پى به علاقهمندى شما ببرد وبه شما علاقه پیدا کند؟
کلید جلب محبت او، ابراز علاقه خودتان است.
نقش ابراز علاقه در خانواده
نکتهاى که یاد شد، غیر از محیط اجتماعى و روابط انسانىمسلمانان با یکدیگر، در محیط خانه و میان افراد خانواده هم مطرحاست. صفاى زندگى به حاکمیت عشق و علاقه بر محیط زندگى و معاشرت است و اگر دوستى و علاقه نباشد، زندگى جهنمى است سوزان و محیطى است سرد و بىروح.
گاهى گفتن کلمه «دوستت دارم»، شعله محبت را فروزان مىکند و بهزندگی ها روح و نشاط مىبخشد. ابراز عشق و علاقه در محیط خانواده، میان دو همسر، یا میان پدر و مادر نسبت به فرزندانشان خانه را به بهشت تبدیل مىکند. چه دوزخ هاى سوزانى که معلول کمبود محبت و عاطفه فرزندان از جانب والدین است و حسرت شنیدن «عزیزم، دلبندم،تو را دوست دارم و ...» سالها بر دل کودکان مىماند و گرفتار عقده کمبود محبت مىشوند.
پیامبر اکرم(ص) فرمود:
«قول الرجل للمراة انى احبک لا یذهب من قلبها ابدا» 8 ؛ اینکه مرد، بههمسر خود بگوید: «تو را دوست دارم»، هرگز از دل همسر بیرون نمىرود!
شگفتا که یک جمله کوتاه و ساده، ولى یک دنیا تأثیر و عشقآفرینى! و چقدر بخیلند آنان که از گفتن چنین واژههاى محبتآورى نسبت به همسر و فرزندان و دوستان و بستگان خویش، مضایقه دارند و از عواقب و پیامدهاى نیکو و آثار سازنده آن غافلند.
ابراز دوستى و محبت، تنها به گفتن و لفظ نیست. گاهى احترامکردن، بوسیدن، نوازش کردن، هدیه و سوغات خریدن و این گونه حرکات، نشانه عشق و دوستى است.
رسول خدا(ص) فرمود: «احبوا الصبیان و ارحموهم»9 کودکان را دوستبدارید و به آنان ترحم و شفقت نمایید. لطف و مهربانى به خردسالان، گواه عشق و محبت نسبت به آنهاست. و ترحم، خود نشانه محبت داشتن به فرزندان است. در روایات بسیارى به بوسیدن فرزند توصیه شده و براى هر بوسیدن اولاد، درجهاى در بهشت منظور گشته است «من قبل ولده کتب الله له حسنة ... .» 10
در روایت است: روزى حضرت رسول(ص)، دو فرزندش امامحسن و امام حسین(علیهماالسلام) را بوسید. اقرع بنحابس کنار حضرت بود. گفت: من ده فرزند دارم، تاکنون هیچ کدام را نبوسیدهام! پیامبر خدا فرمود: من با تو چه کنم، که خدا رحمت و عطوفت را از دلت کنده است.11 در روایات متعددى هم به رعایت عدالت در بوسیدن و پرهیز از تبعیض در بوسیدن و ابراز محبت به فرزندان تاکید شده است.
راستى، فرزندى که از پدر و مادر محبت ندیده و سخن گرم و عشقآفرین نشنیده است، آیا به این نتیجه نمىرسد که دوستش ندارند و در خانه جایى ندارد و کسى او را به حساب نمىآورد؟ و آیا این «عقده»، بعدها براى او چه پسر باشد و چه دختر، مشکل به بار نمىآورد؟ کودکانى که از خانه فرار مىکنند، پسران و دخترانى که جذب برخوردهاى عاطفى دشمنان دوستنما مىشوند و به فساد مىگرایند، آیا جز معلول فقدان محبت و عاطفه در درون خانوادهاست؟ اگر فرزندان در محیط خانه از نظر عاطفى و محبت اشباع شوند، هرگز به دام شیادان که با تور محبت به شکار جوانان و نوجوانان مىپردازند، نمىافتند.
بررسى پرونده برخى از بزهکاران و مجرمین یا فراریان از خانه یا اقدامکنندگان به خودکشى، نشاندهنده کمبود محبت آنان در خانه و ازسوى والدین است. در نامه دخترى که پس از آلوده شدن و گرفتارى دردام شیادان و گرگهاى عفاف، اقدام به خودکشى کرده، چنین آمده است(در باره مادرش):
«او مادر من بود. براى تربیت من که تنها فرزندش بودم رنجبسیار کشید، ولىهرگز نخواست دوست من باشد ... روزى رسید که این کمبود را شیطان دیگرىجبران کرد. من که تشنه محبتبودم، دست پرمهر او را به گرمى فشردم و به رویشآغوش گشودم. یقین دارم که دختران محبتدیده، هرگز دچار این لغزشنمىشوند. کسى که در خانهاش چشمه آب حیات دارد، به دنبال سرابنمىرود ... .» 12
نتیجه آنکه حیات اجتماعى، شادابى و صفاى خود را مدیون محبت و دوستى است. وقتى به کسى علاقه و محبت داریم، چه پدر و مادرمان باشد، چه برادر و خواهرمان، چه فرزندانمان، چه استادمان، چه شاگردمان، چه هر انسان دیگرى که به دلیل داشتن فضیلتى و برخوردارى از عملکردى شایسته و تحسین برانگیز، محبوب ما شده و در خانه دلمان جاى گرفته است، این دوست داشتن و ارادت و عشق را بر زبان آوریم و در دل نگه نداریم.
ابراز دوستى و اظهار علاقه، خود ما را هم مورد علاقه و محبت دیگران قرار مىدهد. معاشرت گرم و محبتآمیز با دیگران، هنرى است شایسته که باید کوشید این ادب اجتماعى را فرا گرفت و به کار بست.
منبع : اخلاق معاشرت، جواد محدثی
محمدی _گروه دین و اندیشه تبیان
1) سوره مائده، آیه 54.
2) سفینةالبحار (چاپ اسوه)، ج2، ص17.
3) باب استحباب «اخبار الاخ فى الله یحبه له و ان القلب یهدى الى القلب». (بحارالانوار، طبعبیروت، ج71، ص181.
4) همان، ص181.
5) همان.
6) همان، ص182.
7) همان.
8) وسائلالشیعه (آلالبیت)، ج20، ص24.
9) همان، ج21، ص483.
10) میزان الحکمه، ج10، ص699.
11) همان، ص100.
12) تربیت کودک در جهان امروز، احمد بهشتى، (چاپ جدید)، ص136.
نقل قول
