طلبه شهيد: محمدزمان بيگي
تولد: 1349، گرگان شهادت: 2/1367، گيلان غرب
از نوجواني شور انقلابي او حركتش مي‌داد. نيروي محركة پايگاه مسجد بود. مادرش مي‌گفت: نماز شبش ترك نمي‌شد. محمد گويي عطش آموختن معارف داشت. از يازده سالگي نهج‌البلاغه مي‌خواند. رساله امام و كتاب‌هاي شهيد مطهري را با تأمل مي‌خواند. اول دبيرستان را تمام كرد و به حوزة آمد. سه سال در حوزه علميه گرگان دانش طلبيد و به جبهه رفت. مي‌گفت: «جبهه دانشگاه است. دانشگاه امام حسين و امام صادق -عليهماالسلام- »
در جبهه مسؤول پدافند بود و كلاس احكام و فقه براي رزمندگان داشت. چند بار زخم جبهه بر تنش نشست. برگشت و از پا ننشست. حكم آسماني دوباره او را به جبهه كشاند. محمدزمان، در عمليات شلمچة جنوب، آرپي‌جي‌زن بود كه با تركش خمپاره‌اي، شهيد شيرين شهادت را نوشيد.
ستاد كنگرة يادواره شهداي روحاني تيپ 83 امام جعفر صادق (ع)
وصيت‌نامه شهيد
مادر و پدرم! هنگامي كه من شهيد شدم دهانم را باز كنيد كه دشمن بداند من در آخرين لحظات چيزي را با خود مي‌گفتم كه آن هم آخرين شعار يا حسين، يا مهدي، مرگ بر ضد اسلام و قرآن و ضد ولايت فقيه و جنگ جنگ تا پيروزي بود. يك دستم را باز كنيد تا نگويند براي مال رفته و ديگر دستم را مشت كنيد كه دشمن بداند با همين مشت بر دهان دشمنان و ياوه‌گويان مي‌زنم.
ستادكنگرة شهداي روحاني- تيپ 83 امام جعفر صادق (ع)
نقل قول
