« یا أیها الذین آمنوا اتقوا الله و كونوا مع الصادقین » (1)
ملقب شدن ائمه معصومین علیهم السلام به القابی كه بدان معروف هستند هر یك دارای وجهی است كه نیاز به بررسی های تاریخی و كلامی دارد. به عنوان مثال لقب «امیرالمۆمنین» كه مخصوص امام علی بن ابی طالب علیه السلام می باشد از طرف پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله به طور مشخص به ایشان مخصوص شده است و كس دیگری مستحق چنین لقبی نیست، و اساسا استعمال آن نیز برای دیگری هر كس كه باشد جائز نمی باشد .
مثال دیگر لقب «زین العابدین» برای امام سجاد علیه السلام می باشد كه وجه این لقب یا لقب «سجاد» برای همه واضح است و همچنین لقب «باقر» برای امام پنجم علیه السلام نیز به خاطر مقام علمی ویژه آن حضرت و پیش گویی پیامبر اكرم صلی الله علیه و آله بوده است و این لقب نیز مثل لقب «امیرالمۆمنین» از ناحیه رسول خدا صلی الله علیه و آله بدان امام داده شده است.
آنچه در این مقاله مدّ نظر است بررسی لقب «صادق» برای امام ششم علیه السلام است، چرا كه همه ائمه معصومین ما علیهم صلوات الله از راستگوترین مردمان بوده اند
چنانچه در ذیل آیه سوره توبه كه در ابتدای نوشتار آوردیم، روایاتی وجود دارد با این مضمون كه منظور از "صادقان" در این آیه كه خداوند به همه مۆمنان دستور می دهد كه خود را با آنان همراه كنند، ائمه معصومین علیهم السلام می باشند به عنوان مثال:
برید بن معاویه می گوید از امام باقر علیه السلام در مورد این آیه سۆال نمودم كه "صادقان" چه كسانی هستند، امام باقر علیه السلام فرمود :
« فقط ما اهل بیت مراد هستیم. » (2)